Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά…

Απελπισία!!! Αν με μια λέξη προσπαθούσα να χαρακτηρίσω την κατάσταση, θα ήταν αυτή (εννοώ την πρώτη λέξη του κειμένου μου που είναι η «απελπισία»). Μου φαίνεται ότι όσο κι αν το παλέψει κανείς, δύσκολα θα την αποφύγει την κατάθλιψη. Λες και το Σύμπαν ολόκληρο έχει βαλθεί να ξεκάνει το περιούσιο και περίλαμπρο έθνος μας. Η μόνη περίπτωση να τη γλιτώσουμε και να τη βγάλουμε καθαρή είναι ένα θαύμα σαν κι αυτά που βρίσκει κανείς στους «βίους αγίων», στην Παλαιά αλλά και στην Καινή Διαθήκη. Σε κάθε άλλη περίπτωση τη βάψαμε.
Ακόμα και οι απλές καθημερινές συνήθειες του πολύ πρόσφατου παρελθόντος μας έχουν καταλήξει πλέον πιο επικίνδυνες κι από το Δαίμονα της Τασμανίας. Μέχρι και τον Αύγουστο που μας πέρασε όλα κυλούσαν φυσιολογικά. Βγαίναμε με φίλους, διαβάζαμε εφημερίδα, αγοράζαμε βιβλία, κάναμε βόλτα στην αγορά. Γενικά το διασκεδάζαμε το πράγμα χαλαρά και όμορφα. Βέβαια, όλοι ξέρουμε ότι μέχρι και τον Αύγουστο όλα ήταν εντάξει. Ούτε κρίση είχαμε ούτε τίποτα. Η κρίση, όπως πολύ καλά ήδη γνωρίζαμε, ήρθε το Σεπτέμβριο. Έτσι άλλωστε είχε προβλέψει ο Νοστράδαμος, ο Κοσμάς ο Αιτωλός και άλλοι πολλοί, πιο σύγχρονοι προφήτες. Ήρθε η κρίση και κάθισε στο σβέρκο μας σαν μια γερή κατραπακιά. Είδαμε τον ουρανό σφοντύλι! Όλα όσα μέχρι πρότινος θεωρούσαμε απλά, δεδομένα και ανθρώπινα εξαφανίστηκαν τόσο μαγικά, όσο κι ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, ο γνωστός θαυματοποιός.
Κοιτάζω πλέον τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και σφίγγεται η ψυχή μου. «Η κρίση θα κρατήσει χρόνια», «Η Ελλάδα οδηγείται σε πτώχευση», «Ψαλίδι σε μισθούς και συντάξεις», «Με λουκέτο κινδυνεύουν χιλιάδες επιχειρήσεις», «Κι άλλος θάνατος από το κουνούπι του Νείλου», «Αισιόδοξος ο πρωθυπουργός για το μέλλον…»!!! Λες και όλα αυτά πρέπει να διαθέτει κανείς την ευστροφία του Αϊνστάιν για να τα ξέρει, λες και πρέπει να διαθέτει κληρονομικό χάρισμα ενόρασης για να γνωρίζει ότι η κρίση δηλώνει πλέον μόνιμος κάτοικος Ελλάδας. Ή μήπως είναι καινούριο φρούτο το ότι η χώρα μας οδηγείται σε πτώχευση; Δηλαδή, κάποια άλλη στιγμή οδηγιόταν στον πλούτο και στην ανάπτυξη και τώρα ξαφνικά έχασε το δρόμο και παραστράτησε; Μα αυτό δε λέγεται ενημέρωση, σαδισμός λέγεται και μάλιστα στη χειρότερη ιστορικά μορφή του. Τέτοιο ζήλο να μας υπενθυμίζουν συνεχώς από τη μια, το χάλι μας και από την άλλη, την αφασία του πολιτικού κόσμου δεν έχω ξαναδεί!
Κι άντε οι δημοσιογράφοι ξέρουν ότι το δράμα πουλάει οπότε και το … πουλάνε σε υπερβολικές δόσεις. Όσο όμως κι αν ψάξει κανείς, παρηγοριά δε βρίσκει. Μπαίνω σε βιβλιοπωλεία για να δω αν «παίζει» κάτι αισιόδοξο, ελπιδοφόρο και χαρούμενο εκεί και κόβεται η ανάσα μου. Τι τίτλοι είναι αυτοί που έχουν κατακλύσει τα ράφια; «Μαύρος είναι ο χειμώνας που γεννήθηκες», «Αγαπώ σημαίνει χάνομαι», «Το τελευταίο τσιγάρο», «Η ταπείνωση», «Νηπενθές», «Βοήθημα Μαθηματικών Γ΄ Λυκείου»!!! Μη χειρότερα! Σε βιβλιοπωλείο μπήκα ή στο μαγαζί του μανιακού δολοφόνου με το πριόνι; Τι σόι άνθρωπος αυτή την περίοδο θα αγοράσει και θα διαβάσει βιβλίο με τίτλο «Νηπενθές»; Αμ δε ρίχνει κατευθείαν μια αυτοκτονία να ησυχάσει άπαξ; Δηλαδή, το μόνο που λείπει είναι να επανεκδοθούν το «Χωρίς Οικογένεια», οι «Άθλιοι», ο «Όλιβερ Τουίστ», τα «Ανεμοδαρμένα ύψη», ο «Ο Θάνατος του Εμποράκου» και άλλα κλασικά δακρύβρεχτα δράματα. Μα αν δεν μπορώ να βρω παρηγοριά, στήριξη, αισιοδοξία και δύναμη ούτε στην Τέχνη, πού θα τη βρω; Αν η Τέχνη αδυνατεί να μας βοηθήσει να ονειρευόμαστε, ποιος στο καλό θα το κάνει; Οι πολιτικοί θα το κάνουν; Σιγά και μην…
Και εντάξει, να μην τα ισοπεδώνω όλα, γιατί κάποιοι πολιτικοί με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό μας το πάλεψαν. Θυμηθείτε την προεκλογική ατάκα του πρωθυπουργού, πριν γίνει πρωθυπουργός: «Λεφτά υπάρχουν»! Και να το όνειρο, να η ελπίδα, να η αισιοδοξία, να και η ψήφος. Και άντε να τον βγάλουμε το Γιώργο το λεβέντη για να μας πει κι εμάς πού είναι κρυμμένα τα λεφτά, μπας και δούμε άσπρη μέρα. Κάπως έτσι την πατήσαμε. Γιατί μπορούσα εγώ, ο απλός πολίτης, να σκεφτώ ότι κοτζάμ άντρας έλεγε ψέματα; Δηλαδή, και σύνθετος πολίτης να ήμουν, τέτοιο πράγμα δε θα περνούσε από το μυαλό μου. Πού να το φανταστώ κι εγώ και πολλοί άλλοι ότι όταν ο νυν πρωθυπουργός έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουν» εννοούσε ότι λεφτά υπάρχουν αλλά δεν τα έχουμε εμείς αλλά το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή και η Παγκόσμια Τράπεζα; Αμ αυτό το γνώριζε και η κουτσομούρα που έφαγα προχθές.
Εδώ που τα λέμε τώρα, οι μόνοι που δεν πρέπει να έχουν καταλάβει ακόμα ότι τα λεφτά τελικά δεν τα έχουμε εμείς είναι αυτοί που κατακλύζουν ολημερίς και ολονυχτίς τα «καφέ» και χαζολογάνε μέσα στην αφασία. Αυτοί σίγουρα ζουν στην κοσμάρα τους και περιμένουν τη στιγμή που η κυβέρνηση θα ξετρυπώσει τα λεφτά αρχίζοντας τη μοιρασιά αδιακρίτως. Δεν εξηγείται αλλιώς να κάθονται ο ένας επάνω στον άλλο, να κοντεύουν να πάθουν ασφυξία και να χαίρονται κιόλας πληρώνοντας τον καφέ χρυσάφι και το ποτό μάλαμα!
Πάντως και τελικά, νομίζω ότι αυτοί οι αφασίες είναι πολύ καλύτεροι από όλους τους άλλους που έχουν κάνει την κρίση σημαία και την περιφέρουν όλο καμάρι δεξιά κι αριστερά και στο κέντρο. Δεν τολμάς πια να ρωτήσεις κάποιον «τι κάνεις;» ή «πώς πάει;». Ελλοχεύει ο κίνδυνος της κατάθλιψης ακόμα κι εκεί. Η απάντηση δεδομένη: «Έλα μωρέ, τι να κάνω; Κρίση»!!! Μια τρέλα. Και οι περισσότεροι από αυτούς νιώθουν χάλια όχι γιατί η κρίση σε κάτι τους επηρέασε αλλά γιατί απλώς τους είπαν ότι … υπάρχει και είναι κάτι κακό! Αν, δηλαδή, αύριο βγει κάποιος και ανακοινώσει ότι φτάνουμε στο τέλος της κρίσης, όλοι αυτοί θα αρχίσουν και πάλι να ξοδεύουν και να είναι μέσα στην τρελή χαρά σα να μη συμβαίνει τίποτα! Δεν το χωράει ο νους μου αυτό που έπαθε ο τόσο λεβέντικος και ζουμπουρλούδικος λαός μας. Εμείς που χτίσαμε τον Παρθενώνα κι ένα σωρό αυθαίρετα, να μην μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι!!! Μωρέ καλά το λέει το άσμα, «μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά» και δυστυχώς μαύρη είναι και στους κάμπους, να συμπληρώσω εγώ! Γλυτωμό δεν έχουμε πουθενά!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Μολις το διαβασα μου ηρθαν στο μυαλο καποιοι στιχοι απο ενα τραγουδι του μικρουτσικου που βρισκεται σε πληρη αωτιστοιχια με τη σημερινη πραγματικοτητακαι παει καπως ετσι: 'Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.'
http://www.youtube.com/watch?v=PU-z6uGm1MI&feature=related
χριστινα