Ο Ρομπέν των Δασών δεν ήταν εθελοντής!

Οι περισσότεροι, μικροί και μεγάλοι, είστε γνώστες του θρύλου του Ρομπέν των Δασών του Άγγλου λαϊκού ήρωα της μεσαιωνικής εποχής! Οι περισσότεροι, επίσης, αποτελείτε μάλλον θύματα παραπλάνησης έχοντας δεχτεί μια μόνο από τις πολλές εκδοχές του μύθου του, ο οποίος παρουσιάζει το Ρομπέν και τους φίλους του ως αλτρουιστές υπερασπιστές των αδυνάτων. Η εικόνα που έχετε διαμορφώσει είναι εκείνη που παρουσιάζει μια χαρούμενη παρέα ηρώων που τα βάζει με το κατεστημένο της εποχής (το Σερίφη του Νότιγχαμ), κλέβει τους πλουσίους και μοιράζει τα χρήματα στους φτωχούς. Δε λέω, ωραίο παραμύθι ικανό να διδάξει σε αθώα παιδικά πλάσματα αξίες όπως του ηρωισμού, της δικαιοσύνης, του αλτρουισμού και της … καλότητας!
Εκείνο που οι περισσότεροι αγνοείτε είναι ότι για το Ρομπέν δεν υπάρχει μία αλλά πολλές εκδοχές, οι οποίες διαμορφώθηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και βρέθηκαν σε αντιστοιχία με τις αξίες της καθεμιάς. Σε μια από αυτές -μάλλον ακατάλληλη για αθώες παιδικές ψυχές- ο κ. Ρομπέν και οι αξιότιμοι φίλοι του παρουσιάζονται ως ναι μεν «επαναστάτες», οι οποίοι, όμως, κυριαρχούνται από τη χωρίς όριο αλαζονεία και την αυταρχικότητα απολαμβάνοντας σε κάθε μάχη το λουτρό αίματος που προκαλούσαν σφαγιάζοντας τους αντιπάλους τους με απίστευτη σκληρότητα!
Σας θυμίζει κάτι; Σίγουρα ναι! Και σας θυμίζει επειδή ο μύθος του Ρομπέν είναι διαχρονικός και κατάφερε να επιβιώσει σε διάφορες κοινωνίες, όπως και στη δική μας. Στη χώρα μας μάλιστα επιβίωσε όχι με την αρχική, αγνή και αθώα εκδοχή του αλλά με την άλλη που μόλις σας αποκάλυψα, τη βουτηγμένη στο αίμα και την αλαζονεία. Κι όλα αυτά καθόλου μεταφορικά! Ο θρύλος του Ρομπέν προσαρμόστηκε στα δεδομένα της κοινωνίας μας, τις αξίες της και τα ιδανικά της κι αυτά καμιά σχέση με αγνότητα έχουν!
Τις τελευταίες μέρες και εξαιτίας των ροζ, κίτρινων και ρυπαρών εγχώριων εξελίξεων υπήρξαν αρκετοί σοβαροί άνθρωποι που εξέφρασαν την αισιοδοξία τους για όσα πρόκειται να συμβούν στο εξής. Πιστεύουν οι συγκεκριμένοι ότι με όλα αυτά οι μύθοι περί «Ρομπέν της ελληνικής κοινωνίας» θα ξεθωριάσουν, θα ξεχαστούν και θα εγκαταλειφτούν στο περιθώριο απελευθερώνοντας άλλες πιο υγιείς δυνάμεις του τόπου. Οι οπαδοί της συγκεκριμένης αντίληψης θεωρούν ότι οι … ήρωες που εγκατάλειψαν τα δάση του Σέργουντ βρίσκοντας στέγη και πεδίο δράσης λαμπρό σε εγχώρια τηλεοπτικά κανάλια και εκδοτικά μεγαθήρια διεκδικώντας το δίκιο των φτωχών, αδυνάτων και κυρίως αθώων συμπατριωτών μας πήραν αυτό που τους άξιζε εξαρχής: τον απόλυτο εξευτελισμό και το ξεμπρόστιασμα των πραγματικών προθέσεών τους που καμιά σχέση είχαν και έχουν με το μύθο.
Λυπάμαι αλλά θα απογοητεύσω τους σοβαρούς ανθρώπους που ευελπιστούν ότι ήρθε η ώρα η ελληνική κοινωνία να αντιδράσει επιτέλους … σοβαρά. Λυπάμαι αλλά οι εξελίξεις οι ίδιες θα τους διαψεύσουν και υπάρχουν αρκετοί λόγοι που καθιστούν σαφές ότι η ελληνική κοινωνία ούτε είναι έτοιμη ούτε επιθυμεί να εγκαταλείψει τα πρότυπά της!
Η κοινωνία μας δεν είναι καν σε θέση να σκεφτεί κάτι τέτοιο, επειδή δεν έχει εναλλακτικές λύσεις ή τουλάχιστον τις αγνοεί. Η λογική του «όλοι ίδιοι είναι» και «όλοι τα παίρνουν» έχει εμποτίσει κάθε μόριο ύπαρξης του … μέσου Έλληνα έχοντας εισχωρήσει πλέον στο γενετικό κώδικα του λαού μας. Η έννοια του εθελοντισμού, της χωρίς αντίτιμο προσφοράς δεν υφίσταται ούτε καν στο ασυνείδητο της πλειονότητας κι αυτό δείχνει ξεκάθαρα ποια θα είναι η πορεία. Ο Έλληνας χρειάζεται ήρωες, χρειάζεται Ρομπέν αλλά τους αναγνωρίζει το δικαίωμα να αμείβονται και μάλιστα πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες που του προσφέρουν. Του αρκεί να «ξεφωνίζονται» δίκαιοι και άδικοι επιχειρηματίες, πολιτικοί, καλλιτέχνες, επιστήμονες, ώστε να έχει το δικαίωμα να συντηρεί την ψευδαίσθηση ότι είναι προτιμότερο να ζει στη μετριότητα αλλά με «καθαρό κούτελο» παρά να διεκδικήσει την επιτυχία θυσιάζοντας τις … αρχές του! Βέβαια και τις αρχές του θα τις θυσιάσει και τον πρότερο έντιμο βίο του θα βάλει στην άκρη και το καθαρό κούτελό του θα το βρωμίσει αν του «κάτσει η καλή».
Αν σκεφτεί κανείς ποιοι παραμένουν πρωταγωνιστές της ελληνικής επικαιρότητας τη δεδομένη στιγμή, αν σκεφτεί ποιες εφημερίδες έχουν βρεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, αν σκεφτεί ποιες τηλεοπτικές εκπομπές σπάνε τα μηχανάκια μέτρησης τηλεθέασης, είμαι βέβαιος ότι θα καταλήξει στο πιο απαισιόδοξο σενάριο! Τα συγκεκριμένα άτομα μέσω των εκπομπών τους, των εφημερίδων τους και των δημοσιογραφικών φίλων τους διαμορφώνουν και τελικά καθοδηγούν την κοινή γνώμη παραποιώντας γεγονότα, διασπείροντας ψεύδη και εξυφαίνοντας συνωμοσίες που «πηγάζουν από το κατεστημένο και στρέφονται εναντίον των υπερασπιστών του … απλού λαού» που συνεχίζει να ζει τρισευτυχισμένος στη μακαριότητά του.
Από πού, λοιπόν, θα αντλήσει ο μέσος Έλληνας τα μηνύματα που θα τον αφυπνίσουν; Από πού θα δεχτεί τη διαφορετική άποψη, τη φωνή της λογικής; Με ποιο τρόπο θα σκεφτεί ότι υπάρχει και μια άλλη πλευρά, μια άλλη αίσθηση και ποιότητα των πραγμάτων; Από πουθενά! Οι πολλοί θα παραμείνουν έρμαια των λαϊκιστών, εγκλωβισμένοι στον κιτρινορόζ δύσοσμο κόσμο τους, στον κόσμο που έχουν πλάσει γι αυτούς οι ήρωές τους στα τηλεπαράθυρα, στα «λαϊκά» έντυπα, στους τηλεοπτικούς μονολόγους τους κι έτσι οι «Ρομπέν» θα συνεχίσουν να ζουν και να βασιλεύουν ανενόχλητοι παραφουσκώνοντας τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους!
Την ίδια στιγμή μια άλλη πραγματικότητα εξελίσσεται στα παρασκήνια, όπου προωθούνται αλλαγές στο ασφαλιστικό, την εκπαίδευση, την υγεία εν αγνοία των ενδιαφερομένων. Και θέλω να δω τι θα λένε όλοι αυτοί, όταν αντιληφτούν πόσο χάλια είναι τα πράγματα! Τότε μάλλον θα προστρέξουν και πάλι στους ήρωές τους, στους «Ρομπέν» και θα τους ζητήσουν βοήθεια. Αλλά οι «Ρομπέν» -με λυμένα τα δικά τους οικονομικά προβλήματα- μάλλον δε θα δεχτούν να μοιραστούν με τους πικραμένους τα πλούτη και τις ανέσεις τους. Απλώς θα συνεχίσουν να «χαϊδεύουν τα αφτιά» των κατατρεγμένων αλλά ακόμη κι αυτό είναι σίγουρο ότι δε θα το κάνουν εθελοντικά! Ποτέ δεν το έκαναν!

Το σκίτσο από την παράσταση της Κάρμεν Ρουγγέρη