Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Σκουλήκι και Αυτομόρφωση

Αρκετοί μαθητές, όταν τα βρίσκουν «σκούρα» στις εξετάσεις τους, αξιοποιούν τη μέθοδο «σκουλήκι» νομίζοντας ότι έτσι ξελασπώνουν. Η μέθοδος «σκουλήκι», για τους αδαείς, έγκειται στην εκμάθηση ενός ελάχιστου τμήματος ύλης, το οποίο και αναπτύσσει ο μαθητής ανεξάρτητα από το ερώτημα πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό ρίχνει στάχτη στα μάτια του βαθμολογητή. Η μέθοδος έχει τις ρίζες της σε ανέκδοτο με πρωταγωνιστή το θρυλικό Τοτό, ο οποίος δε φημιζόταν για τις μαθητικές ικανότητές του. Ο Τοτός, λοιπόν, εξεταζόταν στη Ζωολογία αλλά το μόνο κομμάτι που είχε αποστηθίσει ήταν το κεφάλαιο για το σκουλήκι. Έλα που η δασκάλα αγνόησε το σκουλήκι και απαίτησε από τους μαθητές της να γράψουν τι γνώριζαν για τον ελέφαντα. Ο ευφυέστατος Τοτός χωρίς χρονοτριβή ξεκίνησε να γράφει όλος χαρά προς έκπληξη της δασκάλας και των συμμαθητών του. Το γραπτό του Τοτού ξεκινούσε ως εξής: «Ο ελέφαντας είναι ένα μεγάλο ζώο με μια προβοσκίδα που μοιάζει με τεράστιο σκουλήκι, το οποίο σκουλήκι…» και συνέχιζε καταγράφοντας όσα γνώριζε για το … σκουλήκι!
Όσο περνούν τα χρόνια, στις σχολικές αίθουσες, αντί να μειώνονται, κάνουν την εμφάνισή τους όλο και περισσότεροι Τοτοί, παρότι αυτό φαντάζει παράλογο. Οι έξω από το χορό (ο χορός λέγεται εκπαίδευση) θα το θεωρούν αδιανόητο, αλλά έτσι είναι. Ενώ παρέχονται αμέτρητες ευκαιρίες για απόκτηση ωριμότητας και γνώσης, είναι δυνατόν να αυξάνονται θεαματικά και να πληθύνονται οι Τοτοί; Κι όμως, συμβαίνει προσθέτοντας ένα ακόμα τεκμήριο για το επίπεδο καλλιέργειας τμήματος της νέας γενιάς.
Μπορεί να κυκλοφορούν αμέτρητα βιβλία για κάθε ηλικία, αλλά πόσοι γονείς έχουν μπει σε βιβλιοπωλεία με τα παιδιά τους για να αγοράσουν κάποια από αυτά; Σίγουρα υπάρχουν -ανάμεσα στις φυλλάδες- και σοβαρές εφημερίδες όπου ο καθένας μπορεί να εντοπίσει τις θέσεις ανθρώπων της τέχνης, της επιστήμης, της θρησκείας, της εκπαίδευσης… αλλά σε πόσα σπίτια μπαίνουν αυτές οι εφημερίδες ή πόσοι τις διαβάζουν δωρεάν στο internet; Ωραία και καλά το σύνολο της γνώσης διαχέεται ταχύτατα μέσω του Διαδικτύου, αλλά τι ποσοστό παιδιών αξιοποιεί τη συγκεκριμένη τεχνολογία για κάτι πέρα από βλακώδεις συζητήσεις(;) με συνομηλίκους τους ή για παιχνίδια που καθιστούν τη σκέψη άγνωστη λέξη;
Έχει γεμίσει ο κόσμος Τοτούς που αδυνατούν να συνδυάσουν ακόμα και απλοϊκά μεταξύ τους πράγματα. Γι αυτό φταίνε και αρκετοί καθηγητές που αντί να διδάσκουν, προσπαθούν να «πιάσουν» τα θέματα!!! Οι συγκεκριμένοι καθηγητές ασχολούνται επίσης με εξήγηση ονείρων, ανάγνωση φλιτζανιού, αριθμομαντεία. Οι συγκεκριμένοι καθηγητές μάλλον διαθέτουν ενόραση, σίγουρα πάντως διαθέτουν απέραντη βλακεία και ανεπάρκεια.
Τα πρόσφατα θέματα των Πανελλαδικών στο μάθημα της Έκθεσης (αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν και στα άλλα μαθήματα) πιστοποιούν και αναδεικνύουν τη γεωμετρική αύξηση των Τοτών. Στο συγκεκριμένο μάθημα φέτος είδαμε επιτέλους σύγχρονες αναφορές. Το κείμενο που δόθηκε ήταν γραμμένο σε κατανοητή, απολύτως ελληνική γλώσσα ξεφεύγοντας από το ύφος κειμένων προηγούμενων ετών που ήταν βγαλμένα από τα Ομηρικά Έπη. Τόσο το κείμενο όσο και το θέμα της Έκθεσης αναφέρονταν στην έννοια της αυτομόρφωσης ως εφόδιο του σύγχρονου ανθρώπου.
Το θέμα της Έκθεσης ζητούσε από τους υποψηφίους να αναλύσουν τη σημασία της αυτομόρφωσης αλλά και τρόπους με τους οποίους αυτή μπορεί να πραγματωθεί στη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου. Μπορεί στους άσχετους τα ζητούμενα να φαντάζουν δύσκολα για παιδιά που τελειώνουν το Λύκειο, αλλά καθόλου έτσι δεν έχουν τα πράγματα. Αντιθέτως τα πράγματα ήταν απλοϊκά, αφού το κείμενο πρόσφερε απλόχερα βοήθεια στους υποψηφίους παρέχοντάς τους πλήθος πληροφοριών για το περιεχόμενο της αυτομόρφωσης, την αναγκαιότητά της αλλά και τους τρόπους επίτευξής της. Το μόνο που θα έπρεπε να κάνουν οι υποψήφιοι ήταν να αντλήσουν στοιχεία από το κείμενο, να τα αναπτύξουν και να τα περάσουν όμορφα και ωραία στο γραπτό τους. Οι περισσότεροι δεν κατάφεραν να κάνουν αυτό το απλοϊκό πράγμα. Δεν κατάφεραν να συνδυάσουν τις αναφορές του κειμένου με τις απαιτήσεις του θέματος!!!
Πιο συγκεκριμένα; Αρκετοί έγραψαν ότι η αυτομόρφωση μπορεί να επιτευχθεί μέσω της οικογένειας και της εκπαίδευσης, ενώ το κείμενο διευκρίνιζε ότι αυτή (η αυτομόρφωση) είναι αναγκαία επειδή «… οι γνώσεις και οι δεξιότητες που τα άτομα κατέκτησαν στα πρώτα στάδια της ζωής τους (άρα όσο βρίσκονται στους κόλπους της οικογένειας και της εκπαίδευσης) καθίστανται ανεπαρκείς …». Υπήρξαν, δηλαδή, υποψήφιοι που δεν κατάφεραν να κατανοήσουν ότι οικογένεια και εκπαίδευση δεν … «παίζουν» στην παροχή αυτομόρφωσης!!!
Αν αυτό δε λέει και πολλά στους άσχετους με το μάθημα της Έκθεσης, μάλλον το επόμενο θα πει. Αρκετοί υποψήφιοι αγνόησαν το ρόλο του Διαδικτύου στην «πραγμάτωση» της αυτομόρφωσης, ενώ το κείμενο έκανε ξεκάθαρη αναφορά σ’ αυτό τονίζοντας «… ακόμη και όταν οι νέες τεχνολογίες τού επιτρέπουν να μαθαίνει και να εργάζεται σε φυσική απόσταση από τους άλλους». Παιδιά που σπαταλούν ατελείωτες ώρες καθημερινά στο Διαδίκτυο δεν μπόρεσαν να αποκωδικοποιήσουν και τελικά να αξιοποιήσουν την αναφορά του κειμένου σε «σύγχρονες τεχνολογίες», επειδή δεν κατάλαβαν ότι εκεί εντάσσεται και το internet. Δηλαδή, αν στις σύγχρονες τεχνολογίες δεν εντάξω το Διαδίκτυο, τι θα εντάξω; Το μαγκάλι ή τον κασμά θα εντάξω;
Τώρα βέβαια, οι συγκεκριμένοι Τοτοί αλλά και οι γονείς και οι καθηγητές που τους οδήγησαν σ’ αυτή τη νοητική κατάντια θα έχουν την απαίτηση να ενταχθούν στα ΑΕΙ της χώρας συνεχίζοντας τη λαμπρή πορεία τους στον κόσμο της γνώσης. Και δεν είναι μόνο ότι αυτοί οι Τοτοί θα μπουν τελικά σε ΑΕΙ, αλλά αποτελούν και το μέλλον της χώρας. Οι ρέγγες και τα σαρδελοκούτια μάλλον θα έχουν πολλή δουλειά να κάνουν!
Έχω την αίσθηση ότι και φέτος αρκετοί υποψήφιοι, ιδίως όσοι προσήλθαν στις Πανελλαδικές προετοιμασμένοι για τα SOS θέματα (από τους καθηγητές μέντιουμ), θα αξιοποίησαν τη μέθοδο «σκουλήκι». Άλλωστε το θέμα της Έκθεσης προσφερόταν. Φαντάζομαι γραπτά να ξεκινούν: «Η αυτομόρφωση είναι καλό και χρήσιμο πράγμα για τον άνθρωπο, όχι όμως και για το σκουλήκι, το οποίο σκουλήκι…»!!!

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Η κολοκυθιά

Πιτσιρίκια παίζαμε ένα παιχνίδι όπου στον καθέναν από τους συμμετέχοντες αντιστοιχούσε ένας αριθμός. Το παιχνίδι ξεκινούσε με το: «έχω μια κολοκυθιά που κάνει x (τυχαίος αριθμός παίκτη) κολοκύθια». Εκείνος που είχε το x απαντούσε: «και γιατί να κάνει x κολοκύθια;» για να πάρει την απάντηση: «και πόσα θες να κάνει»; Τότε ο x επέλεγε έναν άλλο αριθμό που αντιστοιχούσε σε έτερο συμπαίκτη και το παιχνίδι συνεχιζόταν μέχρι κάποιος να μπερδευτεί και να αναρωτηθεί: «γιατί να κάνει z (άλλος τυχαίος αριθμός) κολοκύθια» χωρίς όμως ο αριθμός του να είναι ο z! Αυτός που μπερδευόταν έχανε και η τιμωρία του ήταν να μιμηθεί τη φωνή ενός ζώου (ο γάιδαρος είχε συχνά την τιμητική του). Η «κολοκυθιά» (έτσι ονομαζόταν το παιχνίδι) ήταν ένα χαζό παιχνίδι!
Θυμήθηκα την «κολοκυθιά» όχι από νοσταλγία για το παρελθόν αλλά επειδή έχω την αίσθηση ότι ξαναγίνεται της μόδας και φταίει γι αυτό η γνωστή σε όλους πια … κρίση. Με αυτό δεν εννοώ ότι φτάσαμε σε σημείο οι σημερινοί γονείς να αδυνατούν, λόγω οικονομικών προβλημάτων, να αγοράσουν στα παιδιά τους υπολογιστές, ηλεκτρονικά ή άλλα σύγχρονα παιχνίδια, οπότε κι αυτά ανασύρουν παιχνίδια από το παρελθόν. Μην τρομοκρατήστε! Ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο σημείο αυτό. Θα φτάσουμε όμως! Θυμήθηκα την «κολοκυθιά» με όσα διαβάζω και ακούω από όλους εκείνους που προσπαθούν -λίγο αργά βέβαια- να εντοπίσουν τους υπευθύνους για τη δεινή θέση της Ελλάδας.
Εδώ ο κόσμος καίγεται και εμείς έχουμε στρωθεί γύρω από τα συντρίμμια όλο χαρά κι αρχίσαμε το παιχνίδι. «Φταίνε οι πολιτικοί», «μπα, και γιατί να φταίνε αυτοί, να φταίνε οι επιχειρηματίες», «τι λες καλέ, και γιατί να φταίνε οι επιχειρηματίες, να φταίνε τα συνδικάτα», «άντε να χαθείς βρε που φταίνε τα συνδικάτα, να φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι», «μωρέ τι μας λες, να φταίνε οι δημοσιογράφοι», «ρε αν είχατε μυαλό στο κεφάλι σας θα ξέρατε ότι φταίνε οι ξένοι» και πάει λέγοντας, χωρίς και να οδηγεί πουθενά! Αν αυτό δε θυμίζει την «κολοκυθιά» τότε τι θυμίζει; Η ερώτηση είναι ρητορική, γιατί γνωρίζω πολύ καλά τι θυμίζει όλο αυτό το σαχλό παιχνίδι ηλιθίων που μας έχει συνεπάρει αλλά δε θα το γράψω, επειδή τα γραπτά μένουν και δε θέλω να δώσω τώρα λαβές για κακοχαρακτηρισμούς.
Εδώ που φτάσαμε δηλαδή, εκείνο που μας ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να εντοπιστούν οι πρωταίτιοι; Μήπως θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει πώς θα ξελασπώσουμε γρήγορα, ήρεμα και παστρικά και να αφήσουμε για αργότερα τα λαϊκά δικαστήρια; Γιατί το βέβαιο είναι ότι οι υπεύθυνοι πρέπει να βρεθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Να βρεθούν και να τους γαργαλάμε τις πατούσες, να τους αλείψουμε με πίσσα και μετά να τους στολίσουμε με πούπουλα, να τους απαγορευτεί το spa, το τζακούζι, το μασάζ και γενικά να τους κάνουμε φρικτά πράγματα! Το πρόβλημα είναι ότι οι υπεύθυνοι δεν πρόκειται να βρεθούν και πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να βρεθούν τα «κλεμμένα», οπότε απαιτήσεις του στιλ «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» αποτελούν ακραίες γραφικότητες και σίγουρα όχι λύσεις.
Πεποίθησή μου είναι ότι οι περισσότεροι λίγο πολύ τις έχουμε τις ευθύνες μας. Γιατί υπεύθυνος για την τραγική κατάρρευση της χώρας δεν είναι μόνο εκείνος που «έφαγε» λεφτά από επιδοτήσεις, από διαχείριση δημόσιου χρήματος, από φοροδιαφυγή αλλά κι εκείνος που έγλυψε κατουρημένες ποδιές για να διοριστεί στο Δημόσιο ως υπεράριθμος, εκείνος που συμμετείχε σε επιτροπές χωρίς αντικείμενο, εκείνος που έβγαινε νωρίς νωρίς στη σύνταξη, εκείνος που έδωσε κι εκείνος που πήρε φακελάκι, εκείνος που απαίτησε και πήρε σύνταξη αγρότη χωρίς να έχει δει ποτέ χωράφι στη ζωή του, εκείνος που πήρε σύνταξη εθνικής αντίστασης χωρίς να έχει αντισταθεί ούτε στη σκιά του, εκείνος που αγόρασε γυαλιά ηλίου με συνταγή γιατρού, εκείνος που στήριξε με την ψήφο του λαϊκιστικές πολιτικές, εκείνος που φοβήθηκε το πολιτικό κόστος σε κρίσιμες στιγμές, εκείνος που έβλεπε τη διαφθορά, την αδικία, την κλεψιά και το βούλωνε αντί να ξεμπροστιάζει τους υπευθύνους, εκείνος που μέσα από εφημερίδες, τηλεοπτικά κανάλια ή ραδιοφωνικούς σταθμούς όχι μόνο δεν επέκρινε αλλά αντίθετα συγκάλυψε όλο το παιχνίδι που είχε στηθεί από την κάθε είδους διαπλοκή! Όλοι αυτοί και ακόμα περισσότεροι φταίνε για την κατάσταση.
Έχει κανείς αντίρρηση; Δε βλέπω σηκωμένα χέρια στο ακροατήριο, οπότε συνεχίζω.
Αν συνεχιστεί για πολύ ακόμα η «κολοκυθιά», τότε ποιος θα ασχοληθεί με το ζητούμενο; Και το ζητούμενο δεν είναι να κλείσουμε όλους τους υπαιτίους στη φυλακή πρώτον επειδή δεν έχουμε τόσες φυλακές και δεύτερον γιατί στην περίπτωση αυτή μάλλον δε θα μείνουν και πολλοί έξω από αυτές για να δουλέψουν, ώστε να βγούμε από την κρίση.
Κάποτε (μάλλον έφτασε η ώρα) πρέπει ως λαός να αποτινάξουμε τα ιστορικά κατάλοιπα, τις μιζέριες, την κουτοπονηριά, την αίσθηση ότι όλα είναι συνωμοσία εναντίον μας και το ραγιαδισμό που μας οδήγησαν εδώ. Κάποια στιγμή ο Έλληνας πρέπει να σταματήσει να αντιμετωπίζει το κράτος του ως Τούρκο κατακτητή, ως προεστό που μάζευε τους φόρους για τον πασά, ως Γερμανό εισβολέα, ως εχθρό που θέλει πάντα το κακό του και για να συμβεί αυτό πρέπει να εντοπίσουμε όχι τους υπευθύνους αλλά νέα δυναμικά, «καθαρά» πρόσωπα που θα στελεχώσουν τις πολιτικές θέσεις.
Είτε το θέλουμε είτε όχι η κατάσταση που προκαλέσαμε μας διδάσκει κάτι σημαντικό. Ένα κράτος που παραπαίει, αργά ή γρήγορα, θα συμπαρασύρει και τους πολίτες του, έστω κι αν αυτοί έχουν την ψευδαίσθηση ότι ευημερούν. Γιατί το κράτος είναι σαν το σπίτι μας. Αν οι ένοικοι αδιαφορούν για τις φθορές που παρουσιάζονται σταδιακά στο οίκημα ενώ οι ίδιοι διάγουν πολυτελή βίο, τότε κάποια στιγμή το σπίτι θα καταρρεύσει καταπλακώνοντας όσους ζουν σ’ αυτό! Κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, τι πρόκειται να κάνουν οι καταπλακωμένοι; Θα στρωθούν όλο χαρά γύρω από τα συντρίμμια παίζοντας την «κολοκυθιά» για να εντοπίσουν τον υπεύθυνο ή μήπως θα ανασκουμπωθούν για να συμμαζέψουν ό,τι μπορούν; Καιρός να αφήσουμε την «κολοκυθιά» κατά μέρος, γιατί τη συγκεκριμένη στιγμή ελάχιστα θα βοηθήσει και ενδιαφέρει να μάθουμε πόσα κολοκύθια κάνει. Τώρα ενδιαφέρει να δούμε πόσα (όχι κολοκύθια) μπορούμε να κάνουμε εμείς!

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

"Πώς θα γράψετε άριστα στις Πανελλαδικές"!!!

Αφιερωμένο σε εκείνους που προσπάθησαν
SOS: Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε σε εποχές, οι οποίες δεν έδιναν ιδιαίτερη βαρύτητα στην πολιτική ορθότητα, οπότε ορισμένοι από τους χαρακτηρισμούς που περιέχει, είναι πιθανό να θεωρηθούν σκληροί. Παρακαλώ αποφύγετε την ανάγνωσή του, 
αν δεν αντέχετε την απόλυτη ειρωνεία.
Αν συνεχίσετε, το κάνετε αποκλειστικά 
με δική σας ευθύνη!

Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Αν είστε μαθητής και ανήκετε στη μάζα των ανεπρόκοπων, τεμπέληδων, άσχετων, μέτριων που επιθυμεί να τα πάει καλά σε κάτι για το οποίο δεν προσπάθησε ποτέ, προσέξτε καλά. Αν αισθάνεστε κάτι σαν «τρεχάτε ποδαράκια μου να μη σας φτάσει ο κ@λος», αυτή την περίοδο, κινδυνεύετε. Δηλαδή, εσείς κινδυνεύετε, έτσι κι αλλιώς, κάθε περίοδο και μην το πάρετε αψήφιστα. Απλώς, τη συγκεκριμένη περίοδο, λίγο πριν τις Πανελλαδικές δηλαδή, κινδυνεύετε λίγο παραπάνω. Κινδυνεύετε από επιτήδειους αγύρτες που εκμεταλλεύονται τον πόνο κάθε ηλιθίου προτείνοντας μεθόδους που -όπως ισχυρίζονται- οδηγούν δεδομένα στην επιτυχία του ακατόρθωτου.

Κι επειδή, εκείνα που κοροϊδεύω -και θα συνεχίσω να το κάνω- δεν θα τα κάνω κι εγώ, οφείλω να προειδοποιήσω ότι στο κείμενο που διαβάζετε δεν πρόκειται να βρείτε απλοϊκές και ανόητες συνταγές. Στο συγκεκριμένο κείμενο θα βρείτε την απόλυτη και μοναδική Αλήθεια, για το «πώς θα γράψετε άριστα στις Πανελλαδικές».

Για να μην τα πολυλογώ, κάθε χρόνο τέτοια περίοδο, στα περισσότερα έντυπα περισσεύουν αναφορές, αφιερώματα, ένθετα, έκθετα και ό,τι άλλο με πηχυαίους τίτλους που προϊδεάζουν για μαγικές συνταγές επιτυχίας πρώτου μεγέθους. Βέβαια, το περιεχόμενό τους δεν έχει την παραμικρή σχέση με τους βαρύγδουπους τίτλους τους. Τα κατακαημένα ζωντόβολα, οι μαθητές και οι γονείς τους, το μόνο που βρίσκουν σε αυτά είναι χιλιοειπωμένες, ανιαρές και ανούσιες μπαρούφες, ενδεικτικές της απέραντης βλακείας όσων τα γράφουν και αυτών, βέβαια, που τα αναζητούν ως συμβουλευτικά στηρίγματα. Συμβουλές, οι οποίες φυσικά, κανέναν και ποτέ βοήθησαν να γράψει άριστα ούτε στις Πανελλαδικές ούτε στις ΠανΟμανικές ούτε στις ΠανΑζερμπαϊτζανικές ούτε στις ΠανΑφγανικές ούτε στις ΠανΠανσυμπαντικές ούτε και οπουδήποτε αλλού γίνονται σοβαρές εξετάσεις. Δεν βοήθησαν και δεν πρόκειται να το κάνουν στον αιώνα τον άπαντα.

Διαβάζουμε, λοιπόν, σοφές συμβουλές που αποτελούν το απαύγασμα χιλιάδων χρόνων φιλοσοφικής αναζήτησης, εκατομμυρίων ετών εμπειρίας, μελέτης και πειράματος. Συμβουλές του στιλ «να είστε συγκεντρωμένοι», «να διαβάζετε προσεκτικά τα θέματα", "να διαβάζετε τα θέματα πολλές φορές», «να ελέγχετε δυο και τρεις και τέσσερις φορές τις απαντήσεις», «να γράφετε καθαρά», «να αποφεύγετε τα... λάθη», βρίσκει κανείς σε περιοδικά και ιστοσελίδες για τη γυναίκα, την αστρολογία, το κυνήγι και το ψάρεμα, το στοίχημα, ακόμα και σε σοβαρές εφημερίδες. Μάλιστα. Τέτοια θαυματουργά πράγματα. Η μπούρδα στο κόκκινο. Η ανοησία επαναπροσδιορίζεται. Η ηλιθιότητα σε vertigo αναζητώντας τον ορισμό της.

Όλα αυτά είναι πολύυυ σοβαρά, όπως κάθε καλοπροαίρετος αντιλαμβάνεται αβίαστα. Το βάθος και το μέγεθος της σοφίας τους συναγωνίζεται επάξια τη σοφία του πιο σοφού μπούφου της Υφηλίου. Δηλαδή, αν όλο αυτό το “
think tank” δεν παρότρυνε τον υποψήφιο «να προσέχει», «να είναι συγκεντρωμένος», «να αποφεύγει τα λάθη», αυτός τι θα έκανε; Λάθη θα έκανε ή μήπως θα είχε σκοπό να είναι απρόσεχτος και αφηρημένος; Υπάρχει υποψήφιος που σκέφτεται: «Αχ τι καλά; Έφτασαν επιτέλους οι Πανελλαδικές και έχω σκοπό να κάνω πολλά και όμορφα λάθη»; Δηλαδή, ο υποψήφιος, αν δεν του λέγαμε να διαβάζει τα θέματα, μέχρι να τα κατανοήσει, τι θα έκανε; Θα απαντούσε σε κάτι που δεν έχει κατανοήσει; Θα μου πείτε, βέβαια, ότι υπάρχουν και τέτοιοι υποψήφιοι. Κι εγώ το γνωρίζω πολύ καλά ότι υπάρχουν και τέτοιοι και ακόμα χειρότεροι, οπότε εγώ ρωτάω: «Και γιατί αυτοί οι τέτοιοι κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι και γιατί κάποιοι τους επέτρεψαν αυτούς τους τέτοιους να φτάσουν στην Γ΄ Λυκείου και να δίνουν τώρα Πανελλαδικές;;; Ε, γιατί»; Και άντε, να φανώ ψύχραιμος. Δηλαδή, άμα συμβουλεύσουμε τους "τέτοιους" να τα κάνουν όλα αυτά τα ωραία στις Πανελλαδικές, έχουν τη δυνατότητα να τα κάνουν;

Λοιπόν, η απάντηση για το «πώς θα γράψετε άριστα στις Πανελλαδικές» δεν είναι ούτε μεγάλο μυστικό ούτε συμπέρασμα μακροχρόνιας επιστημονικής έρευνας και παρατήρησης ούτε χρειάζεται μακροσκελείς αναλύσεις. Η απάντηση είναι λιτή, μικρή, χαριτωμένη και λογικά γνωστή ακόμα και στους ενοίκους ενός τεράστιου λαχανόκηπου. Εδώ δεν χωρούν υποκειμενικότητες ή βαθυστόχαστες προσεγγίσεις και άρα δεν χρειαζόμαστε κάποιες αυθεντίες να μας το πουν.

Όσοι αναζητούν και κυρίως διαβάζουν συμβουλές της τελευταίας στιγμής συναγωνίζονται την ευφυΐα ενός κατεψυγμένου ραδικιού. Όσοι, δε, προσφέρουν απλόχερα τέτοιες, είναι πολύ πονηροί. Οι τελευταίοι γνωρίζουν ότι με τέτοιους τίτλους θα πουλήσουν, σίγουρα, σε ένα κοινό για το οποίο η λογική αποτελεί άγνωστη λέξη. Άλλωστε η μάζα μπροστά σε κρίσιμες ή πρωτόγνωρες καταστάσεις περιέρχεται σε αφόρητη συναισθηματική ένταση, νιώθει το άγχος και την απόγνωση να την κατακλύζουν, κρύος ιδρώτας διαπερνά τη σπονδυλική στήλη ενώ το εκρού του νεκρού γίνεται το αγαπημένο χρώμα της. Σε τέτοιες συνθήκες οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να αξιοποιήσουν το μυαλό και κινούνται βασισμένοι αποκλειστικά στο ανόητο και ανεξέλεγκτο συναίσθημα. Αυτό, όμως, σπάνια είναι καλός οδηγός. Συνήθως, ανοίγει τον δρόμο στην εκμετάλλευση.

Εκείνος που αυτή την περίοδο διαβάζει άρθρα του τύπου «Πώς θα γράψετε άριστα στις Πανελλαδικές», όχι για να πάθει νευρικό κλονισμό από τα γέλια, αλλά αναζητώντας τη σωτηρία, κινδυνεύει. Αύριο θα διαβάζει άρθρα παρόμοιου κύρους και ευφυΐας για το «πώς θα κερδίσετε χρήματα στο πάμε στοίχημα στα σπορ», «πώς θα κατακτήσετε τον άντρα των ονείρων σας», «πώς θα γίνετε το μεγαλύτερο τσ%υλί και θα αρέσετε σε όλους», «πώς θα προσληφθείτε στο Δημόσιο ενώ αυτό έχει πάψει να κάνει προσλήψεις», «πώς θα μαγέψετε τους καλεσμένους σας, φτιάχνοντας την τέλεια μπεσαμέλ», «πώς θα πιάσετε πολλές μπεκάτσες, κουτσομούρες, λαγούς ή πετραχήλια», «πώς θα αποκτήσετε σώμα φωτομόντελου τρώγοντας τον άμπακο»...

Κι αν αυτά φαίνονται ανώδυνα, ακίνδυνα και ειρηνικά, τότε μπείτε στον κόπο να σκεφτείτε ότι όσοι σήμερα περιμένουν σωτηρία από αφιερώματα στις Πανελλαδικές, αύριο θα περιμένουν σωτηρία από κάθε είδους Μεσσία και θα πιστεύουν, χωρίς πολλή σκέψη, πολιτικούς που θα τους υπόσχονται θαύματα, εύκολες λύσεις, μαζικές προσλήψεις σε μόνιμες θέσεις στο Δημόσιο. Θα υπακούν τυφλά σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε υπόσχεται ότι θα τους σώσει, θα τους προστατέψει, θα τους δώσει ελπίδα, αγάπη, στοργή και προδέρμ. Με απλά λόγια, εκείνοι που σήμερα αποτελούν θύματα απλοϊκών μεθόδων χειραγώγησης, αύριο θα είναι θύματα του λαϊκισμού, πολύπλοκων και πιο επικίνδυνων μεθόδων.

Και επειδή με όλα αυτά ξέφυγα λίγο από τον στόχο που δεν είναι άλλος από τη γνωστοποίηση του... μυστικού που οδηγεί σε σίγουρη επιτυχία στις Πανελλαδικές, ας επανέλθω, γιατί εγώ το γνωρίζω το μυστικό πολύ καλά, όπως πιστεύω το γνωρίζουν και όλοι εκείνοι που γράφουν ατέλειωτες ασυναρτησίες για το αυτονόητο. 
Για να γράψετε, λοιπόν, άριστα στις Πανελλαδικές χρειάζεστε ένα και μόνο πράγμα και αν δεν το κάνατε ήδη, ζήτω που καήκατε. Πάτε για άλλα, μην το παλεύετε, γιατί τώρα πια δεν προλαβαίνετε, δεν έχετε τον χρόνο. Και αυτό το ένα και μόνο πράγμα δεν είναι άλλο από το να έχετε διαβάσει ώριμα, οργανωμένα, συγκεντρωμένα, ήρεμα, χωρίς να έχετε αφήσει ιδιαίτερα κενά όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αν το κάνατε αυτό, τώρα δεν χρειάζεστε ούτε μαγικές συνταγές ούτε βλακώδεις συμβουλές ηλιθίων. Σε αυτή την περίπτωση το μόνο που χρειάζεστε τώρα είναι υπομονή και ηρεμία, να έρθει η ώρα να δώσετε εξετάσεις, να πετύχετε τους στόχους σας και να τελειώνετε, γιατί σας περιμένουν οι διακοπές, που μάλλον θα είναι οι καλύτερες της ζωής σας.

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και πολύ λυπάμαι αν σας γκρεμίζω το όνειρο. Αν μάλιστα ανήκετε σε εκείνους που τώρα στα πίσω πίσω κατάλαβαν τι πρέπει να κάνουν, προτείνω να μη χάνετε χρόνο διαβάζοντας ανοησίες του στιλ «πώς θα γράψετε άριστα στις Πανελλαδικές», γιατί καθόλου δεν πρόκειται να σας βοηθήσουν. Αντίθετα, αφιερωθείτε στη μελέτη των μαθημάτων σας μπας και «πιάσετε» κανένα δυάρι ή τριάρι και βρεθείτε σε κάποια σχολή του πίσω και κάτω μέρους της σπονδυλικής στήλης* (αυτό θα μπορούσα να το πω και με μία λέξη που αρχίζει από «κώ-» και τελειώνει σε «-λου» αλλά ήδη τη χρησιμοποίησα παραπάνω και θα έχω άσχημα ξεμπερδέματα με τη μάνα μου, γιατί είναι παλιοκούβεντα)!!!


*Προϋπόθεση για να ισχύσει αυτό είναι να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ-Ψ στις επικείμενες εκλογές, να καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση αποτυχημένων  και να καταργήσει την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, όπως έχει υποσχεθεί.