Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

Θεωρίες Συνωμοσίας!

"Μπορώ να σας αναγγείλω ότι είμαστε κοντά στον τελικό σκοπό. ακόμα λίγο και ο κύκλος του Συμβολικού Φιδιού (ο οποίος παριστάνει το λαό μας) θα κλείσει. Κι όταν ο κύκλος αυτός κλείσει όλα τα κράτη της Ευρώπης θα περισφιχθούν σε αυτόν σαν σε ισχυρή λαβή. Η δύναμη μας έγκειται στη χρόνια πείνα και στην αδυναμία του εργάτη, γιατί αυτά πάντα τον υποδουλώνουν στη θέληση μας χωρίς να μπορεί να αντισταθεί σε αυτήν την θέληση. Όταν έρθει ο καιρός για τον παγκόσμιο ηγεμόνα μας να στεφθεί, αυτά τα χέρια θα σαρώσουν ό,τι θα μπορούσε να του είναι εμπόδιο. Μέχρι τότε πηγαίνουμε το λαό από τη μία πλάνη στην άλλη για να απαρνηθεί ακόμα και εμάς προς όφελος του βασιλέως δεσπότου εκ του αίματος της Σιών τον οποίο ετοιμάζουμε για τον κόσμο. Αυτή τη στιγμή είμαστε άτρωτοι σα διεθνής ισχύ, γιατί όταν επιτίθενται εναντίον μας από ένα κράτος μας υπερασπίζονται τα άλλα".
Απόσπασμα από τα πρωτόκολλα
των Σοφών της Σιών

Τι κοινό μπορεί να έχουν μεταξύ τους ο πλανητάρχης Μπους, ο πρωθυπουργός μιας μικρής βαλκανικής χώρας, μια νοικοκυρά, ένας επιχειρηματίας, ένας εργάτης στις μέρες μας; Μη βιαστείτε να απαντήσετε ότι δεν παρουσιάζουν κανένα κοινό στοιχείο, γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να ίσχυε κατά το παρελθόν αλλά όχι πλέον! Όλοι τους -κι όχι μόνο οι προαναφερθέντες- φαίνεται ότι έχουν υποστεί μια απίστευτης σφοδρότητας εξίσωση παρόλα τα εμφανώς αντιφατικά χαρακτηριστικά που παρουσιάζουν. Όλοι τους, ανεξαρτήτως από το βαθμό της δύναμής τους και το πνευματικό επίπεδό τους, δείχνουν να έχουν ασπαστεί με ιδιαίτερο φανατισμό μια νέα κοσμοαντίληψη σύμφωνα με την οποία πίσω από οτιδήποτε συμβαίνει κρύβεται μια συνωμοσία που τους απειλεί και σε κάθε ευκαιρία στρέφεται εναντίον τους. Καθετί αρνητικό -αδιάφορος ο βαθμός σπουδαιότητας- οφείλεται σε αόρατες δυνάμεις του κακού που κινούν περίτεχνα τα νήματα της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας, της επιστήμης με σκοπό να κατατροπώσουν οτιδήποτε υποκειμενικά καλό υφίσταται γύρω μας. O Μεσαίωνας αντεπιτίθεται, απλώνοντας το σκοτεινό πέπλο της άγνοιας και της απλοϊκότητας και συμπαρασύροντας αδιακρίτως δικαίους και αδίκους στο πνεύμα της συνωμοσιολογίας. Ο καθένας έχει αποκτήσει τον προσωπικό αόρατο εχθρό του και όλοι μαζί προσμένουν παθητικά τον αφανισμό τους!
Η αντίληψη αυτή, έχοντας ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια της παράνοιας, μολύνει το μυαλό και επηρεάζει τον τρόπο συμπεριφοράς όχι μόνο των απλών ανθρώπων αλλά και εκείνων από τους οποίους θα περίμενε κανείς δυναμική αντιπαράθεση και αντίσταση στον παραλογισμό και την παιδαριώδη προσπάθεια υπεραπλουστευτικής προσέγγισης της κατάστασης που επιχειρείται από κάθε κατεύθυνση. Το γεγονός έχει καταλήξει πλέον γραφικό και γελοίο, έχοντας χάσει κάθε δυνατότητα να προκαλέσει και τον παραμικρό προβληματισμό ή ανησυχία. Αντιθέτως, εκείνο που προκαλεί θαυμασμό είναι η απίστευτη ευκολία με την οποία ο καθένας μπορεί πια να κατασκευάζει μια δικής του έμπνευσης θεωρία συνωμοσίας, παρέχοντας διέξοδο στα αστυνομικά ένστικτά του αλλά και στην ανόητη προσπάθειά του να αναλύσει και να ερμηνεύσει το περιβάλλον που διαμορφώνεται. Και οι περισσότεροι, περιχαρακωμένοι στα όρια της μονομανίας τους, αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν το σημείο ζωώδους αποβλάκωσης στο οποίο περιέρχονται κάθε φορά που αδίστακτα προσπαθούν να μας καταστήσουν κοινωνούς της θέσης τους. Όσο για ποικιλία άλλο τίποτα! Και τι δεν έχουμε ακούσει! Συνωμοσία της παγκόσμιας τρομοκρατίας, της δεξιάς και των επιχειρηματικών συμφερόντων, των σιωνιστών, συνωμοσία των μονοπωλίων που ρυθμίζουν τα της παγκοσμιοποίησης, της αμερικανικής υπερδύναμης, των εργατικών συνδικάτων και πάει λέγοντας!
Εκείνο που λείπει βεβαίως είναι οι συγκεκριμένες αναφορές και τα αποδεικτικά στοιχεία! Για οτιδήποτε αρνητικό συμβαίνει την ευθύνη φέρει ολοκληρωτικά κάποιας μορφής συνωμοσία αλλά από ποιον αυτή εξυφαίνεται παραμένει ουσιαστικά άγνωστο, δίνοντας κι έναν τόνο μυστηρίου στο όλο κλίμα. Η συγκεκριμένη ιδεοληψία τείνει να μετατρέψει ολόκληρο τον πλανήτη σε απέραντο φρενοκομείο όπου η λογική περιττεύει και συνεπώς περιθωριοποιείται όχι επειδή δε θα μπορούσε να δώσει καθαρές απαντήσεις αλλά εξαιτίας της αδυναμίας των περισσοτέρων να αποδεχτούν την πραγματικότητα και της διάθεσής τους να καταφεύγουν σε ψευδαισθήσεις αρκετά βολικές για τους ίδιους και τις ελλείψεις τους κάθε φορά που περιέρχονται σε δύσκολη θέση. Πρόκειται για στάση ζωής απολύτως αιτιολογημένης αλλά σε καμιά περίπτωση αποδεκτής. Η ουσία και η πηγή της βρίσκεται στην πολυπλοκότητα των σύγχρονων δεδομένων αλλά και στην ταχύτητα με την οποία αυτά εναλλάσσονται γύρω μας, αφού πριν ακόμη μια πραγματικότητα παγιωθεί και γίνει κατανοητή δίνει τη θέση της σε μια καινούρια με την οποία καλούμαστε να εναρμονιστούμε και την οποία είναι απαίτηση να αποδεχτούμε. Για την πλειονότητα των ανθρώπων η συγκεκριμένη διαδικασία είναι αδύνατη και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις πνευματικές δυνατότητές τους.
Σίγουρα, η ελλιπής προετοιμασία και άρα η άγνοια για ό,τι συμβαίνει αποτελούν τις πρωτογενείς αιτίες της αντίδρασης που έχει καταλάβει σχεδόν τους πάντες. Εξαιτίας τους επιτείνεται η σύγχυση και ο φόβος που γεννιέται απέναντι στο άγνωστο παραλύει κάθε πιθανότητα λογικής αντιμετώπισης μιας κατάστασης που φαντάζει ακατάληπτη και άρα καθίσταται ιδιαιτέρως σκληρή και απάνθρωπη. Πρόκειται ουσιαστικά για την εξωτερίκευση της αίσθησης αδυναμίας παρέμβασης του ανθρώπου σε κάτι που δείχνει να εξελίσσεται ανεξάρτητα από τη θέληση, τις προβλέψεις, τα πιστεύω και τα όνειρά του! Το όλο σκηνικό γίνεται αποδεκτό ως κάτι εξαιρετικά προβληματικό, κακό και αδιέξοδο όπου είναι φυσικό ο πανικός να κυριαρχεί, η απολυτότητα να δεσπόζει και η αποβλακωτική διάθεση να καθορίζει τις αντιδράσεις ανθρώπων, ευνοώντας την προσφυγή σε μοιρολατρικές στάσεις ζωής.
Το μόνο που απασχολεί και έχει σημασία είναι να εντοπιστεί η πηγή του κακού και μάλιστα αυτό πρέπει να τοποθετηθεί μακριά μας. Για ανάληψη ευθυνών βέβαια ούτε λόγος, για αποδοχή της αδυναμίας ας μην το συζητήσουμε καθόλου, αλλά παρόλ' αυτά η ανάγκη να εντοπιστεί ο «εχθρός» είναι τόσο ισχυρή που κάνει τους περισσότερους ανθρώπους να καταφεύγουν στη δημιουργία ψευδαισθήσεων στα όρια των οποίων τελικά εγκλωβίζονται. Η άποψη περί συνωμοσιών είναι τόσο μα τόσο βολική που ελάχιστοι μπορούν να της αντισταθούν. Άλλωστε το μόνο που διεκδικούν είναι η αποποίηση των ευθυνών τους και η διάθεση να νιώσουν ότι οι ίδιοι καθόλου μα καθόλου δεν ευθύνονται για όσα διαδραματίζονται. Ο αδύνατος θεωρεί ότι για το σύνολο των δεινών του ευθύνεται εκείνος που τα καταφέρνει καλύτερα αλλά και ο ισχυρός συχνά αισθάνεται την ανάγκη να αιτιολογήσει λάθη και παραλείψεις του ή απλώς να συγκαλύψει τις πραγματικές επιδιώξεις του μέσα από θεωρίες συνωμοσίας. Ο ιμπεριαλιστής που νιώθει την ανάγκη εκλογίκευσης των παράλογων σχεδίων του, ο πολιτικός που αισθάνεται την απήχησή του να περιορίζεται, ο άνθρωπος του πνεύματος που θεωρεί αναγκαία την παρέμβασή του στο κοινωνικό γίγνεσθαι ακόμη κι αν αδυνατεί να προσαρμοστεί σ' αυτό, ο επιχειρηματίας που βλέπει τους ανταγωνιστές του να αυξάνουν τα κέρδη τους, τελικά όλοι έχουν έναν καλό λόγο πρόσδεσης στο άρμα της συνωμοσιολογίας. Και όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι δείχνουν να συμφωνούν στο απροσδιόριστο και χωρίς συγκεκριμένη ταυτότητα πρόσωπο της συνωμοσίας.
Η ανοησία βρήκε την απόλυτη έκφραση, η αδυναμία και η άγνοια ανακάλυψαν το προσωπείο τους και το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι, αδυνατώντας να κατανοήσουν τα όσα συμβαίνουν, να δουν καθαρά την πορεία των πραγμάτων, να αποδεχτούν τα λάθη τους και να επηρεάσουν την εξέλιξη, εγκαταλείπουν την τύχη τους παθητικά στο αόρατο χέρι του κακού που ρυθμίζει τα πάντα είναι ανησυχητικό. Η πορεία του κόσμου δεν μπορεί να εξαρτάται από τις αόρατες δυνάμεις του καλού και του κακού που εναλλάσσονται σε μια αγωνιώδη προσπάθεια επικράτησης. Το στοιχείο που καθορίζει την εξέλιξη είναι η ανθρώπινη δύναμη κι αυτό σημαίνει ότι δε χρειαζόμαστε περισσότερους αδύναμους και ανασφαλείς ανθρώπους! Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα πιστεύουν με πάθος στον εαυτό τους και στηριγμένοι σ' αυτό θα καταφέρουν να δαμάσουν τη σημερινή κοινωνία που κινείται προς τα εμπρός με τους ρυθμούς και τα ένστικτα ενός άγριου θηρίου αδιαφορώντας για τις αντοχές μας. Οι άνθρωποι που επιρρίπτουν καθετί στη διάθεση συνωμοσίας αόρατων εχθρών δεν είναι παρά άτομα που δηλώνουν ξεκάθαρα την ανικανότητά τους να αντιμετωπίσουν πρακτικά και λογικά τα προβλήματα που προκύπτουν και άρα δεν έχουν το παραμικρό δικαίωμα στην εμπιστοσύνη μας!

*Ο κ. Ζάχος θεωρεί μάλλον τυχαίο το γεγονός ότι οι περισσότεροι
Έλληνες πολιτικοί καταφεύγουν συχνά στη συνωμοσιολογία.

6 σχόλια:

zero είπε...

Καλα τα λες κυριε Ζαχο...
αλλα ποιος να σ'ακουσει...

Ανώνυμος είπε...

Η μεγαλύτερη οφθαλμαπάτη του ανθρώπου είναι να "βλέπει" συνομωσίες εκεί που υπάρχουν οφθαλμοφανή λάθη.

Σ.Σ.Ο (με κατάλαβες?)

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Πολύ καλό! Εγώ χρειάστηκα 800 λέξεις για το ίδιο νόημα! Το διάβασες κάπου ή είναι δικό σου;
---
Όχι!

Ανώνυμος είπε...

Σωτήρη εμείς της Πληροφορικής (αλλά και της Φυσικής) δεν έχουμε ΑΠΟΨΗ νομίζεις δική μας?


Σε βοηθώ
Σ.Σ. (επώνυμο με 9 γράμματα)
Ο Ρ _ _ _ _ _ _ Σ

Σωτήρης Π. Ζάχος είπε...

Αν πίστευα κάτι τέτοιο, θα ήταν σα να αμφισβητούσα τον Αϊνστάιν!!! Ορισμένες από τις πιο εκπληκτικές απόψεις έχουν διατυπωθεί από φυσικούς και το γνωρίζω πολύ καλά! Δε με χαρακτηρίζουν τέτοιοι ρατσισμοί, αφού μπορώ να αναγνωρίζω το θετικό απ' όπου κι αν προέρχεται και να το αξιοποιώ. Το κριτήριό μου για τους ανθρώπους είναι διαφορετικό κι έχει να κάνει με την ποιότητα του μυαλού τους, την αξιοπρέπεια, τη σταθερότητα, το δυναμισμό και την αρχοντιά του χαρακτήρα τους.

Το βρήκα, οπότε και κρεμάλα να παίζαμε, θα την είχα γλυτώσει!

Dimitris Chlorokostas είπε...

Το καλύτερο σημείο του κειμένου είναι: "Ο καθένας έχει αποκτήσει τον προσωπικό αόρατο εχθρό του και όλοι μαζί προσμένουν παθητικά τον αφανισμό τους!". χαχαχαχαχαχαχα....Φοβερό!!!

Το τραγικό πάντως είναι ότι μερικοί όχι μόνο τα πιστεύουν τόσο φανατικά αλλά λένε και ατάκες του στυλ "ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΖΩΑ"... Νομίζουν ότι αυτοί τα ξέρουν όλα και οι άλλοι κοιμούνται και ότι τα πάντα είναι υποκινούμενα. Θεωρούν οποιαδήποτε είδηση ως αναληθή, που πίσω της κρύβεται κάτι που ποτέ η ανθρωπότητα δεν πρέπει να μάθει.

Δημήτρης Χλ.