Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Κυνηγοί Δεινοσαύρων

Λοιπόν, όσα ζούμε, δεν είναι πρωτόγνωρα. Μεταβάλλονται οι ρυθμοί αλλά τα πάντα είναι ένας διαρκής και ζαλιστικός κύκλος. Ο ανατριχιαστικός πανικός, η καταθλιπτική απόγνωση και ο θορυβώδης… θόρυβος ως προς τα «αδιέξοδα της αγοράς εργασίας» δεν αποτελούν προνόμια της εποχής μας. Επαναλαμβάνονται από την εποχή των δεινοσαύρων. Την επαγγελματική αβεβαιότητα λογικά βίωσαν οι κυνηγοί δεινοσαύρων μετά το βίαιο αφανισμό του συγκεκριμένου είδους, οι κατασκευαστές Κιβωτών με το πέρας του κατακλυσμού, οι αμαξάδες με την έλευση των αυτοκινήτων, οι μικροί λούστροι με την εμφάνιση εύχρηστων βερνικιών για τα παπούτσια, οι καρεκλάδες με την εξάπλωση του IKEA, οι αντιγραφείς βιβλίων με την εφεύρεση του Γουτεμβέργιου…
Σε όλες τις περιπτώσεις η επαγγελματική ανασφάλεια, η αγωνία για το μέλλον των παιδιών, η σύγχυση απέναντι στο άγνωστο κατάκλυσαν τα πάντα. Κι όμως, η ανθρωπότητα συνέχισε την πορεία της, παρά τις απαισιόδοξες προβλέψεις. Σε κάθε περίπτωση νέα επαγγέλματα εμφανίστηκαν, καινούριες επιστήμες και τεχνολογίες πρόσφεραν θέσεις εργασίας, νέες ειδικότητες έδωσαν λύσεις και προοπτικές εκεί που πριν οι περισσότεροι αντίκριζαν το χάος.
Και σήμερα, αρκετά παιδιά και οι γονείς τους νιώθουν κρύο ιδρώτα να κυλάει στην πλάτη τους κάθε που σκέφτονται το μέλλον. Τα παιδιά αναζητούν έτοιμες λύσεις. Από γονείς, εκπαιδευτικούς, θείες ή γνωστούς που γνωρίζουν κάποιον πρώην βουλευτή. Παραλογισμός! Η νέα γενιά περιμένει λύσεις από τις προηγούμενες! Και οι προηγούμενες προσπαθούν να δώσουν λύσεις στις νεότερες! Ας σκεφτούμε λογικά -όσο δύσκολο κι αν φαντάζει για κάποιους. Ένα μικρό ποσοστό γονιών ή εκπαιδευτικών παρακολουθεί τις εξελίξεις και μπορεί να εκφράζει άποψη γι αυτές. Οι περισσότεροι αισθάνονται οικεία με όσα οι ίδιοι έζησαν, γιατί πολύ απλά αυτά και μόνο κατανοούν. Αυτοί -η πλειονότητα δηλαδή- είναι αδύνατον να συμβουλέψουν σωστά ένα νέο παιδί για το μέλλον του. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να το στρέψουν σε παρωχημένες κατευθύνσεις οδηγώντας το με μαθηματική ακρίβεια σε μεγαλειώδεις μπελάδες.
Εκείνοι που πάντα έδιναν λύσεις στην αγορά ήταν νέοι. Οι μεγαλύτεροι παρακολουθούσαν τις αλλαγές αποσβολωμένοι και μάλλον εχθρικοί. Σκεφτείτε! Ο Γουτεμβέργιος δεν εφηύρε την τυπογραφία, επειδή κάποιος υπερήλικας θείος του τον παρότρυνε να το κάνει. Ούτε ο Μπιλ Γκέιτς ασχολήθηκε με τους προσωπικούς υπολογιστές, γιατί ο μπαμπάς του το επιθυμούσε. Και φυσικά δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ο Μαρκ Ζούκεμπεργκ δημιούργησε το Facebook, για να καλύψει τις ανάγκες κοινωνικής δικτύωσης της γιαγιάς του!
Σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών (κι όχι μόνο), κινούμαστε πιο αργά από τις εξελίξεις. Οι εποχές μεταβάλλονται. Νέα δεδομένα ανατρέπουν όσα θεωρήθηκαν… δεδομένα σε προηγούμενες εποχές. Κι ενώ η πραγματικότητα εμφανίζεται εξαιρετικά δυναμική, εμείς συνεχίζουμε να προετοιμάζουμε κάθε νέα γενιά όχι γι αυτό που έρχεται αλλά γι αυτό που ήδη έχουμε προσπεράσει. Δημιουργούμε χρυσόψαρα που εξαρτώνται απελπιστικά από άλλους. Κινούνται νωχελικά στο δεδομένο πλαίσιο της γυάλας τους, περιμένουν παθητικά την τροφή τους ή τον καθαρισμό του χώρου τους. Η ζωή τους εξαρτάται απόλυτα από τη διάθεση και τις ικανότητες του ιδιοκτήτη τους.
Βέβαια, παρόλη την ακράδαντη επιστημονική τεκμηρίωση του συγκεκριμένου άρθρου, γνωρίζω καλά ότι οι περισσότεροι γονείς θα συνεχίσουν, σε ρόλο αυθεντίας, να παρεμβαίνουν δυναστικά στις επαγγελματικές επιλογές των παιδιών τους. Τα περισσότερα παιδιά θα συνεχίσουν να προκαλούν τις παρεμβάσεις του κατεστημένου εκλιπαρώντας το να διαβλέψει το μέλλον. Χωρίς να διαθέτω κληρονομικό χάρισμα ενόρασης, μπορώ να προβλέψω κάποια πράγματα. Ένα είναι ότι άγνοια και απελπισία θα συνεχίσουν να κατατρύχουν μικρούς και μεγάλους. Δεύτερο είναι ότι το μέλλον, είτε ακούσια είτε εκούσια, θα το διαμορφώσουν και πάλι οι νέοι. Και μάλλον, για μια ακόμα χρονιά θα δούμε παιδιά να δηλώνουν σε περίοπτη θέση του μηχανογραφικού σχολές που οδηγούν σε ειδικότητες που μας χρειάζονται πλέον όσο και οι κυνηγοί δεινοσαύρων!

Η περίληψη του Αποστόλη

Η περίληψη του Γιώργου

Η περίληψη του Παναγιώτη

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Ανάδρομος Ερμής!

Αγαπούσα το κείμενο «Τα Ζώδια και τα Ζώα» του Ν. Δήμου πριν φέρω τους μαθητές μου σε επαφή με αυτό। Μετά το λάτρεψα! Πριν λίγες μέρες ζήτησα από τα παιδιά της Γ΄ Λυκείου να οργανώσουν περίληψή του। Στο κείμενο ο συγγραφέας καυτηριάζει την απήχηση που βρίσκουν ακόμα και σήμερα προλήψεις και δεισιδαιμονίες। Ζώδια, αστρολογία, μαντεία, αγύρτες, δοξασίες, εναλλακτικές θεραπείες, παρελαύνουν σε ένα κείμενο όλο ζωντάνια, όπου με αρκετά χιουμοριστικό τρόπο αναζητούνται τα αίτια της πλάνης। Το κείμενο κατάφερε όσα δεν καταφέρνουν εδώ και χρόνια τα απελπιστικά βαρετά, αποκαρδιωτικά ξεπερασμένα και αποκρουστικά σοβαρά κείμενα των Πανελλαδικών। Προκάλεσε έκπληξη, αντιδράσεις, προβληματισμό, συζήτηση. Άρα δεν είναι από τα κείμενα που προκαλούν στους εφήβους αφόρητη υπνηλία και αυτοκαταστροφικές τάσεις καθιστώντας τους ευάλωτους στον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά.
Από τη μια, κάποιοι μαθητές, όταν το αντίκρισαν, ένιωσαν έκπληξη. Αυτή δεν προκλήθηκε από τα υψηλά ποσοστά (52%) των πιστών σε μεσαιωνικές πρακτικές αλλά για το ότι κάποιος κάθισε και ασχολήθηκε με κάτι τόσο οικείο(!) γι αυτούς. Ούτε η σύνδεση των οπαδών του απύθμενα ανόητου παραλογισμού με τους Σουμερίους, τους Βαβυλωνίους και το Μεσαίωνα στάθηκε ικανή να προκαλέσει ίχνος συστολής στα ξετσίπωτα. Ίσως αγνοούν και τους Σουμερίους και τους Βαβυλωνίους και αυτόν ακόμα το Μεσαίωνα. Όσο για το σαρκασμό; Μάλλον κινείται σε μη αντιληπτά γι αυτούς επίπεδα ευφυΐας. Πιθανώς διαβάζουν ζώδια παρέα με άλλους Αϊνστάιν που αποκαλούν … μαμάδες τους. Οι συγκεκριμένοι ασχολήθηκαν τυπικά, οργάνωσαν την περίληψη που τους ζητήθηκε και φεύγοντας προφανώς θα άνοιξαν συζήτηση για τα Ζώδιά τους και το αν ταιριάζουν μεταξύ τους.
Αρκετοί άλλοι μαθητές (πόσο χαίρομαι που υπάρχουν!) δεν μπορούσαν να αποδεχτούν ότι ένα τέτοιο ποσοστό ανθρώπων -και εφήβων- ασχολείται «με αυτές τις μπούρδες»! Αγνοούσαν την ύπαρξή τους. Τέτοια άτομα λείπουν από το περιβάλλον τους. Οι μαμάδες τους μάλλον αδιαφορούν για τα πρωινά ή τα μεσημεριανά τηλεοπτικά υπερθεάματα και οι φίλοι τους αγνοούν ακόμα και τον ωροσκόπο τους και βέβαια την πολυσήμαντη σημασία του. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα, με κατηγόρησαν ότι εγώ «πείραξα» τα ποσοστά, για να δραματοποιήσω το θέμα!
Πολλή δουλειά και στις δυο περιπτώσεις.
Έπρεπε να πείσω τους απογόνους του μεσαιωνικού σκοταδισμού ότι όλο αυτό είναι μια ανοησία που απευθύνεται σε ραπανάκια ή σε μύδια που πάσχουν από γεροντική άνοια αλλά όχι σε εκπροσώπους του ανθρώπινου είδους. Μετά από αγωνιώδεις προσπάθειες κάνω ό,τι και η επιστήμη στις περιπτώσεις αυτές: σηκώνω τα χέρια ψηλά! Το περιβάλλον αυτών των παιδιών δεν αποτελεί σύμμαχο της εξέλιξης, γιατί μάλλον αδυνατεί να την κατανοήσει.
Εκείνους που έχουν εγκαταλείψει το Μεσαίωνα πίσω τους, έπρεπε να πείσω ότι άνθρωποι που ενημερώνονται ανελλιπώς για τις ζωδιακές προβλέψεις καθορίζοντας τις επιλογές τους με βάση τη θέση και την κίνηση του Ερμή ή του Κρόνου, ζουν ανάμεσά μας. Το … πρόβλημα αυτών των παιδιών είναι ότι τα τηλεοπτικά ενδιαφέροντά τους περιορίζονται σε εκπομπές έρευνας και ντοκιμαντέρ. Μα είναι δυνατόν να μην παρακολουθούν μια πρωινή ή μεσημεριανή τηλεμπούρδα; Είναι λογικό να μην έρχονται σε επαφή με τους αστέρες του λαχανόκηπου που προβάλλει η τηλεόραση και τις σοφές κουβέντες τους; Πώς θα νιώσουν ενημερωμένοι και πώς θα με βοηθήσουν να τους εξηγήσω ότι η ανθρώπινη βλακεία είναι διαχρονική και ανίκητη; Τα θέλουν και τα παθαίνουν!
Δυο κόσμοι τόσο διαφορετικοί υπάρχουν, συνυπάρχουν, συγκρούονται και συνθέτουν το περιβάλλον μας. Κάποιοι, με μυαλά που ακόμα και στην εποχή του Νώε θα φάνταζαν συντηρητικά, θα συνεχίσουν να ταυτίζουν κάθε φυσική καταστροφή με την οργή του Θεού και της Φύσης. Με αντιλήψεις πιο παλιές και από την Παλαιά Διαθήκη θα προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα στο σύγχρονο κόσμο μα ο ανάδρομος Ερμής θα τους εμποδίζει. Κάποιοι άλλοι, ενταγμένοι στην πραγματικότητα, θα ζήσουν ελεύθεροι και θα διεκδικήσουν. Το μέλλον βρίσκεται στα χέρια τους και το γνωρίζουν και κανένας ανάδρομος Ερμής είναι ικανός να τους σταθεί εμπόδιο.