Δηλαδή, δεν μας έφταναν όλα τα υπόλοιπα; Δεν μας έφτανε που οι Κυριακές ήταν, έτσι κι αλλιώς, μέσα στην κατάθλιψη; Τι προσπαθούν να πετύχουν; Θα είναι ευχαριστημένοι να το ρίξουμε όλοι στα αντικαταθλιπτικά;
Κυριακή απογευματάκι. Ξαπλώνεις για λίγο για να ξαποστάσεις το ταλαιπωρημένο κορμάκι σου. Ο ήλιος φωτίζει ακόμη, η πλάση χαίρεται, τα πουλάκια κελαηδούν, οι συνάνθρωποι είναι μέσα στη δεδομένη αθλιότητά τους με χαχαχα και μπουχουχου. Κλείνεις τα ματάκια σου κι αυτό ήταν.
Ξυπνάς και μαύρο σκοτάδι που σε έφαγε. Νύχτα, πίσσα, κατράμι.
Ούτε ήλιος να φωτίζει, ούτε να χαίρεται κανείς, και όλοι -πουλάκια και άνθρωποι- έχουν λουφάξει.
Σκέφτεσαι: Δεν είναι δυνατόν! Κοιμήθηκα την περίοδο της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και ξύπνησα τον Μεσαίωνα. Δεν εξηγείται διαφορετικά.
Και μετά το συνειδητοποιείς το πράγμα. Αντιλαμβάνεσαι τι συνέβη. Τα παγκόσμια κέντρα, που συνωμοτούν σε βάρος της ανθρωπότητας, το έβαλαν το χεράκι τους και να...
Έφτασε και πάλι η στιγμή της αλλαγής της ώρας.
Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, μαύρη κι άραχνη.
Και θα πει κάποιος: Μα αυτή είναι η φυσική ώρα.
Ωραία, να το δεχτώ. Όχι ότι η Φύση δεν κάνει λάθη αλλά θα δείξω καλή διάθεση και θα το δεχτώ. Να την αφήσουν τότε χειμώνα καλοκαίρι τη φυσική ώρα και να μην παίζουν με τα νεύρα μας και με τα ρολόγια, μια μπρος, μια πίσω. Να ξέρουμε τι μας γίνεται, να προσαρμοζόμαστε σταδιακά και να γλυτώνει ο οργανισμός τα απανωτά σοκ.
Πάντως, κι άλλα πράγματα είναι ή ήταν φυσικά κι εμείς τους αλλάξαμε τα φώτα με τις παρεμβάσεις μας. Αυτά δεν μας πείραξαν και μας πείραξε η ώρα;
Και το πιο τραγικό δεν είναι ότι άλλαξε η ώρα. Το πιο τραγικό είναι ότι στις συζητήσεις, τις επόμενες μέρες, θα αποτελεί κεντρικό θέμα. Και πόσο γρήγορα νυχτώνει και χάσαμε την αίσθηση του χρόνου και νύχτα μπαίνουμε στη δουλειά, νύχτα βγαίνουμε και σε πιάνει στενοχώρια και τι ωραία ήταν το καλοκαίρι...
Δεν μας φτάνει το κακό που μας βρήκε, έχεις και τους ανόητους να σου το υπενθυμίζουν διαρκώς και να σε εκνευρίζουν περαιτέρω.
Γιατί να μη σκεφτούμε έξυπνα και επαναστατικά; Άλλωστε και ο μηχανικός χρόνος ανθρώπινη εφεύρεση ήταν. Αντί, λοιπόν, τα ρολόγια να πάνε μια ώρα πίσω, όσο σκοτεινιάζει, να πάνε μπροστά και μια και δυο ώρες; Και να έχουμε φως και στις έξι και στις εφτά και στις εφτάμιση.
Ποιον βολεύει αυτό το βάσανο; Μόνο τις κότες. Αυτές μαζεύονται νωρίς νωρίς και την πέφτουν και μετά ξυπνάνε από το άγριο το χάραμα.
Όμως, δεν είναι σωστό ένας ολόκληρος πολιτισμός να παίρνει στα ποδάρια τις κότες. Αν τόσο πολύ θαυμάζουμε την κοτοζωή και κοτοσκέψη, δεν θα τις ξεπαστρεύαμε καθημερινά με τόση ζέση. Θα τις είχαμε μη στάξει και μη βρέξει, όπως οι Ινδοί τις αγελάδες.
Βρίσκουν και κάνουν, όμως. Γιατί, αν αρνούμασταν μαζικά να γυρίσουμε τα ρολόγια πίσω και τη Δευτέρα πηγαίναμε στις δουλειές μας την ώρα που πηγαίναμε μέχρι τώρα, θα βλέπαμε τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας να τρέχουν και να μη φτάνουν.
Αλλά έτσι είμαστε. Στην αδράνεια. Δουλάρες του συστήματος και όχι μόνο σε ό,τι αφορά στην ώρα. Έφτασε ο καφές σε τιμές χαβιαριού και οι δουλάρες συνεχίζουν να τον καταναλώνουν και να χαίρονται.
Σωτηρία καμιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου