Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008

Η Εκκλησία της Παγκοσμιοποίησης

Συγκλονιστική πράγματι η «Προς Χριστιανούς επιστολή» των εφτά ιερέων της περιοχής της Άρτας που πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας. Επιστολή που στιγματίζει την καταπίεση, την εξαθλίωση, την απόλυτη εκμετάλλευση που βιώνουν οι μετανάστες, οι «ξένοι» της περιοχής τους από τους Έλληνες, τους «δικούς μας», εργοδότες τους. Συγκλονιστική, όμως, όχι εξαιτίας του περιεχομένου της -το θέμα που θίγουν είναι γνωστό, θεωρείται δεδομένο κι έχει καταντήσει πια αυτονόητο, δυστυχώς- αλλά εξαιτίας της ταυτότητας των συντακτών της και μόνο!
Η εκμετάλλευση όχι μόνο των «ξένων» αλλά και των παιδιών και των γυναικών και των κάθε είδους «αδυνάτων» αποτελεί πραγματικότητα διαχρονικά παγκόσμια κι όχι απλώς ένα γεγονός τοπικής εμβέλειας και σημασίας. Ο άνθρωπος που αντιμετωπίζει προβλήματα -οικονομικά, κοινωνικά, πνευματικά και τελικά συναισθηματικά- ανέκαθεν αποτέλεσε το εύκολο θύμα, ανέκαθεν δέχτηκε την εκμετάλλευση, την υποτίμηση κι αυτό για τους περισσοτέρους θεωρείται δεδομένο, τελείως φυσιολογικό, σχεδόν ηθικά αποδεκτό!
Όχι, η επιστολή των ιερέων δεν πρέπει να μας συγκλονίζει, επειδή εντοπίζει ένα καινούριο πρόβλημα ούτε καν για την ελληνική επικράτεια. Το συγκλονιστικό μ’ αυτήν είναι ότι προέρχεται από ιερείς, από εκπροσώπους, δηλαδή, ενός θεσμού, ο οποίος για αρκετούς λόγους δείχνει να έχει χάσει το νόημά του και το δρόμο του, να έχει ξεχάσει το ρόλο του και το λόγο ύπαρξής του. Ελάχιστοι έχουν ξεχάσει τις «μεγαλειώδεις» λαοσυνάξεις -ίσως με συμμετοχή και των συγκεκριμένων ιερέων- που με προτροπή της «επίσημης» Εκκλησίας απαιτούσαν την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες με ποιο στόχο άραγε; Μήπως το διαχωρισμό του «περιουσίου» από τους «άλλους», τους «ξένους», τους «απίστους»; Μήπως τη διατήρηση «κεκτημένων» εξουσιών της Εκκλησίας και της δυνατότητας παρέμβασης στα πολιτικά πράγματα;
Η «Προς Χριστιανούς επιστολή» είναι συγκλονιστική, επειδή έρχεται -έστω ως μεμονωμένο γεγονός- να μας δείξει ότι η Εκκλησία υπάρχει και μπορεί να δίνει μάχες και να έχει λόγο μεστό, πραγματικά χριστιανικό και δε φοβάται να τον εκφράζει ανοιχτά! Υπάρχει και δραστηριοποιείται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας αλλά, δυστυχώς, όχι μέσα στους τοίχους των Επισκοπικών Μεγάρων αλλά σε ναούς απομακρυσμένους και εκφράζεται από τα χείλη όχι των «αστέρων» της που ζουν μέσα στη χλιδή, αλλά απλών ιερέων που δεν έχουν παρασυρθεί από τη ματαιοδοξία των δημόσιων σχέσεων και της ανόητης διεκδίκησης πολιτικής δύναμης!
Η «Προς Χριστιανούς επιστολή» είναι συγκλονιστική, επειδή μας δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ότι οι αρχές του Χριστιανισμού είναι ζωντανές στις καρδιές κάποιων ανθρώπων που έχουν θέσει ως σκοπό ζωής να τις υπηρετούν χωρίς ανταλλάγματα, μακριά από μεγαλεία και υψηλά αξιώματα. Επειδή έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι ο Χριστιανισμός -όπως και κάθε θρησκεία- δεν υφίστανται για να διαχωρίσουν και να υποτιμήσουν, αλλά για να ενώσουν και να διεκδικήσουν δικαιώματα και ανθρώπινες συνθήκες για τον κάθε Άνθρωπο.
Με τέτοιες ενέργειες είναι πιθανό η Εκκλησία να εντοπίσει το νέο ρόλο που καλείται να διαδραματίσει στα πλαίσια όχι πλέον του εθνικισμού αλλά της παγκοσμιότητας και των συνθηκών που αυτή έχει επιβάλλει. Οι συγκεκριμένοι ιερείς καθόρισαν με τη στάση τους όσα δεν κατάφεραν εδώ και δεκαετίες να καθορίσουν οι ηγέτες τους και οι Συνοδικές αποφάσεις. Έδειξαν το δρόμο της Αναγέννησης ενός θεσμού που οδεύει στην απαξίωση και τον αφανισμό μέσα από τη στείρα άρνηση των σύγχρονων δεδομένων, μέσω των άναρθρων κραυγών και των συνθημάτων που μόνο στόχο είχαν τον -Μεσαιωνικού τύπου- εκφοβισμό των πιστών απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και τον κίνδυνο να «χαθούν τα ιερά και τα όσια της φυλής και του έθνους». Έδειξαν ότι το μέλλον της Εκκλησίας και του Χριστιανισμού δε βρίσκεται στην άρνηση αλλά στη διάθεση για θετική δράση.
Άλλωστε αυτός είναι ο μόνος δρόμος -είτε μας αρέσει είτε όχι- στο σύγχρονο κόσμο. Η αποδοχή της παγκοσμιοποίησης δεν είναι επιλογή αλλά μονόδρομος. Κάθε διαφορετική στάση αποτελεί ανόητη, γραφική και αδιέξοδη στάση. Το μόνο που μένει είναι αυτό που έδειξαν οι ιερείς: να αγωνιστούμε, δηλαδή, για μια πιο «ανθρώπινη» παγκοσμιοποίηση, στα πλαίσια της οποίας και ανάμεσα σε πολλά άλλα το «διαφορετικό» δε θα αντιμετωπίζεται με φόβο και απέχθεια, αλλά θα γίνεται αποδεκτό και θα θεωρείται αυτό που ακριβώς είναι, δηλαδή, φυσιολογικό και καθημερινό!
Μένει απλώς η ενέργεια των κληρικών να βρει μιμητές. Μιμητές και στους κόλπους και κυρίως την ηγεσία της Εκκλησίας αλλά και μεταξύ των πολιτών και ιδίως εκείνων των … «πιστών» που κάποια στιγμή κατέβαιναν στους δρόμους διεκδικώντας ένα κράτος «καθαρό», εθνικό, απαλλαγμένο από «ξένους» που μας απειλούν.
Αρχίζει να γίνεται φανερό ότι ο ανθρωπισμός δε γνωρίζει σύνορα και ταυτότητες ούτε θρησκευτικές ούτε εθνικές. Και δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει με την κακία και τη διάθεση εκμετάλλευσης, στοιχεία που μπορεί να είναι τελικά ακόμη και … ελληνικά!

1 σχόλιο:

Georgios Voutselas είπε...

Εξαιρετικό άρθρο κ.Ζάχο.Θα μου επιτρέψετε παρ ότι (ως επι το πλείστον) συμφωνώ με τις απόψεις σας,να έχω μια πιό ακραία άποψη όσον αφορά την σημερινή μας εκκλησία.Όχι τον Άγιο Κωνσταντίνο,ούτε την Παναγία Σουμελά...Δέν έχω πρόβλημα με τους ναούς αλλά με αυτούς που βρίσκονται κ΄ εκτελούν(κυριολεκτικά;)το έργο Του Κυρίου.Αυτά τα τέρατα τα οποία χρυσοντυμένα εκμεταλεύονται κ΄ κοροϊδεύουν τους αναλφάβητους,τους απελπισμένους,τους πιστούς, προς δικό τους όφελος.Ναί, υπάρχουν μερικοί Άγιοι οι οποίοι είναι διασκορπισμένοι σ όλο τον κόσμο,προσπαθώντας να βοηθήσουν χωρίς υποστήριξη κ΄ το χειρότερο... είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.Ένας απο αυτους ήταν στην Αφρική κ των ρώτησαν τι έκανε εκεί κ αυτός τους απάντησε πως βοηθάει να χτιστεί ένα σχολείο το οποίο θα λειτουργούσε κ΄ ως μέρος περίθαλψης.Μήπως προσέξατε κάτι; Όχι εκκλησία!Κ΄ όταν ρωτήθηκε για το αν θα χτιζόταν εκκλησία αυτος αποκρίθηκε Θα δούμε...Μήπως τελικά πρέπει να σταματήσουμε να πιστεύουμε στον Μέγα Θεό(Ποιόν απ΄ όλους;)κ να αρχίσουμε να πιστεύουμε στον άνθρωπο κ στις δυνατότητές του;Με τα χρόνια ο άνθρωπος καταρρίπτει όλες τις θρησκείες που ο ίδιος δημιούργησε αφού δεν μπορούσε να εξηγήσει φενόμενα όπως τη βροχή(θύμωσε ο Ζεύς κ.α) ή απλώς ήθελε να πιστεύει σε κάτι το οποίο θα του έδινε ελπίδα.Το CERN είναι η άρχη για την κατάρριψη κ αυτής της θρησκείας.Άρα θα είμαι δίπλα στον μου όταν με χρειάστει για εμένα κ για κανένα άλλο. Ελπίζω να μην μίλησα σαν κανένας χαμένος αναλφάβητος πολιτικός ή πανίβλακας, άθεος κομμουνιστής.θα ήθελα να τελειώσω μ΄ αυτή την φράση: Αν θέλεις να βγάλεις λίγα λεφτά, γράψε ένα βιβλίο. Αν θέλεις να βγάλεις πολλά λεφτά, δημιούργησε μια θρησκεία!

L.Ron Hubbard(Ιδρυτής σαϊεντολογίας κ΄ συγγραφέας)