Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2018

Πάμε εκδρομή; ΙΙ

Λοιπόν, το γεγονός είναι ότι οι μαθητικές εκδρομές πολιτιστικού και περιβαλλοντικού χαρακτήρα στο εξωτερικό καταργούνται με υπουργική βούλα. Το γελοίο, γραφικό και ευτράπελο δεν είναι αυτό καθεαυτό το γεγονός. Δεν είναι καν οι απέραντης χυδαιότητας και ανοησίας παρατηρήσεις κυβερνητικού στελέχους περί επισκέψεων μαθητών σε μπορντέλα. Η απόλυτη γελοιότητα βρίσκεται στην επίσημη, από το υπουργείο, αιτιολόγηση της απόφασης. 
Ο λόγος της κατάργησης της συγκεκριμένης κατηγορίας εκδρομών, σύμφωνα με το υπουργείο πάντα, είναι «η γενική διαπίστωση ότι οι οικογένειες πολλών μαθητών και μαθητριών αδυνατούν να πληρώσουν τα έξοδα μιας εκδρομής εξωτερικού. Λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι πάμπολλες και ποικίλες οι εναλλακτικές δυνατότητες που προσφέρει η Ελλάδα για τη διοργάνωση εκπαιδευτικών εκδρομών, κρίθηκε αναγκαίο να προστατευθούν από τέτοιες πικρίες οι μαθητές και οι μαθήτριες των οποίων οι οικογένειες αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα». Λες και οι εκδρομές εσωτερικού είναι φθηνές.
Πολύ Σοβιετικό βρε παιδί μου. Πολύ παλαιοκομμουνιστικό. Όπως οι ηγέτες στα απανταχού κομμουνιστικά καθεστώτα. Μιλούσαν για ισότητα, σκίζανε τα ιμάτιά τους γι αυτήν, θυσίασαν και ζωές για την πάρτη της -όχι τις δικές τους, βέβαια- αλλά πάντα υπήρχε ένα πρόβλημα. Επειδή αδυνατούσαν να προσφέρουν την ισότητα σε ένα ανώτερο επίπεδο, βιοτικό, κοινωνικό, πνευματικό, καταδίκαζαν τους πάντες -πλην των εαυτών τους- στα κατώτερα επίπεδα. 
Κάπως έτσι σκεπτόμενο το υπουργείο αποφάσισε την κατάργηση των συγκεκριμένων εκδρομών. Δηλαδή, αντί να βγει καθαρά και θαρραλέα και να πει ότι «δεν γουστάρω (το υπουργείο υποκείμενο) να γίνονται εκδρομές που αναπαράγουν το καπιταλιστικό πρότυπο της κατανάλωσης (Shopping Therapy στα απλά ελληνικά) και της υποκουλτούρας (ελληνιστί clubbing)», βγαίνει και λέει μπούρδες με τάχα αριστερό πρόσημο και δε συμμαζεύεται. 
Γιατί ο κόσμος το 'χει τούμπανο, κι αυτοί κρυφό καμάρι ότι οι σχολικές εκδρομές -εξωτερικού και κυρίως εσωτερικού- έχουν πάψει να είναι, εδώ και πάρα πολύ καιρό, εκπαιδευτικές. Με βεβαιότητα υπάρχουν εξαιρέσεις, τις οποίες προσωπικά αγνοώ. Οι εκδρομές είναι εκτόνωση, είναι ψώνια, είναι ξενύχτι, είναι ποτά, είναι τσιγάρα -κάθε είδους, είναι ξεσάλωμα... Θα πει κανείς ότι εκπαιδευτικές είναι και αυτές αλλά όταν η επίσημη πολιτεία μιλάει για «εκπαιδευτικές», θέλω να πιστεύω ότι άλλα εννοεί. Ναι αλλά το υπουργείο δε διαθέτει τον απαραίτητο τσαμπουκά να τα πει αυτά, γιατί κούνια που το κούναγε. Σε μια τέτοια περίπτωση θα τα έβαζε με τους εκπαιδευτικούς, που άλλα καταγράφουν στο επίσημο πρόγραμμα και άλλα τελικά κάνουν στο πλαίσιο της εκδρομής, και ποιος τους ακούει. Για να μη μιλήσουμε για το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας τοποθέτησης. 
Οπότε το ρίχνουμε στα «αριστερά πρόσημα» του στιλ η κατσίκα του γείτονα και καθαρίσαμε. Γιατί, αν πράγματι ο οικονομικός είναι ο λόγος, τότε υπάρχουν άλλες λύσεις για τον περιορισμό των αδικιών και απορώ πώς οι κυβερνώντες δεν τις σκέφτηκαν. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, το υπουργείο παιδείας σε συνεργασία με το υπουργείο άμυνας να διαθέτουν για τη μετακίνηση των μαθητών μεταγωγικά αεροπλάνα του στρατού, από αυτά τα μεγάλα. Θα μπορούσαν, επίσης, να βγάλουν από την αχρηστία το θωρηκτό «Αβέρωφ», να το σημαιοστολίσουν, να το γεμίζουν με μαθητές και... αέρα στα πανιά μας. Και δε θα έβλεπα με καθόλου κακό μάτι τη διάθεση στα σχολεία των στρατιωτικών φορτηγών Steyer. Εντάξει, σε αυτή την περίπτωση η μετακίνηση δε θα ήταν ιδιαίτερα άνετη αλλά, μπροστά στα οφέλη μιας τέτοιας κίνησης, νομίζω ότι θα άξιζε τον κόπο. 
Κακή ιδέα δε θα ήταν και η άμεση χρηματοδότηση των εκδρομών από την πολιτεία. Με τέτοια πλεονάσματα που παρουσιάζουμε ως χώρα κάτι τέτοιο θα ήταν ψίχουλα. Αντί, λοιπόν, να δίνονται αλλού κι αλλού, γιατί να μη διατίθενται σε κάτι που θα στήριζε την παιδεία της νεολαίας; Άλλωστε και οι έφηβοι ψηφίζουν, οπότε τα χρήματα δε θα πήγαιναν χαμένα. Και από ό,τι έχει φανεί η κυβέρνηση τα προσέχει κάτι τέτοια. 
Η άλλη λύση, βέβαια, θα ήταν η αναβάθμιση των εκδρομών, ο επαναπροσδιορισμός των στόχων τους και η αξιοποίησή τους ως ένα σημαντικό εκπαιδευτικό εργαλείο. Αυτό, όμως, προϋποθέτει ουσιαστικό έλεγχο από το υπουργείο και μάλλον εκπαιδευτικούς με διάθεση να αποφύγουν τον λαϊκισμό του καλοπιάσματος των μαθητών. Αυτό όμως, χρειάζεται άλλα κότσια και μάλλον μια υπευθυνότητα, από κάθε πλευρά, δυσεύρετη... 
Οπότε σήμερα καταργούνται οι εκδρομές στις οποίες αδυνατούν να συμμετέχουν όλοι. Αύριο τι να περιμένουμε; Ίσως την κατάργηση των ιδιωτικών σχολείων, επειδή αδυνατούν να τα πληρώσουν όλοι; Αλλά μπα, κάτι τέτοιο θα έβρισκε αντίθετο τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τη συμβία του. Γιατί τότε πού θα έστελναν τον Ερνέστο;