Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

"You'll Never Walk Alone"

Βράδυ, 25 Μαΐου πριν λίγα χρόνια και μετά από συγκλονιστικό αγώνα -από εκείνους που οι ποδοσφαιρόφιλοι θεωρούν ότι «σπάνε καρδιές»- η Λίβερπουλ κατακτούσε το Champions League και οι εκστασιασμένοι οπαδοί της άρχιζαν, στην πραγματικότητα δεν είχαν σταματήσει καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, να τραγουδούν: «You ’ll Never Walk Alone» («Ποτέ δε θα βαδίσεις μόνος»). Ήταν οι ίδιοι οπαδοί που επί εικοσιένα χρόνια δεν εγκατάλειψαν την ομάδα τους και τη στιγμή εκείνη ζούσαν την ανταμοιβή της αδιατάρακτης πίστης τους, της «αφοσίωσής» τους στην αγαπημένη ομάδα τους.
Λίγες ώρες πριν παρόμοιες στιγμές ζούσαν οι οπαδοί της Λάρισας που μετά από, σχεδόν, μια δεκαετία περιπετειών κατάφερνε την άνοδό της στην κατηγορία των «μεγάλων». Κι εδώ τα πανηγύρια, η «ένθεη μανία» και ο «έξαλλος ενθουσιασμός» περίσσευαν αποδεικνύοντας τη μαζικότητα, τη γοητεία και την καταλυτική δύναμη που ασκεί το ποδόσφαιρο σε εκατομμύρια οπαδούς σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.
Κάθε στιγμή, σε κάποιο σημείο της γης ένας αγώνας, ένα γκολ, μια αψιμαχία, η κατάκτηση ενός τροπαίου ή μιας νίκης γίνονται αφορμή έντονων συγκινήσεων. Πάθος, έκσταση, χαρά, άγχος, λύπη, θαυμασμός, οργή, απογοήτευση είναι ελάχιστα από τα συναισθήματα ενός οπαδού τη στιγμή που η ομάδα του αγωνίζεται. Τι είναι, όμως, αυτό που προσδίδει στο ποδόσφαιρο τόσο οικουμενικά μαγικές ιδιότητες; Ποιοι λόγοι το καθιστούν για πάρα πολλούς ανθρώπους διαφορετικής κουλτούρας, καταγωγής, οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης συνώνυμο της πίστης και της λατρείας; Γιατί ασκεί παρόμοια επίδραση στον κάτοικο της Λάρισας, του Λίβερπουλ, του Μπουένος Άιρες, της Βαρκελώνης που τόσο διαφέρουν μεταξύ τους;
Εκείνο που τροφοδοτεί την απήχηση του συγκεκριμένου αθλήματος είναι, πάνω απ’ όλα, η ανάγκη μιας πίστης για τους περισσότερους ανθρώπους. Το ποδόσφαιρο αποτελεί μια «εύκολη» πίστη χωρίς πολλές και δυσνόητες φιλοσοφίες, ώστε τις αρχές του να τις κατανοεί ο καθένας ανεξάρτητα από το επίπεδο μόρφωσης και καλλιέργειας. Η συγκεκριμένη πίστη βασίζεται στο απλό και άρα εύληπτο τρίπτυχο «χρώμα, σήμα, σύνθημα», στοιχεία που μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας -ακόμη και ο εξαιρετικά και επικίνδυνα ηλίθιος- και γύρω από αυτά να χτίσει ένα είδος λατρείας προσδίδοντας νόημα στη ζωή του. Η ποδοσφαιρική ιδεολογία διαφέρει σημαντικά από τις αντίστοιχες πολιτικές και θρησκευτικές εξαιτίας της απλοϊκότητάς της. Προσφέρει μια κατανοητή κουλτούρα ενώ η πολιτική και η θρησκεία προβάλλουν πλήθος απαιτήσεων ακόμη και για μια απλή θεώρησή τους. Η πίστη στην ομάδα δεν προϋποθέτει γνώσεις, προβληματισμό ή λογική. Το μόνο που χρειάζεται είναι το ισχυρό -συχνά ακραίο- συναίσθημα κάτι που καθιστά προσβάσιμη τη συγκεκριμένη ιδεολογία στον καθένα.
Η μαζικότητα είναι σίγουρα μια ακόμη αιτία της απήχησης του ποδοσφαίρου, αφού η αφοσίωση του ατόμου σε μια ομάδα (κάποτε σε ανθρώπους που δε γνωρίζουμε καν) αποτελεί την εγκατάλειψη του «εγώ» και την ένταξη σε ένα σύνολο ταγμένο σε συγκεκριμένο σκοπό, πολύ πιο δυνατό που μπορεί να κάνει τη φωνή του να ακουστεί. Σ’ αυτή την περίπτωση ο οπαδός νιώθει ότι εγκαταλείπει την ασήμαντη ατομικότητά του και εντάσσεται σ’ ένα πλήθος με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ταυτότητας και συμπεριφοράς. Η είσοδος στο γήπεδο -ναό- σημαίνει εγκατάλειψη κάθε ατομικής ιδιότητας και συμμετοχή σε κάτι ομαδικό, σε μια ιεροτελεστία. Είναι η αίσθηση ισότητας, αφού στις κερκίδες ο γιατρός, ο μηχανικός, ο δάσκαλος, ο φοιτητής, ο πλούσιος επιχειρηματίας, ο μεροκαματιάρης γίνονται ένα. Εκεί η αίσθηση της αδυναμίας, της ανασφάλειας, της μετριότητας δίνει τη θέση της στη δύναμη που απορρέει από τη μαζικότητα και τον κοινό σκοπό.
Η ανάγκη εκτόνωσης, έκφρασης της καταπιεσμένης επιθετικότητας και η αναζήτηση της έντασης που δεν υπάρχει στην καθημερινότητα των περισσοτέρων, αποσαφηνίζει περαιτέρω τα χαρακτηριστικά της πίστης των οπαδών του ποδοσφαίρου. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι οι τάξεις των οπαδών κυριαρχούνται ακόμη από την ανδρική παρουσία, αφού ο άνδρας γαλουχείται, ακόμη, από παρόμοιες … αξίες! Το γήπεδο και κυρίως οι θέσεις των οπαδών αποτελούν ένα από τα τελευταία ανδρικά προπύργια σ’ έναν κόσμο που βαδίζει δυναμικά προς την ισότητα των φύλων.
Όμως και ορισμένες ακόμη παράμετροι τονώνουν την πίστη σε μια συγκεκριμένη ομάδα. Είναι κάποτε η ομάδα η μόνη αφορμή για να αισθάνονται υπερήφανοι οι κάτοικοι μιας περιοχής, μιας πόλης, μιας χώρας. Για τους κατοίκους μιας περιοχής που δεν έχει να επιδείξει πλούσια παράδοση, που δε χαρακτηρίζεται από καλλιτεχνική, επιστημονική ή οικονομική δραστηριότητα άξια λόγου, που κάποτε αισθάνεται ότι δε διαθέτει καν φυσική ομορφιά, που με λίγα λόγια δε βρίσκει στοιχεία κοινωνικής συνοχής και αιτίες τόνωσης του συλλογικού συναισθήματος η ομάδα αποτελεί σημείο αναφοράς και ενίσχυσης μιας ανύπαρκτης, κατά τα άλλα, αυτοπεποίθησης. Είναι η αίσθηση ότι οι νίκες της ομάδας, οι πρωτιές της ανήκουν σε όλους. Η πορεία της, για τον οπαδό, ταυτίζεται με εκείνη της περιοχής και τις ελπίδες του για ανάκαμψη και έξοδο από την ανωνυμία του ίδιου!
Δεν είχα ποτέ την αίσθηση αφοσίωσης του οπαδού. Το έβρισκα ανέκαθεν εξαιρετικά βαρετό και σίγουρα μη αναγκαίο. Ποτέ, βέβαια, δε με άφησε ασυγκίνητο ένα ωραίο παιχνίδι. Κάτι τέτοιο, ακόμη, λειτουργεί σαν μηχανή του χρόνου ανακαλώντας στη μνήμη μου κάτι από την ένταση των Κυριακών, τότε που περιμέναμε την ώρα της αναχώρησης για το γήπεδο, την αίσθηση ελευθερίας μακριά από αυστηρούς ελέγχους σ’ ένα χώρο που επιτρέπονταν σχεδόν τα πάντα, τα πανηγύρια, τις συγκλονιστικές στιγμές που νιώσαμε με την κατάκτηση κυπέλλου και πρωταθλήματος, την αίσθηση «μεγαλείου», όταν παρακολουθούσαμε ευρωπαϊκούς αγώνες της αγαπημένης ομάδας μας.
Μπορεί ποτέ να μην είχα ανάγκη αυτή την περίεργη κοινωνικότητα του οπαδού, αλλά καταλήγω στο ότι για ορισμένους είναι ωραίο να είσαι οπαδός, γιατί αυτό σημαίνει ότι … «ποτέ δε θα βαδίσεις μόνος»!

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εάν όλη αυτή η ψυχική ενέργεια διοχετεύονταν σε άλλους, προβληματικούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, τι θεαματικά αποτελέσματα θα είχαμε;!
Διονυσιακές τελετές θυμίζουν οι ποδοσφαιρικοί αγώνες.
Απολλώνια πράξη/σωτηρία...
να σκάσουμε τη μπάλα του πλησίον μας
Ιάσονας

Ανώνυμος είπε...

Κατά τη ταπεινή μου άποψη ο οπαδός γενικά, μπορεί να ασχοληθεί και με άλλου είδους δραστηριότητες εάν θέλει να βγεί η πόλη ή η χώρα του από την αφάνεια...Θα ήταν περισσότερο ωφέλιμο αν όλη την ενέργεια που έχει για να φωνάζει συνθήματα και να σπάει καρέκλες την διοχέτευε σε αναζήτηση τρόπων με τους οποίους θα αναπτυσόταν κατάλληλα η πόλη ή η χώρα...Τότε πραγματικά ποτέ δε θα βαδίσει μόνος...Όσο για την δική μας πόλη δεν νομίζω ότι υπάρχουν και πολ΄΄α να αναδείξουμε(αν κάνω λάθος διορθώστε με) εκτός από την αρχαία πόλη η οποία βρίσκεται κάτω από το κέντρο...Μου φαίνεται λίγο ουτοπικό να μετακινηθεί το κέντρο σε άλλη περιοχή οπότε ας είμαστε περήφανοι για τις αποδόσεις της ομάδος μας.....

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Ιάσονα
αν στην ψυχική ενέργεια προσθέσουμε και το χρήμα που σπαταλάται στο συγκεκριμένο χώρο, τις κρατικές επιχορηγήσεις, το χάρισμα χρεών, την πληρωμή αστυνομικών δυνάμεων και την αποπληρωμή καταστροφών, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τα θεαματικά αποτελέσματα που θα μπορούσαμε να έχουμε! Ίσως μερικά νοσοκομεία, πιο εύρωστα ταμεία, εκσυγχρονισμός σχολικών μονάδων, παραγωγικές επενδύσεις θα άλλαζαν το τοπίο. Αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν σχεδιασμό και γνώση ενώ στο ποδόσφαιρο κυριαρχούν οι αρπαχτές.


Σταυρούλα
ελπίζω να μη βρεθείς στο δρόμο κάποιου οπαδού, γιατί μ' αυτά που γράφεις, θα έχεις άσχημα ξεμπερδέματα!!! Ο οπαδός δύσκολα θα προχωρήσει σε άλλες αναζητήσεις, γιατί κάτι τέτοιο θα απαιτούσε πέρα από συναισθηματική ορμή και πνευματική. Κι αυτό είναι μάλλον κουραστικό!
Όσο για την πόλη μας θα μπορούσε να στηρίξει τη συλλογική συνείδησή της στο ότι "έχουμε τον καλύτερο φραπέ"! Δεν ξέρω βέβαια πόσο συγκινητικό και συναρπαστικό θα ήταν το συγκεκριμένο σύνθημα, αλλά σίγουρα θα ήταν πιο οικονομικό και βλαβερό από το ποδόσφαιρο!

Κομπιναδόρος είπε...

Σταυρούλα_

«Κατά τη ταπεινή μου άποψη ο οπαδός γενικά, μπορεί να ασχοληθεί και με άλλου είδους δραστηριότητες εάν θέλει να βγει η πόλη ή η χώρα του από την αφάνεια»

Είμαι οπαδός της Λάρισας. Το γήπεδο είναι ένας ωραίος τρόπος για να εκθέσεις τις απόψεις σου καθώς όχι μόνο πολλοί άνθρωποι βρίσκονται εκείνη την ώρα στο γήπεδο,αλλά και άλλοι τόσοι παρακολουθούν από τον καναπέ τους. Συγκεκριμένα για τους οπαδούς της Λάρισας έχω να πω πως πολλές φορές έχουν δραστηριοποιηθεί και σε άλλους τομείς εκτός από το ποδόσφαιρο. Είναι αυτοί που στις πυρκαγιές το καλοκαίρι έγραψαν σε πανό «θέλετε την ψήφο? Λύστε μας το γρίφο, γιατί τόσες φωτιές γιατί τόσες ανθρώπινες ζωές» ενώ πρόσφατα έγραψαν το εξής «ομόλογα-siemens-dvd δεν φταιν για όλα οι οπαδοί, εσείς να πάτε φυλακή!». Και πολλές φορές στο site τους καταπιάνονται με άσχετα με το ποδόσφαιρο θέματα. Αν ανήκεις λοιπόν κάπου, και αυτό το κάπου έχει απήχηση στο ευρύ κοινό οι απόψεις σου ακούγονται και υπολογίζονται περισσότερο. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τους οπαδούς.

Ανώνυμος είπε...

Δεν μίλησα για συγκεκριμένους οπαδούς αλλά γενικά για τους οπαδούς..Έχω αρκετους φίλους οι οποίοι είναι οπαδοί της Α.Ε.Λ. και γνωρίζω πως δραστηροποιούνται και σε άλλους τομείς...Στις πρώτες σειρές του σχολίου μου ανέφερα ότι οι οπαδοί θα πρέπει να ενεργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να ωφελείται η πόλη τους ή η χώρα τους και κατ' επέκταση ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο...Από τους οπαδούς των επαρχιακών πόλεων δεν έχω δει ενέργειες με στόχο την ανάδειξη των πόλεών τους παραμόνο ''επιθέσεις'' στην εκάστοτε κυβέρνηση....Δεν αντιλέγω ότι το γήπεδο είναι ένας τρόπος έκφρασης αλλά δεν συμφωνώ με το να μένουμε μόνο σε αυτό...Και για να το κάνω και πιο συγκεκριμένο η Λάρισα αυτή τη στιγμη χρειάζεται κάτι παραπάνω από οπαδούς.Χρειάζεται τρόπους με τους οποίους θα αναπτυχθεί και θα αναδειχθείκαι σε άλλους τομείς εκτός του ποδοσφαίρου για να μην φτάσουμε στο σημείο να θέτουμε ως κίνητρο για τους επισκέπτες της πόλης μας ότι το μόνο που έχουμε(και θα συμφωνήσω με τον κ.Ζάχο) είναι ''ωραίο φραπέ''..

psyARIS είπε...

Το ποδόσφαιρο καλώς η κακός έχει μια μεγάλη απήχηση στον άνθρωπο..Είναι δικαίωμα του καθενός όμως να διαλέξει αν θέλει να είναι οπαδός ή φίλαθλος μιας ομάδας.
Ο άνθρωπος όπως είπε ο κ.Ζάχος όταν πηγάινει στο γήπεδο ξεχνάει τις διαφορές που έχει με τον διπλανό του,οικονομικές κοινωνικές επαγγελματικές κ.τ.λ.Αυτό όμως δεν είναι κακό!Βέβαια πολύ πηγαίνουν στο γήπεδο για να βρίσουν,να εκτονοθούν,να ''βγάλουν'' αυτά που έχουν μέσα τους άλλα δεν μπορούν να τα πούνε,άλλοτε στην γυναίκα τους και άλλοτε στο αφεντικό τους!Αυτοί όμως δεν αποκαλούνται οπαδοί αλλά φίλαθλοι!Πηγαίνουν στο γήπεδο μόνο και μόνο για να περάσει,ευχάριστα και μακριά απο την πραγματικότητα, το απόγευμα τους.
Οι οπαδοί από την άλλη θέλουν και προσπαθούν να εμψυχώνουν την ομάδα μέσα απο συνθήματα,πλακάτ,πανό με ότι δηλαδή περνάει από το χέρι τους.Θεωρούν την ομάδα ως ιδανικό,ως τρόπο ζωής.Ζούνε όλοι για την Κυριακή!Είναι καθαρά όμως επιλογή τους!Μπορούν άνετα να τους γράψουν όλους και να μείνουν σπίτι με τις γυναίκες τους,τα παιδιά τους ή να πάνε για καφέ με τις φίλους τους.Όμως αυτοί εκεί,κοντά στην ομάδα..Παντού και πάντοτε..
Τέλος,πρόσφατα κάποιος με ρώτησε γιατί είμαι Παναθηναικός και του απάντησα πως έτσι μου έμαθαν απο το σπίτι!Όμως δεν με ρώτησε σε ποια ηλικία άρχισα να είμαι Παναθηναικός!Άρχισα απο πολύ μικρή ηλικία όταν ο Παναθηναικός διέπρεπε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό..Και συνεχίζω να είμαι ακόμα και σήμερα, έχοντας μάθει ιστορίες και νοοτροπίες από άλλους συλλόγους για να ξαναζήσω πάλι τέτοιες ιστορικές στιγμές..
Και ρωτώ: '' γιατί όλοι οι λαρισαίοι τις ηλικίας μου (16 17 18) άλλαξαν ομάδα πριν απο 4-5 χρόνια οταν η αέλ ανέβηκε στα μεγάλα ''σαλόνια'';;Θα μπορούσα να το είχα κάνει και εγώ πολύ άνετα!Τότε όμως δεν θα υποστήριζα αυτό που είναι γνωστό σε όλους μας ''ΣΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΛΥΠΕΣ ΜΑΖΙ''...

Κομπιναδόρος είπε...

Stavroula
Οι οπαδοί ασχολούνται με το ποδόσφαιρο! Είναι λογικό την πόλη να την αναδεικνύουν μέσα από το ποδόσφαιρο κυρίως! Αν ασχολούνται με άλλα θέματα μετά χάνουν την οπαδική τους ιδιότητα. Θα λέγονται «αναδεικτές των πόλεων» τότε!, αλλά εμείς μιλάμε για οπαδούς, δηλαδή για ποδόσφαιρο. Ο καθένας στο είδος του! Νομίζω πως ξεφύγαμε λίγο από το θέμα!

*την λέξη «αναδεικτές» μην κάνετε τον κόπο να την ψάξετε σε κάνα λεξικό!! :P

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Ο/Η psyARIS είπε...
"Θεωρούν την ομάδα ως ιδανικό,ως τρόπο ζωής."
---
Σ' αυτό ακριβώς το σημείο είναι η βασική διαφωνία(;) μου. Όταν η ομάδα είναι το ιδανικό κι απ' αυτό ρυθμίζονται αρκετές επιλογές και ο τρόπος ζωής ενός ατόμου, θεωρώ ότι αυτό γίνεται αιτία το συγκεκριμένο άτομο να χάνει πολλά άλλα που προσωπικά τα θεωρώ ... πιο ιδανικά. Η απλοϊκότητα του ποδοσφαίρου δε διευρύνει αλλά περιορίζει ορίζοντες αναζήτησης. Είμαι λάτρης του παιχνιδιού, οποιουδήποτε "παιχνιδιού" και πιστεύω ότι ο οπαδός χάνει πολλά από το ίδιο το παιχνίδι. Χάνει ακόμη και το θέαμα, το οποίο μπορεί τελικά να μην το προσφέρει η δική του ομάδα αλλά η αντίπαλη.

Όσο για τον τύπο που σε ρώτησε, νομίζω ότι τον γνωρίζω. Μην τον παραξηγείς! Ξέρω πολύ καλά ότι κι εκείνου του αρέσει το "παιχνίδι" και πολύ συχνά το προκαλεί!

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Ο/Η SpAdE είπε...
"Θα λέγονται «αναδεικτές των πόλεων» τότε!"
---
Πολύ καλό!!! Νομίζω ότι ο Μπαμπινιώτης θα αρχίσει να χάνει τον ύπνο του!
SpAdE να γνωρίζεις ότι και η Σταυρούλα ασχολείται με αθλητισμό και μάλιστα στην πιο άγρια μορφή του. Ασχολείται με το μπαλέτο! Πάντως αν συνεχίσει να σου την μπαίνει, ξέρω πού μένει...

Ανώνυμος είπε...

Θα ξεκινήσω με όσα είπε ο/η psyaris..Αυτό ακριβώς αναρωτιάμαι και εγώ...Οι οπαδοί και οι φίλαθλοι ακολουθούν μια ομάδα από την αρχή ως το τέλος είτε αυτή ανήκει στην Δ' Εθνική είτε στην Α' Εθνική.Θα το δεχόμουν να αλλάξει κάποιος ομάδα από την μια στιγμή στην άλλη εάν ήταν γνώστης της ιστορίας της ομάδος που επρόκειτο να ακολουθήσει και εάν η ομάδα στην οποία ανήκε μέχρι τότε δεν τον εξέφραζε πλήρως...Δυστυχώς αυτό δεν έγινε στην περίπτωση της Α.Ε.Λ. από την πλειονότητα των τωρινών της φιλάθλων...


Τώρα για τον/την spade μπορείς να μου εξηγήσεις τι ακριβώς περιελαμβάνει η ''οπαδική ιδιότητα''?Δεν είπα ότι είναι κακό να ασχολείται με το ποδόσφαιρο αλλά να μην το προβάλλει ως κάτι σημαντικό και ως έναν τρόπο προσφοράς στην πόλη...


κ.Ζάχο σας ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση..!!!!!!!Άλλα λέγατε το πρωί όμως..Θα σας έχω υπόψην μου να σας καλέσω στον γάμο μου για να μου πείτε και του χρόνου...Αλλά που θα πάει..Σήμερα,αύριο θα σας πετύχω...

Κομπιναδόρος είπε...

Ο Σωτήρης ζάχος είπε
«Πολύ καλό!!! Νομίζω ότι ο Μπαμπινιώτης θα αρχίσει να χάνει τον ύπνο του»

-Αμα διαβάζει τακτικά αυτά που γράφω μάλλον τον βλέπω να το ρίχνει και στα σκληρά!! Όχι τίποτα άλλο, μετά θα τον βρουν θετικό και-με τη φόρα που έχουν πάρει- θα νομίζουν ότι τα λεξικά τα έγραφε με τη βοήθεια αναβολικών :P . ντοπέ !!

«Πάντως αν συνεχίσει να σου την μπαίνει, ξέρω πού μένει...»

-ενδιαφέρον…


--ρε συ stavroula! Θα συμφωνήσουμε ποτέ?!! Τέλος πάντων, περί «οπαδικής ιδιότητας» τώρα! Οπαδός είναι ο ακόλουθος, ο υπέρμαχος, στη συγκεκριμένη περίπτωση μιας ομάδας. Ο όρος οπαδός(κάποιας ποδοσφαιρικής ομάδας) δεν συνεπάγεται με κάτι άλλο εκτός από αυτό. Στον προσωπική του ζωή μπορεί να είναι οικολόγος, να είναι μέλος της greenpeace, να βοηθάει τους φτωχούς, να μαζεύει τα σκουπίδια εθελοντικά…… να βοηθάει στην «ανάδειξη της πόλης του και σε άλλους τομείς»! Εμείς όμως μελετάμε την οπαδική πλευρά του! Τι κάνει σαν οπαδός, όχι σαν πολίτης, όχι σαν ανθρωπιστής, όχι σαν οικολόγος, όχι σαν «αναδεικτής πόλεων»!

*είμαι έτοιμος να ακούσω τις ενστάσεις σου stavroula!!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ spade..Αν συμφωνούσαμε δεν θα υπήρχε λόγος να κάνουμε αυτή τη συζήτηση και να είχαμε διαφορατικές προσωπικότητες..!!!
Μου δίνεις την εντύπωση πως το κείμενο το διάβασες απλά για να περάσεις την ώρα σου και δεν έδωσες την απαιτούμενη βάση...
Στην τελευταία παράγραφο γίνεται λόγος για την προσπάθεια που κάνουν οι οπαδοί για να βγει η πόλη τους από την αφάνεια και σε αυτό το σημείο είναι που έκανα την παρέμβασή μου...
Γνωρίζω πως κάποιος λέγετε οπαδος επειδή ακολουθεί και υποστηρίζει μία ομάδα όπως επίσης γνωρίζω πως έξω από το γήπεδο ο κάθε ένας από αυτούς είναι ξεχωριστή προσωπικότητα...Με αυτό που διαφώνησα ήταν ότι εφόσον έχουν την δυνατότητα να ακουστεί η φωνή τους μέσα από το γήπεδο και εφόσον κάθε ποδοσφαιρικός αγώνας προβάλεται από την τηλεόραση δεν χρησιμοποιούν αυτή τους τη δυνατότητα για να επιτύχουν κάτι για την ανάπτυξη της πόλης τους....Αυτό είναι όλο....Και αν έχεις να μου προβάλεις επιχειρήματα τα οποία μπορούν να με πείσουν για το αντίθετο με μεγάλη μου χαρά θα τα ακούσω...!!!

Ανώνυμος είπε...

Xmmm
Γιατί έχω την εντύπωση ότι αν βρεθούμε όλοι μαζί μπορεί και να το κάνουμε ΓΗΠΕΔΟ!
Πάντως έγω είμαι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και WAlk Alone με τις κούπες!
Γεια σου Σωτήρη!!!

Σ.Σ.Ο

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

"Xmmm
Γιατί έχω την εντύπωση ότι αν βρεθούμε όλοι μαζί μπορεί και να το κάνουμε ΓΗΠΕΔΟ!"
---
Θα ήταν από τα πιο ενδιαφέροντα και ποιοτικά γήπεδα! Παρατηρώ με μεγάλη ευχαρίστηση ότι αν και το θέμα θα μπορούσε να πυροδοτήσει καταστάσεις, τα πνεύματα κινούνται σε επίπεδο εκπληκτικής νηφαλιότητας, αξιοπρέπειας και κυρίως χιούμορ!

Κομπιναδόρος είπε...

Ναι βρε συ stavroula! Κάνουν προσπάθεια να αναδείξουν την πόλη τους οι οπαδοί! Αλλά κυρίως μέσα από το ποδόσφαιρο. Μία κατάκτηση κυπέλλου για την ομάδα αποτελεί ανάδειξη της πόλης του, μία καυτή ατμόσφαιρα αποτελεί αναδειξη της πόλης του για τον οπαδό! γράφουν μηνύματα κατά καιρούς στα πανό τους, τι άλλο να κάνουν? Να κάνουν πανό πε φωτογραφίες από τα αξιοθέατα(λέμε τώρα) της Λάρισας?(ζήσε τον μύθο σου στη Λάρισα :P!!)

*τώρα τελευταία όλες οι γυναίκες κόντρα μου πάνε! Τι συνασπισμό έχετε κάνει εναντίον μου?!!

*Κ. Σωτήρη στείλτε μου με e-mail οδό και αριθμό κατοικίας….
(πωπω!αν είχε φωτογραφία μου η stavroula θα της πετούσε βελάκια)

Ανώνυμος είπε...

Ο.κ. spade...Πάω πάσσο....Οπότε όταν περάσω με το καλό σε λίγο καιρό στην πόλη που θέλω θα τους πω πως αξίζει να πάει κανείς στη Λάρισα επειδή κατάφερε ύστερα από πολλά χρόνια να ανέβει στην Α' Εθνική...Πολύ καλό θα το έχω υπόψην μου...

Μην ανησυχείς δεν συνηθίζω να εκφράζομαι με αυτόν τον τρόπο...Οπότε εάν είχα φωτό σου δεν θα γινόταν στόχος για τα βελάκια...Αλλά ποτέ δεν ξέρεις..Όσο για τον συνασπισμό των γυναικών ίσως να ευθύνεσαι και εσύ σε ένα βαθμό...Σκέψου το...