Και τώρα θα μείνουν σπίτι και οι ηλίθιοι. Επιτέλους!

Η δουλειά τελείωσε.

Έφτασε η ώρα της καθημερινής ενημέρωσης.

Τα νέα είναι καλά.

Πολύ καλά, θα έλεγα.

Επιτέλους, αυτό που έπρεπε  να έχει γίνει εδώ και δέκα μέρες, γίνεται από αύριο. Απαγόρευση κυκλοφορίας και ελπίζω αυστηρή επιτήρηση και ακόμη αυστηρότερες τιμωρίες για τους παραβάτες. Χωρίς εξαιρέσεις.

          Κάποιοι, φαντάζομαι, τώρα θα αρχίσουν τις κλασικές μπούρδες περί αυταρχικού μέτρου και άλλες τέτοιες, δήθεν προοδευτικές υστερίες και ανοησίες, οι οποίες θα συνοδεύονται, φαντάζομαι πάλι, από δακρύβρεχτες αναλύσεις περί κατάλυσης της δημοκρατίας, περιορισμού της ατομικής ελευθερίας, επιβολής δικτατορίας και άλλα τέτοια φαιδρά. Βλακείες!

Ωραία θα ήταν να κυριαρχεί η Αναρχία. Και δεν εννοώ την «αναρχία», όπως μπορεί να την αντιληφθεί το ακατοίκητο κεφαλάκι του κάθε καταστροφέα και χουλιγκάνου που κυκλοφορεί με πέτρες και μολότοφ προσπαθώντας να επιβάλει τη δική του εξουσία και διάθεση. Αυτοί είναι τουλάχιστον αδύνατο να αντιληφθούν ακόμη και βασικές αρχές της αναρχίας.

Εννοώ την αναρχία που προϋποθέτει την ωριμότητα του κοινωνικού συνόλου σε βαθμό που δεν θα χρειαζόταν ο οποιοσδήποτε νόμος. Ο καθένας μας θα γνώριζε τα όρια της δράσης του -και αυτό εμπεριέχει όχι μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις, θα αισθανόταν ελεύθερος μέσα σε αυτά, θα τα σέβονταν και δεν θα ενοχλούσε κανέναν. Γιατί ο νόμος παύει να είναι αναγκαίος, εκεί που η ατομική ευθύνη αποτελεί γνώρισμα και του τελευταίου μέλους της κοινωνίας. Χωρίς εξαιρέσεις.

Αν ακόμη και ένα μέλος του συνόλου είναι ανίκανο να αναλάβει τις ευθύνες του, τότε έρχεται ο νόμος (ως ανάγκη) και του επιβάλλει να κάνει όσα από μόνο του θα έπρεπε να κάνει ως ελεύθερο και ώριμο άτομο. Εννοείται, βέβαια, ότι όσο περισσότεροι ανεύθυνοι ηλίθιοι συσσωρεύονται σε ένα σύνολο, τόσο περισσότεροι και αυστηρότεροι νόμοι κρίνονται απαραίτητοι, ώστε να περιοριστεί η δράση των ανεγκέφαλων και επικίνδυνων -για τους υπόλοιπους- βλακών.

Κι έρχομαι στα δικά μας. Η πρώτη ανάγνωση των μέτρων με εντυπωσίασε. Και με εντυπωσίασε, επειδή ούτε σε μένα ούτε στους οικείους μου ούτε στους συναδέλφους μου, τα νέα μέτρα έρχονται να πουν το παραμικρό, να προσθέσουν κάτι ή να επιβάλλουν οποιονδήποτε περιορισμό. Ως ελεύθεροι άνθρωποι και δείχνοντας σεβασμό στο σύνολο αποφύγαμε τις εκδρομές στο χωριό, τις μαζικές συναθροίσεις, κάθε περιττή έξοδο και μετακίνηση. Και το κάναμε για το καλό το δικό μας αλλά και για το καλό των άλλων.
Μένουμε μέσα, εργαζόμαστε πιο έντονα από ό,τι πριν, ενημερωνόμαστε, διαβάζουμε, βλέπουμε ταινίες, συζητάμε, κάνουμε δουλειές που είχαν μείνει πίσω. Δεν μας φτάνουν οι ώρες!
Για όλους εμάς, και φαντάζομαι για αρκετούς ακόμη, τα νέα μέτρα δεν φαντάζουν περιοριστικά.

Αντίθετα μάλιστα, ήρθαν να κατευνάσουν τις ανησυχίες μας, εξαιτίας εκείνων που αδυνατούσαν -και συνεχίζουν να το κάνουν- να αντιληφθούν την κρισιμότητα της κατάστασης. Τώρα πια, ακόμη και ο πιο κρετίνος (που σημαίνει αθεράπευτα καθυστερημένος), ακόμη κι εκείνος που ενέπνευσε στους γλωσσολόγους τον ορισμό της βλακείας, θα αναγκαστεί να στρώσει τον κώλο του και να κόψει φλέβες στο σπίτι του πεθαίνοντας από την ανία. Καλό μου φαίνεται*!

Με απλά λόγια: Η απαγόρευση κυκλοφορίας ήταν μέτρο αναγκαίο και έπρεπε να έχει ληφθεί εξαρχής, γιατί οι βλάκες κυκλοφορούν ανάμεσά μας και είναι επικίνδυνοι, όχι για τον εαυτό τους (κάτι που ελάχιστα ενδιαφέρει) αλλά για όλους τους άλλους. Κι επειδή οι βλαμμένοι αδυνατούν να αναλάβουν και την παραμικρή ευθύνη, έπρεπε κάποιος να βρεθεί να μας προσέχει. Και μάλλον βρέθηκε.

Κι ένα καλό μέτρο - τιμωρία, για τους ηλίθιους που θα παραβιάσουν το μέτρο, θα αποτελούσε ο ισόβιος κατ’ οίκον περιορισμός τους. Θα μας γλίτωνε από πολλά και οι συγκεκριμένοι δεν θα έλειπαν από κανέναν...

* Μου φαίνεται καλό και το ότι θα στρώσει τον κώλο του αλλά και η πιθανότητα να κόψει τις φλέβες του με όλα τα παρεπόμενα.