Σάββατο 2 Αυγούστου 2008

Ξέχνα το μύθο σου για την Ελλάδα!

Το ρεπορτάζ -τόσο ανόητο όσο και αρκετά άλλα των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων- τέλειωνε με το δακρύβρεχτο και άκρως εθνικιστικό: «ο βάρβαρος που θέλει να λέγεται Έλληνας οδηγήθηκε στις φυλακές». Αναφερόταν, απ’ όσα κατάλαβα, σε Έλληνα «μπράβο» κέντρου διασκέδασης σε κοσμικό αιγαιοπελαγίτικο νησί που με αφάνταστη αγριότητα έσπασε στο ξύλο χωρίς λόγο αλλοδαπό τουρίστα. Κι επειδή η βαρβαρότητα ουδέποτε υπήρξε χαρακτηριστικό της αγέρωχης και υπερήφανης φυλής μας, το συγκεκριμένο περιστατικό ήρθε για να μας ξαναρίξει από τα ωραία και απαλά σύννεφα στα οποία έχουμε αράξει ανυποψίαστοι.
Σε κάθε λαό αρέσει πολύ να εντοπίζει και να προβάλλει θετικά χαρακτηριστικά του και να πλέκει γύρω από αυτά μια ταυτότητα με την οποία χαίρεται να ζει. Αν τέτοια χαρακτηριστικά δεν υπάρχουν καλείται να τα κατασκευάσει. Η κοπελίτσα που έκανε το ρεπορτάζ μάλλον ένιωσε την ανάγκη να συμβάλει με τον τρόπο της στην τόνωση ή στη διάσωση του μύθου περί ανωτερότητας της ελληνικής φυλής. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί άλλωστε. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο ιδιαίτερα μακροχρόνια -μετράει καμιά διακοσαριά χρόνια- κατά την οποία δεν υπάρχουν και πολλά για να αισθάνεται ένας Έλληνας υπερήφανος για την καταγωγή του, ο καθένας πρέπει να ανασκουμπωθεί για να περισώσει ό,τι μπορεί να περισωθεί από έναν μύθο που χάνεται στα βάθη των αιώνων συνδέοντάς μας, ανάμεσα σε άλλα, και με τα ανθρωπιστικά ιδεώδη.
Το κοινό - μυδοπίλαφο που παρακολουθεί ακόμη τηλεόραση αρέσκεται με το κουνουπιδίσιο μυαλό του σε παρόμοιες αναφορές, τονωτικές για την καταγωγή του. Το ίδιο αυτό κοινό, βέβαια, λίγο πριν ή λίγο μετά το ρεπορτάζ του ξυλοδαρμού, θα ήρθε σε επαφή με ειδήσεις που μπορούν να μας κάνουν τόσο υπερήφανους όσο και τους Γερμανούς για τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το κουνουπιδίσιο μυαλό των τηλεθεατών, όμως, δεν έχει την ικανότητα της επεξεργασίας, του συνδυασμού και τελικά της συνειδητοποίησης των μηνυμάτων που δέχεται. Παρακολουθεί παθητικά. Τα εγκεφαλικά κύτταρά του είναι νεκρά από καιρό.
Φαντάζομαι ότι ελάχιστοι από αυτούς συνδέουν τη βαρβαρότητα με τα γνωρίσματα και τη συμπεριφορά αρκετών συμπατριωτών μας που κατακλύζουν τα δελτία ειδήσεων. Ελάχιστοι εκλαμβάνουν τους θερινούς εμπρησμούς ως πράξη βαρβαρότητας, ίσως επειδή αυτοί (οι εμπρησμοί) συνδέονται με τα αυθαίρετα. Κι όπως ξέρουμε αρκετοί Έλληνες διαθέτουν κάποιο τέτοιο ή έχουν όνειρο να αποκτήσουν.
Ελάχιστοι εκλαμβάνουν τη διαφθορά, τις «μπόμπες» που σερβίρονται στα μπαρ, την αισχροκέρδεια, την έλλειψη σεβασμού στους ξένους που μας επισκέπτονται, τα κρούσματα ρατσισμού, το χουλιγκανισμό, ως πράξεις βαρβαρότητας. Κι αν δεν είναι αυτά βαρβαρότητα, τότε τι είναι; Ή μήπως εμείς (οι Έλληνες) όλα αυτά τα κάνουμε με ιδιαίτερη χάρη και σεβασμό προς το συνάνθρωπο ενώ οι άλλοι (οι ξένοι) τα κάνουν με μεγαλύτερη αγριότητα και ασέβεια, οπότε και υπάρχει ορατή διάκριση; Μη χειρότερα!
«Εμείς», βέβαια, «προσφέραμε πολιτισμό». Ναι εντάξει, αλλά αυτό έγινε παλιά Και μας αρέσει αυτό να το επαναλαμβάνουμε, ίσως για να πιστέψουμε και οι ίδιοι ότι αυτός ο τόπος κάποτε γεννούσε και μοίραζε και σε άλλους πολιτισμό. Και τι σημαίνει αυτό; Εμείς μόνο δώσαμε πολιτισμό ενώ οι άλλοι όχι; Παλιότερα οι Σουμέριοι, οι Αιγύπτιοι, οι Ρωμαίοι και λίγο πιο πρόσφατα οι Γάλλοι, οι Ιταλοί και άλλοι τι πρόσφεραν; Υλικά για μουσακά πρόσφεραν αυτοί; Και άντε ότι εμείς προσφέραμε τον καλύτερο πολιτισμό ή τα περισσότερα από τους άλλους. Αυτό μας δίνει δικαιώματα που δε δικαιούνται να έχουν άλλοι λαοί; Δηλαδή, ισχύει κάτι σαν «δικός μας είναι ο πολιτισμός κι ό,τι θέλουμε τον κάνουμε»;
Αμ δεν πάει έτσι! Γιατί κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και για την κατάντια και του πολιτισμού μας και της Δημοκρατίας μας, που ήταν δικά μας πράγματα, ευθύνεται ο τρόπος που τους συμπεριφερθήκαμε. Γιατί ούτε ο πολιτισμός ούτε η Δημοκρατία αντέχουν τη μακροχρόνια κακομεταχείριση και κάποτε τα μαζεύουν και την κάνουν όχι με ελαφρά πηδηματάκια αλλά με πήδημα αλά Μάριον Τζόουνς που ήταν και ντοπαρισμένη. Την κάνουν κι αφήνουν πίσω τους συντρίμμια και μύθους.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα. Η μετριότητα, η αγριότητα, ο ατομικισμός, η στασιμότητα, η αυθαιρεσία είναι καθημερινότητά μας. Το μεγαλείο, η αρχοντιά, ο σεβασμός αποτελούν για την ελληνική κοινωνία εξαιρέσεις τόσο σπάνιες όσο και οι μπανανιές στην κορυφή του Έβερεστ. Σήμερα πολιτισμό δημιουργούν και προσφέρουν οι άλλοι. Πολιτισμό και ανθρωπισμό δίδαξαν οι γονείς του άτυχου τουρίστα απαντώντας στην αγριότητα με την προσφορά των οργάνων του παιδιού τους!
Η καημένη η κοπελίτσα του ρεπορτάζ αντανακλά το μέσο Έλληνα. Αυτό που την ενόχλησε δεν ήταν ο (θανατηφόρος όπως τελικά αποδείχτηκε) ξυλοδαρμός του άτυχου τουρίστα που ήρθε μάλλον για να ζήσει το μύθο του στην Ελλάδα. Ίσα ίσα που παρόμοιες παλικαριές κάποτε μας κάνουν υπερήφανους. Εκείνο που ενόχλησε την κοπελίτσα είναι ότι το περιστατικό θα κάνει το γύρω του κόσμου κι αυτό θα χαλάσει την εικόνα που θέλουμε οι άλλοι να έχουν για μας. Μια εικόνα που εμείς ήδη την έχουμε χάσει από καιρό. Εκείνο που μας ενοχλεί είναι ότι ο ελληνικός μύθος είναι ακριβώς αυτό. Μύθος μόνο!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Ζάχο,
Βασικά γειά σας και, αν και καθυστερημένα, χρόνια πολλά για τη γιορτή σας!! Διάβασα το άρθρο από την εφημερίδα και έχω να πω πως όλα όσα γράφετε δεν τα είχα σκεφτεί καν (για να λέμε την αλήθεια). Στάθηκα απλώς και μόνο στο γεγονός του άγριου ξυλοδαρμού του νεάρου και αμέσως μπήκα στη διαδικασία να ψάξω τους λόγους που συνέβη αυτό...Το άρθρο σας βοήθησε αρκετά στο να καταλάβω κάποια πράγματα και φυσικά τους λόγους!! Το αγαπημένο μου σημείο ειναι η αναφορά στα υλικά για μουσακά...(φοβερό). Πέρα απ' τα παραπάνω θέλω να σας ευχηθώ πραγματικά καλή αρχή στη νέα σχολική χρονιά απο τις 18/08 και μετά και πάντα επιτυχίες!! Γιώργος Κλέτσας

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα σας...Τι κάνετε?Πώς περάσατε το καλοκαίρι?Φοβερό το άρθρο σας αλλά ακόμα πιο φοβερο αυτό της Κυριακής στην εφημερίδα...Ξέρετε την γνώμη μου για εσάς και το θεωρώ περιττό να την επαναλάβω...Θα περάσω μία από αυτές τις μέρες από το φροντιστήριο να τα πούμε...Καλό κουράγιο και συνεχίστε να κάνετε αυτό που ξέρετε καλύτερα...Να διασκεδάζετε την κάθε στιγμή της ζωής σας...Θα τα πούμε