Φτάνει το απόγευμα χωρίς να το καταλάβω. Το βιβλίο που διαβάζω κάνει κοιλιά αλλά δεν μου πάει να το αφήσω. Κάτι με κρατάει και συνεχίζω την ανάγνωσή του.
Ένα μήνυμα στο κινητό -συνεννόηση για έξοδο- δίνει τη λύση. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, ετοιμάζομαι σε λίγα λεπτά. Σκέφτομαι: χαλαρή παρέα, ήρεμη κουβέντα, ωραία μουσική.
Φτάνω στον προορισμό. Όπως το φανταζόμουν και το επιθυμούσα: Χριστουγεννιάτικος διάκοσμος (όχι εξαλλοσύνες), λίγοι και καλοί και κυρίως όχι λάτρεις του mundial.
Τα ποτά σερβίρονται και η κουβέντα αρχίζει. Τα νέα μας, τις ανησυχίες μας, τις στενοχώριες μας, τα κουτσομπολιά μας και -τι ωραία- τη μουσική.
Δεν χρειάστηκε πολύ. Ο μπάρμαν θυμήθηκε ότι στην αποθήκη υπάρχει μια cdιέρα και μερικές εκατοντάδες cd με κομμάτια που μας τρέλαιναν πριν χρόνια και που ακούμε ακόμη και σήμερα. Δεν αργεί να τα φέρει, να τα καθαρίσει, να τα συνδέσει και να βάλει υπέροχες μουσικές.
Νοσταλγία, χαρά, κέφι... Στα γρήγορα κανονίστηκε ένα πάρτι. Κοντά στις γιορτές. Αποφασίστηκε ποιος θα βάζει μουσική και ποιος θα βρίσκεται πίσω από το μπαρ. Μάλλον, αποφασίστηκε και ποιοι θα βρίσκονται έξω από το μπαρ. Καλή μουσική, λίγοι άνθρωποι, αυθόρμητοι, κεφάτοι, που αποζητούν την καλή παρέα.
Έτσι, χωρίς πρόγραμμα. Λίγο τυχαία, λίγο απρόσμενα, πολύ κεφάτα, μια από... αυτές τις Κυριακές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου