Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Οι κότες δεν τηγανίζουν αβγα!!!

Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων κάθε χρόνο μου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Μια, πώς να το πω; Χαρμολύπη!!! Ναι αυτή είναι η σωστή έκφραση. Το συγκεκριμένο γεγονός έχει ένα θετικό και πολλά αρνητικά. Κι αφού το θετικό είναι ένα και μοναδικό, λέω να ξεκινήσω από αυτό για να τελειώνω γρήγορα και παστρικά από την πρώτη κιόλας παράγραφο, ώστε να καταπιαστώ με τα αρνητικά στις υπόλοιπες, μπας και καταφέρω να εκτονωθώ. Λοιπόν, το θετικό είναι ότι η ανακοίνωση της βαθμολογίας των μαθητών σηματοδοτεί και επίσημα την έναρξη των διακοπών μου!!!
Μέχρι εδώ όλα (δηλαδή ένα μόνο) καλά! Γιατί από το σημείο αυτό και μέχρι να ετοιμάσω και την τελευταία βαλίτσα με αντηλιακά, μπρατσάκια, κρέμες προσώπου, μπανιερά, βατραχοπέδιλα, πετσέτες θαλάσσης, πετσέτες βουνού και ό,τι άλλο χρειάζεται ο … μέσος άνθρωπος στις διακοπές του, έχω την αίσθηση ότι μεσολαβούν ένα εκατομμύριο βασανιστικά έτη. Το αισθάνομαι κάθε χρόνο και τίποτα δε με κάνει αισιόδοξο ότι θα το αποφύγω φέτος. Κάτι σαν το Γολγοθά. Όλο πίκρα κι εμείς τελείως μαζοχιστικά τον γιορτάζουμε κάθε χρόνο!
Το χειρότερο από τα χειρότερα όλων είναι για μένα η κοινωνική έκφανση του γεγονότος. Όσα άτομα γνωρίζω σε διάστημα τριών ημερών μετά την ανακοίνωση των βαθμών, δεν τα γνωρίζω όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Εκεί που είχες να κάνεις με ένα παιδί, με έναν άντε δυο γονείς, ξαφνικά έχεις να κάνεις με στρατιές ολόκληρες συγγενών και φίλων της οικογενείας. Όλοι αυτοί κάνουν την εμφάνισή τους όπως τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή. Και να ο θείος του υποψηφίου με το μικρό αξαδερφάκι που ακόμα του τρέχουν οι μύξες από παντού και το οποίο «μετά από λίγα χρόνια θα το έχετε κι αυτό μαθητή». Και να η γιαγιά με την κρεατοελιά όλο τρίχα που φτύνοντας για να μη με πιάσει ποτέ το κακό το μάτι μού εύχεται «να είσαι καλά παλικάρι μου για το καλό που μας έκανες», λες κι έγραψα εγώ πανελλαδικές κι όχι ο εγγονός ή η εγγονή. Και να η μεγαλύτερη αδερφή που δε σπούδασε, γιατί αλλού το είχε το μυαλό της όταν ήταν μαθήτρια, αλλά δεν της έκατσε και «μήπως χρειάζεστε στο φροντιστήριο κάποιο άτομο που δε σκαμπάζει από τίποτα;»!!! Και να ήμουν από εκείνους που επιδιώκουν σαχλοκοινωνικές αηδίες να το αντέξω αλλά εγώ ο καημένος βρίσκομαι τόσο μακριά από ό,τι οι περισσότεροι θεωρούν «κοινωνικό» όσο και ο πλανήτης Ποσειδώνας από τον Ήλιο (4.5 δισεκατομμύρια km).
Έστω ότι και φέτος θα καταφέρω να αντέξω αυτή την έκρηξη κοινωνικότητας και την απεραντοσύνη της χαράς που θα εκδηλωθεί γύρω μου. Αυτό δεν είναι το μόνο εφιαλτικό που με περιμένει. Αν ήταν μόνο αυτό, θα μιλούσα για περίπατο της Κοκκινοσκουφίτσας στο δάσος, αφού ο κυνηγός έχει φάει λάχανο τον κακό το λύκο. Αλλά είπαμε, Γολγοθάς. Γιατί μετά το πέρας των γνωριμιών, των αγκαλιών και των ξεματιασμάτων έπεται αυτό το ρημάδι το μηχανογραφικό του υποψηφίου κι αυτό δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Κάποτε μπορεί να ήταν. Σήμερα όχι! Και δεν είναι γιατί σήμερα τα δεδομένα σπουδών και εργασίας έχουν γίνει πιο περίπλοκα και δυσνόητα κι από ομιλία του πρωθυπουργού μας.
Δεκάδες σχολές, τμήματα, ειδικότητες, ευμετάβλητες προοπτικές, αδιάκοπες ανατροπές και ασύλληπτες λεπτομέρειες καθιστούν τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού κομματάκι δύσκολη. Και καλά τα προηγούμενα χρόνια ο κάθε αδαής, συντηρητικός ανεύθυνος που αναλάμβανε την παροχή βοήθειας (μάλλον καταστροφής) στους υποψηφίους είχε την πρόταση έτοιμη: Μια στρατιωτική σχολή ή κάποιο τμήμα που οδηγούσε στη … σίγουρη αγκαλιά του δημοσίου και αυτό ήταν. Σήμερα που -επιτέλους- και η ελληνική κοινωνία είναι αναγκασμένη να προσαρμοστεί στα διεθνή δεδομένα, τι μπορεί να προτείνει στον υποψήφιο και με ποια κριτήρια θα το κάνει ο κάθε άσχετος;
Κι όμως, για κάποιο περίεργο λόγο οι περισσότεροι μαθητές και οι γονείς τους συνεχίζουν να θεωρούν ότι οι καθηγητές που προετοιμάζουν τα παιδιά τους για τις εξετάσεις γνωρίζουν τα πάντα για τις σχολές και τις προοπτικές της αγοράς εργασίας. Τραγικό λάθος! Δηλαδή, η κότα που γεννάει το αυγό ξέρει και να το τηγανίζει ή να το κάνει μαρέγκα; Όχι πείτε μου, είδατε ποτέ κότα να κάνει κάτι τέτοιο; Όχι βέβαια! Η κότα ξέρει να το γεννάει το αυγό και μόνο αυτό. Ούτε να το τηγανίζει ούτε να το βράζει ούτε και να το βάφει το Πάσχα ξέρει! Κάποιος άλλος τα αναλαμβάνει αυτά. Κι αν δεν το καταλάβατε, αυτό σημαίνει εξειδίκευση και σήμερα υφίσταται παντού!
Εγώ βέβαια, προετοιμάζομαι για να αντιμετωπίσω τα όσα έρχονται. Ήδη την έχω την εικόνα ολοζώντανη μπροστά μου. Ο ένας να με ρωτάει ποια σχολή του ταιριάζει, ο άλλος ποια σχολή θα του εξασφαλίσει αποκατάσταση, ο άλλος αν θα τα καταφέρει ακολουθώντας τον τάδε επιστημονικό κλάδο και πάει λέγοντας. Δηλαδή, όλοι αυτοί δεν καταλαβαίνουν ότι εγώ ένας απλός καθηγητής είμαι και τίποτα άλλο; Μπορώ εγώ να αναλάβω την ευθύνη των προβλέψεων που απαιτούν; Διαθέτω εγώ το απαιτούμενο κληρονομικό χάρισμα ενόρασης και δεν το γνωρίζω ή μήπως το κρατάω κρυφό; Όλοι αυτοί δε χρειάζονται εμένα. Ούτε καν ειδικούς σε θέματα επαγγελματικού προσανατολισμού χρειάζονται. Αυτοί χρειάζονται άλλο πράγμα κι αυτό το πράγμα μπορεί να λέγεται κ. Χορταρέας, κ. Μύριαμ, κ. Τζόσουα, κ. Παγιατάκη και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Τουλάχιστον εγώ όποτε χρειάζομαι κάποια πρόβλεψη ή έστω εξήγηση ενός ονείρου σ’ αυτούς τους ανθρώπους απευθύνομαι και νομίζω ότι και οι υποψήφιοι που δεν ξέρουν ακόμα τι τους γίνεται σ’ αυτούς πρέπει να αποταθούν, αν βέβαια επιθυμούν εγγυημένα αποτελέσματα. Αλλά όλα συνηγορούν ότι τελικά για μια ακόμα χρονιά δε θα το κάνουν προετοιμάζοντας τον προσωπικό εαρινό εφιάλτη μου! Δεν πειράζει, γιατί αμέσως μετά αρχίζουν οι διακοπές μου!

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Επειδή δεν τραβούσε η ομάδα, ο θεός έστειλε στη γη τους δασκάλους, τους γιατρούς και τους παπάδες. Προσέξτε! Αυτοί οι τύποι προέρχονται από κάποιο μακρινό γαλαξία, κατέχουν τη γνώση του μέλλοντος και γνωρίζουν τα μυστικά του σύμπαντος. Αυτοί οι 3 έχουν την απάντηση στο πως και στο γιατί. Είναι οι απόλυτες αυθεντίες που τα ξέρουν όλα!
Ρημάδα ΚΕΝΩΝΙΑ! Γιατί να μη γεννηθώ κι εγώ στην Ανδρομέδα?


Σου ξέφυγε ένα ;)
“Μπορώ εγώ να αναλάβω την ευθύνη TON προβλέψεων που απαιτούν;”

ΘερμοΣίφουνας

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Αγαπητέ ΘερμοΣίφουνα,
Μάλλον δεν ανήκω -δυστυχώς- στα δημιουργήματα που κατέχουν τη μελλοντική γνώση και τα συμπαντικά μυστικά. Δεν πειράζει, μου αρέσει να αποτελώ εξαίρεση!
Όσο για τις προβλέψεις, μάλλον θα σε χρειαστώ από Τρίτη που ανακοινώνονται οι βαθμοί!!!

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Ζαχο,
παρακολουθώ εδώ και αρκετό καιρό το συγγραφικό σας έργο και δηλώνω "θαυμάστριά σας", αν αυτό είναι η σωστή έκφραση. Όντας η ίδια εκπαιδευτικός τώρα πια, μέχρι ένα βαθμό συμμερίζομαι τις απόψεις σας στο συγκεκριμένο άρθρο, έχοντας όμως υπάρξει μαθήτριά σας επί σειρά ετών στο παρελθόν, με μεγάλη επιτυχία στις εξετάσεις της έκθεσης (οφειλόμενη κυρίως σε εσάς) με στεναχωρεί η διαπίστωση πως σας ενόχλησαν ίσως τότε οι ευχαριστίες και οι δηλώσεις ικανοποίησης για το έργο σας εκ μέρους των δικών μου ανθρώπων. Εσείς οι καθηγητές μας είσασταν τα πρώτα πρόσωπα στα οποία θα στρέφονταν οι γονείς μας - μετά από εμάς τους ίδιους φισικά - αφού πίστευαν πως όλοι μαζί αποτελούσαμε συναγωνιστές στην ίδια μάχη. Όσον αφορά στην ανάγκη ενημέρωσης για την συμπλήρωση των μηχανογραφικών, έχετε δίκιο πως δεν είναι δική σας υποχρέωση να κατευθύνετε το μέλλον κάθε παιδιού και είναι υποχρέωση καθενός να ενημερώνεται και να παρακολουθεί τις εξελίξεις ώστε να είναι ικανός να βοηθήσει το παιδί του στις επιλογές του, όμως κάποιοι από εσάς μέσα από τη δουλειά σας (είτε το απολαμβάνετε είτε όχι) έχετε αποκτήσει κύρος και η γνώμη σας βαρύτητα και σίγουρα είναι καλύτερο ένα παιδί να πάρει πληροφορίες από εσάς παρά από τον θείο που άκουσε από τον κουμπάρο που του είπε η συνάδελφός πως η τάδε σχολή είναι η καλύτερη! Με όλο το σεβασμό που έχω για το άτομό σας (ακόμα και αν δεν σας αρέσουν οι ευχαριστήριες εκδηλώσεις) μετά από πολλά χρόνια σας ευχαριστώ για όλα όσα με διδάξατε και εξακολουθείτε να μου διδάσκετε μετά από τόσα χρόνια. Συνεχίστε να κάνετε το ίδιο και με τους τωρινούς μαθητές σας! Καλές διακοπές!!!
Πόπη Καραγιάννη

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Πόπη,
τι φοβερή έκπληξη!!!
Με κάνεις να κοκκινίζω (όπως κοκκίνιζες εσύ ως μαθήτριά μου) με όσα καλά λες για μένα. Πάντως δε θυμάμαι να είχα γνωρίσει το σόι σου όταν έδινες εξετάσεις... Έτσι δεν είναι;;;
Αυτή η συνήθεια με τις ευχαριστίες στη χώρα μας νομίζω ότι είναι ενδεικτική μιας αρρωστημένης κατάστασης. Δημόσιες ευχαριστίες σε γιατρούς, δασκάλους κτλ δείχνουν ότι το να κάνει κάποιος σωστά τη δουλειά του αποτελεί κάτι αξιοπερίεργο ενώ θα έπρεπε να είναι ο κανόνας!!! Βέβαια θα μου πεις ότι αν αυτός ήταν ο κανόνας, δε θα είχαμε φτάσει ως χώρα εδώ που φτάσαμε!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ χαίρομαι που με θυμάστε!!!
Ήθελα από καιρό να επικοινωνήσω μαζί σας μια και είμαι τακτική επισκέπτρια του Blog αλλά για κάποιο λόγο δεν το έκανα ως τώρα. Εξακολουθώ να σας θυμάμαι όμως κάθε φορά που κάνω κάποιο ορθογραφικό ή εκφραστικό λάθος!!!
Δυστυχώς τα χρόνια που πέρασαν και όλα όσα είδα και εξακολουθώ να βλέπω γύρω μου πήραν το κόκκινο της αθωότητας από το πρόσωπό μου και το μετατρέψανε σε κάκκινο της οργής... Έχετε δίκιο πάντως, το σόι μου δεν το γνωρίσατε γιατί δεν μου φταίγατε σε τίποτα! Τώρα που πήρα θάρρος θα επικοινωνώ συχνότερα! Υ.Γ. Το Εγχειρίδιο Επιβίωσης το διάβασα σε 2 μέρες!
Πόπη

Ανώνυμος είπε...

Όπα παρεξήγησις! Όταν λέω ‘σου ξέφυγε ένα’, εννοώ ορθρογραφικό! Η φράση είναι copy-paste από το κείμενό σου και έχω τονίσει το ‘ΤΟΝ’ αν πρόσεξες.

Αχαχαχα το διάβαζα το ξαναδιάβαζα και έλεγα τι διάολο για χαρτορίχτρα με πέρασε?

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

ΘερμοΣίφουνα,
μετά το κατάλαβα και όπως βλέπεις το διόρθωσα. Και τώρα τι κατάλαβες δηλαδή;;; Εγώ πρέπει να τα βγάλω πέρα με τις προβλέψεις μόνος μου!!!

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Πόπη,
έχω γράψει και πιο ... γρήγορο!!! Το "Μάθε παιδί μου γράμματα" κάποιοι μου είπαν ότι το διάβασαν σε πέντε ώρες!!!

Ανώνυμος είπε...

Φαντάζομαι ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος! Προσπάθησε να αδειάσεις το μυαλό σου(2 ώρες τηλεόραση είναι αρκετές) και να χαλαρώσεις. Θα σου μεταφέρω πνευματικά τη σοφία των Σαολίν για να τα βγάλεις πέρα. πρόσεξε όμως! η μεγάλη δύναμη είναι και μεγάλη ευθύνη! Θυμήσου τα λόγια του μεγάλου Σαμάν Σιφουνουρού: «όταν ο βάτραχος καβαλάει το νούφαρο στη λίμνη των στοχασμών, επιπλέει αλλά ξέρει ότι δεν είναι βάρκα»
ΘερμοΣιφουνας

Ανώνυμος είπε...

Μετάνιωσα που δεν είχα βάλει ευχαριστήριο στην εφημερίδα, (Ελευθερία εννοείται ..), όταν έδινα και εγώ !!!
Γιώργος Κλέτσας

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Γιώργο,
ευτυχώς μετανιώνεις γι αυτό, γιατί αν είχες βάλει, θα μετάνιωνες για άλλα!!!

Ανώνυμος είπε...

Για τα μηχανογραφικά να αγοράσετε ένα χταπόδι και μια γυάλα να το βάλετε μέσα!Θα ρίχνει ο υποψήφιος το χαρτί στη γυάλα και αυτό θα διαλέγει τη σχολή με το αλάνθαστο ένστικτό του όπως αποδείχτηκε στο Μουντιάλ! Μόλις τελείωσουν οι προθεσμίες κάνει και καλό μεζέ...
Και εγώ μαθητής σας ήμουν αλλά δεν σας θαυμάζω, ίσα ίσα πετάω βελάκια στη φωτογραφία σας και σας μπακακοχρονοναχει-ίζω γιατί εξαιτίας σας δεν πρόλαβα να γράψω επίλογο....:-P

Χαιρετισμούς!!

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Αγαπητέ Ανώνυμε,
το λάθος μου ήταν ότι μέχρι τώρα βασίστηκα σε χρυσόψαρα, τα οποία αποδείχτηκαν ελάχιστα λογικά και ανθεκτικά. Μια φορά΄μάλιστα ένα ψόφησε τη στιγμή της συμπλήρωσης μηχανογραφικού υποψηφίου. Ο υποψήφιος το θεώρησε κακό σημάδι, δε συμπλήρωσε μηχανογραφικό και προχθές τον πέτυχα σε φανάρια της πόλης να καθαρίζει παρμπρίζ διερχόμενων αυτοκινήτων!!! Όσο για τον επίλογό σου τι να πω!!! Το βασικό για να φτάσει κανείς στις πανελλαδικές είναι να γνωρίζει την ... ώρα! Εσύ μάλλον δε διέθετες αυτό το προαπαιτούμενο! Ε;;;

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κύριε Ζάχο,

Όπως αποδείχτηκε μάλλον δεν ήξερα την ...ώρα, αφού ουσιαστικά στις εξετάσεις κρινόμαστε και δεν χωράνε ελαφρυντικά λόγω καλών βαθμών σε εκθέσεις και διαγωνίσματα...Τώρα το ευχάριστο είναι ότι πιάσανε τα φυλαχτά, οι ενεργειακές πέτρες και το.. τάμα στην Τήνο και πέρασα εκεί που ήθελα, αλλιώς ακόμα θα έκλαιγα και τέλος πάντων μην το πείτε ούτε του παπά πως ήρθαν τελικά τα πράγματα...:)

Y.Γ. Δεν πιστεύω να πιστέψατε ότι πετάω βελάκια στη φωτογραφία σας!!

Καλή Ξεκούραση!