Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2022

Ιστορίες Χριστουγεννιάτικης φρίκης

Φέτος δεν την πάτησα.
Είναι δείγμα ωριμότητας. 
Γίνομαι πιο σοφός και το δείχνω. Το πράγμα κραυγάζει.
Παραμονή Χριστουγέννων και έχω αποφασίσει ότι δεν θα ζήσω τον εφιάλτη που λέγεται "έξοδος στο κέντρο της πόλης".
Γενικά, εδώ και χρόνια, τέτοιες μέρες -χρονιάρες λέγονται- δείχνω το φιλάνθρωπο πρόσωπό μου αφήνοντας ζωτικό χώρο στους καημένους τους Χριστουγεννάδες*. Χώρο για εξόδους, για αγορές, για βόλτες. Δείχνω σεβασμό. Οι άνθρωποι, από τις 365 μέρες του χρόνου, έχουν επιλέξει να "χαίρονται" ελάχιστες. Χριστούγεννα, Παρασκευές, κάποια Σάββατα, εθνικές και προσωπικές επετείους. Σούμα, δηλαδή, καμιά τριανταριά μέρες, αν όλα πάνε καλά.
Φρίκη.

Τις υπόλοιπες μέρες απλώς υπάρχουν περιμένοντας, μάλλον με συντροφιά την τηλεόραση ή καταναλώνοντας τις ανοησίες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. 
Περιμένουν το εκπληκτικό και φρικαλέο: "Ε, όλοι θα βγουν, εμείς όχι;". 
Ε ναι, πρέπει να εκτεθούν φορώντας τα καλά, πλουμιστά ρουχαλάκια τους. Να τους δουν οι υπόλοιποι και να τους χαρούν. Κι αυτοί να δουν τους υπόλοιπους, ώστε να αντλήσουν υλικό για κοινωνικό σχόλιο. Γιατί πόσο μπορείς να συζητάς για τον καιρό; Τη θες την εναλλαγή.
Βέβαια, έχουν δικαιολογία. "Η παρέα θέλει...". 
Αλλά, αν ήταν έτσι, καλέ μου Χριστουγεννά, θα άλλαζες παρέα και θα απομακρυνόσουν από την αθλιότητα που σε περιβάλλει, αναζητώντας κάτι διαφορετικό. Αλλά δεν είναι έτσι και το γνωρίζεις. Γουστάρεις, Χριστουγεννά μου, τον πανικό, λατρεύεις τον χαμό, επιζητάς την αντάρα, όπως και ο λύκος.
Αδυνατείς να περάσεις καλά μόνο με την παρέα. Δεν το έχεις με τη συζήτηση. Θέλεις κουβεντολόι. Και το κουβεντολόι χρειάζεται συνεχή ανατροφοδότηση από απλοϊκά γεγονότα, τα οποία λαχταράς και μπορείς να σχολιάσεις. Τι φοράει ο ένας κι ο άλλος, με ποιον είναι ο άλλος και ο ένας, τι διάβασες στο ίνστανγκράμ σου ή στο φουμπού σου. 
Άλλωστε, μόνο για αυτό είσαι ικανός, Χριστουγεννά μου.

Κάπως έτσι, οι Χριστουγεννάδες αποφασίζουν ότι η παραμονή των Χριστουγέννων είναι η κατάλληλη μέρα για ψώνια, ενώ στα εμπορικά γίνεται της/του τρελής/ου και οι υπάλληλοι, που τα έχουν δει όλα, αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τους πελάτες, προκαλώντας τους εκνευρισμό. 
Και για καφέ και για τσίπουρα, ενώ στα καφέ και τσιπουράδικα γίνεται το αδιαχώρητο, υπάρχει ουρά αναμονής μισής και μίας ώρας, οπότε καταλήγει σε κάτι του στιλ "πίνω για να ξεχάσω ό,τι προηγήθηκε".
Ο κακός χαμός. Μποτιλιαρίσματα, κορναρίσματα, καθυστερήσεις, εκνευρισμός, φασαρία και, βέβαια, τσακωμοί. Το καλυτερότερο είναι αυτό. Τσακωμοί, γιατί "εγώ το είδα πρώτος το χρυσοποίκιλτο μπλουζάκι και το έχω σταμπάρει εδώ και βδομάδες". Τσακωμοί, γιατί "εγώ έχω προτεραιότητα στο χωριό μου". Τσακωμοί, γιατί "περιμένουμε περισσότερη ώρα για ένα τραπέζι, άσε που πρέπει να καθίσουμε πρώτο τραπέζι για να δείξουμε τα καινούρια ρουχαλάκια μας". Τσακωμοί, απλώς, για τη χαρά του τσακωμού.
Φρικαλέα φρίκη.
Οπότε, χαίρομαι τα Χριστούγεννα μακριά από όλο αυτό. Θα πάρω και τα βουνά. Ήδη έχω αρχίσει να ξεκουράζομαι, να διαβάζω, να οργανώνω τη δουλειά μου με ηρεμία και, βέβαια, να διασκεδάζω εκεί που οι Χριστουγεννάδες δεν διανοούνται και δεν μπορούν να το κάνουν.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!


*Χριστουγεννάδες: Λέγονται και Σαββατάδες. Πρόκειται για πολυπληθή υποκατηγορία του ανθρώπινου είδους. Διασκεδάζει, ψωνίζει, βολτάρει, αποκλειστικά μέρες που (για έναν περίεργο λόγο) πιστεύει ότι πρέπει να το κάνει, επειδή το κάνουν και οι άλλοι, κι όχι επειδή πραγματικά το έχει ανάγκη.




Δεν υπάρχουν σχόλια: