Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Παιδαγωγικό Ολίσθημα…

Δε μας φτάνουν τα υπαρξιακά που μας απασχολούν ήδη; Δεν είχαμε ήδη αρκετά στο κεφάλι μας να μας ζαλίζουν και να μη μας αφήνουν να κλείσουμε μάτι από την αγωνία; Πρέπει να την πάθουμε την κατάθλιψη για να ευχαριστηθούν κάποιοι;;; Δε μας ήταν αρκετό το ότι η χώρα οδηγείται σε πτώχευση με ταχύτητα που θα τη ζήλευε και το φως; Δε μας έφτανε η μείωση των εισοδημάτων και η αύξηση των φόρων με ρυθμούς που δεν μπορεί ούτε να φανταστεί ο Τζαμαϊκανός Ουσέιν Μπολτ; Μήπως τελικά, δεν ήταν αρκετή η καταρράκωση του πανελληνίου, εξαιτίας της αναίτιας και άδικης αποχώρησης του Τρύφωνα από το «Dancing with the stars»;
Δεν ήταν, λοιπόν, αρκετά όλα αυτά και έρχονται τώρα οι φροντιστές της πόλης μας (στους οποίους και ανήκω, τουλάχιστον μέχρι τη δημοσίευση του συγκεκριμένου) να μας φορτώσουν καινούρια προβλήματα και άγχη;

Εξηγώ. Ο σύλλογος φροντιστών αποφάσισε ότι τα θερινά μαθήματα θα ξεκινήσουν στις 17 Αυγούστου. Ο σύλλογος, βέβαια, μπορεί να αποφάσισε αυτό αλλά κάποιοι άλλοι αποφάσισαν άλλα! Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα περίεργα και τα … ολισθήματα.

Κάποια φροντιστήρια αλλά και καθηγητές που παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα αποφάσισαν να ξεκινήσουν την προετοιμασία των μαθητών τους αμέσως μετά τις ενδοσχολικές εξετάσεις. Γιατί το κάνουν αυτό; Δε γνωρίζω πώς οι ίδιοι αιτιολογούν την απόφασή τους, όμως, προσωπικά εντοπίζω δυο λόγους.

Ο ένας είναι οικονομικός. Το γεγονός ότι τα θέματα στις φετινές πανελλαδικές ήταν πιο απαιτητικά σε σχέση με προηγούμενες χρονιές και αναφέρονταν σε καλύτερα προετοιμασμένους μαθητές δίνει σε κάποιους την άνεση να προωθήσουν ένα εμπόριο που βασίζεται στην τρομοκρατία των παιδιών και κυρίως των γονιών τους. Το εμπόριο του τρόμου θα στηριχτεί σε επιχειρήματα του στιλ «Οι εξετάσεις δυσκολεύουν. Τα παιδιά πρέπει να πιεστούν περισσότερο και για μεγαλύτερο διάστημα, ώστε να τα καταφέρουν». Δηλαδή, οι συγκεκριμένοι κύριοι -έμποροι του τρόμου- μέχρι τώρα προετοίμαζαν μαθητές για βόλτα στην παιδική χαρά και τώρα συνειδητοποίησαν ότι πρέπει να ανασκουμπωθούν; Σιγά και μην συνειδητοποίησαν κάτι τέτοιο! Το μόνο που συνειδητοποίησαν είναι ότι βρίσκονται μπροστά σε μια πρώτης τάξης ευκαιρία να γδάρουν οικονομικά τους ευάλωτους και γεμάτους άγχος γονείς των υποψηφίων.

Ο δεύτερος λόγος είναι πρακτικός. Αποφάσισαν να ξεκινήσουν νωρίτερα την προετοιμασία των υποψηφίων όσοι αντιμετώπισαν πρόβλημα στην ολοκλήρωση της ύλης. Ο χρόνος δεν τους έφτασε, η ύλη των εξετάσεων δεν προσεγγίστηκε ουσιαστικά, δεν είχαν χρόνο για επαναλήψεις, δεν κατάφεραν να βοηθήσουν τα παιδιά να αφομοιώσουν τις γνώσεις που έπρεπε, οπότε… Καλά κάνουν και ξεκινούν νωρίτερα μπας και καταφέρουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των εξετάσεων. Ελπίζω βέβαια, ότι αυτό θα τους βοηθήσει φέτος να ολοκληρώσουν την προετοιμασία των μαθητών τους χωρίς πίεση, χωρίς μαθήματα τα Σάββατα, τις Κυριακές, στις διακοπές των Χριστουγέννων ή του Πάσχα. Αν αυτό δε συμβεί, θα σημαίνει δυο πράγματα για τους συγκεκριμένους καθηγητές: ή ότι σκέφτονται αποκλειστικά την τσεπούλα τους αδιαφορώντας για τους μαθητές ή ότι είναι τελείως ανεπαρκείς και άρα κακώς τους εμπιστεύονται μαθητές και γονείς.

Από την άλλη, ο επίσημος σύλλογός μας με ανακοίνωσή του στον Τύπο δείχνει απελπιστική αγωνία απέναντι στις επιλογές του. Το κάνει, όμως, χωρίς επιτυχία και με αρκετές δόσεις εμπάθειας απέναντι σε εκείνους που αποφάσισαν να ξεκινήσουν πρόωρα τα μαθήματα.

Διαβάζουμε στην ανακοίνωση του συλλόγου: «…είναι εξοντωτικό για τα παιδιά και αποτελεί και παιδαγωγικό ολίσθημα η έναρξη της προετοιμασίας για την επόμενη χρονιά, μόλις μια εβδομάδα μετά το πέρας των προαγωγικών εξετάσεων…». Μα ποιος φωστήρας, ποιο τέρας σοφίας, ποιος παμμέγιστος του πνεύματος, ποια αυθεντία της παιδαγωγικής το σκέφτηκε αυτό; Τι θέλει να πει ο ποιητής; Δηλαδή, βρε καλόπαιδο, οι φροντιστές όλης της υπόλοιπης Ελλάδας που ξεκινούν την προετοιμασία των μαθητών τους τον Ιούνιο οδηγούνται σε «παιδαγωγικό ολίσθημα» και μόνο εμείς, που αποκλειστικά κατέχουμε -μάλλον ελέω Θεού- την παιδαγωγική αυθεντία, κάνουμε το δέον; Από όλους τους φροντιστές πανελλαδικά μόνο οι Λαρισαίοι έχουν το παιδαγωγικό χάρισμα "πασά" μου;

Σε άλλο σημείο της... ατυχούς ανακοίνωσης διαβάζουμε: «… ο χρόνος (έναρξη στις 17 Αυγούστου) είναι υπεραρκετός, η ύλη ολοκληρώνεται πριν τις εξετάσεις και αρχίζουν οι επαναλήψεις. Εξάλλου, οι επιτυχίες των μαθητών του νομού μας επιβεβαιώνουν περίτρανα ότι η ακολουθούμενη πρακτική είναι η δέουσα». Πω πωωω! Δηλαδή, βρε παιδιά χρειαζόταν ολόκληρη ανακοίνωση για αυτονόητα ακόμα και για τον Γκούφη; Μήπως η ύλη θα μπορούσε να ολοκληρώνεται και μετά τις εξετάσεις ή οι επαναλήψεις να γίνονται, αφού τα παιδιά εισάγονται στο πανεπιστήμιο; Κι αν πράγματι ο χρόνος είναι «υπεραρκετός» για την κάλυψη της ύλης, για ποιο λόγο τα περισσότερα φροντιστήρια ξεπατώνουν τους μαθητές τους με εξοντωτικά μαθήματα εκτός εβδομαδιαίου προγράμματος ή κατά τη διάρκεια των διακοπών των Χριστουγέννων και του Πάσχα; Ε, γιατί;;; Μήπως γιατί ο χρόνος είναι "υπεραρκετός";;; Ποια παιδαγωγική θεωρία πρεσβεύει ότι οι μαθητές πρέπει να φτάνουν στις εξετάσεις εξαντλημένοι, καταβεβλημένοι σωματικά και πνευματικά και χωρίς να έχουν στη διάθεσή τους χρόνο για προσωπικό διάβασμα και επαναλήψεις; Όσοι συνέταξαν το συγκεκριμένο κείμενο αγνοούν ότι ένας μαθητής, όσο καλά προετοιμασμένος κι αν είναι, δε θα αποδώσει, αν τον στείλουμε στις εξετάσεις σαν ξεζουμισμένη λεμονόκουπα με πολύωρα μαθήματα της τελευταίας στιγμής και πασαλείμματα της ύλης που απλώς προσθέτουν άγχος στα παιδιά; Ή μήπως τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν πότε ένας καθηγητής λειτουργεί στο κλίμα τού: "τρεχάτε ποδαράκια μου, να μη σας φτάσει ο κώ...ος";
Όσο για το ότι "οι επιτυχίες των μαθητών του νομού μας επιβεβαιώνουν περίτρανα ότι η ακολουθούμενη πρακτική είναι η δέουσα"... Τι να πω και τι να πρωτοθαυμάσω από την επιστημονικότητα της θέσης; Μήπως βρε "Αϊνστάιν" δεν υπάρχουν άλλοι νομοί, οι οποίοι ξεκινούν θερινά μαθήματα τον Ιούνιο κι όχι τον Αύγουστο, με ίδιες ή και μεγαλύτερες από τις δικές μας επιτυχίες μαθητών; Ή μήπως οι επιτυχίες ενός νομού εξαρτώνται αποκλειστικά από το πότε ξεκινούν τα θερινά μαθήματα και όχι από άλλα κοινωνικά ή και οικονομικά κριτήρια;

Λοιπόν, για να μην κοροϊδευόμαστε. Μου φαίνεται ότι ως φροντιστές χάνουμε την ουσία. Και η ουσία δεν μπορεί να καθορίζεται αποκλειστικά από το περιεχόμενο της τσέπης μας αλλά από το συμφέρον των μαθητών μας. Ας αποφύγουμε τις βαρύγδουπες κρίσεις και τα κάθε είδους … "ολισθήματα". Τουλάχιστον, ας πάψουμε να ασχολούμαστε αποκλειστικά με τα ολισθήματα των άλλων. Ας ρίξουμε μια ματιά και στα δικά μας και τότε θα μπορούμε να βγαίνουμε δημόσια και να μιλάμε για παιδαγωγικές ευθύνες και πρακτικές. Δεν ξέρω αν τότε θα είμαστε, αλλά σίγουρα θα φαινόμαστε πιο σοβαροί!