Τυχεροί όσοι δίνουν φέτος Πανελλαδικές!

Οι φετινοί υποψήφιοι είναι πολύ τυχεροί κι ας μην το γνωρίζουν. Κοιμούνται (ορισμένοι δεν το κάνουν, γιατί διαβάζουν) και η τύχη τους δουλεύει. Τέτοια τύχη ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους. 

Άλλες χρονιές, τέτοια περίοδο, είχε ήδη αρχίσει το πανηγύρι. Η ελληνική κοινωνία είχε συντονιστεί στους ρυθμούς των εξετάσεων. Δεν χρειαζόταν κάποιος να είναι υποψήφιος, γονιός υποψηφίου, εκπαιδευτικός ή κάτι άλλο παρεμφερές. Όχι, αυτό δεν αποτελούσε προϋπόθεση. Όλοι ανεξαιρέτως είχαν άποψη για τις πανελλαδικές και, δυστυχώς, τη διατύπωναν. 

Συζητήσεις για τις εξετάσεις, για τα πιθανά θέματα, για την πορεία των βάσεων, για τη βαρβαρότητα του συστήματος, για τα στρεβλά του συστήματος, για τα SOS θέματα και -θεέ μου, πόσο δυσβάσταχτα ανιαρό- για την περίοδο που έδιναν εξετάσεις οι ίδιοι. 
Και, βέβαια, συμβουλές και κόντρα συμβουλές. "Προσέξτε αυτό", "κάντε εκείνο", "αποφύγετε το τάδε", "μην επηρεάζεστε από το δείνα", "μην έχετε άγχος", "...". Όλη η σοφία του σύμπαντος επικεντρωμένη στις εξετάσεις.

Πανικός. Λες και με έναν μαγικό τρόπο όλα τα υπόλοιπα έμπαιναν σε παύση. Ανεργία, ακρίβεια, εξαθλίωση, παραβατικότητα, πόλεμοι, πολιτικές αυθαιρεσίες, αντιπαραθέσεις... . Όλα, μα όλα, ξαφνικά, έχαναν τη σημασία τους, δεν προκαλούσαν το παραμικρό ενδιαφέρον και παραμερίζονταν χωρίς δεύτερη σκέψη. Πλησίαζαν οι πανελλαδικές, οι οποίες, με έναν παράξενο τρόπο, σκίαζαν τα πάντα. 

Και δεν λέω, ωραίο θέμα είναι οι πανελλαδικές. Έχει τα πάντα. Έχει προσπάθεια, ανταγωνισμό, οργή, εξάντληση, αγωνία, αβεβαιότητα, επιτυχία και αποτυχία, απογοήτευση, χαρά, τραγωδία. Έχει, με λίγα λόγια, όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν τα θέματα που ιντριγκάρουν την κοινή γνώμη. Είναι ξεσηκωτικό πράγμα, όπως και να έχει. Προσφέρεται για κουβέντες καφενείου.

Φέτος, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι πανελλαδικές, μέχρι στιγμής, πλησιάζουν αδιάφορα για τους πολλούς. Ενδιαφέρουν αποκλειστικά εκείνους οι οποίοι άμεσα εμπλέκονται σε αυτές, μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς. Όπως, δηλαδή, θα έπρεπε να συμβαίνει πάντα.

Η κοινή γνώμη ασχολείται με άλλα. Ξεκάθαρα, θέμα τύχης. Δυο ελληνικές ομάδες στο final four του μπάσκετ, άλλη μια σε τελικό ευρωπαϊκού κυπέλου και, βέβαια, η λατρεμένη Eurovision και οι ελπίδες μιας διάκρισης για τη χώρα.

Ποιος να ασχοληθεί με τις πανελλαδικές; Τα αφιερώματα για το μεγαλείο της Ελλάδας περισσεύουν. Τηλεοπτικοί σταθμοί, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ιστοσελίδες κάθε θεματολογίας είναι ξετρελαμένοι με τους άθλους της σύγχρονης Ελλάδας. Πού χρόνος και διάθεση ενασχόλησης με τις εξετάσεις; Πού χώρος για προβλέψεις, γκρίνιες, αναλύσεις; Έχουμε το ποδόσφαιρο, έχουμε το μπάσκετ, έχουμε και τη Eurovision. Έχουμε τον Θρύλο (δις), έχουμε την Πανάθα, έχουμε και το Μαρινάκι (που εκφράζει και πολιτική θέση το καημένο). Και να τα στοιχήματα και να οι προβλέψεις και να οι βαθυστόχαστες αναλύσεις και να οι χαρές και τα πανηγύρια και να η ελπίδα για ακόμη μεγαλύτερες διακρίσεις. Έχουμε πιο σοβαρά θέματα, λοιπόν. Και είναι θέματα για όλους. Σαν τις συζητήσεις για τον καιρό. Ο καθένας μπορεί να συμμετέχει, να έχει άποψη και να τη διατυπώνει. Με τις πανελλαδικές θα ασχολούμαστε;

Κερδισμένοι από το όλο κλίμα οι υποψήφιοι των πανελλαδικών. Τους έχουμε αφήσει στην ησυχία τους να κάνουν -ή και όχι- τη δουλειά τους, χωρίς τη φόρτιση προηγούμενων ετών, χωρίς πανικό, χωρίς εντάσεις. Μπορούν απερίσπαστοι να λειτουργήσουν με βάση το πρόγραμμά τους. Τίποτε δεν διασπά την προσοχή τους. Τίποτε δεν τους προκαλεί περαιτέρω ένταση. Προσηλωμένοι στον στόχο τους βαδίζουν προς την ολοκλήρωση της προσπάθειάς τους. 

Εκτός αν κι αυτοί έχουν το μυαλό τους στις πρόσφατες ελληνικές "επιτυχίες". Υπάρχει κι αυτή η πιθανότητα.