Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

Φινλανδική Ουτοπία!

Λίγες εβδομάδες πριν έπεσε στην αντίληψή μου άρθρο του κ. Αλέξανδρου Πιστοφίδη που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο -έχει αναδημοσιευτεί στον τύπο- όπου γίνεται μια σύγκριση της σχολικής πραγματικότητας στη Φινλανδία και την Ελλάδα. Στο άρθρο εκθειάζεται το φινλανδικό σχολείο και παρουσιάζονται τα προβλήματα του ελληνικού. Σε αρκετές περιπτώσεις και μέσω του συγκεκριμένου blog έχω προσεγγίσει τα προβλήματα του ελληνικού συστήματος αλλά το συγκεκριμένο κείμενο μου φάνηκε παράταιρο για αρκετούς λόγους.
Παραθέτω αποσπάσματα, τα οποία και επιθυμώ (κι όχι μόνο επιθυμώ αλλά θα το κάνω κιόλας, γιατί δικό μου είναι το blog και άρα οι επιθυμίες μου είναι διαταγές) να σχολιάσω.

«Άνοιξαν τα σχολεία. Για κάποιους ένα ευχάριστο και μοναδικό γεγονός, για τους περισσότερους θλιβερό. Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία, που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές της βγαίνουν πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ (οι δικοί μας τελευταίοι), γιορτάζουν τις μέρες αυτές.
Γιορτάζουν, γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών βρέθηκαν ξανά με τους συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους.
[…] Στη Φινλανδία γιορτάζουν, γιατί θα βρεθούν πάλι σε σχολεία με σύγχρονα εργαστήρια και αμφιθέατρα, με κλειστά γυμναστήρια και πισίνες, με ειδικές αίθουσες χαλάρωσης και σάουνας, με εστιατόρια με το δωρεάν φαγητό και το σημαντικότερο, γιατί θα μάθουν και θα δημιουργήσουν γνώση με τους δασκάλους φίλους τους, παίζοντας, συζητώντας και μελετώντας διάφορα βιβλία και όχι ένα υποχρεωτικό σε κάθε μάθημα, όπως στην Ελλάδα.
[…] Τα παιδιά στη Φινλανδία, στις πρώτες έξι τάξεις, κάνουν συχνά τεστ, όχι όμως για να βαθμολογηθούν (να τιμωρηθούν όπως τα ελληνόπουλα) αλλά για να διαπιστωθούν οι αδυναμίες τους ώστε να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία. Η φιλοσοφία τους είναι, “η βαθμολογία αποθαρρύνει και ωθεί ακόμη περισσότερο στην άρνηση μάθησης τον κακό μαθητή, ενώ επιβραβεύει τον καλό μαθητή, που έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται την επιβράβευση”. […]
Τα παιδιά στη Φινλανδία […], όταν έχουν τεστ στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, ακόμη και στη γλώσσα τους, επιτρέπεται να έχουν μαζί τους βοήθημα με τους μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς τύπους και λεξικό γλώσσας. Οι παιδαγωγοί τους δεν έχουν κανένα λόγο να απαιτήσουν από τα παιδιά να μάθουν απ’ έξω πράγματα, που μετά από μερικές εβδομάδες δε θα θυμούνται. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μάθουν τα παιδιά τους να σκέπτονται λογικά, με κριτική αναλυτική σκέψη, κατανοώντας περίπλοκα νοήματα και αλληλοσυσχετισμούς. Με λίγα λόγια, τους ενδιαφέρει να αγαπήσουν τα παιδιά τη μάθηση και το βιβλίο για να συνεχίσουν να μαθαίνουν μόνα τους. Με το ζόρι δε μαθαίνει κανείς. Με το ζόρι μπορείς μόνο να αποστηθίσεις ξένη γνώση, για λίγο καιρό.
Όταν το απόγευμα, μετά την ενισχυτική διδασκαλία, οι Φινλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι, αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο. Όλη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται την παιδικότητά τους. Τεστ για το σπίτι απαγορεύονται. Η λέξη φροντιστήριο δεν υπάρχει ούτε στο λεξικό τους. Είναι πρώτα στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταία σε τηλεθέαση. Τα ελληνόπουλα τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο σαν κουρδιστά πορτοκάλια. Το μόνο που τους μένει μετά, είναι να καθίσουν εξαντλημένα μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να τους πάρει ο ύπνος. Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δε βλέπεις παιδιά με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν τον Βέγγο να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης, προς μεγάλη ικανοποίηση των φροντιστηρίων. Είναι δυνατόν αυτά τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες;
Τα περισσότερα ελληνόπουλα πάνε άκεφα σε άθλια δημόσια σχολεία, που μοιάζουν σαν γκαράζ αυτοκινήτων. Θα συναντήσουν δασκάλους, στην πλειονότητά τους σκυθρωπούς και δίχως όρεξη, που από τότε που τελείωσαν τις σπουδές τους δεν έχουν ανοίξει βιβλίο.
[…] Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στο σημαντικότερο τομέα μιας χώρας όπως είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα; Γιατί βασανίζουμε δίχως λόγο ότι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας; Γιατί, ενώ πληρώνουμε τα περισσότερα λεφτά στον κόσμο για την παιδεία (στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων), έχουμε μια τόσο άθλια δημόσια παιδεία;
[…] Στη Φινλανδία, ο γιος του πρωθυπουργού, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού της πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς πάνε στο ίδιο δημόσιο σχολείο. Γι αυτό και έχουν κάθε λόγο να δίνουν τα διπλάσια ακριβώς λεφτά από εμάς, γύρω στο 7% του ΑΕΠ, για την παιδεία τους. […]

Μα δεν είναι υπέροχα στη Φινλανδία; Σίγουρα είναι! Κι όλοι θα ήθελαν σχολεία που διαθέτουν σάουνα, μασάζ, γύρο με πίτα και παγωτό γρανίτα. Όλοι θα ήθελαν παιδαγωγούς αντί δασκάλων, ελεύθερο χρόνο αντί φροντιστηρίων. Όλοι θα επιθυμούσαν το σχολείο τους να μοιάζει με αυτό της Φινλανδίας κι όχι με το «κρυφό σχολειό» της περιόδου του εθνικοαπελευθερωτικού (ταξικού, σύμφωνα με τους μαρξιστές) αγώνα.
Μέχρι πριν ένα χρόνο το συγκεκριμένο άρθρο θα μπορούσε να μου προκαλέσει δάκρυα απόγνωσης. Τώρα, πάλι δάκρυα μου προκάλεσε αλλά δάκρυα γέλιου. Γιατί θα περίμενε κανείς ότι ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα θα έβγαζε άτομα μπουμπούκια πιο μυρωδάτα κι από τα τριαντάφυλλα. Θα περίμενε ότι τα παιδιά της Φινλανδίας θα ήταν πιο ευτυχισμένα και από τα παγάκια μέσα στην coca-cola.
Όμως η πραγματικότητα έρχεται να διαψεύσει τέτοιες προσδοκίες. Η φινλανδική καθημερινότητα είναι λίγο πιο μαύρη από αυτή που θα περίμενε κανείς και φαίνεται από ειδήσεις που μας έρχονται από τη μακρινή χώρα.

Είδηση πρώτη: «Σε 100.000 άτομα ηλικίας 15-24 ετών η συχνότητα αυτοκτονίας στη Φινλανδία για αγόρια είναι 22,1 και για τα κορίτσια 6,7. Η Ελλάδα έχει μία από τις μικρότερες συχνότητες αυτοκτονίας εφήβων διεθνώς. Έχει βρεθεί να είναι 0,98 ανά 100.000 πληθυσμό (για αγόρια 1,07 και για κορίτσια 0,89)».

Είδηση δεύτερη: «Νεκρός είναι ο δράστης του σημερινού μακελειού στο επαγγελματικό Λύκειο της πόλης Καουχόκι στη Φινλανδία, ο οποίος σκότωσε 10 ανθρώπους, ανακοίνωσε πριν από λίγο ο αρχηγός της αστυνομίας της πόλης αυτής Ούρπο Λιντάλα.

Είδηση τρίτη: ...Το νέο αυτό μακελειό σημειώνεται σε λιγότερο από έναν χρόνο από εκείνο σε Λύκειο στην Τουουσούλα, βόρεια του Ελσίνκι, όπου ένας 18χρονος είχε σκοτώσει 8 άτομα στο σχολείο του προτού αυτοκτονήσει».

Είδηση τέταρτη: «Από το 1999 έχουν καταγραφεί τέσσερις επιθέσεις με μαχαίρι σε σχολεία…».

Αναφέρεται επίσης ότι ο αλκοολισμός αποτελεί ήδη μια από τις πρώτες αιτίες θανάτου στη Φινλανδία.
Μάλλον κάτι δεν πάει καλά ε; Κάτι δεν τους έκατσε τους Φινλανδούς. Τώρα που το σκέφτομαι αρχίζω να εκτιμώ το ελληνικό σύστημα.
Τι σόι σχολείο είναι αυτό όπου όλα είναι οργανωμένα στην εντέλεια, όπου δεν υπάρχει ο χαβαλές, όπου δεν μπορείς να σχολιάσεις τη γραφικότητα και την άγνοια κάποιων εκπαιδευτικών, όπου δε νιώθεις την ανάγκη να αντιγράψεις, όπου δεν υπάρχει η προσδοκία της κατάληψης για να διεκδικήσεις ηλίθια πράγματα, όπου δε νιώθεις τη διάθεση να κάνεις και καμιά κοπάνα; Αυτό δεν είναι σχολείο. Ο Καθεδρικός της Παναγίας των Παρισίων είναι.
Πώς να μη φτάσουν σε ακρότητες οι Φινλανδοί μαθητές με τέτοιο σύστημα που έχουν; Δηλαδή, πώς στο διάολο θα αντιδράσουν αυτά τα παιδιά; Τι να διεκδικήσουν σε μια κατάληψη; Πενθήμερη στον Πλούτωνα (που είναι πλανήτης) να διεκδικήσουν; Και τι κοπάνα να κάνουν; Κοπάνα από την πισίνα, τη σάουνα και το τζακούζι; Και τι να σχολιάσουν; Τον εκπαιδευτικό που είναι φίλος τους και ξέρει για την τεχνολογία περισσότερα κι από τον Μπιλ Γκέιτς να σχολιάσουν;
Μεγάλη δυστυχία σας λέω! Γι αυτό μετά το ρίχνουν στο πιοτό, στο πιστολίδι και στις αυτοκτονίες. Και λίγα κάνουν! Το χαβαλέ πολλοί αγάπησαν, την τελειότητα ουδείς!

Με όλα αυτά, δε θέλω να αμφισβητήσω την ποιότητα του φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν ήταν η καταλληλότερη εποχή για τη δημοσίευση, αναδημοσίευση και διανομή ενός τέτοιου άρθρου. Φαντάζει λίγο … εκτός πραγματικότητας. Ε;
Στη φωτο το σχολείο όπου έλαβε χώρα το τελευταίο συμβάν


31 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι ωραία καραμέλα οι αυτοκτονίες... Επειδή εμείς δεν καταγράφουμε συμβάντα ή τα κρύβουμε... δε συμβαίνουν τέτοια πράγματα απαπαπα! 1000 φορές να μένουμε στη μιζέρια μας για να "αντιδράμε στο σύστημα" ("αυξάνει την κριτική σκέψη"!)... παρά να ανοίξουμε τα στραβά μας για ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα... Ψηφίζω το δημοσίευμα ως αστείο :)

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Μα ανώνυμε όλοι θέλουν ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα! Το θέλουν πολύ! Το θέλουν τουλάχιστον όσο κι ένα εξοχικό σε μέρος που να συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Ο στόχος δεν ήταν η αμφισβήτηση του Φινλανδικού συστήματος αλλά του χρόνου (άκαιρο) προβολής του άρθρου - έμπνευση. Ακόμη κι ένα ραπανάκι με βαριάς μορφής κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις το κατανοεί!

Κομπιναδόρος είπε...

επιτέλους! είχα πάθει σύνδρομο στέρησης! Τι να κάνω? Να σταματήσω δεν μπορώ το Ζάχο και το Marlboro!
(μετά από τις εκδηλώσεις λατρείας που προηγήθηκαν, ας πάμε στο κυρίως θέμα)
Προσωπική μου άποψη είναι πως η ελληνική εκπαίδευση παράγει «ευτυχισμένους ανθρώπους», με την έννοια της έλλειψης προβληματισμού. Αυτοί είναι πραγματικά ευτυχισμένοι!
Τώρα με τους Φινλανδούς τι γίνεται? Μήπως παραπροβληματίζονται? Ή απλώς δεν έχουν κάτι να βελτιώσουν και να διεκδικήσουν για την εκπαίδευσή τους, άρα δεν έχουν αφορμές για επανάσταση και απλώς βαριούνται? Αν συμβαίνει αυτό είναι έλλειψη ενδιαφερόντων από πλευράς των παιδιών και είναι αναγκαία η αλλαγή του προσανατολισμού της εκπαίδευσής τους. Αν και μου φαίνεται λίγο μαζοχιστικό να παρακαλάς να έχεις προβλήματα και να γίνεσαι επαναστάτης χωρίς αιτία. Κατά την άποψή μου είναι απορίας άξιο το πώς γεννώνται τέτοια προβλήματα.
Η λύση στο πρόβλημα είναι μία: εκπαιδευτικές εκδρομές στα ελληνικά σχολεία! Να δεις μετά για πότε το φινλανδάκι θα γυρίσει στις πισίνες, τη σάουνα και το τζακούζι!
Και για πιο extreme, ας έρθουν στο σχολείο μου να κάνουν και μάθημα 3 με 4 ώρες(όχι παραπάνω είναι και άμαθοι). Εμα πια! Εμείς παρακαλάμε να έχουμε μια πισινούλα στο σχολείο μας(κι ας είναι και φουσκωτή) και αυτή τη βαριούνται!


«Το χαβαλέ πολλοί αγάπησαν, την τελειότητα ουδείς!»
Καλά ότι θα το διάβαζα αυτό από σας ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα!


Υ/Γ αν και συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα, καθώς οι Έλληνες(ως Έλληνες) είναι από θέμα γονιδίων πιο έξυπνοι από τους Φινλανδούς , άρα οι Φινλανδοί χρειάζονται γενετιστές και όχι σωστό εκπαιδευτικό σύστημα :-P

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

spade
σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Η συγγραφή ενός βιβλίου που έπρεπε να τελειώσω στάθηκε αφορμή για την αποχή μου από το blog. Το "Μάθε, παιδί μου, γράμματα" τελείωσε και θα πάρει το δρόμο της έκδοσης, οπότε θα τα λέμε πιο συχνά.

Ανώνυμος είπε...

το κακό είναι ότι ο άνθρωπος πίστεψε το παραμύθι περί αθανασίας της ψυχής...
και αποκόπηκε από τη φύση/το περιβάλλον...
δεν αγαπά τον κόσμο και τη ζωή...
αισθάνεται ξένο σώμα...
αυτή είναι η αρχή των ψυχολογικών του προβλημάτων...
η φύση και η ζωή τον εκδικούνται!
είμαι εκτός θέματος?
Ιάσονας

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Ιάσονα,
Στο συγκεκριμένο blog δεν υπάρχουν εκτός θέματος αναφορές, γιατί κάτι τέτοιο δε θα με έστρεχε καθόλου. Κι εγώ μαζί σου είμαι. Όποιος αγωνιά για τη μετά θάνατον ζωή, υποτιμά αυτά που έχει, πριν δει τα ραπανάκια ανάποδα. Βιάζεται να συναντήσει κάτι για το οποίο δεν υπάρχει η παραμικρή βεβαιότητα. Κάτι τέτοιοι οδηγούνται σε αυτοκτονίες, ζώνονται με βόμβες και δε συμμαζεύεται. Κάλιο πέντε και στο χέρι είπε ο Κομφούκιος (νομίζω) και μάλλον είχε δίκιο! Μήπως ξέφυγα λίγο;

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Ζάχο...Τι κάνετε???Ομολογώ πως είχα αρχίσει να ανησυχώ επειδή δε γράφατε αλλά τελικά επιστρέψατε....Δεν γνωρίζω αν θα έπρεπε να δημοσιεύονται τέτοια άρθρα σε αυτή την εποχή αλλά σκεφτήτε και το άλλο....Πλέον η κυβέρνηση έχει πολλά θέματα τα οποία θα πρέπει να λύσει(δες οικονομική κρίση,Βατοπέδιο) άρα που χρόνοσ για αναβάθμιση του θέματοσ Παιδεία και επιπλέον εαν τύχει και πέσει στα χέρια ενόσ υπουργού,βουλευτή το συγκεκριμένο άρθρο θα σκεφτεί ότι από τη στιγμή που στην Ελλάδα δεν έχουν παρατηρηθεί τέτοια κρούσματα (αυτοκτονίεσ,επιθέσεις σε σχολεία και άλλα) η ελληνική παιδεία έχει πετύχει το στόχο της και δεν χρειάζεται καμία τροποποίηση....Αλλά όπως έχω ξαναπεί σε προηγούμενα άρθρα σας αυτή ειναι η Ελλάδα μας και δεν υπάρχει καμία ελπίδα σωτηρίας...

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Stavroula
Τι ωραία; Η παρέα ξαναμαζεύεται. Τώρα μπορώ να πω ότι ήρθε ο χειμώνας. Δε θέλω απαισιοδοξία όμως. Τα πράγματα είναι πιθανό να βελτιωθούν. Απλώς αυτό θα γίνει με τους δικούς μας ρυθμούς και όταν βρεθεί ο κατάλληλος ηγέτης, η κατάλληλη κυβέρνηση και κατάλληλοι πολίτες. Δε χρειάζονται και πολλά!!! Ίσως η πρόοδος της Γενετικής να μας λύσει το πρόβλημα.

Ανώνυμος είπε...

Σωτήρη καλημέρα!
Τα παιδιά (οι μαθητές/ριες) μου στο χωριό που διδάσκω έχουν κατάληψη...οπότε ασχολούμαι με εργασίες φοιτητών μου. Εδώ να δεις γλέντια ούτε μια μετάφραση δεν μπορούν να κάνουν. Το κακό όμως δεν περιορίζεται εδώ, γιατί κάποιος θα έλεγε ότι οι φοιτητές σου δεν ξέρουν Αγγλικά. Το τραγικό Σωτήρη μου είναι ότι το Ελληνικό κείμενο δεν έχει νόημα. Ρε μπας και δεν ξέρουν και Ελληνικά? Και μου μιλάς εσύ για Ελληνικά Σχολεία...εμ έλα λίγο και στην Τριτοβάθμια να γελάς με του μήνες και όχι με τις ώρες.

Σ.Σ.Ο

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

ΣΣΟ,
Μιλάς (πιο σωστό θα ήταν το "γράφεις" αντί του "μιλάς", που χρησιμοποίησα, αφού πρόκειται για mail κι όχι για φωνητική ακρόαση. Θα επιμείνω όμως στο "μιλάς". γιατί "μιλάς στην ψυχή μου") σε κάποιον που βιώνει το πρόβλημα καθημερινά, εξαιτίας του αντικειμένου δουλειάς. Πριν λίγα χρόνια ο πρύτανης του παν/μιου Θεσσαλίας, σε συνέδριο που έγινε στο Βόλο, έλεγε (αυτό είναι σωστό, γιατί εκφωνούσε εισήγηση) ότι είναι αναγκασμένος να δίνει πτυχία σε φοιτητές του παιδαγωγικού τμήματος που δε γνώριζαν ούτε τα βασικά της ελληνικής γλώσσας (ορθογραφία, λεξιλόγιο, σύνταξη). Έπρεπε να το κάνει, γιατί το κράτος του έστελνε κάθε χρόνο καινούριους υπεράριθμους και δεν είχε πού να τους βάλει. Πριν μερικά χρόνια είχα δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο "Βαβέλ" όπου έκανα αναφορά στα γλωσσικά προβλήματα της νέας γενιάς και ο σύλλογος Δασκάλων & Νηπιαγωγών του Ν. Λάρισας δημοσίευσε ψήφισμα όπου με χαρακτήριζαν %*&@#}+*&^%. Εννοείται ότι για το πρόβλημα δεν έκαναν την παραμικρή αναφορά. Σαν να μην υπάρχει. Στην περίπτωση αυτή, όπως και σε πολλές άλλες στην Ελλάδα, απλώς τα ρίχνουμε κάτω από το χαλί.

Ανώνυμος είπε...

Κάτι παρόμοιο δεν συμβαίνει και με τους αλλοδαπούς τουρίστες που κάθε καλοκαίρι έρχονται στην Ελλαδίτσα για να το "κάψουν"? Τόση οργάνωση πειθαρχία και τελειότητα κοντεύει να τους τρελάνει...Γι αυτό γίνεται και ό,τι γίνεται...

ο....χωρίς επίλογο
(τι λέει θα το κάνει και φέτος κανένας το θαύμα ή πρέπει να περάσουν άλλα πόσα χρόνια?)

ΥΓ Χαιρετίσματα στον κ.Σ.Σ.Ο που έμαθα ότι διέκοψε τη συνεργασία του
με γνωστό εκπαιδευτικό ίδρυμα της πόλης.
Επιτέλους βιώνω την πανεπιστημιακή ζωή για την οποία μας μιλούσατε με τόσο "καλά" λόγια και τελικά νομίζω ότι θα συμφωνήσω!

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

"Χωρίς επίλογο",
Χαίρομαι ιδιαιτέρως, όχι για το ότι επιβεβαιώνονται τα "καλά μου λόγια" αλλά για την επικοινωνία.
Εδώ και κάποια χρόνια οι μόνοι φοιτητές που εκφράζονται, από το πρώτο διάστημα, θετικά για τις συνθήκες στα παν/μια είναι εκείνοι που βρέθηκαν σε επαρχιακές πόλεις. Πιο γρήγορη ενσωμάτωση, επαφή με νέα άτομα και κυρίως πιο γρήγορος εντοπισμός των χώρων διασκέδασης των φοιτητών.
Πάντως είμαι βέβαιος ότι θα καταφέρεις να επιβιώσεις και στις συνθήκες που βρήκες εκεί.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Ζάχο,
Ξεκινώντας, κρίνω αναγκαίο να πώ οτι δε θα μπορούσα να λείπω απ' την υπέροχη παρέα!!!Πραγματικά το άρθρο σας αποτελεί λαβή για αρκετούς προβληματισμούς για τη σωστή ή όχι λειτουργία του εκπαιδεύτικου συστήματος τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε άλλες χώρες του εξωτερικού. Σε καμία όμως περίπτωση δε θα θεωρούσα το άρθρο αυτό ως καθυσηχαστικό ώστε να πάψουμε να προβληματιζόμαστε και να αναζητούμε συνεχώς λύσεις για μια καλύτερη παιδεία...Οι μαθητές της Φιλανδίας ειναι ξεκάθαρο πως στράφηκαν στη βίαιη συμπεριφορά, μη ξέρωντας με τι άλλο "ενδιαφέρον" να ασχοληθούν, έχωντας λύσει κάθε τους πρόβλημα. Μήπως λοιπόν η Φιλανδική κυβέρνηση εχει πλέον χρέος απέναντι στους πολίτες της, την επίλυση αυτού του νέου προβλήματος?Τέλος θέλω να συμφωνήσω με το τελευταίο σας σχόλιο περί πανεπιστημίων, αφού ειναι κατι που το βιώνω πλέον και τα πράγματα ειναι όπως τα λέγατε και τα λέτε (αν εξαιρέσουμε τις παρατάξεις, απ' όπου έχω άσχημες εμπειρίες, τις οποίες θα συζητήσουμε,αν δωθεί ευκαιρία, από κοντά για να γελάσετε κιόλας!)
Γιώργος Κλέτσας

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Αγαπητέ Γιώργο,
Χαίρομαι που ήδη έχεις προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα (τα καλά των επαρχιακών ιδρυμάτων). Η Φινλανδία καλείται να λύσει προβλήματα που δε σχετίζονται με το εκπαιδευτικό σύστημά της, αφού αυτό είναι άξιο θαυμασμού σε παγκόσμια κλίμακα. Τα προβλήματά της είναι κοινωνικά και έχουν να κάνουν με την οικογένεια και τις ευρύτερες σχέσεις. Οι Ευρωπαίοι του Βορρά έστρεψαν την προσοχή τους σε πρακτικά ζητήματα αδιαφορώντας για τις κοινωνικές παραμέτρους. Δημιούργησαν τέλοιες κοινωνίες για ρομπότ αλλά άχαρες και ψυχρές για ανθρώπους. Απλώς πληρώνουν το τίμημα.

ΥΣ. Αλήθεια η λατρεία μου με τι χρώμα νυχιών κυκλοφορεί;;;

Ανώνυμος είπε...

κ.Ζάχο...
το πρόβλημα δεν είναι τα φοιτητικά στέκια ούτε καν τα μαθήματα...
αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι τα γνωστά... γραφειοκρατία, βιβλία μετά την εξεταστική, κάρτα βιβλιοθήκης(γιατί χωρίς βιβλίο που θα πάς?) μετά τις γιορτές κλπ κλπ και μια λογική ορισμένων καθηγητών που θεωρούν μερικά πράγματα αυτονόητα ενώ ο φτωχός πλην τίμιος φοιτητής τα έχει δεί σαν παράξενα στα παραρτήματα των Μαθηματικών...Εξήγησε και λίγο ρε άνθρωπε δεν έχουν όλοι 2 μεταπτυχιακά...Και για να συμφωνήσω με τον συνονόματο παραπάνω οι παρατάξεις είναι κακός μπελάς!Έχω μάθει απ'έξω όλες τις εισόδους μόνο και μόνο για να μην περνάω μπροστά από τα τραπεζάκια!

ο...χωρίς επίλογο

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Χωρίς επίλογο,
Καλώς όρισες στην Ελλάδα! Γραφειοκρατία, έλλειψη συντονισμού, αρρωστημένος συνδικαλισμός (πατερούληδες). Με απλά λόγια το τρίπτυχο της καταστροφής, της μετριότητας, της στασιμότητας. Η κατάρα της φυλής μας.

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν η "λατρεία" ως φοιτήτρια τωρα κυκλοφορεί (και οπλοφορεί...) με διάφορα χρώματα στα νύχια...Κατα προτίμηση όμως το κόκκινο αφού προσδίδει ωριμότητα και κύρος που ταιρίαζει σε μια φοιτήτρια νομικής!!Σωστα? Επίσης η Κομοτηνή φέρνει και μια υπνηλία στο συγκεκριμένο άτομο..γεγονός που τη στερεί από φοιτητικά πάρτυ!
Χαιρετίσματα σ' όλη την "Άποψη" και καλή σας συνέχεια!!!

Υ.Γ.: Περιμένω οπωςδήποτε την ημερομηνία κυκλοφορείας του νέου βιβλίου με mail ή σχετική ανάρτηση στο blog. Δε θέλω να το χασω...
Γιώργος Κλέτσας

Ανώνυμος είπε...

Εγώ αγαπητέ κύριε Ζάχο ήθελα να πω(ή να γράψω ή..whatever..) απλώς (και όχι απλά!!**) ένα γεια !!
είμαι μία παλιά μαθήτριά σας..και πρόσφατα 'σκόνταψα' πάνω στο blog σας..!
Ευαγγελία..

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Ευαγγελία,
απλώς (και όχι απλά) να προσέχεις πού πας, γιατί κατάλαβες πλέον σε πόσο επικίνδυνα μέρη μπορείς να σκοντάψεις!

Ανώνυμος είπε...

Όποιος στο Google περπατεί, τρίχες(συνήθως) και.....Σωτήρη Ζάχο συναντεί!Δεν ήξερα ότι έχετε ιστολόγιο και όπως και η άλλη κοπέλα τυχαία έπεσα πάνω σας.Χαίρομαι που διατηρείστε στα γνωστά επίπεδα σκωπτικότητας και αυτό δείχνει το "απλώς" αντί για "απλά".Εγώ έχω μείνει στην εποχή του "σάματις" και ως προς αυτό έχω να παρατηρήσω μία σχετική ποιοτική αναβάθμιση του ύφους(επίσης,προσπαθώ να σας φανταστώ μέσα στην τάξη να βροντοφωνάζετε:"απλώς" βρε, τί είπαμε!!)
Όσον αφορά το Φιλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα πιο ορθή είναι η γνώμη που διατυπώθηκε για εκπαιδευτικές εκδρομές στα ελληνικά σχολεία!Τι να πεις,αχαρακτήριστοι αυτοί οι Σκανδιναβοί και ποτέ δεν εκτιμάμε αυτό που έχουμε.Αλλά για να μη θέλουμε να αλλάξουμε μάλλον πρέπει να μας αρέσει η όλη κατάσταση, έστω και αν την ξορκίζουμε για το θεαθήναι.Μάλλον τελικά ήταν πολύ σοφός όποιος πρωτοδιατύπωσε το "de gustibus non disputandum est"!
με εκτίμηση
Λευτέρης Τσιούλκας

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Λευτέρη,
είχα την ελπίδα ότι θα στήριζες καθετί Σκανδιναβικό. Πώς πάει η κοπή ξυλείας στη Σουηδία; Δεν πιστεύω να γνωρίζει κι αυτή κρίση;

Stergios Nastopoulos είπε...

Το άρθρο σου ήρθε ξανά στην επικαιρότητα μετά την εκπομπή του Παύλου Τσίμα στο MEGA. Μπορεί η Φιλανδία να είναι μια βόρεια χώρα και η νοοτροπία τους να είναι αυτή των βορείων. Σίγουρα δεν είναι μεσογειακή. Και το ταμπεραμέντο τους διαφορετικό βέβαια. Να μην τους ζηλεύουμε λοιπόν. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι για πολλά χρόνια έζησε κάτω από τη σκιά και απειλή της Σοβιετικής Ένωσης, καταλήφθηκε επανειλημμένα από τους Ρώσους, με μέτριο βιωτικό επίπεδο, γνώρισε πολέμους, αν και συμπαθούσε τους ναζί για τον παραπάνω λόγο, και σε κάθε περίπτωση δεν ήταν Σουηδία, ας πούμε. Κι όμως: Έφτιαξε βιομηχανία υψηλού επιπέδου και διαπρέπει στην Τεχνολογία (βλ. NOKIA και Linux). Εδώ, οι τρισόλβιοι Έλληνες τι σκ... παράγουν; Μήπως "σπέρμα" για τις διψασμένες τουρίστριες, αν και τελευταία μας έχουν αντικαταστήσει σ' αυτό οι Αλβανοί; Σε τι να μας ζηλέψουν, στο ό,τι κάτω από τον καυτό ήλιο, μακάριοι και μοιραίοι, θεωρούμε το εαυτό μας ευτυχισμένο; Γιατί; Κι όμως: Αν δεις τα ποσοστά απαισιοδοξίας του Έλληνα θα διαπιστώσεις οτι σπάει κόκαλα σχέση με όλη την Ευρώπη. Το περίεργο είναι γιατί ακόμα δεν έχουμε "φουντάρει". Αυτό είναι το παράδοξο μας. Και ανεξήγητο.
Ωραία λοιπόν, ας κάτσουμε να χαιρόμαστε την τσαπατσουλιά μας, τη λαμογιά μας, τη καταστροφική διάθεση των πάντων, και γενικώς αφασία. Όλα γραμμένα στα αρχ... μας. Για να μην "καταντήσουμε" σαν τους Φιλανδούς: Να πάψουμε να έχουμε προβλήματα...

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Αγαπητέ Στέργιο,
Ελπίζω ότι κατάλαβες τη σαρκαστική διάθεση του άρθρου. Θεωρώ ότι οι Φινλανδοί βρίσκονται έτη φωτός μακριά στην υλοποίηση εκπαιδευτικών πρακτικών ενώ εμείς κοιτάζουμε πώς θα εξυπηρετήσουμε μικροσυμφέροντα αφήνοντας τα πάντα στον ... αυτόματο πιλότο. Και μάλλον αυτός (ο πιλότος) έχει πρόβλημα, αν κρίνω από την πορεία που ακολουθούμε!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κε Ζάχο,
Η πραγματικότητα του Φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος έχει σχολιαστεί από πολλούς και σε διάφορες περιόδους. Η Φινλανδία είναι πράγματι από τις χώρες με τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών και αλκοολισμού από αρκετά νεαρή ηλικία. Ωστόσο δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι αυτά τα ποσοστά οφείλονται κατά κύριο λόγο στο κλίμα της χώρας, καθώς και στα ατελείωτα μερόνυχτα που θέλοντας και μη βιώνουν οι Φινλανδοί. Σ΄αυτή την περίπτωση, δεν ευθύνεται τόσο το Φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά οι συνθήκες του βορείου ημισφαιρίου που προκαλούν κατάθλιψη στους κατοίκους αυτών των περιοχών καθιστώντας τους πιο επιρρεπείς σε καταθλιπτικές συμπεριφορές και αντιδράσεις. Συμφωνώ παρ’ όλα αυτά ότι όταν ο άνθρωπος αγγίζει την τελειότητα κααι χάνει το κίνητρο για να συνεχίζει να παλεύει στην ζωή του, καλωσορίζει κατά κάποιον τρόπο το θάνατο. Γι’ αυτό άλλωστε και τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονίας ανοίκουν στις υψηλότερες κοινωνικές τάξεις. Όσο για το άρθρο, μπορεί να είναι άτοπο, αλλά καμιά φορά τέτοια άτοπα αλλά ουτοπικά άρθρα είναι η αφορμή έτσι ώστε εμείς οι λιγότερο (ή περισσότερο) ευνοημένοι να συνεχίσουμε να παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο.
Με σεβασμό
Tinkerbel

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Αγαπητέ/ή Tinkerbel,
Με το κείμενο που σχολιάζεις (αν θυμάμαι καλά) είχα δύο στόχους:
1. Να δείξω ότι η εκπαίδευση -ακόμη και μια τόσο οργανωμένη και προοδευτική όσο και η φινλανδική- δεν είναι πανάκεια για τα διάφορα προβλήματα μιας κοινωνίας. Και με βεβαιότητα η εκπαίδευση ελάχιστα μπορεί να τα βάλει με τις άθλιες (τουλάχιστον για εμάς τους Έλληνες) καιρικές συνθήκες!
2. Να σαρκάσω την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα που σε σύγκριση με την αντίστοιχη φινλανδική φαντάζει και είναι πρωτόγονη. Ένας Φινλανδός που θα έμπαινε σε ελληνικό σχολείο σήμερα το μόνο που θα περίμενε θα ήταν η εμφάνιση δεινοσαύρων!

Σε καμιά περίπτωση δεν περίμενα ότι οι αναφορές μου στο κείμενο θα δημιουργούσαν την αίσθηση ότι αποδέχομαι και στηρίζω τη δραματική κατάσταση της ελληνικής εκπαίδευσης. Θεωρώ ότι το χιούμορ και ο (αυτο)σαρκασμός είναι τα καλύτερα μέσα για την προσέγγιση καταστάσεων της χώρας μας. Μπορεί να μη βοηθούν στη βελτίωση δεδομένων αλλά τουλάχιστον με βοηθούν να αποφύγω την κατάθλιψη.

Lefteris είπε...

Έχοντας συμμετάσχει στο πανευρωπαϊκό πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών και έχοντας γνωρίσει από κοντά μαθητές φιλανδικών, πολωνικών , γερμανικών , γαλλικών και ουαλικών σχολείων , θα ήθελα να συμμετάσχω στην παραπάνω συζήτηση.

Αρχικά έχω να δηλώσω πως ο εν λόγω συντάκτης του αρχικού άρθρου εκθειάζει σε πολλά σημεία το φιλανδικό σχολείο, σχεδόν εξαλείφοντας τα αρνητικά του στοιχεία. Είναι αναπόφευκτο να μην σκεφτώ πως ο κύριος αυτός δεν έχει επισκεφτεί ποτέ ένα τέτοιο σχολείο , ή τουλάχιστον αν το επισκέφτηκε έμεινε στα τυπικά και δεν προσπάθησε να εμβαθύνει στην καθημερινότητα και τον ψυχισμό των Φιλανδών μαθητών .
Από την προσωπική μου εμπειρία μπορώ να εκφράσω υπεύθυνα την ακόλουθη άποψή.
Μέσω της καθημερινής μου αλληλεπίδρασης με τους Ευρωπαίους μαθητές, συνειδητοποίησα πως ΚΑΝΕΝΑΣ μαθητής ( εντάξει το 95%) δεν είναι χαρούμενος που έχει σχολείο!
Πραγματικά έλαβα μέρος σε πολλούς διαλόγους για το ποια χώρα έχει περισσότερες διακοπές στα αντίστοιχα σχολεία της!!!
Όλοι έχουν παράπονα από τους καθηγητές τους και από τα σχολεία τους. Ναι όλοι.
Όταν όμως ήρθε η στιγμή της περιπέτειας, οι Φιλανδοί ήταν οι πιο φοβισμένοι. Μείναμε έκπληκτοι.
Πιστεύαμε πως αναλαμβάνοντας ευθύνες από μικρή ηλικία θα ήταν σε θέση να πάρουν γρήγορες αποφάσεις και να ρισκάρουν. Και όμως, όχι μόνο δεν έγιναν έτσι τα πράγματα, αλλά είχαν απόλυτη άρνηση σε ιδέες μακρυά από το πρόγραμμα και το καθορισμένο.
Θα παρακαλούσα λοιπόν , να μην προβαίνουμε σε λαϊκισμούς όπως "το φιλανδικό σχολείο είναι τέλειο" , ειδικά όταν δεν μπορούμε να είμαστε σφαιρικά ενημερωμένοι.
Κάθε νόμισμα νομίζω πως έχει 2 όψεις... ( ναι ο λαός καμιά φορά έχει φανεί έξυπνος λέγοντας κάτι εύκολα εφαρμόσιμο σε καταστάσεις. )

Ανώνυμος είπε...

Τις αυτοκτονίες και τις λοιπές εξάρσεις στη Φινλανδία δεν τις προκαλεί η τελειότητα του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά το μουντό κλίμα τους. Ο καιρός και τα σκοτάδια επηρεάζουν αρνητικά τους ανθρώπους, έστω και αν έχουν γεννηθεί εκεί. Λυπάμαι, αλλά τα συμπεράσματα του blogger είναι τελείως λάθος κατ' εμέ. Εξάλλου το ελληνικό κράτος δεν θέλει μορφωμένους ανθρώπους γιατί δεν έχει δημιουργήσει την αγορά που θα τους απορροφήσει.

admin είπε...

Είσαι απίστευτος ρε φίλε! Που τα σκέφτηκες όλα αυτά; Πώς τα συνδύασες μεταξύ τους για να μας πεις ότι τελικά μπράβο μας που έχουμε ένα από τα χειρότερα εκπαιδευτικά συστήματα πάνω στην γη! Μπράβο μας που τα παιδιά αναγκάζονται να είναι όλη την ημέρα σκυμμένα επάνω από ένα βιβλίο που δεν τα ενδιαφέρει, αλλά το κάνουν για να πάρουν ένα χαρτί. Μπράβο μας που δεν τους μένει χρόνος για παιχνίδι, για δημιουργία και ελεύθερη σκέψη. Μπράβο μας που θα πρέπει κάθε γονιός να πληρώνει μία ολόκληρη περιουσία σε φροντιστήρια ενώ παράλληλα φορολογείται για δημόσια και "δωρεάν" παιδεία. Συγχαρητήρια για το άρθρο σας που συνδέει άσχετα θέματα με μοναδικό σκοπό να στηρίξει την επιχείρηση που διαθέτει. Συγχαρητήρια. Κύριε εκπαιδευτικέ.

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Κύριε Xanthakis, δε θα μπω σε λεπτομέρειες, γιατί θα ήταν εξαιρετικά βαρετό να προσπαθήσω να σας απαντήσω. Απλώς προτείνω να διαβάσετε αυτό: http://sotiriszachos.blogspot.gr/2010/10/blog-post_20.html, με την ελπίδα ότι θα κατανοήσετε το ύφος του κειμένου μου και το στόχο του που δεν είναι άλλος από το χιούμορ και την ειρωνεία για την αθλιότητα του εγχώριου εκπαιδευτικού συστήματος(;).

Madonna Linnankivi είπε...

λυπαμε για τον κυριο που εγραψε το αρθρο.
μεινετε στην ελλαδα με το χαμηλο σας εκπαιδευτικο σας συστημα και αφηστε τους καταθληπτικους επιστημονες τα παιδια μας στο συστημα της χωρας μας της Φινλανδιας....ειστε αστιος....

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Μα κυρία Madonna μου, είστε τόσο ανόητα γελοία, ώστε να μην καταλαβαίνετε την έννοια του χιούμορ;;; Μα αν δεν μπορείτε να "πιάσετε" τόσο "χοντρές" νότες σαρκασμού, γιατί κάθεστε και σπαταλάτε το χρόνο σας σε κάτι πέραν της Αγίας Γραφής; Με κάτι τέτοια δε σας προλαβαίνουμε από την κατάθλιψη... (Πάλι πλάκα κάνω Madonnaκι μου καλό).