Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Μικρά Παιδιά, Μεγάλα Διλήμματα!

Κάποτε οι γονείς αντιμετώπιζαν το πρώτο σοβαρό δίλημμα (προίκα) για τα παιδιά τους, όταν αυτά έφταναν σε ηλικία γάμου. Οι γονείς στο μέλλον θα αντιμετωπίζουν το πρώτο σημαντικό δίλημμα (επιλογή φύλου και χαρακτηριστικών) για τα παιδιά τους, πριν καν αυτά γεννηθούν. Πολλοί γονείς σήμερα αντιμετωπίζουν το πρώτο μεγάλο δίλημμα για τα παιδιά τους, όταν αυτά φτάνουν σε ηλικία ένταξης στο Δημοτικό.
«Δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο»; Δύσκολος προβληματισμός για όσους συνειδητοποιούν ότι οι βάσεις της μαθητικής, τουλάχιστον, πορείας του παιδιού μπαίνουν σε αυτήν την ηλικία.
Οι γονείς που θα επιλέξουν το ιδιωτικό δημοτικό σχολείο δίνουν βαρύτητα στις υποδομές (όταν, βέβαια, αυτές αξιοποιούνται), τις συνθήκες υγιεινής, ασφάλειας, το διευρυμένο ωράριο (σωτήριο για εργαζόμενους γονείς) και στον έλεγχο των εκπαιδευτικών του. Εδώ, ακόμα και ο πιο άσχετος ή τεμπέλης εκπαιδευτικός δεν έχει την άνεση να δείξει ότι είναι τέτοιος. Το ιδιωτικό σχολείο λογοδοτεί στους γονείς. Αυτό μπορεί να τονώνει την υπευθυνότητα των δασκάλων απέναντι σε μαθητές και γονείς με ουσιαστικές απαιτήσεις. Από την άλλη, μπορεί να διαμορφώνει πελατειακές σχέσεις (όταν οι γονείς νομίζουν ότι είναι … φωτεινοί παντογνώστες) αφανίζοντας κάθε στοιχείο αντικειμενικής αξιολόγησης της επίδοσης και της συμπεριφοράς των μαθητών (κάπως έτσι δημιουργούνται τα κακομαθημένα). Το ιδιωτικό αποτελεί ένα ελεγχόμενο περιβάλλον - γκέτο(;) όπου κυριαρχούν η οικονομική και κοινωνική ομοιομορφία (όμως η κοινωνική πραγματικότητα είναι πλέον πολύ πιο σύνθετη). Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι το παιδί που εντάσσεται στο συγκεκριμένο περιβάλλον θα συναναστραφεί και με την πνευματική ελίτ της περιοχής του. Ηλίθιο και ακαμάτικο μπορεί να είναι εξίσου το παιδί του φτωχού και του πλουσίου. Τέλος, δεν είναι λίγα τα ιδιωτικά που, στην προσπάθεια να πείσουν ότι προσφέρουν έργο, ασκούν υπέρμετρη και άσκοπη πίεση στα παιδιά που σε αυτή την ηλικία έχουν περισσότερη ανάγκη το παιχνίδι από ό,τι το πολύωρο διάβασμα.
Από την άλλη, το δημόσιο δημοτικό έχει ένα πολύ θετικό στοιχείο. Είναι δωρεάν! Και κυρίως, δεν είναι «δήθεν». Είναι η πραγματικότητα, γεγονός που δεν αρέσει στους υστερικά υπερπροστατευτικούς γονείς μαμούχαλων παιδιών. Η συγκεκριμένη επιλογή φέρνει τα παιδιά από μικρή ηλικία σε επαφή με την κοινωνία, στην οποία, αργά ή γρήγορα, θα κληθούν να ζήσουν. Η συνύπαρξη παιδιών κάθε οικονομικής, κοινωνικής, μορφωτικής (στην επαρχία η «ελίτ;» δεν είναι αποκλεισμένη στην ιδιωτική εκπαίδευση, όπως συμβαίνει π.χ. στην Αθήνα), θρησκευτικής, επαγγελματικής ομάδας, προσφέρει στους μαθητές συνθήκες ουσιαστικής κοινωνικοποίησης και περισσότερες δυνατότητες απόκτησης δυναμισμού, αυτονομίας, προσαρμοστικότητας, δηλαδή, των ανακλαστικών που απαιτεί η ζωή. Το δημόσιο σχολείο είναι η αρχή της παρέας (οι περισσότεροι συμμαθητές μένουν στην ίδια γειτονιά σε αντίθεση με εκείνους των ιδιωτικών). Το πρόβλημα με τα δημόσια σχολεία είναι ότι κουβαλούν όλα τα αρνητικά του δημόσιου τομέα της χώρας μας. Εδώ ο άσχετος και τεμπέλης εκπαιδευτικός είναι ζαριά που αν σου κάτσει, «κλάψτε μανούλες». Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να τον ξεκουνήσει και να σώσει το παιδάκι σου. Και βέβαια, στο δημόσιο οι υποδομές -όταν υπάρχουν- μένουν συχνά αναξιοποίητες.
Ιδιωτική και δημόσια δημοτική ελληνική εκπαίδευση παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές αλλά και δυο μεγάλες ομοιότητες που δείχνουν ότι τελικά δε χρειάζεται και τόσο άγχος για την επιλογή (ο ρόλος της οικογένειας παραμένει ο πιο καθοριστικός). Η πρώτη (αρνητική) είναι η έλλειψη, σίγουρα με εξαιρέσεις (ελπίζω ότι θα αποφύγω αντιδράσεις), εκπαιδευτικών προσωπικοτήτων ικανών να εμπνεύσουν στα παιδιά όραμα, δυναμισμό και στόχους. Τη δεύτερη μου την επισήμανε ο γιος μου -με εμπειρία ιδιωτικού και δημόσιου σχολείου, ο οποίος διατείνεται ότι και στα δυο υπάρχει αναμφισβήτητα ένα πολύ μα πολύ θετικό στοιχείο. Το διάλειμμα!!!

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Σωτήρη,
Καλό Χειμώνα!

Έχω κάνει σε ιδιωτικό σχολίο ένα χρόνο (μετά διορίστηκα στο Δημόσιο), σε Δημόσιο σχολείο 4 χρόνια και σε φροντιστήριο 9 χρόνια. Τα συμπέρασματά μου είναι:

1ον) Μικρά Παιδιά, Μεγάλα Διλήμματα και Γονείς για Κλάματα.
2ον) Μεγάλα παιδιά, Μεγαλύτερα Διλλήματα και Γονείς για Κλάματα
3ον) Τα μεγάλα Παιδιά κάποια στιγμή γίνονται Γονείς!
4ον) Πήγαινε στο 1ο συμπέρασμα και ξαναδιάβασε προς τα κάτω.


Με εκτίμηση
Στέλιος Ορφανάκης
[Γονέας, Εκπαιδευτικός
πρώην Μεγάλο και Μικρό παιδί]

Ανώνυμος είπε...

Αρχή διαλόγου---------------------

Σωτήρη,

Μια ΠΡΟΤΑΣΗ!
Τα σχόλια μου και όλων των αναγνωστών σου που θέλουν να σχολιάσουν δεν δημοσιεύονται αμέσως. ΣΩΣΤΑ?

-ΣΩΣΤΑ!

Πρώτα τα διαβάζεις και μετά συνήθως (δεν έχω στοιχεία, υπόθεση κάνω) τα εγκρίνεις και δημοσιεύονται.

-Για προχώρα... που το πας.

Καθώς τα διαβάζεις σου προτείνω να διορθώνεις και κανένα γραμματικό και συντακτικό λάθος.... τι εκθεσάς είσαι... δηλαδή πρέπει να ξαναγίνω μικρός να έρθω στο φροντιστήριο σου? Έχω 2 λαθάκια λόγω κεκτημένης ταχύτητας και πλημμελούς ελέγχου στο προηγούμενο σχόλιο μου....δεν τα διορθώνεις...

-Έφτακεεεεεεεεεεε

Α Σωτήρη αν βρεις και κανένα λάθος στον παραπάνω διάλογο, διόρθωσε!
----------Τέλος διαλόγου!



Με εκτίμηση
Σ.Σ.Ορφανάκης

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Αγαπητέ Στέλιο,
αυτό που ζητάς (διόρθωση λαθών) θα ήταν φοβερή "καλότητα" από μέρους μου και δε φημίζομαι γι αυτό. Οπότε τα λάθη θα συνεχίσουν να δημοσιεύονται για να σε ξεμπροστιάζω!!! Πάντως τα λάθη είναι που το κάνουν το πράγμα πιο ζωντανό και λιγότερο στημένο. Μην ανησυχείς λοιπόν, δεν πρόκειται να σε παραξηγήσει κανείς εδώ μέσα.