Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007

Αναζητώντας το Nemo αλλά και τα χαμένα πρότυπα!

Οι Αμερικανοί συνέλαβαν τον καταζητούμενο Σαντάμ! Ο Παπανδρέου jr δήλωσε, εμμέσως πλην σαφώς την πρόθεσή του να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, όταν έρθει η ώρα! Ο Καραμανλής jr προσπαθεί να γίνει χαλίφης στη θέση και των δυο! Οι … Ευρωπαίοι ηγέτες, για μια ακόμη φορά απέτυχαν να προωθήσουν τα συμφέροντα της Ένωσης, προτάσσοντας εθνικά ή ατομικά συμφέροντα και αδιαφορώντας για τη βούληση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης! Η 17Ν βρίσκεται πλέον στη φυλακή! Καλά όλα αυτά και σημαντικά, δε λέω, αλλά τι να τα κάνεις και με τι κέφι να ασχοληθείς μαζί τους τη στιγμή που η Disney και η Pixar παρουσίασαν το νέο αριστούργημά τους!
«Αναζητώντας το Nemo», το όνομα της νέας ταινίας που προβάλλεται στους κινηματογράφους, με πρωταγωνιστή ένα λιλιπούτειο ψαράκι, ενθουσιάζοντας μικρούς αλλά και μεγάλους. Μπροστά στη φρεσκάδα, το χιούμορ και τις ανατροπές της ταινίας όλα όσα διαδραματίζονται στη διεθνή και εγχώρια πολιτική σκηνή μοιάζουν με ξαναζεσταμένα φαγητά, με έργα που τα έχουμε ξαναδεί και μάλιστα σε πολλές επαναλήψεις! Οπότε η απόφασή μου να ασχοληθώ με τα τεκταινόμενα της ταινίας κι όχι μ’ εκείνα της πολιτικής, είναι απολύτως φυσιολογική και με βεβαιότητα πιο χρήσιμη!
Λοιπόν, όπως έχετε ήδη καταλάβει, ανήκω στην ιδιαίτερα τυχερή ομάδα ανθρώπων που διαθέτει μια εκπληκτική δικαιολογία για επίσκεψη σε κινηματογραφικές αίθουσες, όταν προβάλλουν ταινίες για παιδιά, αφού είμαι «υποχρεωμένος» να συνοδεύω το γιο μου στις κινηματογραφικές αναζητήσεις του! Και είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια έχω αξιοποιήσει, σε αρκετές περιπτώσεις, την ευκαιρία που μου δίνεται.
Η τελευταία ταινία που παρακολουθήσαμε -και μάλιστα δυο φορές- υπήρξε αφορμή για την εμφάνιση … σημαντικών προβληματισμών στο μυαλό του μικρού. Συνηθίζουμε, αμέσως μετά την προβολή μιας ταινίας, να αφιερώνουμε λίγο χρόνο στα ποδοσφαιράκια και τα άλλα παιχνίδια που υπάρχουν σε παρακείμενη αίθουσα κι εκεί, ανάμεσα σε φωνές διαμαρτυρίας και πανηγυρισμούς, γίνεται συζήτηση για τις εντυπώσεις μας από το έργο.
Αυτή τη φορά ήταν ο μικρός που μου επισήμανε κάτι που του προκάλεσε ενδιαφέρον και τράβηξε την προσοχή του. Το γεγονός ότι στην ταινία κυρίαρχος ήταν ο ρόλος των μπαμπάδων ψαριών εντυπωσίασε, σε μεγάλο βαθμό, τον πιτσιρίκο. Πράγματι, οι μπαμπάδες - ψάρια ήταν εκείνοι που πήγαιναν τα μικρά ψαράκια στο ψαροσχολείο, ανησυχούσαν γι αυτά, συζητούσαν μεταξύ τους και έδιναν συμβουλές ο ένας στον άλλο! Ο ρόλος του άντρα, στα πλαίσια της ταινίας, δε σταματάει εδώ, αφού έξω από αυτά που έχουμε συνηθίσει, οι μικροί ψαρομαθητές δεν είχαν να κάνουν με μια γλυκιά και χαριτωμένη ψαροδασκάλα αλλά με ένα δυναμικό και παιχνιδιάρικο αρσενικό σελάχι!
Κατά περίεργο τρόπο, εκτός της ψαρομαμάς του Nemo που πέφτει θύμα ενός κακού ψαριού από την αρχή ακόμη της ταινίας, η ύπαρξη των υπόλοιπων ψαρομαμάδων αγνοείται παντελώς! Ίσως να έλειπαν σε ταξίδι για δουλειές! Τα οικογενειακά και αντρικά πρότυπα του παρελθόντος δέχονται ένα πολύ ισχυρό πλήγμα, ανατρέπονται ολοκληρωτικά και απειλούνται με κατάρρευση από μια παιδική ταινία! Και σας πληροφορώ ότι δεν είναι η μοναδική φορά που εντοπίζω κάτι ανάλογο τα τελευταία χρόνια, αφού και σε άλλες περιπτώσεις παιδικών έργων και αναγνωσμάτων προβάλλονται ανάλογα πρότυπα που ελάχιστη σχέση έχουν με το παρελθόν
Η εικόνα της οικογένειας, όπως τη βιώσαμε στο παρελθόν, χάνεται και τα αντίστοιχα πρότυπα περιορίζονται διαρκώς. Η μονογονεϊκή οικογένεια καταλαμβάνει τη θέση της και, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε μέχρι στιγμής, αυτό προβάλλεται πια ως κάτι το απολύτως φυσιολογικό κι όχι ως κάτι το «δραματικό» και «αρρωστημένο». Τα νέα πρότυπα είναι εδώ και προετοιμάζουν τη νέα γενιά, ώστε να αποδεχτεί την πραγματικότητα που έχει ήδη διαμορφωθεί -επιλογή μοναχικότητας, συχνά διαζύγια- με ηρεμία! Το παιδί -όχι κατ’ ανάγκην ψάρι- με έναν γονιό μπορεί πλέον να μεγαλώνει γαλήνια και να αντιμετωπίζεται φυσιολογικά κι όχι ως περίεργο αντικείμενο!
Η ταινία, όμως, προετοιμάζει και για άλλα! Ο άντρας πλέον … επιτρέπεται να επωμίζεται και μη «αντρικές» ευθύνες, όπως το να ετοιμάζει το παιδί του για το σχολείο και να το συνοδεύει σ’ αυτό. Μπορεί χωρίς τύψεις και ντροπές να αγκαλιάζει το μικρό γιο του, να κάνει χιούμορ και να συζητάει μ’ αυτόν, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο αλλά και διαφορετικά θέματα. Το καλύτερο δε απ’ όλα όσα παρουσιάζονται στην ταινία είναι η εικόνα του γλυκού ψαροπατέρα και του ψαρογιού του που δε φοβούνται να εκδηλώνουν δημοσίως την αγάπη και τη στοργή τους! Το πρότυπο του πατέρα που ο ρόλος του άρχιζε και τελείωνε στο να οδηγήσει το παιδί του στο γήπεδο και να το εισαγάγει σε αντρικές υποθέσεις πάει περίπατο. Ο πατέρας αναλαμβάνει μια πολύ πιο ουσιαστική ευθύνη κι αυτό μόνο για καλό μπορεί να λειτουργήσει στο μέλλον!
Η κοινωνία μας αλλάζει και αποκτάει νέα πρότυπα συμπεριφοράς αλλά αυτό ελάχιστα έχει αγγίξει την ηγεσία του πλανήτη! Όσο το σκέφτομαι, νιώθω όλο και καλύτερα που καμιά διάθεση δεν είχα να ασχοληθώ με τα πρότυπα που αντιπροσωπεύουν ο σκληροτράχηλος και πολεμοχαρής Μπους, οι λαϊκιστές και ανούσιοι πολιτικοί ηγέτες μας και οι εγκλωβισμένοι στο άγονο παρελθόν τους Ευρωπαίοι αρχηγοί κρατών. Όχι, όχι! Προτιμώ την εικόνα του γλυκύτατου Nemo και του γεμάτου αγωνία πατέρα του, Marlin! Έχουν πολύ περισσότερα να διδάξουν στα παιδιά αλλά και σ’ εμάς και το κυριότερο έχουν να μας διδάξουν κάτι για το μέλλον κι όχι για το ξεπερασμένο και βαρετό πια παρελθόν!

*Ο κ. Ζάχος θα σκεφτεί πολύ πριν να φάει ξανά ψάρι
και θεωρεί ατυχία το ότι οι πολιτικοί δε «χωνεύονται» εύκολα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: