Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας και όχι μόνο

Αν αναζητάτε γλυκανάλατες αηδίες, τρελογλυκουλίνικες αναφορές, συγκινητικά τσιτάτα, λόγια γεμάτα Κομφουκιανή σοφία, για τη μητρότητα, την αγάπη της μητέρας, τη θυσία της και άλλα τέτοια γούτσου γούτσου, σας πληροφορώ με κάθε υπευθυνότητα ότι δεν θα τα βρείτε εδώ. Οπότε συνεχίστε την περιήγησή σας στην απεραντοσύνη του Διαδικτύου, το οποίο, σήμερα, θα βουλιάξει από ιδιαίτερα φορτισμένες αναφορές και αφιερώματα, λόγω της ημέρας.

Η αφορμή για το συγκεκριμένο δεν ήταν -σίγουρα δεν ήταν- η σημερινή οικουμενική και πανανθρώπινη γιορτή. Αφορμή υπήρξαν οι αναρτήσεις που ήδη έχουν κατακλύσει το διαδικτυακό σύμπαν για να δείξουν... Δεν έχω καταλάβει τι, ακριβώς, θέλουν να δείξουν.

Και δεν είναι η μόνη περίπτωση διατύπωσης ευχών, συγχαρητηρίων, έκφρασης αγάπης, στοργής, λατρείας, έρωτα,... στο ΦουΜπου, που με γεμίζει απορίες. Για παράδειγμα, γιορτάζει ο γιος, η κόρη, η μάνα, ο πατέρας, ο ξάδερφος, η ξαδέρφη, ο μπατζανάκης, η μπατζανάκα, ο κουμπάρος, η κουμπάρα μου (πάντως, αυτό με την αρσενικοθήλυκη γλώσσα με κουράζει και με καθυστερεί πολύ), θα γράφω ανοησίες στο Διαδίκτυο και δεν θα τους τις εκφράσω κατάμουτρα -αν ζούμε στο ίδιο σπίτι- ή δεν θα προτιμήσω μια πιο προσωπική, τηλεφωνική ή, πλέον, βιντεοκλητική, επικοινωνία;

Περνάει ο γιος, η κόρη, ο/η... (συμπληρώστε τα κενά) σε μια πανεπιστημιακή σχολή ή σε ένα ΙΕΚ, γίνονται δεκτοί σε ένα μεταπτυχιακό ή διδακτορικό ή τα ολοκληρώνουν, μπαίνουν στην παραγωγική διαδικασία, θα τους συγχαρώ μέσω Φουμπου; Δεν θα ήταν πιο λογικό να τους συγχαρώ πιο... ιδιωτικά; Τους δίνω συγχαρητήρια, τους δηλώνω πόσο υπερήφανος αισθάνομαι, εκφράζω τη χαρά μου, άμεσα ή, αν βρίσκονται μακριά μου, μέσω Zoom, Teams, Skype, messenger ή έστω τηλεφωνικά. Έχω την αίσθηση ότι αυτό είναι το λογικό. Τα υπόλοιπα, άρα, δεν είναι.

Βλέπω, για παράδειγμα, ανάρτηση μέσω της οποίας ο γονιός συγχαίρει το παιδί του για μια επιτυχία και σκέφτομαι: Πω πωωω, ο κακόμοιρος ο γονιός έχει "σκοτωθεί" με το παιδί και δεν θέλει άμεση επικοινωνία μαζί του. Τι κρίμα!

Βλέπω -άλλο παράδειγμα αυτό- ανάρτηση μέσω της οποίας ο σύζυγος εύχεται χρόνια πολλά στη γυναίκα του ή το αντίστροφο και με παίρνει από κάτω η στενοχώρια, γιατί σκέφτομαι ότι δεν ζουν πλέον στο ίδιο σπίτι και άρα έχουν πλακωθεί ή και χωρίσει. Τι άλλο να σκεφτεί κάποιος λογικός άνθρωπος;

Εκτός κι αν τέτοιες ενέργειες εκφράζουν κάααποια ματαιοδοξία. Στους περισσότερους συμβαίνει, άλλωστε. Άνθρωποι είμαστε και είναι αποδεκτό να έχουμε τις αδυναμίες μας. Αλλά όταν η συγκεκριμένη συμπεριφορά γίνεται... θεσμός, τότε κάτι δεν πάει καλά.

Είναι σαν εκείνες τις θλιβερές παρέες που θρονιάζονται δίπλα σου στην ακτή, στο καφέ, στο εστιατόριο, στο μπαρ, στο clubάκι, στο στασίδι... αποπνέοντας τον ορισμό της μιζέριας και της ανίας. Όταν, όμως, έρχεται η στιγμή της αυτοφωτογράφισης, να τα προκάτ χαμόγελα και να τα ψεύτικα τα γέλια, και να το βλαμμένο ύφος, το οποίο για κάποιον αδιανόητο λόγο έχει ταυτιστεί με την έκφραση της απόλυτης πληρότητας.

Φτάνω στο συμπέρασμα. Οι ιδιωτικές στιγμές πρέπει να παραμένουν τέτοιες. Η κοινοποίησή τους αφαιρεί τη μαγεία, την ιδιαιτερότητα, τον αυθορμητισμό, το συναίσθημα. Αν κάποιος επιμένει στη γνωστοποίησή τους, ας το κάνει με τη μορφή καθαρής ανακοίνωσης. "Ανακοινώνω ότι σήμερα γιορτάζει η γυναίκα μου, επειδή είναι μητέρα ή επειδή είναι η ονομαστική γιορτή της ή επειδή φορτώθηκε έναν ακόμη χρόνο στην πλάτη της". Ή "Ανακοινώνω ότι το παιδί μου κατάφερε να περάσει στην τάδε σχολή". Σε κάθε άλλη περίπτωση καταλήγει γραφικός. Και εννοείται ότι, αν κάποιος θέλει να συμπεριφέρεται με τέτοιον τρόπο, δεν μπορούμε να του το απαγορεύσουμε ούτε να τον προφυλάξουμε.

Και μέρα που είναι δεν θα μπορούσα να κλείσω χωρίς να αφιερώσω στις μητέρες όλου του κόσμου ένα αριστουργηματικό ποίημα που εμπνεύστηκα με τίτλο "Χωρίς όρια η αγάπη της μητέρας".

Χωρίς όρια η αγάπη της μητέρας

Στο βασίλειο της αγάπης, ένα φως καθοδήγησης,
Ένας φάρος ζεστασιάς στην πιο σκοτεινή νύχτα,
Ένα τρυφερό άγγιγμα, μια χαλαρωτική αγκαλιά,
Μητρική αγάπη, θεία χάρη.

Αυτή την ξεχωριστή μέρα, βρισκόμαστε δίπλα,
Για να τιμήσουμε μια ψυχή τόσο αγνή και αγαπητή,
Η αγάπη της απεριόριστη, η καρδιά της τόσο ευγενική,
Ένας θησαυρός μέσα της, μια αιώνια αξία.

Μας φρόντισε ευγενικά, στην αγκαλιά της,
Καλλιεργήσαμε τα όνειρά μας, με απόλυτη χάρη,
Μέσα από γέλια και δάκρυα, στάθηκε δίπλα μας,
Ένας φύλακας άγγελος που εμπιστευόμαστε.

Τα απαλά της λόγια, ένα νανούρισμα,
Παρηγορητικοί ψίθυροι καθώς περνούν οι μέρες,
Μας φτιάχνει τη διάθεση, όταν οι ουρανοί σκοτεινιάζουν,
Ένα ακλόνητο στήριγμα, ό,τι κι αν συμβεί.

Στην αγκαλιά της, βρίσκουμε παρηγοριά και γαλήνη,
Μια αγάπη που υπερβαίνει καθετί και δεν θα πάψει ποτέ,
Θυσιάζεται χωρίς δεύτερη σκέψη,
Για την ευτυχία μας έδωσε μάχες .

Είναι η πηγή δύναμης όταν είμαστε αδύναμοι,
Μια δεξαμενή σοφίας που αναζητούμε,
Η ακλόνητη πίστη της, ένας φάρος τόσο φωτεινός,
Μας καθοδηγεί σε κάθε δύσκολη στιγμή.

Αυτή τη μέρα, γιορτάζουμε την αξία της,
Η αγάπη μιας μητέρας, η μεγαλύτερη στη Γη,
Με ευγνωμοσύνη και χαρά, οι καρδιές μας ξεδιπλώθηκαν,
Για την εξαιρετική, ασύγκριτη μητέρα του κόσμου.

Ας την αγαπάμε, ας τη λατρεύουμε,
Η ανιδιοτελής αγάπη που για πάντα,
Ρέει από την καρδιά της μητέρας, βαθιά και αληθινή,
Καλή Ημέρα της Μητέρας, αγαπητή μητέρα, σε σένα. 

Με μια μικρήηη βοήθεια από το ChatGPT