Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Μετά θάνατον ζωή!

Βράδυ Αναστάσεως και βρίσκομαι στο προαύλιο Ιερού Ναού περιμένοντας το χαρμόσυνο άγγελμα. Η πολυκοσμία δεν ευνοεί την κατάνυξη που απαιτεί η στιγμή. Ο μικρός της παρέας βγάζει το κινητό από την τσέπη και ζητάει από τους μεγάλους την άδεια να παίξει ένα παιχνίδι. Η τυπική απάντηση έρχεται αμέσως: «Δεν είναι σωστό»! Η λογική, πρωτότυπη και χιουμοριστική απάντηση ακολουθεί λίγο μετά: «Ιδίως αν είναι να παίξεις κανένα από αυτά τα παιχνίδια στα οποία ο ήρωας σκοτώνεται και ανασταίνεται επανειλημμένα, μην το κάνεις ΤΩΡΑ! Είναι ύβρις. Και ο Χριστός ακόμα μόνο μια φορά αναστήθηκε».
Το περιστατικό μου θύμισε ότι πρόσφατα από διαφορετικούς ανθρώπους, σε διαφορετικές στιγμές και καταστάσεις δέχτηκα την ίδια ερώτηση: «Υπάρχει μετά θάνατον ζωή»; Μεγάλο θέμα! Φαίνεται ότι το έχουν οι μέρες να ασχολούμαστε με πνευματικούς προβληματισμούς και θεολογικά ζητήματα. Σε τέτοια ζητήματα δε χωράει λογική. Αυτή μπορεί να διαχειριστεί θέματα πεπερασμένα, όπου οι κανόνες της βρίσκουν εφαρμογή. Κρίνεται επαρκής και αναγκαία σε θέματα φυσικά αλλά απολύτως ανεπαρκής σε θέματα υπερφυσικά. Και τα θεολογικά ζητήματα ανήκουν στη σφαίρα του υπερφυσικού.
Λατρεύω τη λογική! Θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να πιστεύει ή να μην πιστεύει αλλά η επιλογή του δεν είναι αποτέλεσμα λογικής σκέψης. Εκτιμώ μάλιστα ότι το θέμα δεν είναι αν «υπάρχει Θεός», γιατί αυτό θέτει το ζήτημα του «ποιος είναι ο αληθινός Θεός;» ή «πρέπει να είμαι πιστός;», γιατί αυτό οδηγεί στο «ποια θρησκεία βρίσκεται πιο κοντά στον αληθινό Λόγο;» ή το αν «υπάρχει μετά θάνατον ζωή;», γιατί και αυτό ανοίγει το θέμα του ποια μορφή έχει αυτή. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι τελείως διαφορετικό.
Υπάρχουν δύο πιθανότητες. Η μία -ιδιαίτερα απαισιόδοξη- είναι να μην υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Στην περίπτωση αυτή τα πράγματα είναι μεν απλά αλλά πιεστικά, αφού η μη ύπαρξη αιώνιας ζωής μας προκαλεί να αποδεχτούμε ότι ο άνθρωπος είναι πεπερασμένος και άρα ότι έχει αρχή και τέλος που ταυτίζονται με την παρουσία του στη Γη. Ό,τι συμβαίνει έχει να κάνει με την επίγεια ζωή, την οποία άρα καλείται να αξιοποιήσει στο έπακρο μην έχοντας να περιμένει το παραμικρό σε μια άλλη διάσταση. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει με ιδιαίτερη ένταση να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την κάθε ημέρα σαν να ήταν η τελευταία, να αγωνίζεται για τις αρχές του, για την προσωπική βελτίωσή του αλλά και για την εξέλιξη της κοινωνίας, να δημιουργεί, να χαίρεται, να διασκεδάζει, να μαθαίνει και να μη σπαταλά το χρόνο του σε βασανιστικές τυπικότητες και συμβιβασμούς που τον αποπροσανατολίζουν από την πορεία και τους στόχους του. Κάποτε ο άνθρωπος πεθαίνει και αν δεν έχει προλάβει να κάνει αρκετά, απλώς «πέρασε και δεν ακούμπησε», αφού ο βιολογικός θάνατος σηματοδοτεί το τέλος της ύπαρξης.
Η δεύτερη πιθανότητα είναι να υπάρχει Θεός και μετά θάνατον ζωή με όποια μορφή θέλει ο καθένας. Εδώ τίθεται το ερώτημα: «Η αιώνια ζωή ανήκει σε όλους»; Αυτό θα ήταν τελείως άδικο. Υπάρχουν όροι με βάση τους οποίους κρίνεται η θέση του κάθε ανθρώπου μετά το θάνατο. Δηλαδή, αν αράξω κάτω από ένα δέντρο για όλη τη ζωή μου χωρίς να πειράξω κανέναν ή αν αποβλακώνομαι μπροστά στην τηλεόραση και το Διαδίκτυο αποφεύγοντας τα ακατάλληλα προγράμματα ή αν κοιμάμαι και ξυπνάω ασχολούμενος με τα τυπικά της επιβίωσης και απλώς σβήνω ώρες και μέρες αναμένοντας το μοιραίο, θα έχω εξασφαλίσει καλή θέση στη μετά θάνατον ζωή; Ορισμένοι πιστεύουν ότι έτσι εκπληρώνουν το κριτήριο του «αγαπάτε αλλήλους» αλλά πράγματι το κάνουν; «Αγαπάτε αλλήλους» σημαίνει δεν ασχολούμαι με τίποτα και με κανέναν; Σημαίνει τα έχω καλά με όλους τυπικά; Είμαι δίκαιος, καλός, ταπεινός, ειρηνικός, φιλεύσπλαχνος και ελεύθερος επιζητώντας απλώς την επιβίωση;
Εκτιμώ ότι μια τέτοια στάση ζωής συνθέτει ύβρη και απόλυτη αμαρτία απέναντι στο Θεό, ο οποίος μας πρόσφερε την επίγεια ζωή προικίζοντάς μας μάλιστα με ένα θεϊκό στοιχείο. Το μυαλό. Αν ο Θεός δεν ήθελε να αξιοποιούμε στο έπακρο αυτά τα στοιχεία, θα μας έδινε μυζήθρα, παστουρμά, μπεσαμέλ, πασατέμπο ή ό,τι άλλο τέλος πάντων. Φτάνουμε στο τελικό συμπέρασμα. Ωραία, αποδέχομαι την ύπαρξη μετά θάνατον ζωής αλλά κάνω αρκετά στην επίγεια για να την κερδίσω; Αξιοποιώ την κάθε στιγμή για να βελτιώνω την ύπαρξή μου, προσφέρω αρκετά στην πορεία της ανθρωπότητας, χαίρομαι και άρα εκτιμώ τη ζωή που μου πρόσφερε απλόχερα ο Θεός, δίνω τροφή στο μυαλό με το οποίο με προίκισε, διευρύνω συνεχώς τις δυνατότητες του πνεύματός μου; Νομίζω ότι αυτά είναι τα στοιχεία Κρίσης του Θεού για την απόδοση ή μη της αιώνιας ζωής. Οι «πτωχοί τω πνεύματι» δε βλέπω να έχουν αρκετές πιθανότητες συνάντησης με το Δημιουργό. Αυτοί μπορεί να προσδοκούν την αιώνια ζωή αλλά θα το έβρισκα άδικο και να την κερδίζουν.
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι αν υπάρχει ή όχι μια άλλη, αιώνια ζωή. Το πρόβλημα είναι τελείως διαφορετικό και έχει να κάνει με την καθημερινότητά μας. Η μετά θάνατον ζωή μπορεί να υπάρχει, μπορεί και όχι. Στην πρώτη περίπτωση η ακινησία κατά την επίγεια ζωή είναι αμαρτία και αιτία να χάσουμε την αιώνια. Στη δεύτερη η ακινησία κατά την επίγεια ζωή ναι μεν δεν είναι αιτία να χάσουμε τη μετά θάνατον αλλά είναι πρόωρος θάνατος βουτηγμένος στη μιζέρια και την κατάθλιψη. Σε κάθε περίπτωση έχουμε αναλάβει απέναντι στο Θεό ή απέναντι στον εαυτό μας την υποχρέωση να αξιοποιούμε στο έπακρο το μυαλό και την καθημερινότητά μας και μάλλον πρέπει να σκεφτόμαστε ότι τίποτα δεν αξίζει όσο η ζωή. Αναφέρομαι στην επίγεια, βέβαια!

12 σχόλια:

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Αντιγόνη,
χαίρομαι ιδιαιτέρως για την ... εμφάνισή σου. Δεν ξέρω για ποιο λόγο το σχόλιό σου βρέθηκε στην προηγούμενη ανάρτηση (Είναι οι Άνθρωποι) και όχι στη συγκεκριμένη, στην οποία και αναφέρεται.

Ο στόχος μου δεν ήταν να εντοπίσω αν υφίσταται ή όχι μετά θάνατον ζωή, αφού κάτι τέτοιο δεν μπορεί να βασιστεί στη λογική. Στόχος ήταν να καταδείξω -με βάση λογικές σκέψεις- ότι, είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει, εκείνο που ουσιαστικά πρέπει να μας απασχολεί είναι η επίγεια ζωή και η ανάγκη να την αξιοποιούμε καθημερινά είτε για να κερδίσουμε μια επόμενη ζωή (είναι οι εξετάσεις μας γι αυτή) είτε γιατί είναι η μόνη ζωή που διαθέτουμε (και άρα σε αυτή πρέπει να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας).

Ανώνυμος είπε...

και να 'μαι και με δεύτερο σχόλιο!
με συγχωρείτε αλλά η βιασύνη φταίει και ο ενθουσιασμός της συμμετοχής!


ΑΒΡΑΜΟΥΛΗ ΑΝΤΙΓΟΝΗ

ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΑ ΝΕΑ είπε...

κ. Ζάχο, σας καλοσωρίζουμε στα "ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΑ ΝΕΑ"

Κομπιναδόρος είπε...

Ο ιάσονας είπε(τα είπε όμως στην παρακάτω ανάρτηση):
“ίσως τη λύση να τη δώσει ο "αντίχριστος"
άντε να έρθει, γιατί θα ο θεάνθρωπος δεν διόρθωσε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ”

Ας μην φτάνουμε στο άλλο άκρο(τον «αντίχριστο» δηλαδη). Ας εκλάβουμε τον Χριστό σαν έναν άνθρωπο που έκανε την επανάστασή του. Μια επανάσταση διαφορετική από τις συνηθισμένες, με μοναδικό όπλο το πνεύμα, χωρίς βία και ωμότητες. Αλλά δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με το δεύτερο. Αν και ο χριστός μίλησε για αγάπη, ελπίδα, αλληλεγγύη, ελευθερία και τα σχετικά, έδωσε πολύ μεγάλη βάση στο θεϊκό στοιχείο και «θρησκευτικοποίησε» τις παραπάνω αξίες. Το αποτέλεσμα ήταν πολλοί άνθρωποι που πίστεψαν ότι μέσα από τη θρησκεία αυτόματα θα «έρθουν» και τα παραπάνω. Χωρίς να κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι! Μόνο με προσευχές! Η ιστορία του χριστιανισμού μετράει άπειρους ανθρώπους που αγωνίστηκαν με πάθος για την πίστη τους και μαρτύρησαν κάποτε. Το θέμα όμως είναι ότι δεν μαρτύρησαν διεκδικώντας έναν καλύτερο κόσμο(επίγειο πάντα) αλλά γιατί ήθελαν να προσεύχονται και να κάνουν το σταυρό τους.


Ακόμα και σήμερα επικρατεί το «κάνε καλές πράξεις για να πας στον παράδεισο». Δηλαδή λέμε ευθαρσώς ότι εγώ γραμμένες τις έχω τις καλές πράξεις, απλά τις κάνω για να εξασφαλίσω μια θέση στον παράδεισο.
Κλασσική περίπτωση «παραδεισοθηρίας»(όπως λέμε βαθμοθηρία, που είναι κυνήγι βαθμών και όχι τίποτα θηρία με μορφή αριθμών)


Τώρα για την παραπάνω κατάσταση αδυνατώ να σου πω αν φταίει ο χριστός ή ο άνθρωπος που άλλα του λένε και άλλα καταλαβαίνει.

Ανώνυμος είπε...

και μόνο η ύπαρξη ενός άλλου κόσμου ανώτερου από αυτόν
συνιστά Ύβρη απέναντι στην ίδια τη Ζωή
όταν το δημιουργικό αίτιο τοποθετείται εκτός του κόσμου, αυτομάτως ο κόσμος υποβιβάζεται σε δημιούργημα...
έτοιμο προς εκμετάλλευση!

Ιάσονας

Υ.Γ τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες... που λέει κι ο Ζερβουδάκης

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΑ ΝΕΑ,
Χαίρομαι ιδιαίτερα για την παρουσία μου εκεί!
Σας ευχαριστώ

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

SpAdE,
Η ετυμολογία ή καλύτερα η διευκρίνηση του τι ΔΕΝ είναι βαθμοθηρία είναι όλα τα λεφτά!
Και πάντα την είχα την απορία...

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Ιάσονα,
ελπίζω ότι ο Ζερβουδάκης δεν ταυτίζει το όνειρο με την ευχή αλλά με το στόχο και την προσπάθεια.
Μάλλον έχουμε τον κόσμο που μας ταιριάζει.

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ!
Αν συνεχίσετε τα σχόλια στο ίδιο κλίμα, προβλέπω συνάντηση στην κόλαση. Στην περίπτωση, βέβαια που αυτή υπάρχει!

Ανώνυμος είπε...

περί Ίσιδος και Οσίριδος (Πλούταρχος)
· ὁ δὲ Τυφών, ὥσπερ εἴρηται (367d 371b c), Σὴθ καὶ Βέβων καὶ Σμὺ ὀνομάζεται, βίαιόν τινα καὶ κωλυτικὴν ἐπίσχεσιν (ἤ τιν') ὑπεναντίωσιν ἢ ἀναστροφὴν ἐμφαίνειν βουλομένων τῶν ὀνομάτων.
...
οἱ δὲ λέγοντες ἐκ τῆς μάχης ἐπ' ὄνου τῷ Τυφῶνι τὴν φυγὴν ἑπτὰ ἡμέρας γενέσθαι καὶ σωθέντα γεννῆσαι παῖδας Ἱεροσόλυμον καὶ Ἰουδαῖον, αὐτόθεν εἰσὶ κατάδηλοι τὰ Ἰουδαϊκὰ παρέλκοντες εἰς τὸν μῦθον.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ «ΓΕΝΕΣΗ 4»
25 Εγνώρισε δε πάλιν ο Αδάμ την γυναίκα αυτού, και εγέννησεν υιόν, και εκάλεσε το όνομα αυτού Σηθ, λέγουσα, Ότι έδωκεν εις εμέ ο Θεός άλλο σπέρμα αντί του Άβελ, τον οποίον εφόνευσεν ο Κάϊν. 26 Και εις τον Σηθ ομοίως εγεννήθη υιός• και εκάλεσε το όνομα αυτού Ενώς. Τότε έγεινεν αρχή να ονομάζωνται με το όνομα του Κυρίου.

περί Ίσιδος και Οσίριδος (Πλούταρχος)
διὸ καὶ ταυρόμορφα Διονύσου ποιοῦσιν ἀγάλματα πολλοὶ τῶν Ἑλλήνων· αἱ δ' Ἠλείων γυναῖκες καὶ παρακαλοῦσιν εὐχόμεναι ‘ποδὶ βοείῳ τὸν θεὸν ἐλθεῖν’ πρὸς αὐτάς. Ἀργείοις δὲ βουγενὴς Διόνυσος ἐπίκλην ἐστίν·
...
Βέβωνα δὲ τινὲς μὲν ἕνα τῶν τοῦ Τυφῶνος ἑταίρων γεγονέναι λέγουσιν, Μανεθὼς (δ') αὐτὸν τὸν Τυφῶνα καὶ Βέβωνα καλεῖσθαι· σημαίνει δὲ τοὔνομα κάθεξιν ἢ κώλυσιν, ὡς τοῖς πράγμασιν ὁδῷ βαδίζουσι καὶ πρὸς ὃ χρὴ φερομένοις ἐνισταμένης τῆς τοῦ Τυφῶνος δυνάμεως. διὸ καὶ τῶν μὲν ἡμέρων ζῴων ἀπονέμουσιν αὐτῷ τὸ ἀμαθέστατον, ὄνον·

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ«ΑΡΙΘΜΟΙ»
28 Και ήνοιξεν ο Κύριος το στόμα της όνου• και είπε προς τον Βαλαάμ, Τι σοι έκαμα, και με εκτύπησας τρίτην ταύτην φοράν; 29 Και είπεν ο Βαλαάμ προς την όνον, Διότι με ενέπαιξας• είθε να είχον μάχαιραν εν τη χειρί μου, διότι τώρα ήθελον σε θανατώσει. 30 Και η όνος είπε προς τον Βαλαάμ, Δεν είμαι εγώ η όνος σου, επί της οποίας εκάθιζες αφ' ου χρόνου με έχεις έως της ημέρας ταύτης; ήμην πότε συνειθισμένη να κάμνω ούτως εις σε; Ο δε είπεν, Ουχί.

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ«Κατά Ματθαίον: 21»
01 Και ότε επλησίασαν εις Ιεροσόλυμα, και ήλθον εις Βηθφαγή προς το όρος των ελαιών, τότε ο Ιησούς απέστειλε δύο μαθητάς, λέγων προς αυτούς,
02 Υπάγετε εις την κώμην την απέναντι υμών και ευθύς θέλετε ευρεί όνον δεδεμένην και πωλάριον μετ' αυτής λύσατε, και φέρετέμοι.
03 Και εάν τις σας είπη τι, θέλετε ειπεί, ότι ο Κύριος έχει χρείαν αυτών και ευθύς θέλει αποστείλει αυτά.
04 Τούτο δε όλον έγεινε, διά να πληρωθή το ρηθέν δια του προφήτου, λέγοντος,
05 « Είπατε προς την θυγατέρα Σιών,» « Ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σε πραϋς και καθήμενος επί όνου, και πώλου υιού υποζυγίου.»
06 Πορευθέντες δε οι μαθηταί και ποιήσαντες καθώς προσέταξεν αυτούς ο Ιησούς,
07 έφεραν την όνον και το πωλάριον, και έβαλον επάνω αυτών τα ιμάτια αυτών, και επεκάθισαν αυτόν επάνω αυτών.

Παρουσία όνου και στη φάτνη κατά τη γέννηση του ιησού το οποίο αναφέρεται στα απόκρυφα ευαγγέλια κι έχει περάσει στην χριστιανική παράδοση.

Όπως μας πληροφορεί ο Τάκιτος στα ιστορικά, οι χριστιανοί χλευάζονταν από τους εθνικούς ως ονολάτρες και ο θεός τους ονοκοίτης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τοιχογραφία που βρέθηκε σε σπήλαιο της Ρώμης τον 3ο αιώνα μ.χ.

περί Ίσιδος και Οσίριδος (Πλούταρχος)

Βασιλεύοντα δ' Ὄσιριν Αἰγυπτίους μὲν εὐθὺς ἀπόρου βίου καὶ θηριώδους ἀπαλλάξαι καρπούς τε δείξαντα καὶ νόμους θέμενον αὐτοῖς καὶ θεοὺς διδάξαντα τιμᾶν· ὕστερον δὲ γῆν πᾶσαν ἡμερούμενον ἐπελθεῖν ἐλάχιστα μὲν ὅπλων δεηθέντα, πειθοῖ δὲ τοὺς πλείστους καὶ λόγῳ μετ' ᾠδῆς πάσης καὶ μουσικῆς θελγομένους προσαγόμενον· ὅθεν Ἕλλησι δόξαι Διονύσῳ τὸν αὐτὸν εἶναι. Τυφῶνα δ' ἀπόντος μὲν οὐθὲν νεωτερίζειν διὰ τὸ τὴν Ἶσιν εὖ μάλα φυλάττεσθαι καὶ προσέχειν ἐγκρατῶς ἔχουσαν, ἐπανελθόντι δὲ δόλον μηχανᾶσθαι συνωμότας ἄνδρας ἑβδομήκοντα καὶ δύο πεποιημένον καὶ συνεργὸν ἔχοντα βασίλισσαν ἐξ
Αἰθιοπίας παροῦσαν, ἣν ὀνομάζουσιν Ἀσώ· τοῦ δ' Ὀσίριδος ἐκμετρησάμενον λάθρα τὸ σῶμα καὶ κατασκευάσαντα πρὸς τὸ μέγεθος λάρνακα καλὴν καὶ κεκοσμημένην περιττῶς εἰσενεγκεῖν εἰς τὸ συμπόσιον.

72 συνωμότες άνδρες;
τι μου θυμίζει πάλι αυτό...

Με το όνομα Μετάφραση των Εβδομήκοντα ή Μετάφραση των Ο΄ ονομάζεται η πρώτη σωζόμενη ελληνική μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης (3ος π.Χ. αι.), διότι κατά τον θρύλο, τα βιβλία που την αποτελούν μεταφράσθηκαν είτε εν μέρει, είτε στο σύνολο, από 72 (ΟΒ') ελληνιστές ιουδαίους ερμηνευτές (το Ο' αποτελεί στρογγυλοποίηση του αριθμού ΟΒ').

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ κεφ.10
1 Και ως ήκουσεν Αδωνισεδέκ ο βασιλεύς της Ιερουσαλήμ ότι ο Ιησούς εκυρίευσε την Γαί και εξωλόθρευσεν αυτήν, ότι, καθώς έκαμεν εις την Ιεριχώ και εις τον βασιλέα αυτής, ούτως έκαμεν εις την Γαί και εις τον βασιλέα αυτής, και ότι οι κάτοικοι της Γαβαών έκαμον ειρήνην μετά του Ισραήλ και έμενον μεταξύ αυτών, 2 εφοβήθησαν σφόδρα• διότι ήτο πόλις μεγάλη η Γαβαών, ως μία των βασιλικών πόλεων, και διότι ήτο μεγαλητέρα της Γαί, και πάντες οι άνδρες αυτής δυνατοί. 3 Διά τούτο απέστειλεν Αδωνισεδέκ ο βασιλεύς της Ιερουσαλήμ προς τον Ωάμ βασιλέα της Χεβρών, και προς τον Πιράμ βασιλέα της Ιαρμούθ, και προς τον Ιαφιά βασιλέα της Λαχείς, και προς τον Δεβείρ βασιλέα της Εγλών, λέγων, 4 Ανάβητε προς εμέ και βοηθήσατέ μοι, διά να πατάξωμεν την Γαβαών• διότι έκαμεν ειρήνην μετά του Ιησού και μετά των υιών Ισραήλ. 5 Και συναχθέντες οι πέντε βασιλείς των Αμορραίων, ο βασιλεύς της Ιερουσαλήμ, ο βασιλεύς της Χεβρών, ο βασιλεύς της Ιαρμούθ, ο βασιλεύς της Λαχείς, ο βασιλεύς της Εγλών, ανέβησαν, αυτοί και πάντα τα στρατεύματα αυτών, και εστρατοπέδευσαν έμπροσθεν της Γαβαών και επολέμουν εναντίον αυτής.
16 Οι δε πέντε βασιλείς ούτοι έφυγον και εκρύφθησαν εις σπήλαιον εν Μακκηδά. 17 Και ανήγγειλαν προς τον Ιησούν, λέγοντες, οι πέντε βασιλείς ευρέθησαν κεκρυμμένοι εις σπήλαιον εν Μακκηδά. 18 Και είπεν ο Ιησούς, Κυλίσατε λίθους μεγάλους εις το στόμα του σπηλαίου, και καταστήσατε ανθρώπους πλησίον αυτού διά να φυλάττωσιν αυτούς• 19 και σεις μη στέκεσθε• καταδιώκετε τους εχθρούς σας και πατάξατε το όπισθεν αυτών• μη αφήσητε αυτούς να εισέλθωσιν εις τας πόλεις αυτών• διότι Κύριος ο Θεός σας παρέδωκεν αυτούς εις τας χείρας σας. 20 Και αφού ο Ιησούς και οι υιοί Ισραήλ ετελείωσαν φονεύοντες αυτούς εν σφαγή μεγάλη σφόδρα, εωσού εξωλοθρεύθησαν, οι λοιποί εξ αυτών, όσοι διεσώθησαν, εισήλθον εις ωχυρωμένας πόλεις. 21 Και πας ο λαός επέστρεψεν εις το στρατόπεδον προς τον Ιησούν εις Μακκηδά εν ειρήνη• ουδείς εκίνησε την γλώσσαν αυτού κατά τινός εκ των υιών Ισραήλ.
22 Και είπεν ο Ιησούς, Ανοίξατε το στόμα του σπηλαίου και εξαγάγετε προς εμέ τους πέντε βασιλείς εκείνους εκ του σπηλαίου. 23 Και έκαμον ούτω και εξήγαγον προς αυτόν τους πέντε βασιλείς εκείνους εκ του σπηλαίου, τον βασιλέα της Ιερουσαλήμ, τον βασιλέα της Χεβρών, τον βασιλέα της Ιαρμούθ, τον βασιλέα της Λαχείς, τον βασιλέα της Εγλών. 24 Και αφού εξήγαγον προς τον Ιησούν τους βασιλείς εκείνους, εκάλεσεν ο Ιησούς πάντας τους άνδρας του Ισραήλ, και είπε προς τους αρχηγούς των πολεμιστών τους ελθόντας μετ' αυτού, Πλησιάσατε, βάλετε τους πόδας σας επί τους τραχήλους των βασιλέων τούτων. Και αυτοί επλησίασαν και έβαλον τους πόδας αυτών επί τους τραχήλους αυτών. 25 Και είπε προς αυτούς ο Ιησούς, Μη φοβείσθε μηδέ δειλιάτε• ανδρίζεσθε και ενδυναμούσθε• επειδή ούτω θέλει κάμει ο Κύριος εις πάντας τους εχθρούς σας, κατά των οποίων μάχεσθε. 26 Και μετά ταύτα επάταξεν αυτούς ο Ιησούς και εθανάτωσεν αυτούς και εκρέμασεν αυτούς εις πέντε ξύλα• και εκρέμοντο εις τα ξύλα έως εσπέρας. 27 Περί δε την δύσιν του ηλίου, προσέταξεν ο Ιησούς, και κατεβίβασαν αυτούς από των ξύλων και έρριψαν αυτούς εις το σπήλαιον, όπου είχον κρυφθή, και εκύλισαν λίθους μεγάλους εις το στόμα του σπηλαίου, οίτινες μένουσιν έως της σήμερον ημέρας.

Σεδέκ : στα εβραϊκά έχει διττή σημασία, σημαίνει Δίας και δίκαιος.

«Ιαβάν» ή «Ιαβάς» στην εβραϊκή λέγονται οι Έλληνες. Άρα οι «Ιεβουσαίοι» πιθανότατα να είναι Έλληνες.

Οι πελασγοί πρόφεραν το Δ ως Σ, υπάρχει επομένως και η περίπτωση ο λόφος της Σιών να ήταν αρχαίο Δίον.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ του ΙΩΑΝΝΗ
Κεφ. 17
9 Εδώ είναι ο νούς ο έχων σοφίαν. Αι επτά κεφαλαί είναι επτά όρη, όπου η γυνή κάθηται επ' αυτών• 10 και είναι επτά βασιλείς• οι πέντε έπεσαν, και ο εις είναι, ο άλλος δεν ήλθεν έτι, και όταν έλθη, ολίγον πρέπει να μείνη.

για συμπτώσεις μιλάμε πάντα...

Ιάσονας

ο μπαμπάς και το παιδί

Ανώνυμος είπε...

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
«ΓΕΝΕΣΗ 9»
18 Ήσαν δε οι υιοί του Νώε, οι εξελθόντες εκ της κιβωτού, Σημ και Χαμ και Ιάφεθ. Ο δε Χαμ ήτο πατήρ του Χαναάν. 19 Οι τρεις ούτοι είναι οι υιοί του Νώε, και εκ τούτων διεσπάρησαν εις πάσαν την γην.
20 Και ήρχισεν ο Νώε να ήναι γεωργός και εφύτευσεν αμπελώνα• 21 και έπιεν εκ του οίνου και εμεθύσθη, και εγυμνώθη εν τη σκηνή αυτού. 22 Και είδεν ο Χαμ, ο πατήρ του Χαναάν, την γύμνωσιν του πατρός αυτού• και ανήγγειλε τούτο προς τους δύο αδελφούς αυτού έξω. 23 Και λαβόντες ο Σημ και ο Ιάφεθ το ένδυμα, επέθηκαν αυτό επί τα δύο αυτών νώτα• και βαδίσαντες οπισθόνωτα, εσκέπασαν την γύμνωσιν του πατρός αυτών• και τα πρόσωπα αυτών ήσαν προς τα οπίσω, και την γύμνωσιν του πατρός αυτών δεν είδον. 24 Ανανήψας δε ο Νώε από του οίνου αυτού, έμαθεν όσα έκαμεν εις αυτόν ο υιός αυτού ο νεώτερος.
25 Και είπεν, Επικατάρατος ο Χαναάν• δούλος των δούλων θέλει είσθαι εις τους αδελφούς αυτού.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
«ΓΕΝΕΣΗ 10»
15 Και ο Χαναάν εγέννησε τον Σιδώνα, πρωτότοκον αυτού, και τον Χετταίον, 16 και τον Ιεβουσαίον, και τον Αμορραίον, και τον Γεργεσαίον, 17 και τον Ευαίον, και τον Αρουχαίον, και τον Ασενναίον, 18 και τον Αρβάδιον, και τον Σαμαραίον, και τον Αμαθαίον. Και μετά τούτο διεσπάρησαν αι φυλαί των Χαναναίων. 19 Και ήσαν τα όρια των Χαναναίων από Σιδώνος, καθώς υπάγει τις εις Γέραρα, έως Γάζης, και καθώς υπάγει τις εις Σόδομα και Γόμορρα, και Αδαμά, και Σεβωείμ, έως Λασά. 20 Ούτοι είναι οι υιοί του Χαμ, κατά τας φυλάς αυτών, κατά τας γλώσσας αυτών, εις τους τόπους αυτών, εις τα έθνη αυτών.

Στην Π.Δ. τα πρόσωπα, παιδιά κάποιου, αναφέρονται ΠΑΝΤΑ με γνώμονα την ηλικία, από τον μεγαλύτερο στον μικρότερο, άρα (24 Ανανήψας δε ο Νώε από του οίνου αυτού, έμαθεν όσα έκαμεν εις αυτόν ο υιός αυτού ο νεώτερος.) ο Ιάφεθ είδε τη γύμνια του Νώε.
Αλήθεια, γιατί μας αναφέρει ότι πατέρας του Χαναάν είναι ο Χάμ;
και γιατί είπε ο Νώε επικατάρατος ο Χαναάν; Τι έκανε ο Χαναάν;
Ίσως πρόκειται για εμβόλιμη διδαχή για να μην αποδοθεί η περιοχή της κατοικίας των απογόνων του Χαναάν (παλαιστίνη), ως ελληνικός χώρος, και μάλλον πατέρας του Χαναάν είναι ο Ιάφεθ.
Μετά τον κατακλυσμό οι απόγονοι του Ιάφεθ κατοίκησαν στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη, δηλαδή ο Ιάφεθ θεωρείται ο πρόγονος της λευκής φυλής.

σύμφωνα με τη βίβλο των εβραίων...

Ανώνυμος είπε...

ωραίο το άρθρο του Αθανασίου Δωδωναίου Δαρδούμπα για την Ελληνική θρησκεία...

αντί για όντα βέβαια θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον όρο "υπερ-χορδές" για να βρίσκεται πιο κοντά και στην σύγχρονη εποχή...

Με το cern ο άνθρωπος, ελπίζω τουλάχιστον, θα ανακαλύψει τους εθνικούς θεούς, πράγμα εντελώς απίθανο να συμβεί με το "Θεό" των χριστιανών που αποτελεί εφεύρεση!

Ιάσονας