Δεχόμαστε, λοιπόν, ότι οι εξετάσεις έδειξαν ό,τι είχαν να δείξουν και τώρα έφτασε η στιγμή της διαχείρισης του αποτελέσματος του καθενός. Και το πώς θα διαχειριστεί ο καθένας το αποτέλεσμα (τους βαθμούς του) θα φανεί από την ποιότητα του Μηχανογραφικού που θα υποβάλει. Οι επιλογές που θα γίνουν θα είναι, για μια ακόμη χρονιά, ενδεικτικές της ποιότητας του κάθε υποψηφίου και -ευτυχώς ή δυστυχώς- του περιβάλλοντός του.
Είναι βέβαιο ότι στην προσπάθεια στήριξης των μαθητών στη συμπλήρωση του Μηχανογραφικού θα έχουμε (όσοι εμπλεκόμαστε) να αντιπαλέψουμε την υψηλή αυτοϊδέα που κάποιοι έχουν διαμορφώσει και η οποία καμιά σχέση έχει με την πραγματικότητα. Θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τις συντηρητικές αντιλήψεις γονιών και τα απωθημένα τους. Θα πρέπει να τα βάλουμε με την άγνοια ως προς τις εξελίξεις αλλά και το περιεχόμενο των σχολών. Θα υποστούμε εκείνα τα παιδιά που βλέπουν το άμεσο και όχι το μακροπρόθεσμο προτάσσοντας την πόλη ως κριτήριο επιλογής κι όχι τη σχολή. Θα φτύσουμε αίμα για να πείσουμε μαθητές μας ότι εκείνο που πρέπει να εξετάσουν πρωτίστως δεν είναι οι επιλογές διασκέδασης που θα τους δοθούν τα επόμενα τέσσερα πέντε χρόνια ως φοιτητές αλλά η ποιότητα της γνώσης που θα έχουν αποκομίσει στο τέλος των σπουδών τους. Θα έχουμε, με απλά λόγια, να αντιμετωπίσουμε τα τέρατα που γεννούν τα ελληνικά στερεότυπα αλλά και η άγνοια της πραγματικότητας.
Θεωρώντας ότι οι επιλογές των μαθητών στο διάστημα που ακολουθεί μπορεί να αποβούν πολύ πιο καθοριστικές από ό,τι οι επιδόσεις που προηγήθηκαν προτείνω μια ελάχιστη προετοιμασία. Μπορεί να είναι προετοιμασία της τελευταίας στιγμής αλλά είναι καλύτερη από... καμιά προετοιμασία. Δε θα ήταν καθόλου άσχημη μια περιήγηση σε ιστοσελίδες που παρέχουν πληροφορίες για το περιεχόμενο και τις προοπτικές συγκεκριμένων σχολών. Και τέτοιες μπορεί να βρει κανείς άπειρες στο Διαδίκτυο.
Αυτό μπορεί να είναι ένα πρώτο, σημαντικό βήμα. Από εκεί και πέρα θεωρώ σημαντική και μια προσπάθεια αποτίναξης στερεοτύπων που έχουν διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες. Οι μαθητές πρέπει να σκεφτούν λίγο μακροπρόθεσμα. Το να σκεφτούν, για παράδειγμα, πώς φαντάζονται τον εαυτό τους σε μια δεκαετία είναι σημαντικό. Από την άλλη, οι γονείς τους θα ήταν χρήσιμο να σκεφτούν τι πράγματι αξίζει γι αυτούς. Είναι σημαντικό αύριο να βγαίνουν και να διατυμπανίζουν την εισαγωγή του παιδιού τους στην Ιατρική (τελείως τυχαίο το παράδειγμα) ή μήπως εκείνο που αξίζει είναι να βλέπουν το παιδί τους ευτυχισμένο για μια ολόκληρη ζωή; Με απλά λόγια οι γονείς -εννοείται και τα παιδιά- θα πρέπει να σκεφτούν αν αξίζει να θυσιάσουν το μέλλον για μια εγωιστική στιγμή. Αν κάτι τέτοιο βρίσκεται μέσα στα σχέδια των υποψηφίων και κυρίως των γονιών τους μπορούν να ανατρέξουν εδώ και στις σελίδες 164-195.
Μάλλον αρκετές σελίδες για ορισμένους, όσο κι αν τις έχουν ανάγκη!!!
Οι συγκεκριμένες σελίδες κατανέμονται σε επιμέρους ενότητες:
Μυθολογία
-ορισμένοι γονείς φαίνεται ότι έχουν δώσει όρκο
να κάνουν δυστυχισμένα τα παιδιά τους-
"...Ήταν η εποχή κατά την οποία η εργασία αποτέλεσε κεντρικό στοιχείο της ζωής των ανθρώπων και αξία σημαντική, αφού διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του καθενός. Λογικές του στιλ «η δουλειά είναι χαρά» και «αργία μήτηρ πάσης κακίας» καθόριζαν το πλαίσιο της εργασίας, η οποία συνδέθηκε άρρηκτα με την κοινωνική θέση και το βαθμό αποδοχής του καθενός. Γύρω από το συγκεκριμένο θεσμό γεννήθηκαν και εδραιώθηκαν μια ολόκληρη κοσμοθεωρία, αρκετές προκαταλήψεις καθώς και έντονοι ρατσισμοί. Όποιος μάλιστα δεν ένιωθε έτσι, θεωρούνταν περίεργος, ανατρεπτικός και σχεδόν περιθωριακός..."
Μακαριότητα
-το γεγονός ότι τα πάντα έχουν αλλάξει περνάει απλώς απαρατήρητο από τους αδαείς.
Και, δυστυχώς, αυτοί είναι πάρα πολλοί!-
"...ότι οι γονείς πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουν ότι εκείνο που αξίζει στη ζωή δεν είναι η πραγματοποίηση των φθαρμένων δικών τους ονείρων αλλά ο δυναμισμός που πηγάζει από τα γεμάτα ζωντάνια όνειρα των νέων. Άλλωστε όσο καλά κι αν σου περιγράψει κανείς το όνειρό του, είναι βέβαιο ότι δε θα καταφέρει να το κάνει και δικό σου. Εκείνο που μας ξεσηκώνει είναι το δικό μας όνειρο και είναι αφύσικο, παράλογο κι επώδυνο να προσπαθούμε να στερήσουμε από τη νέα γενιά το δικαίωμά της να ονειρεύεται!..."
Απομυθοποίηση
-ένας θεσμός φτιαγμένος με ψέματα
ή ψάχνοντας ψύλλους στ’ άχυρα-
"...Πρόκειται για εικόνα που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ κι αυτό γιατί μου έρχεται στο μυαλό κάθε φορά που αντιμετωπίζω μαθητές που λειτουργούν απέναντι στην επαγγελματική επιλογή τους ως έγκυες που προσπαθούν χωρίς αποτέλεσμα να ξεγεννήσουν. Το παλεύουν, το συζητάνε, προσπαθούν να καταλήξουν κάπου αλλά κάτι γίνεται τελικά και η απόφαση αναβάλλεται! Όλο αυτό το διάστημα γονείς, αδέρφια, η θεία από το χωριό, η γιαγιά, ο παππούς, ο ψιλικατζής της γειτονιάς, ο σκύλος, το καναρίνι, ο ξάδερφος, ο ζητιάνος της γωνίας, οι καθηγητές περιμένουν όλο αγωνία το αποτέλεσμα του ιδιόμορφου «τοκετού». Όσο κι αν προσπαθώ να προτάξω την κρισιμότητα της στιγμής (μπορεί να κρίνεται το μέλλον ενός παιδιού), δεν καταφέρνω να συγκρατήσω τα νευρικά γέλια που μου προκαλεί η εικόνα των ψύλλων! Το πιο πιθανό, βέβαια, μετά από αυτή τη δήλωση, είναι ότι ελάχιστοι μαθητές θα θελήσουν να με εμπιστευτούν και να με συμβουλευτούν για το επαγγελματικό μέλλον τους. Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και ό,τι καλύτερο να γνωρίζεις ότι αυτός με τον οποίο συζητάς, για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, σε ταυτίζει με έγκυο (και μάλιστα ψύλλο) λίγο πριν τη στιγμή της … «λευτεριάς»!..."
Επαγγέλματα του μέλλοντος
-τίτλος, χωρίς περιεχόμενο-
"...Έτσι, ελάχιστοι θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν την ταχύτητα των μεταβολών που καθιστούν τη μεταρρύθμιση πιθανή σε κάθε στιγμή. Τα νέα επιστημονικά επιτεύγματα και οι τεχνολογικές εφαρμογές τους αποτελούν καθημερινό φαινόμενο και ανανεώνουν τα πάντα. Οι οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες που καθιστούν δύσκολη ακόμη και την απλή παρακολούθησή τους, πόσο μάλλον την κατανόησή τους! Η πολιτική έχει περιέλθει σε τέτοια κατάσταση κρίσης που είναι μάλλον απίθανο να παραμείνει ανεπηρέαστη και αμετάβλητη. Η παγκοσμιοποίηση συνεχίζει να εξελίσσεται και να ενδυναμώνεται απαιτώντας την προσαρμογή κάθε στοιχείου του πολιτισμού επάνω της. Όλα αυτά σας δίνουν την αίσθηση ότι συνθέτουν ένα περιβάλλον προβλέψιμο; Μήπως έχει κανείς την αίσθηση ότι το περιβάλλον της εργασίας θα παραμείνει έξω από το χορό που έχει στηθεί διαφυλάσσοντας ανέπαφα τα γνωρίσματα που διαθέτει αυτή τη στιγμή;..."
Το προφίλ του νικητή
-σ’ αυτούς θα στοιχημάτιζα για την κούρσα του μέλλοντος-
"...Ο ανταγωνισμός μετατίθεται ήδη σε άλλα επίπεδα και ξεκινάει πολύ πιο νωρίς κι αυτό δεν είναι κρυφό αλλά ολοφάνερο. Όσο περισσότεροι μαθαίνουν ξένες γλώσσες, γνωρίζουν το χειρισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών και εξειδικεύονται σε μια τέχνη ή επιστήμη, τόσο πιο δεδομένα θεωρούνται όλα εκείνα τα εφόδια που στο πρόσφατο παρελθόν κρίθηκαν ικανά να εξασφαλίσουν μια επιτυχημένη σταδιοδρομία. Η αγορά εργασίας, όμως, είναι σαν ένα κακομαθημένο παιδί! Όσο περισσότερα του προσφέρεις, τόσο περισσότερα διεκδικεί. Είναι παράλογο να πιστέψει κανείς ότι κάποια στιγμή όλα τα εφόδια θα θεωρηθούν δεδομένα και θα τα διαθέτει το σύνολο των νέων. Από τη στιγμή που ένα στοιχείο αποτελεί κτήμα της μάζας, κάποιο άλλο εμφανίζεται για να λειτουργήσει ως διακριτικό στοιχείο εκείνων που θα ξεχωρίσουν και θα εξελιχθούν πιο γρήγορα και σταθερά!..."
Νέα μοντέλα στον ορίζοντα
-όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός,
θα βρεθούμε μπροστά σ’ ένα τελείως νέο τοπίο- .
"...Τα σημερινά παιδιά θα κληθούν να ζήσουν σ’ έναν κόσμο διαφορετικό και θα καταφέρουν να ζήσουν ευτυχισμένα, αν έχουν οδηγηθεί σε επιλογές σύγχρονες κι απαλλαγμένες από τις βάσεις που στήριξαν την πορεία των προγόνων μας. Ήδη το βασικό σχήμα που θα διαμορφώσει το μελλοντικό περιβάλλον έχει σχηματοποιηθεί και με δυσκολία πρόκειται να ανατραπεί στο άμεσο μέλλον. Και σίγουρα μια πιθανή τέτοια ανατροπή δεν πρόκειται να σημάνει οπισθοδρόμηση αλλά ακόμη πιο γρήγορη πορεία προς τα εμπρός. Τα κριτήρια των επιλογών είναι ήδη μπροστά μας και μας καλούν να τα αξιοποιήσουμε και για τις επαγγελματικές επιλογές και μάλλον είναι αδικία να καταδικάσουμε μια ολόκληρη γενιά σε λάθη που θα την οδηγήσουν σε δυστυχία και μιζέρια!..."
Ελπίζοντας όλα αυτά να βοηθήσουν σε ένα βαθμό, εύχομαι σε όλα τα παιδιά να καταφέρουν να βρουν το δρόμο τους και σε όλους τους γονείς να τα αφήσουν ελεύθερα να το κάνουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου