Η παραλία με κάνει πολύ διαβαστερό.
Το ένα βιβλίο διαδέχεται το άλλο με ρυθμούς καταιγιστικούς.
Είναι, μάλλον, η αντίδραση στο πιεστικό πρόγραμμα του Χειμώνα και τις πολύωρες,
κοπιαστικές υποχρεώσεις που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για ενασχόληση με
αναγνώσματα που πραγματικά μου αρέσουν και προκαλούν το ενδιαφέρον μου.
Το άγχος, η κούραση, οι εντάσεις του Χειμώνα βρίσκουν
διέξοδο στη χαλάρωση, την ανεμελιά και κυρίως την ανάγνωση συναρπαστικών
βιβλίων το Καλοκαίρι.
Συχνά, η πρωτοτυπία, ο τρόπος γραφής και η δομή κάποιων
μυθιστορημάτων μού προκαλούν όχι απλώς ευχαρίστηση αλλά θαυμασμό.
Φέτος ένιωσα το ίδιο με το βιβλίο
"Οχτώ Ντετέκτιβ", από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, το οποίο, πλέον,
εντάσσω μεταξύ των καλύτερων μυθιστορημάτων μυστηρίου που έχω διαβάσει.
Γρήγορο, χωρίς κουραστικά και αδιάφορα σημεία, ανατρεπτικό, καλογραμμένο,
κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο. Το ενοχλητικό ήταν ότι κάποια στιγμή...
τελείωσε.
Ένα μυθιστόρημα (ή δύο;), το οποίο οργανώνεται γύρω από εφτά
διηγήματα (ή δεκατέσσερα;), με απρόσμενο τέλος (ένα μόνο;).
Σημειώστε το όνομα του συγγραφέα του, Alex Pavesi, το οποίο μπαίνει πλέον στο αναγνωστικό ραντάρ μου. Ελπίζω ότι θα συλλάβει παρόμοιας πρωτοτυπίας ιδέες και στο μέλλον χαρίζοντας στους αναγνώστες ευχάριστες στιγμές καλοκαιρινής χαλάρωσης και όχι μόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου