Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Σύγχρονη Τεχνολογία ή ... "Γονείς στα κάρβουνα"

Η τηλεόραση αποτελούσε για τη συχωρεμένη τη γιαγιά μου εφιάλτη! Το μαγκάλι όχι! Η γιαγιά είχε μια εκπληκτική άνεση στο χειρισμό του μαγκαλιού. Μπορούσε να το ανάψει μετατρέποντας το σπίτι της σε θάλαμο CO2. Με την τηλεόραση δεν κατάφερε να αποκτήσει ποτέ παρόμοια άνεση! Απ’ τη μια, η γιαγιά πιστεύοντας στον αμφίδρομο χαρακτήρα του μέσου, πριν ανοίξει την τηλεόρασή της, ταχτοποιούσε το σπίτι, φορούσε τα «καλά» της, έφτιαχνε με περίτεχνο τρόπο τα μακριά μαλλιά της, βεβαιωνόταν ότι τα πάντα ήταν σε "τάξη", θεωρώντας ότι οι άνθρωποι του «κουτιού» την έβλεπαν με την άνεση που τους έβλεπε κι εκείνη! Από την άλλη, διακατεχόταν από το φόβο του ολοκαυτώματος, της πιθανής καταστροφής! Το άνοιγμα της τηλεόρασης ισοδυναμούσε για τη γιαγιά με το πιο λεπτό και πολύπλοκο επιστημονικό πείραμα, θεωρώντας ότι η παραμικρή λάθος κίνηση, ως προς το χειρισμό της, ήταν ικανή να προκαλέσει έκρηξη με αποτελέσματα τουλάχιστον παρόμοια μ’ εκείνα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι μαζί! Το δραματικό της υπόθεσης είναι ότι η άγνοια και η απέχθεια της γιαγιάς για τη σύγχρονη τεχνολογία υπήρξαν οι αιτίες του τραγικού θανάτου της!
Τώρα, γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά, ενώ η μάνα μου επιμένει και με θερμοπαρακαλεί να γράψω επιτέλους κάτι «ωραίο και γλαφυρό για το πνεύμα των Χριστουγέννων» που πέρασαν, τι να πω; Ίσως είναι όλος αυτός ο ντόρος που ξεσηκώνεται κάθε λίγο και λιγάκι για τη χρήση των κινητών τηλεφώνων από τα παιδιά, για τους κινδύνους των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του Διαδικτύου, για τα αρνητικά γενικά της τεχνολογίας. Η ιστορία των γιαγιάδων μας φαίνεται ότι επαναλαμβάνεται με τον ίδιο γραφικό τρόπο.
Βλακείες! Εννοείται ότι όπως δεν έφταιγε η πέτρα, το μαχαίρι, η πλαστική σακούλα, η τσουγκράνα, το αλυσοπρίονο, η τσουκνίδα και ό,τι άλλο έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς ως φονικό όργανο, έτσι δε φταίνε σήμερα τα κινητά, οι υπολογιστές καθώς και τα περισσότερα τεχνολογικά επιτεύγματα που έρχονται να μας διευκολύνουν και να οργανώσουν καλύτερα τη ζωή και το χρόνο μας.
Δηλαδή, μπορεί να φταίει το αυτοκίνητο για όλους αυτούς τους θανάτους που μετράμε καθημερινά στην άσφαλτο και όχι η απεραντοσύνη της ηλιθιότητας εκείνου που το οδηγεί; Τα κινητά τηλέφωνα και οι υπολογιστές είναι υπέροχα και εκπληκτικά επιτεύγματα. Αποδεικνύουν το επίπεδο ευφυΐας και αποτελούν ελάχιστα δείγματα των ορίων της εφευρετικότητας και της καινοτομίας του ανθρώπινου πνεύματος. Κανείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα συγκεκριμένα μέσα κατέστησαν την ενημέρωση, την επικοινωνία και τη διαρκή πρόσβαση στη γνώση υποθέσεις τόσο απλοϊκές όσο και η αναπνοή, η οποία ακόμη και για τον πιο ανόητο είναι ενέργεια δεδομένη και αυτοματοποιημένη. Κανείς, παρά μόνο αν συναγωνίζεται σε ευφυΐα μια τυρόπιτα, ένα γογγύλι ή ένα μπιζέλι, έχει τη δυνατότητα να αμφισβητήσει ότι όλα αυτά τα θαυμαστά επιτεύγματα παρέχουν δυνατότητες εξοικονόμησης χρόνου και άνεσης που ούτε μπορούσαμε να φανταστούμε μια δεκαετία πριν!
Οπότε και για να μη χανόμαστε σε άσκοπες και βασανιστικές σκέψεις, τα καημένα τα μηχανήματα δε φταίνε στο παραμικρό. Εκείνο που φταίει, σε κάθε περίπτωση, είναι η κουλτούρα του χρήστη. Και πού μας οδηγεί αυτό; Μα, είναι απλούστατο! Στη διαπαιδαγώγηση και άρα στις αδυναμίες αρκετών γονιών και εκπαιδευτικών! Τι καλά! Πάλι μπροστά μας η άγνοια, ο συντηρητισμός και το μαύρο σκοτάδι του Μεσαίωνα. Έτσι είναι και δε σηκώνω αντιρρήσεις, γιατί οι αντιρρήσεις χρειάζονται και επιχειρήματα λογικά τεκμηριωμένα κι όχι άναρθρες κραυγές, δάκρυα και σπαραχτικούς λυγμούς για την "αθωότητα που χάθηκε", για την "ανθρωπιά που ποδοπατήθηκε", για την "επικοινωνία που εξοβελίστηκε", για την "ηρεμία του παρελθόντος που μας άφησαν χρόνους και καιρούς".
Με το καλό και τα κόλλυβα, αλλά μέχρι εκεί!
Η ευθύνη για τον τρόπο χρήσης των σύγχρονων τεχνολογιών βαραίνει αποκλειστικά εκείνους που έχουν αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς. Τους γονείς, που όταν αποκτούσαν παιδιά μάλλον αγνοούσαν και τι σημαίνει αυτό και τους εκπαιδευτικούς, που όταν επέλεγαν επάγγελμα είχαν στο μυαλό το άραγμα και τη σιγουριά μιας μόνιμης θέσης κι όχι το βάρος των ευθυνών της θέσης αυτής. Γιατί, όταν ο καλοσυνάτος γονιός που αγοράζει στον κανακάρη ή στην κανακάρα(;) του κινητό ή υπολογιστή ή ό,τι άλλο, επειδή «έχουν και οι άλλοι» και το παιδί θα αισθάνεται μειονεκτικά, χωρίς και να έχει τη δυνατότητα να τους δείξει την αξία, τη χρησιμότητα αλλά και τους πιθανούς κινδύνους των μέσων αυτών, τότε δε μας φταίει η τεχνολογία αλλά η ανοησία του γονιού. Ανοησία που είναι και μεταδοτική! Οπότε, αν κάτι πρέπει, έτσι κι αλλιώς, να ρίξουμε στην πυρά, αυτό ας μην είναι η τεχνολογία και τα επιτεύγματά της αλλά οι συγκεκριμένοι γονείς!
Γιατί, από το να έχω τέτοιους γονείς, θα προτιμούσα να φάω το μαγκάλι με τα αναμμένα κάρβουνα της γιαγιάς. Μικρότερο το κακό! Δηλαδή, το παιδί θα νιώθει μειονεκτικά, εξαιτίας της έλλειψης κινητού αλλά όχι εξαιτίας της βλακείας του, της άγνοιας και της αδυναμίας του να εκφράσει λόγο ολοκληρωμένο και σκέψη λογική; Μα αν καλοί μου άνθρωποι διδάσκετε στα παιδάκια σας από αυτή την ηλικία ότι η αξία τους είναι ταυτισμένη με το τελευταίο μοντέλο κινητού ή υπολογιστή, θα καταφέρετε ποτέ να τα πείσετε να δώσουν βαρύτητα σε πιο σημαντικά ζητήματα; Όχι, γιατί αν υπάρχει κάποιος να το πιστεύει αυτό, δεν πρέπει να λέγεται γονιός ή εκπαιδευτικός! Terminator να λέγεται κι ας γίνει στάχτη και μπούλμπερη! Από κανέναν δε θα λείψει και -όπως λέω πάντα- θα πάψει να σπαταλά και το υπερπολύτιμο για όλους O2!
Αν δεν κατανοήσουμε ότι οι εφιάλτες μας δεν πηγάζουν από την πρόοδο αλλά από την έλλειψη προετοιμασίας γι αυτή, δεν πρόκειται ποτέ να απαλλαγούμε απ’ αυτούς!
*Το σκίτσο από τον ΑΡΚΑ

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι ψάχνεις τώρα Σωτήρη. Ζεις στην εποχή:
α) του Google (όπου ο κάθε άσχετος νομίζει ότι η αναζήτηση "έτοιμων" λύσεων θα του λύσει οποιοδήποτε πρόβλημα)
β) του Cucci, της Prada της (πλέον) Versace κ.λ.π οπότε το τελευταίο μοντέλο της Nokia σου δίνει την ψευδαίσθηση της συμμετοχής στο παγόσμιο παιχνίδι του Life Style
γ) όπου ο κόσμος δεν αγοράζει με βάση την ποιότητα (δεν μπορεί να την ξεχωρίσει ή και να την απαιτήσει) αλλά αγοράζει με βάση την αγοραστική του δύναμη
δ) όπου ο λογικός λόγος δεν μπορεί να γίνει κατανοητός ανάμεσα στις πομφόλυγες που μας κατακλύζουν.
Τι ψάχνεις Σωτήρη...τσ τσ τσ

Στέλιος Ορφανάκης συμπολίτης(?) του Σωτήρης Ζάχου

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Το θέμα είναι ότι δεν ψάχνω το παραμικρό! Πλέον απλώς παρατηρώ και καταγράφω μια πραγματικότητα. Μου αρέσει η εποχή μας. Τη λατρεύω! Είναι καλύτερη από όσες έχουν προηγηθεί.
Η ύπαρξη άσχετων που λόγω άγνοιας την καταδικάζουν είναι δεδομένη, όπως συνέβαινε και θα συμβαίνει πάντα.
Η δυνατότητα του καθενός να αξιοποιεί τα καλούδια που μας προσφέρονται και (κυρίως) να αποφεύγει τους αδαείς στην καθημερινότητά του είναι η μεγάλη ελευθερία του. Πόσοι άραγε την αξιοποιούν;
Όσο για το "ο λογικός λόγος δεν μπορεί να γίνει κατανοητός" μην είσαι απόλυτος. Υπάρχουν ορισμένοι -τον τελευταίο καιρό έχω ανακαλύψει αρκετούς- που επιδιώκουν και διακρίνουν το λογικό απορρίπτοντας το λαϊκιστικό, το μέτριο και το βλακώδες.
Το τραγικό είναι η αδυναμία (φόβος) κάποιων ανθρώπων να απομακρυνθούν από τη μετριότητα που τους περιβάλλει, έστω κι αν συνειδητοποιούν πόσο κακό τους προκαλεί αυτή!