Τζόκερ και στις… Πανελλαδικές

Αυτή την περίοδο, ακούμε και διαβάζουμε τις περισσότερες δακρύβρεχτες ανοησίες για τους εφήβους που δίνουν Πανελλαδικές. ΓΙα εφήβους με κρίσεις πανικού, για άλλους που λιποθυμούν πριν, μετά αλλά και κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, για κάποιους που εμφανίζουν ψυχοσωματικά προβλήματα μετατρέποντας το άγχος τους σε πονόκοιλους, πονοκεφάλους, τρέμουλο, διάρροιες, κλάματα, για εκείνους που απομακρύνονται από τους χώρους εξέτασης με ασθενοφόρα, με περιπολικά, με οχήματα της πυροσβεστικής, με σκουπιδιάρικα ή ό,τι άλλο βρεθεί πρόχειρο και διαθέσιμο. 

Καταιγισμός συναισθημάτων, φορτισμένες, γλυκανάλατες αναφορές για τους εφήβους που αγωνίζονται και αγωνιούν για το μέλλον τους, απέναντι σε ένα βάρβαρο σύστημα που απομυζά και το τελευταίο ίχνος ικμάδας της καλύτερης ηλικίας της ζωής τους και που δεν τους αφήνει να χαρούν τον έρωτα, την αγάπη, τη φιλία, τους περιορίζει τη διάθεση για διασκέδαση, για καφέ, δεν τους επιτρέπει να σπαταλούν 25 ώρες το 24ωρο στο fb, που τους κάνει χλωμούς και δεν μπορούν να αναρτήσουν μια selfie της προκοπής, που στέκεται εμπόδιο στο ξενύχτι σε μπουζουκομάγαζα, που τελικά, ορθώνει δυσθεώρητα και δύσβατα τείχη στα όνειρά τους. 

Ψυχραιμία! Όλα αυτά προέρχονται από ανθρώπους που αγνοούν ή δε θέλουν να δουν την πραγματικότητα και συνήθως που δεν ανήκουν στο χώρο. Μπορεί κάποτε να είναι και γονείς που δεν επιθυμούν να αναλάβουν τις ευθύνες για το δημιούργημά τους. Εννοείται ότι για όλα τα αρνητικά φταίει το σύστημα. Οι ίδιοι ποτέ. Για τα θετικά του μπούλη ή της μπούλας εννοείται ότι οι ίδιοι πάσχισαν πολύ. Όσοι είναι μέσα στα πράγματα, ζουν τις πανελλαδικές χρόνια, αγωνίζονται μαζί με τα παιδιά, συμπάσχουν με αυτά και τις οικογένειές τους, προσπαθούν να τα στηρίξουν, μάλλον έχουν μια διαφορετική άποψη για τα πράγματα. 

Ναι, είναι αλήθεια ότι αρκετοί μαθητές περιέρχονται κατά την περίοδο των εξετάσεων σε κατάσταση δραματική. Αλλά ποιοι είναι αυτοί; Ποιοι, για παράδειγμα, σήμερα που διαγωνίζονταν στη Λογοτεχνία ένιωσαν τον κόσμο να χάνεται, το έδαφος να εξαφανίζεται κάτω από τα πόδια τους; Ποια παιδιά μεταφέρθηκαν σε κατάσταση σοκ με ασθενοφόρα, ποια έμπηξαν τα κλάματα, όταν είδαν ότι το υπό εξέταση ποίημα ήταν ο «Κρητικός» του Σολωμού; 

Να σας πω εγώ ποια ήταν και μάλιστα σύμφωνα με τις μαρτυρίες των μαθητών. Ε λοιπόν, ήταν παιδιά που είχαν την αίσθηση ότι οι Πανελλαδικές είναι «τζόκερ». Ήταν εκείνα που πήγαν στις εξετάσεις με SOS θέματα αλλά δε φάνηκαν τυχερά, επειδή άλλα περίμεναν και άλλα ήρθαν τελικά. Αποσπάσματα του συγκεκριμένου ποιήματος είχαν δοθεί και το 2011 αλλά και το 2013, οπότε οι φωστήρες των προβλέψεων δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι θα δινόταν ξανά το 2015. Η λογική, βέβαια, λέει ότι μάλλον τις «περιττές» -μαθηματικά- χρονιές θα πέφτει «Κρητικός». Κάποια παιδιά δεν το πίστευαν, οπότε και δεν το διάβασαν, οπότε… «κλάψε με μάνα, κλάψε με» ή «είμαστε να μας κλαίνε οι ρέγγες και τα σαρδελοκούτια». 

Και δε φτάνει που κάποια... (αποφεύγω το χαρακτηρισμό που μου έρχεται αβίαστα στο νου, επειδή δεν είναι πολιτικά ορθός) αποφάσισαν ότι ορισμένα κείμενα ήταν «εκτός». Όχι δε φτάνει. Όταν οι προβλέψεις τους διαψεύστηκαν, όταν οι ελπίδες τους τσαλαπατήθηκαν από τη σκληρή πραγματικότητα των εξετάσεων, αντί να ψάξουν να βρουν τρύπα να χωθούν από ντροπή και εξευτελισμό, έμπηξαν τα κλάματα, ένιωσαν ζαλάδες, έψαχναν να βρουν μια τρυφερή αγκαλιά και λίγο προδέρμ για να νιώσουν στοργή. Μη χειρότερα. Και τώρα κάποιοι θα αρχίσουν και πάλι τις βλαμμένες, άσκοπες μπούρδες «υπέρ εφήβων». 

Χρειάζεται τσαμπουκάς. Αυτά τα παιδιά πρέπει να μάθουν -έστω και τώρα- ότι «τα γούστα πληρώνονται» και κάποτε πολύ ακριβά. Δηλαδή, φίλε μου και «φιληνάδα» μου αποφάσισες να παίξεις «τζόκερ» στις εξετάσεις, για τις οποίες μάλιστα, λες ότι κρίνουν το μέλλον σου και τώρα που δεν κλήρωσε όσα είχες προβλέψει, μπήγεις τα κλάματα και περιμένεις λύπηση; Δηλαδή, ρε παιδιά, αν αυτά γίνονται στις Πανελλαδικές, τι θα έπρεπε να γίνεται στα προποτζίδικα και στα καζίνο καθημερινά; Θύματα θα θρηνούσαμε; Εντάξει, κι εγώ παίζω που και που τζόκερ αλλά δεν μπήγω τα κλάματα, όταν (μέχρι στιγμής πάντα) δεν κληρώνονται οι αριθμοί που έπαιξα… Δεν κάνω έτσι. Διατηρώ μια ψυχραιμία. Δείχνω μια κάποια αξιοπρέπεια. Εγώ διάλεξα τους αριθμούς, εγώ έχω και την απόλυτη ευθύνη της αποτυχίας ή της επιτυχίας. Για την τελευταία -την επιτυχία- τέτοια ευθύνη μέχρι στιγμής δε χρειάστηκε να αναλάβω ποτέ. 

Ενθουσιάστηκα σήμερα με δυο κατηγορίες παιδιών. Σίγουρα με εκείνα που είχαν προετοιμαστεί σε όλα τα κομμάτια της ύλης και τα πήγαν καλά στις εξετάσεις. Και με εκείνα που, ναι μεν, δοκίμασαν την τύχη τους αλλά όταν οι επιλογές τους πήγαν άπατες, είχαν το θάρρος να αναλάβουν τις ευθύνες τους, είχαν τον τσαμπουκά να αυτοσαρκαστούν και τη διάθεση να γελάσουν με τη βλακεία που τα δέρνει. Αυτά τα τελευταία κάτι μπορεί να κέρδισαν σήμερα. Κατάλαβαν ότι τα αποτελέσματα που θα έχουν σε κάθε προσπάθεια που θα χρειαστεί να καταβάλουν στη ζωή τους θα εξαρτώνται κυρίως -κάποτε αποκλειστικά- από την ένταση, την ωριμότητα, τον κόπο και τις επιλογές που θα έχουν προηγηθεί και πολύ λιγότερο από τον παράγοντα τύχη! 

Οπότε, πριν κάποιοι αρχίσουν και πάλι τα δακρύβρεχτα, ας ρωτήσουν εκείνους που έχουν την εμπειρία των πανελλαδικών και μάλλον συνείδηση του τι πράγματι συμβαίνει. 

Ο κ. Ζάχος παρ’ όλα αυτά θα συνεχίσει να πιστεύει στις προβλέψεις, 

όταν όμως αυτές διαθέτουν την κατάλληλη επιστημονική βάση!