"Φεγγαράκι μου λαμπρό..."

Η περίοδος που διανύουμε είναι ταυτισμένη με το συμμάζεμα μετά από το καλοκαιρινό ξεσάλωμα, με τα δροσερά βράδια μετά το ξεπάτωμα από τη ζέστη που προηγήθηκε, με τα πρωτοβρόχια μετά την ξεραΐλα αλλά και με το άνοιγμα των σχολείων. Αυτό το τελευταίο είναι κακό, αφού δίνει ευκαιρία στους πολιτικούς να πουν και να υποσχεθούν! Κι ενώ δε θα ήταν καθόλου μα καθόλου άσχημα να μας υποσχεθούν περισσότερο συμμάζεμα, περισσότερη δροσιά και ίσως περισσότερα πρωτοβρόχια αυτοί εμμένουν μανιωδώς να μας υπόσχονται περισσότερη και καλύτερη εκπαίδευση αφήνοντάς μας αδιάφορους. Περσινά ξινά σταφύλια!
Με τόσες και τόσες επαναλήψεις του ίδιου σκηνικού μάθαμε με λεπτομέρεια τι να περιμένουμε από τον καθένα τους. Οι μεν κυβερνητικοί, κάθε χρονιά, επαίρονται για βελτιώσεις που θα μας καταπλήξουν, την καταβρίσκουν με εξαγγελίες που «θα λύσουν προβλήματα που είχαν σωρευτεί από χρόνια λόγω κακής διακυβέρνησης των άλλων» που ήταν … κακοί! Οι δε της αντιπολίτευσης, μέσα σε θρήνο γοερό κλαίνε για το «γκρέμισμα των μεταρρυθμίσεών τους από την επαίσχυντη κυβέρνηση» και υπόσχονται να ξαναλύσουν όλα τα προβλήματα, όταν με το καλό (ή το κακό, αναλόγως κομματικής τοποθέτησης) επανέλθουν ως κυβέρνηση στη θέση των … κακών!
Μα αφού το θέμα είναι S.O.S., για ποιο λόγο δεν κάθονται οι καλοί μας πολιτικοί να το διαβάσουν, να το επεξεργαστούν, να το μάθουν και να πρωτοτυπήσουν με καινοτόμες παρεμβάσεις μπας και μας εντυπωσιάσουν; Και άντε οι κυβερνητικοί έχουν μπροστά τους το πρόβλημα (εκπαίδευση και πρόβλημα είναι έννοιες συνώνυμες στη χώρα μας) οπότε γνωρίζουν ότι λίγα μπορούν να κάνουν. Γιατί όπως και να γίνει μόνο η «Δευτέρα παρουσία» είναι ικανή να αναστήσει νεκρούς κι αυτή δε φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα.
Αλλά εκείνοι της αντιπολίτευσης δεν έχουν το θεό τους; Σαράντα χρόνια φουρνάρηδες τι έκαναν; Τώρα κατάλαβαν τι θα έπρεπε να κάνουν; Τόσα χρόνια από μεταρρύθμιση σε μεταρρύθμιση, από τη μια εκπαιδευτική επανάσταση στην άλλη και τι κατάφεραν; Το απόλυτο μπάχαλο! Και τώρα; Τι άλλαξε τώρα και μας υπόσχονται ότι αυτοί έχουν τη λύση; Δηλαδή, όσο ήταν στην κυβέρνηση είχε πέσει δάκος και οι αλλαγές δεν έπιαναν ενώ τώρα και με δεδομένη την αναδουλειά απέκτησαν ικανότητες υπεράνθρωπες; Μήπως ανακάλυψαν την αποθήκη του Τζέκου με τα αναβολικά που είχαν περισσέψει και τα πήραν έστω και ληγμένα; Μη χειρότερα!
Βεβαίως ανάμεσα στην απόλυτη ασυνεννοησία, την άγονη αντιπαράθεση και τις ανέξοδες υποσχέσεις υπάρχει ένα σημείο στο οποίο κυβέρνηση και αντιπολίτευση συμφωνούν. Πρόκειται για το εκπαιδευτικό πρότυπό τους! Και μιλάμε για το απόλυτο φινλανδικό πρότυπο. Γιατί εμείς δεν είμαστε για δεύτεροι. Εμείς γεννηθήκαμε για πρώτοι! Και αφού τη συγκεκριμένη στιγμή όλα καταδεικνύουν τη Φινλανδία ως κυρίαρχη εκπαιδευτική δύναμη, εμείς αυτούς θα μιμηθούμε. Πως μεταφράζεται αυτό; Μα θα μιμηθούμε τον προγραμματισμό, τις οικονομικές δυνατότητες στήριξης της εκπαίδευσης, το επίπεδο τεχνολογικής ανάπτυξής τους, θα αποκεντρώσουμε τον ελληνικό πληθυσμό στα πρότυπα της σκανδιναβικής χώρας, θα διαμορφώσουμε και ανάλογες κλιματολογικές συνθήκες και όλα θα είναι εντάξει!
Το ίδιο, βέβαια, θα κάνουμε και σε επίπεδο κατάρτισης και εξοικείωσης του ελληνικού πληθυσμού -μαθητών, οικογενειών και εκπαιδευτικών- με τις σύγχρονες τεχνολογίες αλλά και με την εξειδίκευση που διακρίνει το εκπαιδευτικό δυναμικό της Φινλανδίας. Γιατί εκεί το μεγαλύτερο ποσοστό των δασκάλων διαθέτει μεταπτυχιακά, είναι εξοικειωμένο με τη χρήση και αξιοποίηση της ψηφιακής τεχνολογίας σε εκπαιδευτικά ζητήματα ενώ το ίδιο συμβαίνει και σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας. Τα παιδιά γεννιούνται σ’ ένα περιβάλλον όπου το Διαδίκτυο θεωρείται ό,τι για εμάς ο «φραπές», το ψυγείο και το μαγγανοπήγαδο οπότε θεωρούν δεδομένη τη χρήση του και δεν το αντιμετωπίζουν ως μηχάνημα του διαβόλου και του τριβόλου!
Μάλλον είμαστε έτοιμοι να τα καταφέρουμε όλα αυτά κι ακόμη παραπάνω, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να δούμε αποτέλεσμα. Μα είμαστε σοβαροί; Εδώ ψάχνουν να βρουν δασκάλους που απλώς πέρασαν έξω από κάποιο «Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης» και δε βρίσκουν. Πού να τους βρούμε τους εκπαιδευτικούς με μεταπτυχιακά και μεταξύ ποιων να γίνει σύγκριση και αξιολόγηση ώστε να επιλεγούν οι καλύτερα καταρτισμένοι; Ακόμα ψάχνουμε πού είναι οι εκπαιδευτικοί που θα έπρεπε να βρίσκονται σε σχολεία, τα παιδιά ακόμα περιμένουν βιβλία. Ας μη γελιόμαστε! Η σκανδιναβική χώρα βρίσκεται στην κορύφωση της εκπαιδευτικής Αναγέννησης ενώ εμείς στα βάθη του πιο σκοτεινού εκπαιδευτικού Μεσαίωνα.
Κι άντε όλα αυτά ας πούμε ότι μπορούν να βελτιωθούν με το χρόνο! Αλλά τι θα γίνει με την προσφορά κινήτρων προς τους μαθητές; Γιατί εκεί μάλλον δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα! Γιατί άλλο να απαιτεί δουλειά από τους μαθητές της κάποια ψηλή ξανθιά Φιλανδή δασκάλα σαν αυτές που επισκέπτονται τα ελληνικά νησιά το καλοκαίρι κι άλλο να προσπαθεί να κάνει το ίδιο το πρότυπο της ελληνικής δημοσιοϋπαλληλικής διάθεσης. Δηλαδή, εδώ τι μπορούμε να κάνουμε; Τίποτα!!! Το παιχνίδι το έχουμε χαμένο από χέρι. Οπότε ας μείνουμε στα ωραία παραδοσιακά ελληνικά πρότυπα κι ας το πάρουμε απόφαση. Εμείς ήμασταν και θα παραμείνουμε στο πολυτραγουδισμένο: «Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ…» στα σκοτεινά μονοπάτια της ελληνικής εκπαίδευσης!