Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022

Ιστορίες Μαγείας

Διαβάζω την είδηση: "Τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στη Γη πιστεύουν ακόμη στη μαγεία, τις κατάρες και το «κακό μάτι».".

Διαβάζω και δεν το πιστεύω...

Δηλαδή, υπάρχουν εφτά δις που δεν πιστεύουν!!!

Μη χειρότερα! Γι αυτό βαδίζουμε προς τον... Ακατονόμαστο με ταχύτητα φωτός. Γι αυτό έχει γεμίσει ο κόσμος κακομούτσουνους, κατσούφηδες, γκρινιάρηδες, πονοκεφαλιασμένους, κακότροπους, θυμωμένους, δυσοίωνους, βλαμμένους...

Και πώς να μην είναι έτσι; Πώς να είναι ήρεμοι κι ευγενικοί και υπομονετικοί και γλυκοί και συμπαθείς, όταν έχουν φάει την κατάρα και το μάτι κατακέφαλα;
Πονάει το κεφάλι σου, στα καλά του καθουμένου. Τι είναι αυτό; Αρρώστια είναι; Όχι, βέβαια! Αυτό είναι μάτι και μάλιστα, μάτι κακό. Σε είδε ο άλλος, σε φθόνησε και να το αποτέλεσμα. Πονοκέφαλος ξεγυρισμένος, από τους λίγους. Να μη βλέπεις μπροστά σου. Ούτε πίσω σου. Ούτε πλάγια... Τέλος πάντων, να μη βλέπεις πουθενά, για να τελειώνουμε με τις λεπτομέρειες.

Το πράγμα θέλει επανεξέταση. Δεν μπορεί να αμφισβητούμε κατ' αυτόν τον τρόπο τις παραδόσεις, να απομακρυνόμαστε από όσα χτίστηκαν αιώνες τώρα με αβάσταχτο πόνο, με θυσίες και κόπους.
Τι είμαστε; Μεσαίωνας είμαστε, που έκαιγαν στην πυρά (Πού αλλού, άραγε, θα μπορούσαν να τους τσουρουφλιάσουν; Σε μπρίκι του καφέ;) μάγους και μάγισσες και κοκκινομάλλες και ανθρώπους με κάποια δυσπλασία και κοκόρια που δεν ξυπνούσαν από το χάραμα και λαλούσαν κατά το μεσημεράκι και όχι από τα μαύρα τα μεσάνυχτα; Γιατί αυτό ήταν ο Μεσαίωνας. Καμιά θέση για το διαφορετικό. Η άγνοια εκεί οδηγούσε.

Και, αυτοί που δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της έρευνας(;), ρίχνουν και το ειρωνικό το σχόλιο: "Το 2022 υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στη μαγεία..."
Όχι, να γίνουμε όλοι "προοδευτικοί" και να τα γκρεμίσουμε όλα.
Γι αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. 

Δηλαδή, να μπαίνω για μάθημα, να τα λέω υπερπαντέλεια και να βγαίνω ράκος από το μάτι. Αμ, δεν σφάξανε. Θα συνεχίσω να μπαίνω για μάθημα, θα το κάνω υπερπανυπέροχα αλλά θα το κάνω, πάντα, φορώντας το στικάκι μου με τα ψηφιακά ξόρκια και ξεματιάσματα. 
Αυτό είναι πρόοδος κι όχι το να εγκαταλείπω, χωρίς δεύτερη σκέψη, την παράδοση.
Μπορώ να κουβαλάω εικόνες, ξόρκια, ευχές, σε ψηφιακή μορφή, μα στο κινητό μου, μα σε στικάκια και να τα έχω διαρκώς μαζί μου. Και να μην πιάνουν και έξτρα χώρο και να μην τσαλακώνονται σε πορτοφόλια, τσέπες, τσάντες...
Μπορώ να επικοινωνώ, πλέον, με την ξεματιάστρα μου μέσω Skype ή Zoom, χωρίς να χρειάζεται να μετακινούμαι στο ειδικό ξεματιάδικό της. Κερδίζω χρόνο και χρήμα κι έχω και την υγειά μου.

Εγώ λέω να εγκαταλείψουμε τα ψευτοπροοδευτικά στην άκρη και να αφήσουμε τον κοσμάκο να πιστεύει εκεί που θέλει. Να τον αφήσουμε να μην έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη στον εαυτό του, τις δυνατότητές του, να θεωρεί ότι κάθε αποτέλεσμα (επιτυχία ή αποτυχία) δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την προσπάθεια που καταβάλλει αλλά από τη μοίρα, το κισμέτ, τη θέση των άστρων, τις διαθέσεις (συνήθως κακές και φθονερές) των άλλων, το μεταφυσικό.

Αν δεν έχουμε τέτοια διάθεση, δεν μένει παρά να ξαναστήσουμε τις πυρές σε κεντρικές πλατείες και σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση να μπαρουτιάζουμε μάγους, μάγισσες, κοκκινομάλλες... 
Θα είχαμε πολλή δουλειά.







Δεν υπάρχουν σχόλια: