Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2007

Η εφιαλτική πλευρά των Γιορτών!

Το πέρασμα του χρόνου αποτελεί για τους περισσότερους ανθρώπους έναν πραγματικό εφιάλτη! Σε κάθε συνειδητό «τικ» ή έστω «τακ» του ρολογιού οι περισσότεροι δε βλέπουν απλώς το χρόνο να σβήνει, βλέπουν το δικό τους χρόνο να περνά και να χάνεται, χωρίς την παραμικρή πιθανότητα επιστροφής. Κάθε ώρα, λεπτό, δευτερόλεπτο ή δέκατο του δευτερολέπτου που περνούν είναι εξαιρετικά απίθανο να μας επιστραφούν, αφού παρά τα εξαιρετικά βήματα προόδου της επιστήμης, κανένας μα κανένας δε στρώθηκε στη δουλειά με στόχο την εφεύρεση μιας … «μηχανής του χρόνου»!

Κι όμως, υπάρχει μία έστω περίοδος κατά την οποία προσωπικά λατρεύω το πέρασμα του χρόνου! Λατρεύω κάθε ώρα, λεπτό, δευτερόλεπτο κ.τ.λ. που σβήνει! Λατρεύω να παρακολουθώ το χρόνο να κυλάει, να περνάει και να χάνεται! Κι αυτή η περίοδος είναι η συγκεκριμένη! Και είναι η συγκεκριμένη γιατί μπορώ να σκέφτομαι: «Ναι! Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, οι διακοπές, η φυγή από τα συνηθισμένα, η τεμπελιά»!
Όσο κι αν δεν είναι λίγοι όσοι προσπαθούν να τα μετατρέψουν, κάθε χρόνο, σε εφιάλτη (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση), εγώ έχω αποφασίσει ότι θα αδιαφορήσω και θα τα ευχαριστηθώ με κάθε τρόπο. Ο χρόνος του ρολογιού μπορεί να σβήνει, αλλά αυτό συμβαίνει για καλό! Κάθε «τικ» ή έστω «τακ» με φέρνει πιο κοντά στο όνειρο! Το έχω πάρει απόφαση ότι θα ηρεμήσω και θα διασκεδάσω αδιαφορώντας για τις επιλογές του … «μέσου όρου».
Κι ενώ το έχω αποφασίσει αυτό και άρα θα έπρεπε να βιώνω την ηδονή της αναμονής, ήρεμος και χαλαρός περιμένοντας την ώρα και τη στιγμή των «απόλυτων διακοπών», υπάρχει κάτι που δε μ’ αφήνει να ησυχάσω, που μου προκαλεί έντονο άγχος, απανωτές ανατριχίλες και κρύο ιδρώτα!
Θα μου πείτε υπάρχει κάτι τη συγκεκριμένη περίοδο ικανό να προκαλεί εφιάλτες; Ναι, υπάρχει και δεν πρόκειται για τις βεράντες που κινδυνεύουν να πέσουν από το βάρος των λαμπιονιών που τις … στολίζουν!
Ναι, υπάρχει και στην καθομιλουμένη ονομάζεται "χριστουγεννιάτικο δώρο"! Γιατί Χριστούγεννα ίσον δώρα. Δώρα για μικρούς, δώρα για μεγάλους, δώρα για γονείς, δώρα για γνωστούς, δώρα για αγνώστους. Παντού δώρα! Τόσα δώρα που είναι ικανά να με κάνουν να μισώ ακόμη και τη λέξη. Φτάνω σε απόγνωση. Βλέπω κουτί τυλιγμένο με φιόγκους και κορδέλες και με πιάνει ζαλάδα και θέλω να το ποδοπατήσω, να το διαλύσω, να το τσακίσω, να το σπάσω, να το εξαφανίσω, να του βάλω μπουρλότο, να του κάνω χειρότερα κι απ’ ό,τι κάνουν οι χουλιγκάνοι στα γήπεδα σε στιγμές «έξαλλης μανίας και ένθεου ενθουσιασμού»! Συναντώ άτομο που κρατά κουτί ή σακούλα στολισμένα και επιθυμώ με έναν ακραία ενστικτώδη πρωτόγονο τρόπο να το φτύσω, να το μπουφλίσω, να το ξεφωνίσω! Κι απ’ την άλλη, συναντώ άτομο που δεν κρατάει δώρα και μου έρχεται να το αγκαλιάσω και να το φιλήσω σταυρωτά και πενταλφωτά και ημισεληνωτά μαζί!
Και τώρα θα βρεθούν όλοι εκείνοι που έχουν αποδεχτεί ό,τι τους προστάζουν οι κανόνες της αγοράς και του «καθωσπρεπισμού», όλοι εκείνοι που αγνοούν ακόμη κι ως λέξεις τις έννοιες του «αυθορμητισμού» και της «σκέψης» για να πουν ότι εγώ είμαι ο παράξενος για να με ενοχλεί κάτι τόσο αθώο που σε όοοολους αρέσει!
Κι εδώ είναι το ζήτημα, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλακεία απ’ αυτό, γιατί κανένα μα κανένα δώρο δεν είναι αθώο! Το χριστουγεννιάτικο δώρο είναι απειλή! Απειλή για το χρόνο μας, για την τσέπη μας, για τα νεύρα μας, ακόμη και για τις σχέσεις μας! Κι ενώ προσπαθούμε να ξεκλέψουμε χρόνο για ξεκούραση, χαλάρωση και διασκέδαση, βρισκόμαστε στις γιορτές να τον σπαταλάμε και μάλιστα απλόχερα τρέχοντας από κατάστημα σε πολυκατάστημα κι από μπουτίκ σε παιχνιδομάγαζο φορτωμένοι σαν τα γαϊδούρια με κουτιά, κουτάκια, σακούλες και σακουλάκια. Τελειώνουν οι γιορτές και έχουμε φτάσει στα πρόθυρα υπερκόπωσης και νευρικής κρίσης και υποσχόμαστε ότι δε θα το ξανακάνουμε αυτό στον εαυτό μας και … ψάχνουμε στα ημερολόγια για την επόμενη ευκαιρία ξεκούρασης.
Κούραση και εξάντληση και μάλιστα μια κούραση που κοστίζει πανάκριβα! Γιατί σήμερα το δώρο πρέπει να είναι κάτι ακριβό. Όσο πιο ακριβό τόσο καλύτερο! Τα συναισθήματα που θέλει κανείς να εκφράσει μ’ αυτό συνδέονται αποκλειστικά με το κόστος του και δε διαθέτουν τίποτε το αυθόρμητο. Θέλεις να δείξεις το μέγεθος της αγάπης σου, του έρωτά σου, της φιλίας σου, της στοργής σου, της εκτίμησής σου; Θα το κάνεις, αν καταξοδευτείς. Όσο πιο ακριβό το δώρο τόσο περισσότερο θα εκτιμηθούν τα συναισθήματα που θέλεις να εκφράσεις. Κάπως έτσι τα "διακοποδάνεια" και τα "δωροδάνεια", για μια ακόμη χρονιά, θα εκτιναχθούν στα ύψη για να καλύψουν τις ανάγκες της κενότητας, της υπερβολής και της παράλογης σπατάλης.
Και να ήταν μόνο αυτά; Η σκοτεινή πλευρά των δώρων καταλήγει συχνά επικίνδυνος εφιάλτης. Κάθε που βλέπω στην TV διαφημίσεις για τα must δώρα για παιδιά με πιάνει σύγκρυο! Δώρα ικανά να οδηγήσουν στην καταστροφή, δώρα που εκφράζουν την απόλυτη βλακεία, την απέραντη ανοησία!
Κούκλες "μωρά", ώστε το κοριτσάκι που θα τις αποκτήσει να καταλάβει από νωρίς ότι η γυναίκα είναι πλασμένη για τη φροντίδα παιδιών, δηλαδή με το ξεσκάτωμα, τις τσιρίδες, το ατέλειωτο ξενύχτι. Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες της παύουν να υφίστανται, όταν αποκτήσει παιδί. Κάπως έτσι καλλιεργείται το … έμφυτο, κατά τα άλλα, μητρικό ένστικτο.
Κούκλα "νοικοκυρά", ώστε το κοριτσάκι να εξελιχτεί σε δουλάρα για όλη τη ζωή του και να υπηρετεί αδιαμαρτύρητα κάθε αφέντη, όπως έκαναν η γιαγιά του και η προγιαγιά του στο παρελθόν.
Κούκλα "τσουλί", ώστε το κοριτσάκι να πειστεί ότι διαθέτει μια … γυναικεία πλευρά ταυτισμένη με την υπερβολή, τη λαγνεία και τη φρίκη.
Κούκλα "πριγκίπισσα", ώστε το κοριτσάκι να καταλήξει «στο ράφι» περιμένοντας τον άρχοντα του παραμυθιού της!
Κι αν όλα αυτά δεν είναι αρκετά καταστροφικά για τα παιδιά, πλέον υπάρχουν κι άλλες επιλογές. Γιατί πλέον κυκλοφορούν σωρηδόν κουκλάκια με φάτσες «επωνύμων» ή φανταστικών ηρώων. Θέλετε το παιδί σας να μοιάσει στο Ρουβά; Να του αγοράσετε κουκλάκι με φάτσα Σάκη, ώστε να γίνει … Σακοπαίδι. Πώς λέγαμε παραπαίδι παλιά, τώρα είναι στη μόδα τα Σακοπαίδια. Θέλετε το παιδάκι σας να μην έχει την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα; Δωρίστε του ένα κουκλάκι Superman ή Batman ή ό,τι άλλο έχουν σκεφτεί να κυκλοφορήσουν κάποια εγκληματικά μυαλά και τα υπόλοιπα θα εξελιχθούν αυτόματα. Γιατί τα παιδιά είναι δεκτικά και δε θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα ... προσαρμογής στα πρότυπα που πηγάζουν από τα παιχνίδια τους.
Το χειρότερο, όμως, είναι άλλο! Σκεφτείτε πόσες φορές σας έχουν κάνει δώρο που δε σας εκφράζει, δώρο που το σιχαίνεστε, που δε θα το κάνατε ούτε στο χειρότερο εχθρό σας και παρόλ' αυτά πρέπει να δείξετε χαρά και απέραντη έκπληξη, για να μην κακοκαρδίσετε εκείνον που σας το πρόσφερε μέσα στην τρελή χαρά! Θεέ μου, τι καταπίεση;
Έτσι είναι κι άντε πείτε μου ότι υπάρχει αθώο δώρο. Σιγά και μην υπάρχει! Κι άντε, η σπατάλη χρόνου και χρήματος είναι λάθη των μεγάλων, οπότε τα θέλουν και τα παθαίνουν! Τι γίνεται, όμως, με την άλλη πλευρά τους, εκείνη που σχετίζεται με τα παιδιά; Αυτά ποιος θα τα προφυλάξει από τους επικίνδυνους, γεμάτους άγνοια και απέραντη βλακεία γονείς, νονούς, παππούδες, θείτσες και θείτσους που ξεσαλώνουν αυτές τις μέρες; Αμ εκεί δε μιλάμε για απλό κίνδυνο! Εκεί «το Σύμπαν ολόκληρο συνωμοτεί» για την καταστροφή της παιδικής αθωότητας και την αποβλακωποίηση της παιδικής προσωπικότητας! Γιατί τα δώρα, καλοί μου άνθρωποι έχουν προεκτάσεις και επιδρούν καθοριστικά στο χαρακτήρα των παιδιών και δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει να κερδίσει κανείς μετατρέποντας το παιδί του σε Σακοπαίδι ή σε κάτι άλλο που μόνο τρόμο προκαλεί!
Και μετά την εμπεριστατωμένη ανάλυση που προηγήθηκε, θα έρθει κανείς να μου πει ότι έχω άδικο να χαρακτηρίζω τα δώρα χριστουγεννιάτικο εφιάλτη; Ε, θα βρεθεί;

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Σωτήρη
Δεν είναι τυχαία η έκφραση "Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες"

Ανώνυμος είπε...

Πλέον μπορεί και να παραφραστεί: "Φοβού τους... νονούς και δώρα φέροντες"! Και, να πάρει, είμαι ήδη νονός αρκετών ανυποψίαστων μικρών!