Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007

Οράματα και λείψανα

Οι εκλογές στην Ελλάδα είναι σαν τις διαφημίσεις του στιλ: «πριν και μετά». Μόνο που επιδρούν στην εμφάνιση και την ψυχοσύνθεση του Έλληνα τελείως … αναποδιασμένα! Και ενώ οι συγκεκριμένες διαφημίσεις ταυτίζουν το «πριν» τη χρήση ενός προϊόντος ή υπηρεσίας με δυστυχία, παχυσαρκία, ασχήμια, βλακεία ενώ το «μετά» τη χρήση ενός μηχανήματος γυμναστικής, μιας κρέμας αδυνατίσματος, ομορφιάς και ευφυΐας, ενός γιαουρτιού, μιας τυρόπιτας ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, με την ευτυχία, την ομορφιά, την αποδοχή, την ευφυΐα, με τις εκλογές συμβαίνει το αντίθετο. Σ’ αυτές οι Έλληνες -πολίτες και πολιτικοί- εισέρχονται χαρωποί και τρισευτυχισμένοι -κάτι από “είμαι κεφάτη γυρίζω από γνωστή αλυσίδα super market”- «τίγκα» στην αισιοδοξία, το δυναμισμό και τα οράματα, αλλά εξέρχονται σαν μαραγκιασμένα κουνουπίδια, κουρασμένοι, στραπατσαρισμένοι σαν να τους πάτησε χοντροελέφαντας, απαισιόδοξοι και μίζεροι, σωστά … λείψανα!
Παλιότερα έλεγαν ότι η Ελλάδα έμοιαζε με απέραντο φρενοκομείο, σήμερα δικαιούμαστε να μιλάμε για απέραντο νεκροταφείο όπου σέρνονται τα λείψανα των εκλογών. Συνθήματα, ιδέες, πρόσωπα, αφίσες, έμπλεα οραμάτων, που πρωταγωνίστησαν προεκλογικά, τώρα διαγκωνίζονται στην προσπάθεια εξεύρεσης χώρου … απόσυρσης. Αν θα θυμόμαστε για κάποιο λόγο αργότερα την τελευταία εκλογική αναμέτρηση θα είναι για τον όγκο των λειψάνων - θυμάτων που προκάλεσαν. Ένας όγκος που τις καθιστά σημείο αναφοράς, σημείο τέλους μιας εποχής και έναρξης μιας άλλης.
Είτε ανήκει κανείς στους «ηττημένους» (πράγμα σπάνιο στα ελληνικά χρονικά!!!) είτε στους «νικητές» (ιδιαίτερα συχνό φαινόμενο) της διαδικασίας δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί ότι οι πρόσφατες εκλογές υπήρξαν ορόσημο για πρόσωπα, συνθήματα, ιδεολογίες και συμπεριφορές. Οι σχεδιαστές των μελλοντικών πολιτικών δεδομένων στη χώρα μας θα πρέπει να διαθέτουν τη σοφία χελώνας και την ταχύτητα της καθυστέρησης για να αδιαφορήσουν για τα ξεκάθαρα δεδομένα. Κι αυτά είναι πολλά! Η Ελλάδα δείχνει να εισέρχεται, πολύ αργά και πάλι, σε μια εποχή στην οποία συνθήματα άλλων περιόδων του στιλ «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» φαντάζουν ως λείψανα του μακρινού παρελθόντος. Τα ιδεολογικά σύνορα προηγούμενων δεκαετιών που διαχώριζαν τους πολιτικούς χώρους, μόνο το ρόλο σκιών και μάλιστα γραφικών διαδραματίζουν πλέον.
Την ίδια τύχη φαίνεται να έχουν τα ηχηρά ονόματα των «επωνύμων» και προβεβλημένων από τα media, τα οποία σε αρκετές περιπτώσεις δέχτηκαν όχι την ψήφο αλλά τα ηχηρά χαστούκια (τύφλα να έχει η κ. Αθήνη) του εκλογικού σώματος. Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να το ένιωσε πολύ έντονα και ίσως το νιώσει εντονότερα, όταν θα έχουν τελειώσει οι διαδικασίες ανάδειξης νέου προέδρου στο κόμμα του. Ο προεκλογικός και γεμάτος οράματα Παπανδρέου εξήλθε ως στραπατσαρισμένο λείψανο από τη διαδικασία και μαζί του φαίνεται να συμπαρασύρει πρόσωπα και συνθήματα που είχαν χαρακτηρίσει την εποχή του πατέρα του αλλά θα ήταν τραγικό να έχουν την ίδια δυναμική και σήμερα.
Τη διαδικασία «λειψανοποίησης» φαίνεται ότι δεν απόφυγαν και πρόσωπα ταυτισμένα με την κομματική αυθεντία, αφού εκλεκτοί των κομματικών ηγεσιών κατρακύλησαν σε καθόλου αξιοζήλευτες θέσεις που όχι μόνο δεν ανοίγουν τις πόρτες του Κοινοβουλίου αλλά με βεβαιότητα δείχνουν το δρόμο και ανοίγουν διάπλατα τις θύρες του χρονοντούλαπου. «Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις» πρέπει να αισθάνονται πρώην υπουργοί και μεγαλοστελέχη κάθε παράταξης που είδαν την εκλογική πελατεία να τους στρέφει την πλάτη, γεγονός που δείχνει καθαρά ότι ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος είναι έτοιμο να αμφισβητήσει τις επιλογές της κομματικής ηγεσίας έστω και χωρίς να ξεφεύγει από το κομματικό «μαντρί», τουλάχιστον όχι ακόμη. Το ποσοστό αυτό ίσως στις επόμενες εκλογές εκφράσει πιο έντονα τη δυσαρέσκειά του στηρίζοντας διαφορετικά -εκτός των τριών παραδοσιακά μεγάλων- κόμματα και τότε άντε να τους συμμαζέψεις!
Το σημαντικότερο όμως επίτευγμα των τελευταίων εκλογών υπήρξε ο ενταφιασμός της «μη πολιτικής». Λογικές του στιλ «ψηφίστε εμάς, για να αντιδράσετε στους άλλους» ή «ψηφίστε εμάς για να κάνουμε τα ίδια» ή «δεν ψηφίζετε εμάς που είμαστε ήδη εδώ, για να γλιτώσουμε και τα έξοδα μετακόμισης» έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί και σε καμιά περίπτωση δεν είναι ικανές πια να ξεσηκώσουν, να κινητοποιήσουν, να προκαλέσουν το παραμικρό ενδιαφέρον μιας μεγάλης μερίδας πολιτών. Οι εκλογές αυτές ανάδειξαν ένα κοινό αίτημα που εκφράζει την αγωνία του Έλληνα πολίτη και που δεν είναι άλλο από το ότι πλέον χρειάζονται «πολιτικοί» και ξεκάθαρες «πολιτικές», απαιτείται η ανάδειξη «δημιουργών» ιδεολογιών και πρακτικών προσαρμοσμένων στη σύγχρονη πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης κι όχι η διαιώνιση στην ηγεσία των κομμάτων διαχειριστών καταστάσεων του παρελθόντος.
Ένα σημαντικό ποσοστό Ελλήνων δείχνει έτοιμο για ριζικές ανατροπές, έτοιμο να απαλλαγεί από συντηρητικά σχήματα, πρόσωπα και συνθήματα του παρελθόντος, έτοιμο να ενταχθεί στα δεδομένα της παγκοσμιοποίησης κι εκεί να διεκδικήσει δυναμικά μια θέση για την Ελλάδα και τους κατοίκους της. Μένει να βρεθεί η κατάλληλη γι αυτό ηγεσία που θα τολμήσει χωρίς δισταγμό να αγωνιστεί με σύγχρονες πολιτικές σ’ έναν κόσμο που σε τίποτε δε θυμίζει εκείνον του παρελθόντος. Για όλα τα κόμματα είναι μια ευκαιρία ανασύνταξης και ιδεολογικού επαναπροσδιορισμού. Μια ευκαιρία που θα πάει χαμένη, αν τα κόμματα συνεχίσουν να αδιαφορούν για τις κοσμογονικές μεταβολές που συντελούνται εμμένοντας σε πρακτικές του παρελθόντος που μας έχει αφήσει χρόνους και καιρούς. Ας ετοιμάσουμε τα κόλλυβα για να τιμήσουμε τα λείψανα του παρελθόντος αλλά ας προχωρήσουμε επιτέλους με οράματα προς το μέλλον!

Δεν υπάρχουν σχόλια: