Το πρωί καθηγητής, το βράδυ χαρτορίχτρα

Στη φωτογραφία
φαίνεται καθαρά το θέμα
των εξετάσεων, όπως το
είχαμε προβλέψει
με απόλυτη ακρίβεια

Η στιγμή της γνωστοποίησης των θεμάτων, σε κάθε μάθημα, των Πανελληνίων αποτελεί μια ιδιαίτερα κρίσιμη και ξεχωριστή στιγμή. Κάθε χρόνο. Δεν είναι τόσο το ότι βάζει τέλος στην αγωνία χιλιάδων μαθητών και των γονιών τους. Είναι ότι θέτει το όριο μεταξύ σοβαρών και γραφικά ανόητων καθηγητών. 

Ανυπομονώ για τη συγκεκριμένη στιγμή. Περιμένω τη διαχρονικά ανόητη ανακοίνωση του "πιασίματος του θέματος" και την επίδειξη των τεκμηρίων του γεγονότος. Το κάναμε, το συζητήσαμε, το είχαμε προβλέψει ότι θα "πέσει". Περιμένω τη γελοιοποίηση ανθρώπων που θέλουν να δείχνουν αλλά, τελικά, δεν είναι σοβαροί. Και κάθε χρόνο, οι ίδιοι και οι ίδιοι πέφτουν στην παγίδα του λαϊκισμού, της ανοησίας, της απόλυτης βλακείας και της απύθμενης μετριότητας.

Φέτος, για παράδειγμα, το θέμα της Έκθεσης αναφερόταν στην παραβίαση των δικαιωμάτων της γυναίκας. Λόγω και της επικαιρότητας (γυναικοκτονίες, me too, περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και κάθε μορφής κακοποίησης και εκμετάλλευσης γυναικών), το θέμα αναμενόταν εδώ και μερικά χρόνια. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει φροντιστήριο, καθηγητής, που δεν το είχε προσεγγίσει. Δεν υπάρχει λυσάρι (μάλλον) που δεν το περιείχε.

Οπότε προς τι η τρελογλυκουλίνικη χαρά του "πιάσαμε το θέμα"; Προς τι οι χαζοχαρούμενες ανακοινώσεις του στιλ: "Το θέμα των πανελληνίων αναλύεται στη σελίδα 5076 του βοηθήματός μας"; Δηλαδή, ο στόχος ενός καθηγητή που διδάσκει το μάθημα της Έκθεσης, των Αρχαίων, των Μαθηματικών..., είναι να "πιάνει" τα θέματα; Ε; Κι αν ο στόχος είναι αυτός, για ποιον λόγο τα παιδιά να παρακολουθούν μαθήματα σε φροντιστήρια και να μην ξημεροβραδιάζονται σε γραφεία στοιχημάτων, σε χαρτοριχτάδικα ή σε καφετζουδομάγαζα (μαγαζιά στα οποία ασκείται η αρχαία τέχνη της ανάγνωσης φλιτζανιού);

Μη χειρότερα να λέμε. Γελοιότητες για γέλια και για κλάματα. Λες και είμαστε αλογομούρηδες (αργκό: άνθρωποι που ασχολούνται με τις ιπποδρομίες) που περιμένουν να δουν, αν κέρδισαν το στοίχημα.

Κι αλήθεια, οι συγκεκριμένοι στοιχηματζήδες στις ενημερώσεις γονιών και μαθητών που επιθυμούν να εγγραφούν στα φροντιστήριά τους τι κάνουν; Ισχυρίζονται ότι "πιάνουν" τα θέματα; Υπόσχονται ότι θα τα πιάσουν και στις επόμενες πανελλαδικές; Η συζήτηση κινείται σε επίπεδο "το παιδί σας είναι και θα παραμείνει τούβλαρος αλλά εμείς θα του δώσουμε τα θέματα που θα πέσουν";

Παίζουν με την αγωνία των παιδιών, εκμεταλλεύονται την απόγνωση των γονιών, πουλάνε ελπίδα σε κάθε κατακαημένο, υπόσχονται εύκολες λύσεις, αυτοπροβάλλονται ως μεσσίες.

Υπάρχει κάτι που λέγεται διδασκαλία και, μάλλον, ως διαδικασία διαφεύγει από κάποιους καθηγητές. Υπάρχει κάτι που λέγεται λογική, γνώση της πραγματικότητας, προσέγγιση και κατανόηση της θεωρίας, οργάνωση της σκέψης και των επιχειρημάτων. Υπάρχει μια τεχνική στην προσέγγιση της Έκθεσης -και των άλλων μαθημάτων- κι αν κάποιοι δεν την κατέχουν, δεν μπορεί να θεωρούνται καθηγητές. 

Και σίγουρα, ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγή επαγγέλματος. Το στοίχημα ανθίζει, εκείνοι που καταφεύγουν σε χαρτορίχτρες, σε καφετζούδες, σε τάματα πυκνώνουν τις τάξεις των ανθρώπων γύρω μας, οι πωλητές επιστολών του Ιησού μπαίνουν στη Βουλή. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν, λοιπόν!