Ανακάλυψα ότι το καλύτερο, το πιο εκπληκτικά ευχάριστο και δημιουργικό γεγονός που μου συνέβη (τι τραγική έκφραση) δεν είχε να κάνει ούτε με τα εξαιρετικά αποτελέσματα των πανελλαδικών του καλοκαιριού ούτε με τα γραπτά των μαθητών μου από το πρόσφατο διαγώνισμα, που μόλις διόρθωσα και με οδήγησαν σε απόγνωση ούτε με κάποια συγκλονιστική συζήτηση που έγινε ούτε με κάποια γνωριμία που με οδήγησε σε αντίδραση... ουάου.
Όχι όχι, το πιο αναπάντεχα υπέροχο ήταν η απόφασή μου να ξεκινήσω συνεργασία με μια μαθήτρια της γ΄ γυμνασίου. Δεν το είχα κάνει ποτέ. Δεν είχα άμεση αντίληψη μαθητών γυμνασίου. Η μοναδική επαφή μου με αυτούς υπήρξαν τα πειράγματα με τα γυμνασιάκια του φροντιστηρίου στα διαλείμματα.
Το πράγμα ξεκίνησε από μια κουβέντα με απεγνωσμένη μάνα έφηβης. Τα γνωστά. Η κόρη της, καλή μαθήτρια, συνεπέστατη στις σχολικές και εξωσχολικές υποχρεώσεις της αλλά... Το μεγάλο "αλλά" των ημερών. Πολύωρη ενασχόληση με το κινητό, βιντεάκια στο Τικ-Τοκ και, κυρίως, καμιά επαφή με βιβλία. Tragic!
Η αγωνία της μάνας με έβαλε σε σκέψεις και οδηγήθηκα στην απόφαση να ασχοληθώ προσωπικά. Μετά από μια -πολύ πιο εύκολη από ό,τι περίμενα- συζήτηση με το θύμα-κόρη της, η απόφαση ελήφθη. Εβδομαδιαίες συναντήσεις, χωρίς πιεστικό πρόγραμμα και χωρίς προκαθορισμένο αντικείμενο.
Η πρώτη συνάντησή μας ξεκίνησε με δώρα. Δυο βιβλία. Το "Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα" (το λατρεύω) και το "Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" (ύμνος κατά του ρατσισμού). Είμαι βέβαιος ότι δεν την εντυπωσίασα ή, τουλάχιστον, όχι θετικά. Αναμενόμενο.
Παρόλ' αυτά, οι συναντήσεις μας εξελίχτηκαν -μέχρι στιγμής- υπέροχα. Συζήτηση με αφορμή πρόσφατα άρθρα, σχετικά με όλα όσα θα έπρεπε να προβληματίζουν και, ίσως, να ανησυχήσουν κάθε έφηβο της εποχής. Αναζήτηση νοημάτων, εξαγωγή συμπερασμάτων, κατανόηση εννοιών, εντοπισμός πηγών, ανάλυση σκίτσων...
Απολαυστική και πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα. Πανδαισία, πλουραλισμός ερεθισμάτων για το εφηβικό μυαλουδάκι της. Χιούμορ ατελείωτο, πρόσληψη γνώσης, χωρίς το άγχος της εξέτασης, της αποστήθισης, του καλού ή κακού βαθμού. Ένα υπέροχο διάλειμμα -πιστεύω και για τους δυο μας- από τις υποχρεώσεις, το άγχος των διαγωνισμάτων, της επιτυχίας ή αποτυχίας.
Αναπάντεχο. Μετά από τόσα χρόνια φροντιστηριακών μαθημάτων, προετοιμασίας εφήβων για τις πανελλαδικές, αντιμετώπισης αγχωμένων γονιών, μη ρεαλιστικών απαιτήσεων, γκρίνιας, έντασης, αντιλαμβάνομαι τη χαρά της διδασκαλίας, του μαθήματος.
Και συνειδητοποιώ, μάλλον επιβεβαιώνω, ότι το καλύτερο μάθημα δεν είναι το μάθημα με την κλασική και, άκρως αντιπαιδαγωγική, έννοια του όρου αλλά το μάθημα που δεν μοιάζει με μάθημα. Το πιο παραγωγικό μάθημα είναι η προσπάθεια διαμόρφωσης καλών μυαλών, ευφυών ανθρώπων, ικανών να αντιμετωπίσουν με επιτυχία όσα, απρόβλεπτα, θα συναντήσουν στη ζωή τους. Είναι το μάθημα που προετοιμάζει ανθρώπους, οι οποίοι θα προσαρμόζονται σε ό,τι έρχεται και θα εξελίσσονται διαρκώς.
Όπως ακριβώς το είχα περιγράψει στο βιβλίο μου, "Μάθε, παιδί μου, γράμματα - Μέθοδος κατασκευής καλών μαθητών". Απλώς υπέροχη εμπειρία!
ΥΣ: Περιμένω με αγωνία την επόμενη συνάντηση, μετά την περίοδο των διακοπών. Θα πρέπει να μου φέρει περίληψη ενός από τα βιβλία που θα διαβάσει. Με απείλησε ότι θα αντιγράψει την περίληψη από το οπισθόφυλλο. Ευελπιστώ ότι δεν θα το κάνει.
