ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ (ΙΙ)

Υπάρχει μια(μόνο;) κατάρα στην παραλία. Σε κάθε παραλία. Πρόκειται για την κατάρα της "άδειας ξαπλώστρας" και εξηγώ πάραυτα.

Κατεβαίνει ο παραθεριστής στην ακροθαλασσιά μεταφέροντας και την προίκα του. Πετσέτες, μανταλάκια για πετσέτες, αντηλιακά, καπέλα, έξτρα μαγιό, για να μη μένει με το βρεγμένο και πάθει κάτι απαίσιο, βιβλίο, κινητό, ψυγειάκι με νερά, φρούτα και λαχανικά...

Αν είναι πολύ τυχερός, θα βρει ΜΟΝΟ ΜΙΑ ομπρέλα με δυο άδειες ξαπλώστρες εκατέρωθεν. Θα στρώσει την πετσετούλα του, θα τη στερεώσει με το ειδικό μανταλάκι, θα πασαλειφτεί με το αντηλιακό του, θα αραδιάσει την πραμάτεια του στο τραπεζάκι (βιβλίο, κινητό, παγουρίνο με κρύο νερό και ό,τι άλλο έχει ο καθένας και το θεωρεί αναγκαίο). Αμέσως μετά θα αράξει στην ξαπλώστρα που του αναλογεί, θα μπαινοβγαίνει στη θάλασσα, θα τσουρουφλίζεται από τον ήλιο, θα ιδρωκοπάει από τη ζέστη, θα προσπαθεί να απομακρύνει τα ενοχλητικά πετραδάκια και την άμμο από τα δαχτυλάκια του και θα σκέφτεται πόσο τυχερός είναι που πέτυχε το τελευταίο άδειο σετ -ομπρέλα και ξαπλώστρες- της παραλίας. Πιθανότατα θα μείνει εκεί μέχρι τη δύση του ήλιου.

Η συγκεκριμένη περίπτωση προϋποθέτει, όπως ήδη ανέφερα, εξαιρετική τύχη. Και αυτή σπανίζει.

Το πρόβλημα αρχίζει όταν ο λουόμενος κατέβει στην παραλία και βρεθεί αντιμέτωπος με ένα πλήθος άδειων ομπρελών και αντίστοιχα ξαπλωστρών. Στην περίπτωση αυτή βρίσκεται σε δίλημμα, τρίλημμα, τετράλημμα..., ανάλογα με των αριθμό των κενών ομπρελών και των εκατέρωθεν ξαπλωστρών αντίστοιχα.

Μετά από βαθυστόχαστη σκέψη επιλέγει το σετ, στο οποίο θα εγκατασταθεί θεωρώντας ότι έχει κάνει την καλύτερη επιλογή. Αραδιάζει την προίκα, απλώνει την πετσετούλα του, τη στερεώνει με το ειδικό μανταλάκι, ταχτοποιεί βιβλίο, κινητό, ψυγειάκι... και στο μεταξύ παραγγέλνει καφέ στο ειδικό παιδί που εξυπηρετεί τους λουομένους.

Κι εκεί που πάει να χαλαρώσει, ανακαλύπτει ότι σε παράπλευρο σημείο κάθονται παιδάκια. Τρέλα!!!

Με μια πρόχειρη και γρήγορη έρευνα εντοπίζει άδειες ξαπλώστρες απομακρυσμένες από το ενοχλητικό ανθρώπινο είδος. Το παίρνει απόφαση. Βγάζει το ειδικό μανταλάκι, διπλώνει την πετσετούλα του, συμμαζεύει την υπόλοιπη πραμάτεια του και μετακομίζει στην... ιδανική θέση όπου και ακολουθεί η κοπιαστική διαδικασία της εκ νέου ταχτοποίησης.

Αποκαμωμένος ήδη πιστεύει ότι έφτασε η ώρα της χαλάρωσης. Και τότε έρχεται η παρατήρηση: Ωραία είναι εδώ αλλά θα πέσει πολύ γρήγορα η σκιά. Μήπως να πάμε να καθίσουμε εκεί;

...