Καλό για όσους έκαναν τη δουλειά που έπρεπε ως μαθητές ή εκπαιδευτικοί. Θα αποφύγω αναφορές στους γονείς, για να μην εξάψω συναισθήματα, τα οποία δεν πρέπει να… εξαφθούν, ώρες που είναι. Κακό για εκείνους που συνειδητοποίησαν λίιιγο αργά το τι έπρεπε να κάνουν, οπότε τώρα… «τρεχάτε ποδαράκια μου να μη σας φτάσει ο …*». Αυτοί, είναι πολύ πιθανό, να το έχουν ρίξει στις παρακλήσεις. Δεν πιστεύω, βέβαια, ότι θα καταφέρουν και πολλά με τον συγκεκριμένο τρόπο.
Με απλά λόγια και σταράτα, οι πανελλαδικές θα είναι μια αναγνώριση, το επιστέγασμα των προσπαθειών για κάποιους ή ένας όλεθρος για άλλους. Είτε έτσι είτε αλλιώς, όμως, μπορούν για όλους να αποδειχτούν εξαιρετικά διδακτικές.
Και φέτος θα φανεί ότι εκείνος που
επιθυμεί κάτι εξαιρετικό, θα πρέπει να έχει καταβάλει και, εξίσου, εξαιρετική
προσπάθεια, η οποία ξεφεύγει -εννοείται προς το καλύτερο- από την προσπάθεια
του Μέσου Όρου (Μ.Ο.). Αν, δηλαδή, θέλω κάτι καλό, πρέπει να κάνω ό,τι κάνουν
οι λίγοι και όχι οι πολλοί. Συνήθως ο Μ.Ο. συνδέεται με τους πολλούς, τη μάζα και η μάζα
αντιμετωπίζει αρκετά θεματάκια.
Οι μαθητές που ανήκουν στη μάζα
(σπατάλη χρόνου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τη διασκέδαση, πολύωρη
αδράνεια, άσκοπη γκρίνια, ανώφελη αναζήτηση δικαιολογιών, τεμπελιά…) θα
αναγκαστούν να συμβιβαστούν, θα νιώσουν διάψευση, απογοήτευση και, ίσως, απόγνωση. Όσοι
κοπίασαν, θα δρέψουν δάφνες και θα νιώσουν δικαιωμένοι.
Αυτό μπορεί να είναι ένα σημαντικό
μάθημα ζωής για όσα ακολουθούν. Ο αγώνας δεν σταματάει στις πανελλαδικές. Ο δρόμος είναι μακρύς.
Θα υπάρξουν κι άλλες ευκαιρίες, υπάρχουν και άλλες δυνατότητες και ο καθένας θα κληθεί να κινηθεί, αξιοποιώντας τα διδάγματα που του προσφέρει η ζωή.
Οι σημερινοί μαθητές και αυριανοί φοιτητές -ελπίζω ότι θα το συνειδητοποιήσουν- έχουν δυο επιλογές.
Από τη μια, η επιλογή
του Μ.Ο. που οριοθετείται μεταξύ χαλαρής φοιτητικής ζωής, ανεμελιάς, ατελείωτης
διασκέδασης, «ας πάρω το πτυχίο και μετά βλέπουμε». Όσοι προσανατολίζονται στη
συγκεκριμένη, στο μέλλον (κι αυτό δεν αργεί να έρθει) θα αντιμετωπίσουν
προβλήματα στην επαγγελματική αποκατάσταση -εύρεση μιας αξιοπρεπούς εργασίας, αφού θα κληθούν να
ανταγωνιστούν τη μάζα, άρα τους πολλούς. Μεγάλος ανταγωνισμός.
Από την άλλη, η
διάθεση και προσπάθεια να ξεφύγουν από τις επιλογές του Μ.Ο. και να ξεχωρίσουν κι αυτό
μεταφράζεται σε ουσιαστική ενασχόληση με μαθήματα και εργαστήρια, σε εκμάθηση
ξένων γλωσσών, σε συμμετοχή σε εθελοντικές δράσεις, σε ενημέρωση, σε εξοικείωση
με σύγχρονες τεχνολογίες και επαφή με τους αλγορίθμους, σε ανάγνωση βιβλίων.
Αυτοί, μάλλον, δεν θα αντιμετωπίσουν το παραμικρό πρόβλημα στο μέλλον, αφού θα έχουν αποκτήσει εφόδια (γνώσεις, προσωπικότητα), τα οποία ελάχιστοι άλλοι θα έχουν. Θα
συνεχίσουν σε αξιόλογες μεταπτυχιακές σπουδές, σε μια αποδοτική και, πολύ
πιθανό, μια ενδιαφέρουσα και δημιουργική εργασία.
Ο Μ.Ο. είναι μια παγίδα για την πλειονότητα. «Εεε, ποιος τα κάνει αυτά;» ή «Γιατί, οι άλλοι τι κάνουν;». Ο Μ.Ο. είναι βαρίδιο και απαρχή προβλημάτων. Ταυτίζεται με το εύκολο, αποτελώντας επιλογή της μάζας. Όσοι το αντιληφθούν αυτό, θα τα καταφέρουν, μια χαρά, στη ζωή τους. Οι υπόλοιποι… Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Πάντως, τα δεδομένα δείχνουν ότι τα καταφέρνουν οι λίγοι κι αυτοί βρίσκονται μακριά από τον Μ.Ο..
* λέξη που δεν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω για λόγους πολιτικής ορθότητας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου