Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Όσα δεν είχαμε πει στους υποψηφίους...

Στη λίστα των λαϊκιστών το θέμα κατέχει μια από τις κορυφαίες θέσεις! Η ανόητη παραπληροφόρηση, οι βλακώδεις αντιπολιτευτικές κραυγές, η βδελυρή κολακεία, ο κροκοδείλιος κλαυθμός και οδυρμός, το βλακώδες καλόπιασμα, η άσκοπη αιτιολόγηση των αδυναμιών, η ηλίθια κριτική από ανθρώπους που αγνοούν την ουσία του πράγματος, όλα αυτά συνυπάρχουν σε θλιβερά τρομοκρατικές δόσεις σε συζητήσεις και δράσεις που συνδέονται με τις πανελλαδικές εξετάσεις. Και κατά τη φετινή χρονιά καμιά μεταβολή, καμιά έκπληξη, τίποτε το ενδιαφέρον από όλους εκείνους που βρίσκουν -τη συγκεκριμένη περίοδο- μια καλή αφορμή για να εμφανιστούν, να ακουστούν, να δώσουν το παρόν. Βαρετοί και βρόμικοι όσο και τα μύδια! Και τουλάχιστον τα μύδια έχουν και μια νοστιμιά!
Κάθε που σκάνε μύτη οι πανελλαδικές, οι ανίδεοι πνίγονται στη λαϊκιστική υποκρισία τους με στιλ δραματικό: «αχ, αυτές οι βάρβαρες οι εξετάσεις που καταπιέζουν τα καημένα τα παιδιά και τα εξουθενώνουν»!
Μωρέ τι μας λες; Δηλαδή, σαν πότε πρέπει να έρθουν οι μπούληδες που ανατρέφει η πλειονότητα των οικογενειών σε επαφή με την πραγματικότητα; Σαν πότε θα πρέπει να αρχίσει να συνειδητοποιεί ο κάθε μπούλης και η κάθε μπούλα ότι στη ζωή τους θα καλούνται συνεχώς να αποδεικνύουν την αξία τους; Γιατί μη μου πει κανένας ότι στη ζωή τους δε θα κρίνονται διαρκώς! Θα κρίνονται και θα παρακρίνονται. Θα κρίνονται επαγγελματικά, κοινωνικά, πνευματικά και με τέτοιες κρίσεις ορισμένοι θα γίνονται αποδεκτοί, θα εξελίσσονται και κάποτε θα διαπρέπουν ενώ άλλοι θα θεωρούνται βλάκες, ανίκανοι, ανίδεοι, ηλίθιοι, χωρίς τσαμπουκά και θα οδηγούνται στη μετριότητα του περιθωρίου και της απαξίωσης, στην ανέχεια των 500 και 600 € χωρίς προοπτική βελτίωσης
Οι πανελλαδικές είναι, δυστυχώς, το πρώτο βήμα επαφής με μια πραγματικότητα που θα συνοδεύει αυτά τα παιδιά διαρκώς. «Δυστυχώς», όχι γιατί είναι πολύ νωρίς γι αυτό, αλλά επειδή ήδη είναι απελπιστικά πολύ αργά, αφού θα έπρεπε να έχουν προηγηθεί παρόμοιες εμπειρίες! Αλλά όταν όλο και περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν μέσα στο αδιαπέραστο καβούκι μιας υπερπροστατευτικής οικογένειας, αδύναμης να αναλάβει τις ευθύνες της διαπαιδαγώγησης, τότε είναι πράγματι κρίμα! Και είναι κρίμα γιατί η μαμά και ο μπαμπάς δε θα έχουν πάντα τη δυνατότητα να επιβάλλουν ή να δικαιολογούν αποφάσεις, θέσεις, συμπεριφορές, ώστε να μην κακοκαρδίσουν τα βλαστάρια τους. Δε θα είναι πάντα δίπλα για να τους κρατούν το χέρι στις δύσκολες στιγμές. Τα παιδιά, είτε τους αρέσει είτε όχι και κυρίως είτε έχουν προετοιμαστεί είτε όχι, θα κληθούν να αξιοποιήσουν ευκαιρίες, να προασπίσουν δικαιώματα, να αναλάβουν ευθύνες, να αντιμετωπίσουν προβλήματα, να οδηγηθούν σε αποφάσεις, να αναζητήσουν εργασία, να … επιλέξουν και να διαμορφώσουν τη δική τους ζωή και τελικά να αγωνιστούν και να το κάνουν μόνα τους!
Οι πανελλαδικές είναι για αρκετούς απλώς η τελεία του παραμυθιού! … και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Κάπως έτσι τελειώνουν τα παραμύθια. Ναι, αλλά ελάχιστοι και από τους φετινούς υποψηφίους γνωρίζουν με τρόπο ουσιαστικό τις προϋποθέσεις για να ζήσουν καλύτερα. Οι περισσότεροι, για πρώτη φορά στα δεκαοχτώ τους -πόσο τραγικά αργά- συνειδητοποιούν ήδη ότι οι πραγματικές απαιτήσεις δεν κινούνται στους χαλαρούς ρυθμούς της ψευδαίσθησης για τον κόσμο που τους διαμόρφωσαν ανεύθυνοι εκπαιδευτικοί και ανίκανοι και συντηρητικοί γονείς στο πλαίσιο σχολείων, φροντιστηρίων, οικογενειών. Ορισμένοι θα το συνειδητοποιήσουν λίγο αργότερα και όταν ανακοινωθούν οι βαθμοί, δηλαδή η πρώτη αντικειμενική αξιολόγηση της προσπάθειάς τους.
Το πρώτο σοκ από την επαφή τους με την πραγματικότητα μάλλον θα είναι ισχυρό. Και εννοείται ότι γι αυτό δε θα φταίει η πραγματικότητα αλλά εκείνοι που δεν τους προετοίμασαν γι αυτή! Ορισμένοι θα διδαχτούν από αυτό και στη συνέχεια θα προσπαθήσουν περισσότερο. Κάποιοι άλλοι απλώς θα αποποιηθούν των ευθυνών τους και απλώς θα συνεχίσουν να δέχονται απανωτά σοκ.
Η σύγχρονη πραγματικότητα επιβάλλει ρυθμούς ταχύτατους, πολύ διαφορετικούς από εκείνους του παρελθόντος. Οι σημερινοί νέοι καλούνται να τους ακολουθήσουν. Η προετοιμασία τους πρέπει να ξεκινάει πολύ νωρίς και πρέπει να είναι ουσιαστική. Πάντα -όσο κι αν άλλα λένε οι απύθμενα συντηρητικοί- έτσι ήταν. Πότε άραγε ξεκινούσε στο παρελθόν η προετοιμασία των παιδιών για τη ζωή τους; Δεν ήταν το αγόρι που από πολύ, μα πάρα πολύ νωρίς ακολουθούσε τον πατέρα του στη δουλειά, ώστε να τη μάθει; Πότε το κορίτσι άρχιζε να ανοίγει φύλλο για πίτα, να ξεσκατώνει τα μικρότερα αδέρφια του, να καθαρίζει και να συμμαζεύει; Μήπως όλα αυτά ξεκινούσαν μετά την παιδική ή ακόμη χειρότερα την εφηβική ηλικία; Όχι βέβαια! Τα … βάσανα της προετοιμασίας - κοινωνικοποίησης ξεκινούσαν ιδιαίτερα νωρίς και ιδιαίτερα βάρβαρα. Απλώς στις απαιτήσεις εκείνης της εποχής μπορούσε να ανταποκριθεί ο κάθε γονιός ενώ σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει (σίγουρα προς το καλύτερο!) και οι περισσότεροι δεν κατάφεραν, μάλλον επειδή δεν είχαν τη διάθεση, να προσαρμοστούν.
Έτσι είναι τα πράγματα και είναι μέγιστη βλακεία ο θρήνος για τα παιδιά που «δε χαίρονται την παιδική ηλικία τους». Τα παιδιά θα συνεχίσουν να παίζουν και να χαίρονται την παιδικότητά τους, αν οι γονείς αρχικά και οι εκπαιδευτικοί λίγο μετά συνειδητοποιήσουν ότι το παιχνίδι σήμερα πρέπει να αποκτήσει διαφορετικό περιεχόμενο. Παράλληλα, όμως, τα σημερινά παιδιά πρέπει να στρέφονται από νωρίς και σε άλλα ενδιαφέροντα που θα τους καλλιεργήσουν την αίσθηση ότι η μελέτη, το διάβασμα, η οργανωμένη προσπάθεια, ο υψηλός στόχος δεν είναι τα περίεργα, αλλά τα φυσιολογικά. Τα παιδιά που σήμερα μεγαλώνουν με τα τηλεοπτικά κατασκευάσματα που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα ή με τις συντηρητικές ιδέες των γονιών και των εκπαιδευτικών τους, θα αποτελέσουν στο μέλλον την … κουτσή Μαρία, Φεβρωνία, Ευδοξία ή τον κουτσό Θρασύβουλο, Ευτύχιο, Βρασίδα! Και το πρόβλημα είναι ότι σε μια εποχή που χρειάζεται λαγούς κι όχι χελώνες, οι «κουτσοί», -εξαιτίας του κουνουπιδένιου μυαλού τους κι όχι σωματικών αναπηριών- δεν έχουν την παραμικρή τύχη!
Η ζωή είναι -όχι μόνο σήμερα- όπως και οι πανελλαδικές. Συνεχείς εξετάσεις! Ανταμείβει εκείνους που προσπαθούν με πρόγραμμα, εκείνους που αφιερώνουν χρόνο στην απόκτηση εφοδίων, εκείνους που δε συμβιβάζονται, εκείνους που αμφισβητούν το συντηρητισμό και περιθωριοποιεί όσους επιφανειακά μόνο προσεγγίζουν τις απαιτήσεις, όσους ζουν στην κοσμάρα τους χωρίς την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα, όσους υποτάσσονται στη λογική του «έτσι μεγαλώσαμε, τι να κάνουμε;». Απλώς όλες αυτές οι κρίσεις που περιμένουν τους νέους παρουσιάζονται με διαφορετικές ονομασίες. Κάποια στιγμή θα λέγονται επιλογή για μια θέση εργασίας, κάποια άλλη προαγωγή ή αποδοχή από συνανθρώπους, φίλους, συντρόφους! Κι όλες αυτές οι καθημερινές κρίσεις θα προκαλούν σύγχυση και άγχος και διαψεύσεις και σοκ σε όσους δεν έχουν καταβάλλει την αναγκαία προσπάθεια, ενώ θα αντιμετωπίζονται ως κάτι φυσιολογικό και ως επιβράβευση από εκείνους που προετοιμασμένοι θα προχωρούν στη ζωή τους με γοργά βήματα προς την εξέλιξη και την επιτυχία.
Οι πανελλαδικές είναι για τους περισσοτέρους και από τους φετινούς υποψηφίους μια πρώτη επαφή με την πραγματικότητα. Δυστυχώς αρκετοί έφτασαν εδώ απροετοίμαστοι και η διάψευση θα είναι σκληρή. Το θέμα είναι να μην υπάρξουν πολλές ακόμα τέτοιες στη ζωή τους και για να συμβεί αυτό έχουμε υποχρέωση να πούμε ξεκάθαρα σ’ αυτά τα παιδιά ποια ήταν τα λάθη και οι παραλείψεις τους, ώστε να τα απαλλάξουμε από μελλοντικές διαψεύσεις που μπορεί να είναι καταστροφικές. Έχουμε υποχρέωση να δείξουμε σ’ αυτά τα παιδιά ότι η ζωή είναι ωραία, συναρπαστική, γεμάτη συγκινήσεις και ανταμοιβές, αλλά ότι δεν είναι ιδιαίτερα ξεκούραστη!

Οι φωτο δείχνουν ξεκάθαρα τι πραγματικά είναι βάρβαρο για ορισμένα παιδιά!!!

8 σχόλια:

Κομπιναδόρος είπε...

Θυμάμαι πάντα τον πατέρα μου να μου λέει ότι πέρασε δύσκολα χρόνια όταν ήταν μικρός. Δούλευε από παιδί, το φαγητό πάντα ήταν λίγο και τα υλικά αγαθά σχεδόν ανύπαρκτα. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Το βιοτικό επίπεδο είναι υψηλότερο και τα παιδιά δε δουλεύουν. Ή μήπως δουλεύουν? Τι είναι άραγε σκληρότερο, η δουλειά στο χωράφι ή η δουλειά στο γραφείο? Η απάντηση είναι ότι και τα δυο είναι εξίσου σκληρά.
Το πρόβλημα όμως στην Ελλάδα είναι άλλο. Το πρόβλημα είναι ότι πολύ γρήγορα πήγαμε από τα χωράφια στα γραφεία. Το κατεστημένο λοιπόν ξέρει μόνο από χωράφια και δεν μπορεί βοηθήσει και να καθοδηγήσει τη νέα γενιά στα γραφεία της. Και ενώ το κατεστημένο είναι ανήμπορο να προσφέρει κάτι, έχει και απαιτήσεις από τη νέα γενιά των «τεμπέληδων». Δε θυμάμαι κ εγώ πόσες φορές μου έχει πει ο πατέρας μου «διάβασε» ενώ εκείνος παρακολουθούσε με όλη του την άνεση-τεμπελιά τον ποδοσφαιρικό αγώνα της ομάδας του. Με τι πρότυπο λοιπό εγώ να διαβάσω αγαπητέ πατέρα?
Είμαστε ο καθρέφτης των μεγάλων. Αν είσαι άσχημος, ο καθρέφτης δεν πρόκειται να σε κάνει να φαίνεσαι όμορφος.
Τα παιδιά λοιπόν έχουν φτάσει σε σημείο να μην έχουν μάθει να ψάχνουν, να αναζητούν, να μαθαίνουν. Παράλληλα , οι γονείς έχουν μερική(έως και παντελή) άγνοια της πραγματικότητας και δεν μπορούν να βοηθήσουν. Άρα οι νέοι ξαφνικά καλούνται να κάνουν επιλογές για τις οποίες δεν είναι σίγουροι και έτοιμοι.
Είναι λίγο άτυχη αυτή η γενιά καθώς έπεσε στη μεταβατική περίοδο της Ελλάδας απ’τα αλώνια στα σαλόνια. Σίγουρα για τις επόμενες γενιές τα πράγματα θα είναι καλύτερα.

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Αγαπητέ SpAdE έχεις κάνει το σημαντικότερο βήμα από τη στιγμή που εντόπισες τις αδυναμίες της προηγούμενης γενιάς!
Δεν γνωρίζω ούτε ένα παιδί σήμερα που θα αποφάσιζε να εγκαταλείψει το σχολείο ή τις σπουδές για να στραφεί στα χωράφια. Κάτι τέτοιο αποτελεί συνήθως λύση ανάγκης.
Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε το παρόν με το παρελθόν. Ο πρωτογενής τομέας κυριάρχησε στο παρελθόν ενώ σήμερα το μέλλον βρίσκεται αλλού και με βεβαιότητα περνάει από τα θρανία.

Ανώνυμος είπε...

Με τη δικαιολογία στο στόμα ή στο γραπτό είμαστε όλοι...
Ο κόσμος αλλάζει ταχύτατα, αν δεν μπορούμε να προλάβουμε μια ΚΑΛΗ αλλαγή τύπου ΑΛΩΝΙΑ --> ΣΑΛΟΝΙΑ τότε φανταστείτε μια αλλαγή τύπου ΣΑΛΟΝΙΑ --> ΑΛΩΝΙΑ* ή ακόμα χειρότερα ΑΛΩΝΙΑ--> ΓΚΑΡΣΟΝΙΑ των Ευρωπαίων.

*Τα τελευταία ΑΛΩΝΙΑ θα πουληθούν κι αυτά λόγω χρεών μια και μας αρέσει οι ΣΑΛΟΝΑΤΗ ζωή...

Σ.Σ.Ορφανάκης
-----
Σωτήρη 31 Μαίου τελειώνω εγώ...

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Στέλιο
νομίζω ότι τη συγκεκριμένη περίοδο με φθονούν και με ζηλεύουν αρκετοί, αφού τελειώνω 20 Μαΐου!!!
Ήδη έχω αγοράσει σαγιονάρες με διακόσμηση!

Ανώνυμος είπε...

Σαν μαθήτρια της τρίτης λυκείου βρίσκω το κείμενο σας ιδιαίτερα ενδιαφέρον και καλό θα ήταν αυτά να λέγονται και μέσα στις αίθουσες ώστε οι μαθητές να γνωρίζουν τη σημασία των εξετάσεων.Οι εξετάσεις δεν είναι τα πάντα στη ζωή ενός νέου.Είναι μια δοκιμασία που άλλοι την παιρνούν επιτυχώς και άλλοι όχι...Σημασία έχει να ξέρουν ποιός είναι ο σκοπός της δοκιμασίας και ποιός ο λόγος να την περάσουν...

ΥΓ Και εμείς θα τελειώσουμε καποια στιγμή...Δε θα γράφουμε αιώνια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Ζάχο θα συμφωνήσω τελικά μαζί σας για όσα αναφέρατε στο μάθημα σχετικά με έναν σχολιαστή...Είναι σπάνιο να βρεθεί κάποιος με τέτοιες απόψεις και σε τέτοια ηλικία..

Spade η γενιά στην οποία ανήκουν οι γονείς μας κια οι γονείς των γονιών μας είναι αυτές που καταξιώθηκαν από τα αλώνια.Τυχαίνει να προέρχομαι από τέτοια οικογένεια και ξέρω πως είναι τα πρότυπα στα οποία αναφέρεσαι...Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα πρέπει εγώ και ο καθένας που είναι σαν και εμένα να συμβιβαστεί με αυτά τα πρότυπα...Αντιθέτως θα πρέπει να αναζητήσει άλλα,τελείως διαφορετικά για να μπορέσει να ''επιβιώσει'' τα επόμενα χρόνια...Το θέμα όμως είναι όχι τα πρότυπα που μας έδωσαν εμάς οι γονείς μας αλλά τι είδους πρότυπα θα δώσουμε εμείς στα παιδιά μας για να μπορέσουν να ακολουθήσουν τις εξελίξεις και να καταξιωθούν σε κάθε τομέα...Και σκέψου και το άλλο σχετικά με την παρομοίωση που έκανες για τον καθρέφτη.Το είδωλο που βλέπει ο καθένας μας μπορεί να αλλάξει ύστερα από συνεχείς προσπάθειες,αγώνες και κόπους...Συνεπώς θα πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό το είδωλο για να μην υπάρξουν παιδιά ύστερα από κάποια χρόνια τα οποία θα συζητάνε ακριβώς τα ίδια με εμάς αυτή τη στιγμή...Και εδώ τίθεται ένα ερώτημα..Θα φτάσουμε ποτέ στο σημείο όπου η προηγούμενη γενιά να αποτελεί το σωστό και κατάλληλο πρότυπο για την επόμενη...?

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Ο/Η Ανώνυμος είπε...
"Και εμείς θα τελειώσουμε καποια στιγμή...Δε θα γράφουμε αιώνια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
---
Σίγουρα δε θα γράφετε πανελλαδικές αλλά κάποιος θα έπρεπε να σας προετοιμάσει για τις συνεχείς κρίσεις που θα δέχεστε στη ζωή σας και να σας δείξει ότι αυτές θα είναι μια δεδομένη πραγματικότητα κι όχι μια ... τραγικότητα.

Εύχομαι να τα πας καλά στις εξετάσεις σου!

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Σταυρούλα
Σκέφτομαι ότι θα με είχε "κόψει κρύος ιδρώτας" αν δεν ήμουν προετοιμασμένος να αντιμετωπίσω τέτοιου επιπέδου εκπροσώπους της γενιάς σας!
Τελικά νομίζω ότι το "Εγχειρίδιο Επιβίωσης" βοήθησε κυρίως εμένα!!!