Ξεκινώ το ταξίδι από την Αθήνα με προορισμό τη Λάρισα. Το μυαλό μου είναι στις πανελλαδικές.
Κινούμαι με μικρή ταχύτητα στα στενά δρομάκια της γειτονιάς με κατεύθυνση, αρχικά, τον κεντρικό δρόμο της περιοχής και, στη συνέχεια, τη λεωφόρο που θα με οδηγήσει στον προορισμό μου. Η κίνηση εκεί πυκνώνει. Αυτοκίνητα από διαφορετικές αφετηρίες εισβάλλουν στον μεγάλο αυτοκινητόδρομο από κάθε διασταύρωση που συναντώ. Κινούμαι, πλέον, με σταθερή ταχύτητα. Ακολουθώ την ίδια πορεία με πολλούς άλλους. Δεν ξεκινήσαμε από την ίδια αφετηρία αλλά με αρκετούς οδηγούς έχω τον ίδιο προορισμό.
Συμβαίνει στο ταξίδι μου ό,τι συμβαίνει και στο ταξίδι της ζωής. Άνθρωποι ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, ακολουθούν εναλλακτικές διαδρομές, κινούνται με διαφορετικές ταχύτητες, κάποια στιγμή φτάνουν στην ίδια λεωφόρο και κάποτε καταλήγουν στον ίδιο προορισμό.
Ταξιδεύω, πλέον, στη λεωφόρο. Το μυαλό μου συνεχίζει να ταξιδεύει στις Πανελλαδικές.
Πόσο θα ήθελα να το εξηγήσω αυτό στους μαθητές μου; Πόσο θα ήθελα να τους δείξω ότι η ζωή δεν είναι μονόδρομος. Είναι μονοπάτια, είναι δρόμοι, οι οποίοι, συχνά, οδηγούν στις ίδιες λεωφόρους. Να τους δείξω ότι για τον προορισμό δεν υπάρχει μία και μοναδική πορεία. Μπορεί κανείς να φτάσει σε αυτόν ακολουθώντας τον δικό του δρόμο, με τη δική του ταχύτητα. Η κίνηση της λεωφόρου δεν προέρχεται από έναν συγκεκριμένο δρόμο. Τροφοδοτείται από διαφορετικές αφετηρίες, πυκνώνει σε κάθε καινούρια διασταύρωση.
Σίγουρα, υπάρχουν οι μαθητές που το έχουν καταλάβει αυτό. Είναι εκείνοι που έχουν εντοπίσει εναλλακτικές λύσεις για τη μελλοντική πορεία τους. Με ωριμότητα (ορισμένων) ενηλίκων έχουν ενημερωθεί για τις επιλογές που τους προσφέρονται, για τις προοπτικές που ανοίγονται μπροστά τους, για τους δρόμους που μπορούν να τους οδηγήσουν σε επιθυμητούς στόχους. Το γεγονός ότι έχουν συνειδητοποιήσει εναλλακτικές πορείες, τους προσφέρει ηρεμία, βοηθάει στη συγκέντρωση και την οργανωμένη προσπάθεια. Η εμπειρία μου δείχνει ότι αυτή η κατηγορία υποψηφίων τα καταφέρνει -συνήθως- καλά όχι μόνο στις εξετάσεις αλλά και στη μετέπειτα ζωή της.
Αυτοί αποτελούν μια μειονότητα. Δυστυχώς. Οι περισσότεροι βαδίζουν προς τις εξετάσεις πλέοντας σε πελάγη άγνοιας, ισχυρίζονται ότι έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο όνειρο που θα τους έκανε ευτυχισμένους ενώ οτιδήποτε άλλο θα τους καθιστούσε δυστυχείς και θα τους έκανε να νιώθουν αποτυχημένοι. Στην πραγματικότητα δεν έχουν καν προορισμό.
Στην ερώτηση "για ποιον λόγο έχουν απορρίψει άλλους δρόμους", απαντούν με μισόλογα και, τις περισσότερες φορές, χωρίς επιχειρήματα. Δείχνουν ξεκάθαρα ότι η επιλογή τους δεν είναι αποτέλεσμα γνώσης. Έχουν παρασυρθεί από τα στερεότυπα ενός συντηρητικού περιβάλλοντος και μιας κοινωνίας που κινείται με γνώμονα δεδομένα του παρελθόντος. Εγκλωβισμένοι σε συντηρητικές επιλογές, έχουν ταυτίσει την ευτυχία, την καταξίωση, την ίδια την ύπαρξή τους με αντιλήψεις που αντικατοπτρίζουν άλλες εποχές και, συχνά, ανεκπλήρωτα όνειρα προηγούμενων γενιών. Όσο για την ενημέρωσή τους για τις εξελίξεις, που τρέχουν με ταχύτητα φωτός, ούτε λόγος.
Η άγνοια είναι κακός σύμβουλος, τροφοδοτεί το άγχος, τις εντάσεις, την αδυναμία συγκέντρωσης αλλά πώς να τους πείσεις γι αυτό; Συνεχίζουν παραζαλισμένοι και εξουθενωμένοι την πορεία τους μέσα στην ανασφάλεια, τα λάθη, τον πανικό, τα ξεσπάσματα, τα κλάματα, τα... τάματα.
Κάποιοι από αυτούς θα αναγκαστούν από τα δεδομένα να ακολουθήσουν διαφορετική πορεία. Και ίσως σε αυτή ανακαλύψουν τον πραγματικό προορισμό τους. Κάποιοι θα συμβιβαστούν με επιλογές που δεν είχαν σκεφτεί προηγουμένως. Κάποιοι θα ανακαλύψουν, ίσως πολύ, αργά και βίαια ότι το όνειρό τους δεν ήταν πραγματικά δικό τους.
Πόσο θα ήθελα να εξηγήσω στους μαθητές μου ότι η ζωή δεν είναι μονόδρομος. Είναι μονοπάτια και μικροί δρόμοι, που, συχνά, οδηγούν στις ίδιες λεωφόρους.
Καλή τύχη στις εξετάσεις σας! Εύχομαι η ζωή σας να είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι, όποιον δρόμο κι αν ακολουθήσετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου