Στα πέντε του και με την άρνησή του να μεταφέρει "χαιρετίσματα στη μαμά" -σε μια εποχή που παρέχει τα τεχνολογικά μέσα για "άμεση" επικοινωνία- μού έδωσε την ιδέα για το πρώτο βιβλίο μου, το "Εγχειρίδιο Επιβίωσης". Σε αυτό προσπάθησα να ανακαλύψω και να καταγράψω τα στερεότυπα της γενιάς μου -για την οικογένεια, τη γνώση, την εργασία, τον χρόνο, τη θρησκεία, την πατρίδα, την κοινωνικότητα... και, παράλληλα, να τα ανατρέψω περιγράφοντας τον κόσμο που πλησίαζε με εξωφρενικά γρήγορους ρυθμούς, αδιαφορώντας για όσα θεωρούσαμε αλλά δεν ήταν δεδομένα.
Κάποια χρόνια αργότερα και στην προσπάθειά μου να κατανοήσω τα εφόδια που θα έπρεπε να αποκτήσει η γενιά του, ώστε να είναι ευτυχισμένη, έγραψα το δεύτερο βιβλίο μου, το "Μάθε, παιδί μου, γράμματα - Μέθοδος κατασκευής καλών μαθητών". Με αναφορές στο "Μυαλό", τη "Συναισθηματική Νοημοσύνη", τη "Δομή", τον "Στόχο" και την "Κοινωνικότητα", περιέγραφα -με ιδιαίτερα καυστικό και χιουμοριστικό τρόπο- τα γνωρίσματα του ανθρώπου, τα οποία θα του ανοίξουν δρόμους στη ζωή, παρέχοντάς του ευκαιρίες και εναλλακτικές, περιορίζοντας τα αδιέξοδα και τους περιορισμούς που συναντούν οι περισσότεροι.
Κατά καιρούς, αρκετά άρθρα μου υπήρξαν αποτέλεσμα επιλογών του ή συζητήσεων μαζί του.
Κάπως έτσι εξελίχθηκε και η σημερινή, πολύωρη, έξοδός μας.
Η συζήτηση, κάποια στιγμή, έφτασε στο αντικείμενό του και παρεμφερείς επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις. Βέβαια, αδυνατώ να κατανοήσω πιο ακριβώς είναι το αντικείμενό του και πολύ περισσότερο να το περιγράψω σε άλλους. Όταν με ρωτάνε "με τι ασχολείται ο γιος σου", έρχομαι, πραγματικά, σε πολύ δύσκολη θέση.
Συνειδητοποιώ ότι όλο και πιο συχνά αισθάνομαι απέναντί του όπως και οι πιο αδαείς μαθητές μου την ώρα του μαθήματος. Δεν καταλαβαίνω και πολλά.
Ευτυχώς πήρε -κι από τους δυο γονείς- την ικανότητα να εξηγεί με εύληπτο τρόπο ακόμη και τα πιο σύνθετα επιτεύγματα, οπότε και αντιλαμβάνομαι, έστω επιφανειακά, προς τα πού βαδίζει τεχνολογικά ο κόσμος μας.
Η αλήθεια είναι ότι κάποια από τα θέματα της κουβέντας μας μου προκαλούν εκπληκτική έκπληξη. Δυσκολεύομαι να πιστέψω το μέγεθος της προόδου και το τι εργαλεία έχουμε, πλέον, στη διάθεσή μας. Κάπως έτσι ένιωσα σήμερα, όταν με πληροφόρησε για ένα πρόγραμμα, το οποίο, βασισμένο σε μια τεράστια τράπεζα πληροφοριών για οποιοδήποτε αντικείμενο, μπορεί να συνθέσει κείμενα με συγκεκριμένο θέμα και έκταση, να λύσει μαθηματικά ή άλλα προβλήματα, να γράψει ποιήματα με συγκεκριμένο θέμα, να προτείνει συνταγές μαγειρικής με συγκεκριμένα υλικά αλλά και συνταγές για ποτά...
Μου φάνηκε μαγικό και λίιιγο αδύνατο. Χρειάστηκε μια μικρή δοκιμή. Μου δημιούργησε λογαριασμό στην ιστοσελίδα και μου ζήτησε να γράψω τι ήθελα να κάνει για μένα.
Έδωσα παραγγελία για τη σύνθεση ενός ποιήματος με θέμα την αγάπη στο στιλ του T.S. Eliot.
Σε λίγα δευτερόλεπτα το αποτέλεσμα ήταν μπροστά μου. Το παραθέτω χωρίς την παραμικρή παρέμβαση:
Αγάπη, η άπιαστη, ευμετάβλητη δύναμη
Αυτή μας
παρασύρει στην ταραχώδη πορεία της
Τραβώντας
τις καρδιές μας, με την άμπωτη και τη ροή της
Μας αφήνει
να αναρωτηθούμε, πού θα πάει
Μια στιγμή είναι μια φωτιά, που καίει λαμπερά
Μετά,
είναι μια σκιά, που δεν φαίνεται
Μπορεί να
μας ανεβάσει ή να μας ρίξει κάτω
Αλλά
συνεχίζουμε να επιστρέφουμε, αναζητώντας το στέμμα της
Είναι ένα
παζλ, ένα μυστήριο, ένα παιχνίδι που δεν τελειώνει ποτέ
Την ψάχνουμε,
στην αιώνια φλόγα της αγάπης
Αλλά όταν
βρεθεί, αξίζει τον πόνο
Γιατί η
αγάπη, ω αγάπη, αξίζει ό,τι αποκτήθηκε
Κράτα γερά
λοιπόν, την αγάπη που βρήκες
Αγαπήστε την,
γαλουχήστε την, μην την αφήσετε ποτέ να πνιγεί
Γιατί στο
τέλος, η αγάπη είναι το μόνο που μένει
Ένα λαμπερό
φως, στις ατέλειωτες καταπονήσεις της ζωής
(!!!) Το αφιέρωσα στη γυναίκα μου, τη Ζέτα και παρά τις σκωπτικές αντιδράσεις της, εγώ συνεχίζω να πιστεύω ότι πρόκειται για ένα πολύ ωραίο και τρυφερό ποίημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου