ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ (IV)

Η παραλία είναι ωραίο και πολύ χρήσιμο αγαθό. Ωραίο επειδή, συνήθως, έχει μια ομορφιά. Αυτό συμβαίνει πριν την κατακλύσουν οι βάρβαροι και τη στολίσουν με τα σκουπίδια τους. Χρήσιμο γιατί υπήρξε πηγή πολιτισμού και αφορμή για εξερευνήσεις.

Αυτό συνέβαινε ανέκαθεν.

Καθόταν ο πρωτόγονος άνθρωπος με την πρωτόγονη συντροφιά του σε μια πρωτόγονη παραλία. Έπιναν πρωτόγονα ποτά, έτρωγαν πρωτόγονες τροφές, έριχναν και καμιά ροπαλιά -ιδιαίτερα προσφιλής διασκέδαση κατά την πρωτόγονη εποχή*- ο ένας στον άλλον για να περνά η ώρα. Κάποια στιγμή ένιωθαν βαρεμάρα. Και τότε έπεφτε η ιδέα: Ρε σεις, πρωτόγονοι, τι καθόμαστε εδώ και σαχλαμαρίζουμε; Δεν πάμε σε εκείνον τον βράχο που φαίνεται και κείται σε μικρή απόσταση, να αλλάξουμε παραστάσεις μπας και εκπολιτιστούμε και πάψουμε να είμαστε πρωτόγονοι;

Ορισμένοι πρωτόγονοι, οι πιο τεμπέληδες και φοβητσιάρηδες, αντιδρούσαν: Και πού να τρέχουμε τώρα, και ποιος ξέρει τι τέρατα κατοικούν σ' αυτόν τον βράχο; Μια χαρά δεν είμαστε εδώ με τις ροπαλιές μας, με τα γούστα μας και με τα αράγματά μας;

Υπήρχαν, όμως, και εκείνοι που τους έτρωγε η περιέργεια να δουν το διαφορετικό, να αναζητήσουν το καινούριο, που ήθελαν να ζήσουν την περιπέτεια, να ανακαλύψουν από πού έρχονται ο ήλιος και το φεγγάρι ή πού πηγαίνουν, όταν εξαφανίζονται, να διακινδυνεύσουν θυσιάζοντας τη βολή και τη σιγουριά τους.

Καβαλούσαν, λοιπόν, έναν κορμό, έπιαναν κι ένα κλωνάρι για κουπί και μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Βουρ για τον βράχο που διακρινόταν στον ορίζοντα. Στον θαλάσσιο δρόμο τους τούς έπιανε και κανένα μπουρινάκι, κάποιοι πνίγονταν, οπότε κυριολεκτικά μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Κάποιοι, όμως,  κατάφερναν να προσεγγίσουν τον βράχο κι αν τους άρεσε, έκαναν μόνιμη κατάσταση και ίσως κάποτε γύριζαν πίσω για να πείσουν κι άλλους πρωτόγονους να μεταναστεύσουν στο καινούριο μέρος.

Λίγο μετά, κι αφού είχαν βολευτεί και χαλαρώσει, εμφανιζόταν άλλος πρωτόγονος για να ξεσηκώσει την ομήγυρη και να την παρασύρει στην εξερεύνηση του επόμενου βράχου που φαινόταν στον ορίζοντα.

Και κάπως έτσι, από βράχο σε βράχο κι από νησί σε νησί, έφτασαν οι πρωτόγονοι εξερευνητές να ανακαλύψουν νέους τόπους και να εγκατασταθούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Οι πρωτόγονοι έδωσαν σταδιακά τη σκυτάλη των εξερευνήσεων στους αρχαίους κι αυτοί με τη σειρά τους στους μεσαίωνες κι εκείνοι στους αναγεννησιακούς και πάει λέγοντας. Το ανθρώπινο είδος έφτασε στα πέρατα της οικουμένης ξεκινώντας από μια παραλία κι έτσι εξηγείται γιατί οι μεγάλοι εξερευνητές κατάγονταν από μέρη παραλιακά και όχι από κακοτράχαλα βουνά.

Μου αρέσει να κάθομαι στην παραλία με τη σκέψη ότι κάποιος πρωτόγονος ξεκίνησε από αυτή και έφτασε στον βράχο που φαίνεται στον ορίζοντα και αισθάνομαι τυχερός που δεν χρειάζεται να ξεκουνηθώ και να το κάνω εγώ.

*και σήμερα, πρωτόγονοι, όπως οι χούλιγκανς, διαιωνίζουν παρόμοιους τρόπους διασκέδασης στα γήπεδα αλλά και έξω από αυτά.