Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Α, τα Χριστούγεννα ήταν; Εμείς την Ανάσταση περιμένουμε!

Εδώ και λίγο καιρό, το ανήθικο, διεφθαρμένο και τραγικά ανίκανο πολιτικό κατεστημένο που δημιουργήσαμε με τη συμμετοχή μας, εκθρέψαμε με τη διαπλοκή μας και συντηρούμε με την αποχή μας έχει αποδυθεί σε ανελέητο αγώνα. Αγώνα για εντοπισμό του υπευθύνου για το χάλι μας το μαύρο. Και πριν ο κόκορας λαλήσει, τον εντόπισαν -όχι τον κόκορα. Τέτοια ταχύτητα! Τύφλα να έχουν ο Πουαρό, ο Σέρλοκ Χολμς και ο Μάρλοου μαζί. Και σαν άλλοι «29 κατασκευαστές πλυντηρίων» οι διεφθαρμένοι λαϊκιστές συμφωνούν: υπεύθυνο για όλα τα δεινά του ελληνικού έθνους -Πελοποννησιακός πόλεμος, Τουρκοκρατία, Κατοχή, Εμφύλιος, δικτατορία και πλέον χρεοκοπία- είναι το παιντί, δηλαδή ο Γιωργάκης. Τέτοια αντανακλαστικά!
Από το «μαζί τα φάγαμε» έχουν περάσει αιώνες. Τα κοράκια της εξουσίας κατάλαβαν ότι αυτό μόνο εχθρούς για εκείνους γεννούσε. Άλλωστε οι κοιλιές ορισμένων εραστών της εξουσίας είναι εμφανώς αδύνατον να συγκριθούν με εκείνες του μέσου Έλληνα. Οπότε τι να πουν; Ότι ναι μεν μαζί τα φάγαμε αλλά εσείς έχετε καλύτερο μεταβολισμό και δε σας πιάνεται αυτό που τρώτε;
Χρειάζονταν διαφορετική λύση. Κι ο κλήρος έπεσε στον Γιώργο -κι ο αθεόφοβος έδωσε πολλά δικαιώματα. Πολύ πρώτο! Προσέξτε συλλογιστική. Αφού διεφθαρμένοι πολιτικοί και παρατρεχάμενοι δημοσιογράφοι, κάθε παράταξης και μέσου, εντόπισαν το φταίχτη, μένει η πολιτική εξόντωση και περιθωριοποίηση του πρώην πρωθυπουργού κάτι που ελάχιστα ενδιαφέρει, γιατί μάλλον κανείς δεν έχει την αίσθηση ότι «θα χάσει η Βενετιά βελόνι». Ενδιαφέρει, όμως, ο σκοπός των ανίκανων. Το σχέδιο είναι απλό. Πρώτα μας πείθουν ότι ο Γιώργος είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το χάλι μας το μαύρο. «Δεύτερα», τον αποκαθηλώνουν από πρωθυπουργό και μάλλον από ΠΑΣΟΚάρχη. «Τρίτα», προστρέχουν στους πολίτες με δάκρυα στα μάτια για άφεση αμαρτιών, δυστυχείς που δεν κατάλαβαν νωρίς τις προθέσεις εκείνου που μέχρι χθες έγλυφαν και στήριζαν. «Τέταρτα», απαλλαγμένοι από τα ανοσιουργήματα που εν αγνοία τους(!!!) τελέστηκαν σε βάρος της χώρας, ξαναζητούν τη στήριξή μας για να μη χάσουν τις θεσούλες τους και τα προνόμιά τους. Το «πέμπτα» ούτε θέλω να το σκέφτομαι...
...Αλλά το φοβάμαι, γιατί έχει να κάνει με τις επιλογές μας, δηλαδή τις επιλογές του λαού. Κι αυτός -παρά τα θρυλούμενα- τις τελευταίες δεκαετίες, δεν έχει να επιδείξει επιλογές που να εμπεριέχουν έστω ψήγματα λογικής. Η κατάσταση που βιώνουμε στους περισσοτέρους γεννά φόβο, απαισιοδοξία, ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον, συναισθήματα που καθιστούν παρείσακτη οποιαδήποτε λογική, η οποία και εγκαταλείπεται. Είναι αυτό ακριβώς που επιδιώκουν τα κοράκια της εξουσίας. Η εκμετάλλευση των τρομαγμένων είναι πια απλή υπόθεση. Οι διεφθαρμένοι ήδη επανακάμπτουν ως μεσσίες για εξασφάλιση της έμπρακτης στήριξης -παροχή ψήφου- ή της ανοχής -αποχή από τα κοινά- που θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν να ελέγχουν την εξουσία και να προωθούν τα άνομα συμφέροντά τους σε βάρος όλων μας.
Κι όμως, λύση υπάρχει και δεν είναι άλλη από τη συμμετοχή, αρκεί αυτή να εμπεριέχει ίχνη λογικής. Είμαστε υπεύθυνοι για το οικοδόμημα της διαφθοράς και άρα υπεύθυνοι για την κατεδάφισή του. Το ξεσκαρτάρισμα δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζει. Χρειάζεται απλώς να εντοπίσουμε τι ευνοεί τη διαφθορά. Και την ευνοούν πολλά. Ματαιοδοξία, έλλειψη ηθικής, παιδείας, κοινωνικής συνείδησης και κυρίως ελέγχου. Γρήγορη εξέταση των δεδομένων δείχνει ότι η μακρόχρονη παραμονή συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων στην εξουσία διευκόλυνε τη διαπλοκή τους με το οικονομικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο. Η συγκεκριμένη κατάσταση δημιούργησε συμμαχίες ενάντια στο λαό οδηγώντας ένα μεγάλο τμήμα του στην ανέχεια, το περιθώριο και τη χώρα στη χρεοκοπία.
Κι εδώ μπαίνουμε εμείς, δηλαδή ο λαός. Μία στάση -όχι λύση- είναι να συνεχίσουμε να υπομένουμε την αθλιότητα ως κομπάρσοι στηρίζοντας ανίκανους πολιτικούς βουτηγμένους στη διαφθορά. Η λύση είναι να διεκδικήσουμε ρόλο πρωταγωνιστικό σπάζοντας την αλυσίδα διαιώνισης της διαφθοράς. Πώς θα γίνει αυτό; Μα με την επιλογή καινούριων προσώπων. Σε κανέναν από εκείνους που στήριξαν υπάρχουσες πολιτικές δεν πρέπει να δοθεί ψήφος και άρα ευκαιρία για επανεκλογή. Κι αυτό ανεξάρτητα από το κόμμα που θα στηρίξει κάποιος. Άλλωστε κανένα κόμμα δε διαθέτει λύση τη δεδομένη στιγμή. Σε κανέναν από τους νυν και πρώην πολιτικούς δεν πρέπει να δοθεί ψήφος. Είναι καιρός να πάνε στα σπίτια τους -για φυλακή δεν το βλέπω- και να μας αφήσουν ήσυχους. Στο εξής, σε κανέναν πολιτικό δεν πρέπει να δοθεί ψήφος για δεύτερη θητεία, σε κανέναν να μην επιτρέψουμε να κάνει επάγγελμα την πολιτική.
Αν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ανανεώνουμε τα πολιτικά πρόσωπα, τους αφαιρούμε τη δυνατότητα να ταμπουρώνονται στην εξουσία και να διαπλέκονται με οικονομικά και δημοσιογραφικά συμφέροντα. Το φαινόμενο των αιώνιων βουλευτών και υπουργών είναι καιρός να σταματήσει. Και μόνο εμείς μπορούμε να στήσουμε τα αναχώματα που απαιτούνται. Αν περιμένουμε βελτίωση κάνοντας απλώς ευχές, δε θα τη δούμε ποτέ. Άλλωστε τις μέρες που πέρασαν δεν ανταλλάξαμε και λίγες. Ναι αλλά και ο νέος Χρόνος μας βρήκε στα ίδια ενώ τα χειρότερα έπονται. Η Ανάσταση δεν πρόκειται να έλθει αν δεν την προκαλέσουμε με τις επιλογές μας.

1 σχόλιο:

Georgios Voutselas είπε...

Μολις το διαβασα ελιωσα ενα ζωυφιο στο θρανιο μου!Τι αραγε να σημαινει αυτο...?