Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007

"Κλώσες"

Αφού τα εγχώρια τηλεοπτικά κανάλια συνειδητοποίησαν ότι γίναμε ειδικοί ως προς τους τυφώνες και τις επιπτώσεις τους και αφού κατάλαβαν ότι είμαστε πλέον έτοιμοι για master σε θέματα σχετικά με την αεροπορική βιομηχανία, αποφάσισαν να μας δώσουν τα φώτα τους (ή μήπως να αλλάξουν τα δικά μας;) ως προς την ορνιθολογία. Γιατί αυτό είναι ενημέρωση. Παίρνεις ένα θέμα και το … ξεπουπουλιάζεις, το κάνεις … φτερό και πούπουλο μέχρι να το σιχαθεί και ο πιο κρετίνος τηλεθεατής. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και τώρα. Σε λίγο καιρό θα βλέπουμε πτηνό και θα το πετροβολάμε, θα ακούμε κακάρισμα και θα κάνουμε εμετό, θα αντικρίζουμε το καναρίνι του γείτονα και θα στέλνουμε το γάτο Σιλβέστερ να το κατασπαράξει.
Η χαρά του ρεπόρτερ ήταν ό,τι συνέβη το τελευταίο διάστημα. Καταστροφικοί τυφώνες, καρατομήσεις κυβερνητικών στελεχών, αεροπορικές τραγωδίες, και τώρα κίνδυνος πανδημίας με βάση τα συμπεράσματα των … ειδικών της τηλεόρασης. Ο πρόσφατος σεισμός στο ανατολικό Αιγαίο δεν πιάνεται, γιατί δεν ήταν ούτε καταστροφικός ούτε θύματα προκάλεσε, οπότε έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ευτυχώς για τους καλούς μας ρεπόρτερ, γιατί πού να τα προλάβουν όλα κι αυτοί οι κακομοίρηδες. Χίλια κομμάτια να γίνουν; Από ποιον να πρωτοπάρουν συνέντευξη; Από τις γριπιασμένες γαλοπούλες ή από το μανιασμένο Εγκέλαδο; Οπότε, ευτυχώς που ο δεύτερος δεν έδειξε όλη τη μανία του και οι άνθρωποι μπορούν να αφοσιωθούν πλήρως στο θεάρεστο έργο που ξεκίνησαν.
Ίσως τα πράγματα έπρεπε να φτάσουν στο συγκεκριμένο σημείο ανοησίας, ώστε να γίνει ξεκάθαρα κατανοητό ακόμη και από τον πιο φανατικό οπαδό της τηλεόρασης ότι κάτι δεν πάει καλά. Γιατί, αν το καλοσκεφτούμε, για την ποιότητα και τις επιλογές θεμάτων των καναλιών η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά σ’ εκείνους που τα παρακολουθούν. Οι υπεύθυνοι ενημέρωσης και ψυχαγωγίας απλώς ελέγχουν τα ποσοστά τηλεθέασης των προγραμμάτων. Το μήνυμα που παίρνουν δεν είναι άλλο από τις επιλογές όσων παρακολουθούν τα διάφορα τηλεοπτικά προγράμματα και τίποτε άλλο. Αυτοί το μόνο που κάνουν είναι να συνεχίζουν να προσφέρουν σκουπίδια και άχυρα, αφού αυτό θέλει το κοινό. Σε διαφορετική περίπτωση τα υψηλά ποσοστά τηλεθέασης θα πήγαιναν περίπατο και για συντροφιά τους θα έπαιρναν τις διαφημίσεις και τα έσοδα.
Τα πάντα είναι πια ξεκάθαρα. Η τηλεόραση -όπως έχει διαμορφωθεί πια και με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις- αναφέρεται σε ανθρώπους με ειδίκευση στη βλακεία και την άνοια. Το θεωρείτε ακραίο; Αν δεν ανήκετε σ’ αυτούς που παρακολουθούν μανιωδώς τηλεόραση οπότε είναι λογικό να σας ενοχλεί ο χαρακτηρισμός του βλάκα, τότε σκεφτείτε. Ποιος μπορεί να έχει τόσο χρόνο για χάσιμο, ώστε να παρακολουθεί ρεπόρτερ με το μικρόφωνο στο χέρι και την κάμερα κατά πόδας να γυροφέρνει έξω και μέσα σε κοτέτσια. Ποιος μπορεί να θεωρεί ενημέρωση τον εντοπισμό και την ακριβή και με λεπτομέρειες περιγραφή της τοποθεσίας όπου ζαλίστηκε και λιποθύμησε το κοτόπουλο ή η γαλοπούλα που πιθανώς είναι φορέας της γρίπης; Για σκεφτείτε το και δώστε χαρακτηρισμό στα συγκεκριμένα άτομα!
Βέβαια, υπάρχει η μόνιμη επωδός σε τέτοιες παρατηρήσεις. «Και τι άλλο να δούμε, αφού αυτά έχουν όλα τα κανάλια»; Κι εκεί φαίνεται όλο το μέγεθος της ανοησίας. Δηλαδή, το μόνο που είναι ικανός να κάνει κάποιος, όταν διαθέτει χρόνο, είναι να παρακολουθεί τηλεόραση; Οι επιλογές του για να καλύψει τον ελεύθερο χρόνο του αρχίζουν και τελειώνουν στα τηλεοπτικά προγράμματα; Κι αυτός μετά θα αναρωτιέται «πώς περνάει έτσι η ώρα;» και θα ψάχνει να βρει τις αιτίες που αποβλάκωσαν το παιδί του; Μα καλέ μου κύριε ή καλή μου κυρία εσύ και οι επιλογές σου κατέστησαν το παιδί σου φυτό, κλασικό δείγμα ανωριμότητας και παθητικότητας. Εσύ και κανένας άλλος. Γιατί, όταν το πρότυπό του είναι γονείς που αυτό το αποκαλούν ενημέρωση, που θεωρούν τη «Χουάνα την τσούλα», τη «βέρα στο αφτί», το «καληνύχτα θάνατε» και δεν ξέρω τι άλλο «παίζεται» αυτή τη στιγμή στα κανάλια ως επιλογές ψυχαγωγίας, τι θα γίνει;
Αμ φυτό θα γίνει! Κι αυτό το παιδί θα χρειάζεται ώρες ατέλειωτες μπροστά στα βιβλία και πάλι δε θα καταλαβαίνει τι του γίνεται. Θα διαβάζει ολημερίς και ολονυχτίς και αποτέλεσμα μηδέν, γιατί όσα γράφουν τα βιβλία δεν είναι τόσο απλοϊκά όσο οι δηλώσεις της γαλοπούλας που παρακολούθησε στην τηλεόραση και τις κατάλαβε με την πρώτη! Γιατί ό,τι γίνεται έξω από το χαζοκούτι και συνθέτει την πραγματικότητα είναι κομματάκι πιο δύσκολο να γίνει κατανοητό. Ο κόσμος μας μεταβάλλεται συνεχώς, κινείται μέσα από επιτεύγματα, ρυθμίζεται από απαιτήσεις, προσφέρει ευκαιρίες τις οποίες η τηλεόραση δεν έχει το χρόνο να προσεγγίσει. Το μεγαλύτερο κομμάτι των τηλεοπτικών προγραμμάτων απευθύνεται σε άτομα χωρίς απαιτήσεις, χωρίς ανάγκες, σε ανθρώπους χωρίς ενδιαφέροντα.
Η τηλεόραση, εδώ και καιρό, έχει καταλήξει να αποτελεί μια … «κλώσα», μια κουτσομπόλα που ψειρίζει την ανοησία σε κάθε λεπτομέρεια ανάξια λόγου. Παράλληλα, αδιαφορεί για το σημαντικό, γιατί το κοινό της είναι ανίκανο να το δεχτεί και πολύ περισσότερο να το κατανοήσει και να το συνδέσει με την πραγματικότητα. Αυτό το κοινό θα ξαναφάει κοτόπουλο, θα ξαναφάει και γαλοπούλα με την ίδια ευκολία που θα ξαναψηφίσει όλους εκείνους που σήμερα διαπομπεύονται στα τηλεοπτικά δικαστήρια που έχουν στηθεί!

Δεν υπάρχουν σχόλια: