Σε πολλές περιπτώσεις, δεν έχω καταφέρει να αντιληφθώ για τι είναι έτοιμοι.
Υπάρχουν, βέβαια, εκείνοι -οι ελάχιστοι- που γνωρίζουν πολύ καλά για ποιο πράγμα είναι έτοιμοι. Εκείνοι που έχουν σχεδιάσει την πορεία τους, έχουν θέσει στόχους, αγωνίζονται γι αυτούς, αγωνιούν για τις επιδόσεις τους, προσπαθούν να εξοικονομήσουν χρόνο για ανάσες ξεκούρασης, χαλάρωσης, φυγής από τα ασφυκτικά προγράμματά τους. Υπάρχουν, με λίγα λόγια, αυτοί που θα τα καταφέρουν όχι απλώς στις πανελλαδικές αλλά στη ζωή τους.
Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι -οι πάρα πολλοί- οι οποίοι δεν διαθέτουν την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα. Εκείνοι που δεν έχουν συνείδηση της κατάστασής τους. Βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση και αποκαρδιωτική αφασία. Έχουν μεγαλώσει βιολογικά αλλά το μυαλό τους έχει εγκλωβιστεί στην πρώιμη παιδική ηλικία. Δεν έχουν στόχο, αγνοούν τον λόγο της παρακολούθησης μαθημάτων, βαριούνται το σχολείο, το φροντιστήριο, το σπίτι, τη συζήτηση,... , βαριούνται που υπάρχουν. Έφτασαν στην πρώτη ή τη δευτέρα Λυκείου χωρίς να έχουν ανοίξει ούτε ένα βιβλίο, εκτός των σχολικών. Κάποιοι, πιστεύω ακράδαντα, δεν έχουν ανοίξει ούτε αυτά. Εξομολογούνται ότι δεν έχουν ρίξει, έστω μια ματιά, σε κάποιο άρθρο, ότι δεν τους ενδιαφέρει τίποτε...
2024! Οι αλλαγές, γύρω μας, έχουν στήσει πανηγύρι τρελό. Παγκοσμιοποίηση, Τεχνητή Νοημοσύνη, επιστημονικά επιτεύγματα, οικονομικές μεταβολές, πυροδοτούν σε επαναλαμβανόμενα κύματα, τον αφανισμό του παλιού κόσμου και τη γέννηση ενός, συνεχώς, καινούργιου, τον παροπλισμό παραδοσιακών(;) επαγγελμάτων και την εμφάνιση νέων κλάδων και ειδικοτήτων.
2024! Κι όμως, υπάρχουν έφηβοι που δεν έχουν ακούσει οτιδήποτε για όλα εκείνα που καθορίζουν την αλλαγή, συνθέτουν τον κόσμο στον οποίο καλούνται να πετύχουν ή έστω να επιβιώσουν. Πώς μπορεί να αισθάνονται αυτά τα παιδιά; Να δέχονται μηνύματα, τα οποία αδυνατούν και να αντιληφθούν ακόμη. Να αναγκάζονται να κινηθούν σε μια πραγματικότητα, την οποία αγνοούν ολοκληρωτικά. Να πρέπει να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον τους χωρίς να διαθέτουν επαρκή δεδομένα...
2024! Υπάρχουν έφηβοι που απορούν: Και πού να τα ξέρουμε αυτά; Αδυνατούν να διανοηθούν ότι όλη η γνώση είναι συσσωρευμένη σε αυτό που έχει γίνει προέκταση του χεριού τους για όλους τους λάθος λόγους. Δεν περνά από το μυαλό τους ότι μπορούν να βρουν τα πάντα σε αυτό το μηχάνημα που αποτέλεσε την babysitter τους από τα τρία ή τέσσερά τους χρόνια.
Είναι παράλογο αυτά τα παιδιά να νιώθουν άγχος, ανασφάλεια, πανικό, να οδηγούνται με βήμα ταχύ στην κατάθλιψη, την αδράνεια, την εγκατάλειψη;
Ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό τους; Κινητό τηλέφωνο και ατελείωτες ώρες νοητικής αδράνειας στο Τικ-Τοκ και το insta,... , αμέτρητες ώρες σπαταλημένες στην παρακολούθηση ηλίθιων βιντεακίων, αμέτρητες στιγμές παθητικής στάσης, πλήρους αποχαύνωσης.
Κινητά τηλέφωνα και ακίνητα μυαλά.
Έξυπνα τηλέφωνα και ανόητοι άνθρωποι.
Εγκλήματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου