2001: Η Οδύσσεια της Ανθρωπότητας

Έχετε συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει σήμερα; Κάποιοι θα πουν ότι είναι η τελευταία μέρα του χρόνου, όμως, αυτό που συμβαίνει δεν είναι τόσο απλό και τυπικό. Ξεπερνάει τα όρια μιας συνηθισμένης παραμονής πρωτοχρονιάς, αφού σήμερα τελειώνει όχι, απλώς, μια ακόμη χρονιά αλλά μαζί της και ένας αιώνας και παράλληλα μια ολόκληρη χιλιετία. Πρόκειται για ένα «τέλος» συγκλονιστικό, το οποίο ελάχιστες γενιές έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν. Και επειδή κάθε «τέλος» είναι μια μετάβαση προς μια νέα «αρχή» οι περισσότεροι έχουμε την πίστη ότι οδηγούμαστε αντίστοιχα σε μια συγκλονιστική «αρχή». Είναι ένας σταθμός που γεννάει σε κάποιους φόβο απέναντι στο καινούριο και άγνωστο. Προβλέψεις για το τέλος του κόσμου, για βιβλικές καταστροφές, για γεγονότα που παραπέμπουν στην «Αποκάλυψη» δεν δείχνουν παρά την αγωνία ορισμένων. Σε κάποιους άλλους γεννάει προσδοκίες, την πίστη ότι, ως εκ θαύματος, τα πάντα θα μεταβληθούν και θα γίνουν καλύτερα από αύριο κιόλας. Κυρίως, όμως, είναι ώρα στοχασμού και απολογισμού για ό,τι προηγήθηκε. Όπως και αν το αντιμετωπίσει κανείς, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ήταν μια «γεμάτη» χιλιετία, με πληθώρα συγκλονιστικών μεταβολών, συναρπαστικών επιτευγμάτων αλλά και τρομακτικών καταστροφών. Ήταν τελικά μια Οδύσσεια για την ανθρωπότητα με όλα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα έπος. Υπήρξε, από κάθε άποψη, ένα συγκλονιστικό «ταξίδι».

Είχε απ’ όλα, θετικά και αρνητικά, απλά και επαναστατικά, καθημερινά και μοναδικά, διασκεδαστικά και τρομακτικά. Πρώτα απ’ όλα, η χιλιετία που παρέρχεται, ολοκλήρωσε τη χαρτογράφηση του πλανήτη μας με την ανακάλυψη νέων χωρών και ηπείρων, χαρακτηρίστηκε από τη συνεχή εναλλαγή και το μεσουράνημα διαφορετικών κρατών και πολιτισμών στην εξουσία καθώς και από την άνοδο και την πτώση των μεγάλων αυτοκρατοριών. Στη διάρκειά της η ανθρωπότητα βίωσε πλήθος πολιτικών και οικονομικών συστημάτων, τη φεουδαρχία, την απολυταρχία σε κάθε μορφή της και τελικά τη δημοκρατία. Έζησε τη γέννηση και το θάνατο του έθνους και του εθνικού κράτους περνώντας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και «ταξίδεψε» από το Μεσαίωνα στην Αναγέννηση και από ΄κει στη Βιομηχανική περίοδο, στην κοινωνία της Πληροφορικής και έκανε τα πρώτα βήματα στην εποχή της Βιοτεχνολογίας. Η χιλιετία που τελειώνει είχε τέχνη, «πολύ» τέχνη! «Στολίστηκε» από το ρομαντισμό, τον κυβισμό, το ρεαλισμό, τον εξπρεσιονισμό, τον κλασικισμό, το σουρεαλισμό. «Άκουσε» κλασική μουσική, τζαζ, «λικνίστηκε» στους ρυθμούς της ποπ και «επαναστάτησε» με ροκ μουσική και τρόπο ζωής. «Πλημμυρίστηκε» από εικόνες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές, «κατακλύστηκε» από τις πληροφορίες των μέσων μαζικής ενημέρωσης. «Συγκλονίστηκε» από την εφεύρεση της μηχανής, βίωσε «εκρηκτικές» στιγμές με τη διάσπαση του ατόμου και «φωτίστηκε» με τον ηλεκτρισμό. «Έζησε» τον ίλιγγο του πιο συγκλονιστικού ταξιδιού με την κατάκτηση του διαστήματος. «Ενθρόνισε» και «αποκαθήλωσε» πραγματικούς ηγέτες και τυράννους, «πληγώθηκε» βαθύτατα από πολέμους με εκατομμύρια θύματα και «κέρδισε» μάχες με τη θεραπεία τρομακτικών ασθενειών που ταλάνιζαν τον άνθρωπο για αιώνες. «Βελτίωσε» τις συνθήκες ζωής του ανθρώπου με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, του «προσέδωσε» άνεση και πολυτέλεια και «ζει» περισσότερο χάρη στην αύξηση του μέσου όρου ζωής. Με την οικολογική καταστροφή, την καταπίεση και τους εξοπλισμούς «δημιούργησε» τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση και εδραίωση των μαζικών κινημάτων, «διασκέδασε» με την εμφάνιση του ελεύθερου χρόνου και «έχασε» το κέφι της με την εμπορευματοποίησή του. Και τέλος «έγραψε» με χρυσά γράμματα στην ιστορία τη μέγιστη κατάκτηση της ανθρωπότητας την εδραίωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ήταν μια υπέροχη χιλιετία, άξιζε τον κόπο!

Μέσα από όλα αυτά στη χιλιετία αυτή διδαχτήκαμε κάτι. Ό,τι καταστροφικό τη χαρακτήρισε προήλθε από ανθρώπους που δεν διέθεταν και άρα δεν έδειξαν σεβασμό ενώ αντίθετα καθετί πραγματικά μεγάλο ξεχύθηκε από την πηγή του σεβασμού που διέθεταν κάποιοι άλλοι. Κλείνει, πλέον, αυτή η χιλιετία και μάλλον πρέπει να κλείσει με μια ευχή από όλους μας: να μάθουμε να σεβόμαστε και να εκτιμάμε την ιδιαιτερότητα των άλλων, τον κόπο τους, να σεβόμαστε και να αναγνωρίζουμε την πρωτοτυπία, το θάρρος, το δυναμισμό. Είναι ανάγκη στη νέα χιλιετία -αν θέλουμε να «γράψουμε» μια καινούρια και εξίσου συναρπαστική σελίδα στην ανθρώπινη ιστορία- να μάθουμε να σεβόμαστε την αλήθεια, τη φύση, την καλοσύνη, την ειρήνη, τη δημοκρατία, τα δικαιώματα του κάθε ατόμου. Είναι ανάγκη να εκτιμήσουμε πραγματικά τη ζωή και την κάθε στιγμή της, μικρή ή μεγάλη, την υγεία, το κάθε χαμόγελο που μας χαρίζουν.

Προϋπόθεση για κάτι τέτοιο η κατανόηση και αποδοχή του εαυτού μας. Η συνειδητοποίηση των χαρισμάτων και των ελαττωμάτων που μας διακρίνουν, ώστε να μάθουμε να ζούμε με αυτά και να βελτιωνόμαστε, ώστε να βελτιώσουμε και τον κόσμο ολόκληρο. Με τον τρόπο αυτό θα υποδεχτούμε τη νέα χιλιετία ανοίγοντας τις πύλες της αισιοδοξίας. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε την προσμονή και την ελπίδα απέναντι στο καινούριο και να τις μετατρέψουμε σε δημιουργικές δυνάμεις. Θα είναι τα όπλα μας, ώστε να αντισταθούμε στο κακό και να στηρίξουμε το καλό. Είναι αναγκαίο να διδαχτούμε από τη χιλιετία που σβήνει σήμερα και να προσπαθήσουμε ο καθένας με το δικό του χαμόγελο να φωτίσουμε τη νέα χρονιά, τον νέο αιώνα, τη νέα χιλιετία. Αυτή άλλωστε είναι και η αξία του χρόνου που περνάει, να μας διδάσκει, να μας ωριμάζει, να μας βελτιώνει.

Τελικά, η χιλιετία που κλείνει τα είχε όλα εκτός από ένα, αφού είναι σίγουρο ότι η ανθρωπότητα δεν βρήκε ακόμη -ευτυχώς- την «Ιθάκη» της. Η Οδύσσεια συνεχίζεται και μακάρι το ταξίδι να είναι μακρύ ακόμα και γεμάτο εμπειρίες. Κυρίες και κύριοι, εγκαταλείψτε στον σταθμό καθετί αρνητικό και πάρτε μαζί σας όλα τα θετικά, προσδεθείτε, το ταξίδι στη νέα χιλιετία ξεκινάει και προβλέπεται συγκλονιστικό. Απολαύστε το!