«ν» ή 2«ν»;

Υπομονή, ανοχή και αντοχή με εγκατέλειψαν. Κρατήθηκα έξω από κάθε όριο ήρεμος. Είδα κι απόειδα ο κακόμοιρος. Παρατηρούσα και κουβέντα δεν έβγαζα. Κιχ. Κουράστηκα αναμένοντας μια λογική αντίδραση. 

Βλέπω και ξαναβλέπω το όνομα πρώην (επιτέλους) υπουργού γραμμένο με ένα «ν». Παρακολουθώ το λάθος να αναπαράγεται και από σοβαρά έντυπα και ιστοσελίδες. Σοβαρά; Μμμ, όχι και τόσο. Ανόητα βλαμμένα μέχρι εκεί που αδυνατεί να συλλάβει ανθρώπου νους. «Γιάνης» λοιπόν, και όχι «Γιάννης». Ο υπολογιστής μου, βέβαια, με την αντικειμενικότητα του τεχνολογικού επιτεύγματος, συνεχίζει να μου το υπογραμμίζει με μια ενοχλητικά κόκκινη τεθλασμένη γραμμή, «νααα, με το συμπάθιο», επισημαίνοντας το λάθος. 

Το συγκεκριμένο άτομο δεν κατάφερε (ακόμα κι όταν μεσουρανούσε το άστρο του) να κερδίσει έστω τη συμπάθειά μου, πολύ περισσότερο την εμπιστοσύνη μου. Έβλεπα και άκουγα το φανφαρόνο στη μια συνέντευξη μετά την άλλη -πολύ πριν την εμπλοκή του με την πολιτική και τα μεγαλεία- και μου έφερνε ό,τι και μια γαστρεντερίτιδα. Ο σαλτιμπάγκος, ο τύπος που «όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει», ο αγύρτης που έχει λύσεις για όλα. Ένα pop idol πιο φλύαρο κι από την ίδια τη φλυαρία, που μιλάει πολύ και άρα σκέφτεται ελάχιστα. Θεωρητικούρες που μπορεί να εντυπωσιάζουν σε αμφιθέατρα γεμάτα φοιτητριούλες που αναζητούν κάτι, οτιδήποτε να θαυμάσουν, επειδή απλώς δεν το κατανοούν. 

Κι όταν δόθηκε στον με ένα «ν» η ευκαιρία υλοποίησης των θεωρητικών «βαρουφών» του με στόχο τη σωτηρία ενός λαού εξαθλιωμένου και απεγνωσμένου; Τότε απλώς αποδείχτηκε ό,τι κάθε σοβαρός άνθρωπος γνώριζε ήδη. Ο αυτοκράτορας ήταν γυμνός. Τσίτσιδος! Χωρίς ένα φύλο συκής στα απόκρυφα. Και νααα σενάρια και νααα σούρτα φέρτα στας Ευρώπας και στας Αμερικάς. Και νααα βαρύγδουπες συνεντεύξεις και νααα φλας και πόζες. Αποτέλεσμα μηδέν από μηδέν, μηδέν. Ο με ένα «ν» έφτασε τη λυπητερή του φτωχού και απεγνωσμένου λαού σε δυσθεώρητα ύψη. Ναι, αλλά δεν έφταιγε αυτός... Προς Θεού, αυτός δε φταίει ποτέ και σε τίποτα. Νερό για λειτουργιά. Για όλα φταίνε οι ξένοι που δεν αντέδρασαν όπως είχε φανταστεί ο φωστήρας. Ο σοφός λαός μας (το είδος σπανίζει τώρα τελευταία) το έχει πει: «το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται». 

Η παταγώδης αποτυχία του, η πλήρης διάψευση των ικανοτήτων του, ο απόλυτος εξευτελισμός του διεθνώς, περίμενα ότι θα έβαζαν τα «ν» στη θέση τους. Αλλά πού; Οι αναφορές στο φανφαρόνο συνεχίζουν ανορθόγραφες. Δηλαδή, ο κάθε σαλεμένος νάρκισσος και δεν ξέρω πώς αλλιώς θα τον χαρακτήριζε η ειδική επιστήμη, μπορεί να δηλώνει μια βαρούφα και να δημιουργεί κανόνες; Εντάξει, να σκέφτεται με πόνο: «αφού οι γονείς μου δεν υπήρξαν μεγαλομανείς και δε μου έδωσαν ένα όνομα σπάνιο και περιωπής για να ξεχωρίζω και αφού όλοι οι άλλοι συνονόματοι γράφονται με 2 «ν», εγώ θα γράφομαι με ένα για να μην ανήκω στην πλέμπα και να δείχνω αντισυμβατικός». Κι άντε αυτός να σκέφτεται έτσι, σαλεμένα. Οι υπόλοιποι τι κάνουν; Είπε ο γιατρός να μην του λέμε όχι και του κάνουμε τα χατίρια; 

Δηλαδή, όλοι εκείνοι που δηλώνουν ότι είναι κάτι που όμως δεν είναι και τους έχουν όμορφα κι ωραία ταχτοποιημένους σε κάτι ειδικά ιδρύματα, δημιουργούν κανόνες; Έρχεται ο άλλος και δηλώνει ότι είναι ο Μ. Ναπολέων, ο Χίτλερ, έστω ο καλοκάγαθος Ιησούς και τον βλέπεις ότι το πιστεύει, το αισθάνεται μέχρι τα μύχια της ψυχούλας του. Ε και; Δε λέω, τον συμπονάς, σκέφτεσαι και ένα «τι τον βρήκε τον κακόμοιρο», εύχεσαι και «να μας φυλάει ο Θεός» αλλά μέχρι εκεί. Δεν τον αποδέχεσαι ως Μ. Ναπολέοντα, Χίτλερ, Ιησού ούτε και τον αποκαλείς έτσι ούτε τον χαιρετάς στρατιωτικά ούτε, βέβαια, τον προσκυνάς. Τον κρατάς κλεισμένο στο ίδρυμα, γιατί τέτοια άτομα δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσουν άμα σφίγγουν οι ζέστες. 

Οπότε μήπως είναι καιρός να διορθωθούν τα πράγματα, να μπει μια τάξη και να αποκατασταθούν τα 2 «ν» επιτέλους; Γιατί ξέρετε είναι να μη γίνει η αρχή. Άμα γίνει, άντε να το συγκρατήσεις το κακό. Θα έρχεται ο άλλος και θα δηλώνει ό,τι του καπνίσει και θα γράφει ό,τι θέλει και όπως θέλει σαν κάτι μαθητές που μαζεύουν 2500 μόρια στις πανελλαδικές, επειδή δεν ξέρουν ούτε το όνομά τους να γράφουν σωστά. 

Αρκετά πια με τις ευτράπελες γραφικότητες. Μπορεί ο καθένας να θέλει ό,τι του κάνει κέφι αλλά υπάρχουν κανόνες και χωρίς αυτούς δουλειά και συνεννόηση δε γίνεται. Κι αν ο με ένα «ν» μπορούσε να ξεκαβαλικέψει το καλάμι του και αν κουβαλούσε δράμι μυαλού, θα το είχε ήδη καταλάβει, μετά από τόσες χλαπάτσες που μάζεψε. Θα είχε κατανοήσει ότι το παιχνίδι παίζεται με κανόνες αποδεκτούς από το σύνολο. Αλλά αν είχε τη δυνατότητα να το καταλάβει αυτό, θα αποφάσιζε και ότι τώρα που μεγάλωσε πρέπει να γράφει το όνομά του με 2 «ν». Τουλάχιστον, ας το γράφουν έτσι οι εναπομείναντες σοβαροί. Αλλά μάλλον ματαιοπονώ. Η Ελλάδα έχει χαρακτηριστεί ως απέραντο φρενοκομείο, οπότε οι Μ. Ναπολέοντες κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και οι οπαδοί δεν τους λείπουν. 

Ο κ. Ζάχος είνναι καθθηγητής στο φρονντιστήριο «άποψψη»(!)