Τρίτη 13 Αυγούστου 2024

Coolcation II (Χαϊδελβέργη)

Χαϊδελβέργη
Φτάσαμε νωρίς το απόγευμα. Ταχτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο σε χρόνο που θα ζήλευε και ο Flash Gordon και ετοιμαστήκαμε για μια πρώτη περιήγηση σε μια από τις πιο όμορφες, τις πιο παραμυθένιες πόλεις. Χαϊδελβέργη.

Οι επιλογές για διαμονή πολλές. Από πολύ ακριβές ως πολύ, μα πολύ οικονομικές. Καμιά σχέση με τις τιμές που βρίσκει, πλέον, κανείς στα ελληνικά νησιά. Ίσως σε αυτό να έπαιξε ρόλο και η περίοδος -μέσα Ιουλίου- του ταξιδιού μας. Σε όλη τη διάρκειά του, πουθενά, δεν συναντήσαμε ορδές τουριστών, στριμωξίδι, ουρές αναμονής.

Νέκαρ

Κατοικείται από 160.000, ιδιαίτερα τυχερούς, ανθρώπους, από τους οποίους οι 30.000,
περίπου, είναι φοιτητές! Άλλωστε, αποτελεί έδρα του παλαιότερου πανεπιστημίου της Γερμανίας, το οποίο ιδρύθηκε το 1386 μ.Χ. και συνεχίζει να διατηρεί τη φήμη του. Γοητευτική από την πρώτη ματιά. Με ήλιο, με συννεφιά, με ψιλόβροχο -οι εναλλαγές είναι συνεχείς και απρόβλεπτες- καταφέρνει να συναρπάζει και τον πιο δύσκολο επισκέπτη. Είναι από τις πόλεις, τους κατοίκους της οποίας ζήλεψα. 
Χτισμένη στις όχθες του ποταμού Νέκαρ, περιτριγυρισμένη από πυκνά δάση αποπνέει ζωντάνια και ηρεμία, ταυτόχρονα.

Η αίσθηση που ένιωσα, βγαίνοντας από το πάρκινγκ, όπου αφήσαμε το αυτοκίνητο, ήταν πρωτόγνωρη. Δεν ήξερα προς τα πού να κοιτάξω, ποια κατεύθυνση να ακολουθήσω. Παντού ομορφιά.

Η πόλη προσφέρεται για περίπατο ή για ποδηλατάδα. Διαθέτει τον μεγαλύτερο πεζόδρομο της Γερμανίας, πολλές πλατείες και πλακόστρωτα στενά, από τα οποία τα αυτοκίνητα είναι, σχεδόν, εξορισμένα. Κι εδώ το μήκος των ποδηλατοδρόμων έδειχνε ξεκάθαρα, τις προτεραιότητες της τοπικής κοινωνίας. Οι πεζοί και οι ποδηλάτες βρίσκονται στην κορυφή. 
Τα αξιοθέατα αμέτρητα. Το εμβληματικό παλάτι της -πρωτοχτίστηκε τον 12ο αιώνα- δεσπόζει πάνω από την παλιά πόλη, η Οδός των Φιλοσόφων, το Δημαρχείο στην κεντρική πλατεία της πόλης, η εκκλησία του Αγίου Πνεύματος, η παλιά γέφυρα, και, βέβαια, η περίφημη μαϊμού.

Η μαϊμού, η μασκότ της
Χαϊδελβέργης
Το μπρούτζινο άγαλμά της βρίσκεται δίπλα στην πύλη της παλιάς γέφυρας και έχει συνδεθεί με αρκετούς μύθους. Ένας από αυτούς λέει ότι εκείνος που θα την αγγίξει -το έκαναν όλοι μα όλοι- θα βρεθεί και πάλι στη Χαϊδελβέργη και άρα η πόλη δεν θα ξεμείνει ποτέ από επισκέπτες. Ένας άλλος ισχυρίζεται ότι, αν κάποιος αγγίξει τον καθρέφτη που κρατάει, θα αποκτήσει πολλά πλούτη. Εκείνη τη μέρα, μάλλον, είδα αρκετές δεκάδες μελλοντικών εκατομμυριούχων. Προσωπικά, όμως, με άγγιξε ο μύθος, σύμφωνα με τον οποίον η μαϊμού βρίσκεται εκεί για να θυμίζει σε όσους τη βλέπουν να κάνουν την αυτοκριτική τους και ότι κανείς δεν είναι καλύτερος από τον άλλον. Κάτι σαν το "καθρεφτάκι" και το "όποιος το λέει είναι", που λέγαμε μικροί. Κάποιοι το λέμε ακόμη. Συγκινητικό!

Το επιβλητικό παλάτι της πόλης είναι χτισμένο σε σημείο από το οποίο μπορεί κάποιος να
Το πάρκο του παλατιού

θαυμάσει την εντυπωσιακή θέα της πόλης. Ένα μεγάλο πάρκο, με ιδιαίτερα φροντισμένο γρασίδι, σιντριβάνια και μεγάλα δέντρα, βρίσκεται δίπλα του. Από ό,τι κατάλαβα, αποτελεί σημείο αναφοράς όχι μόνο των επισκεπτών αλλά και χώρο συνάντησης των νέων και των φοιτητών.
Το πάρκο, βέβαια, δεν είναι το μόνο σημείο συνάθροισης, αφού δεν ήταν λίγες οι παρέες που συναντήσαμε στις όχθες του Νέκαρ. Οι άνθρωποι δείχνουν ότι εκτιμούν τη φύση και δεν χάνουν ευκαιρία να τη ζουν.
Γραφικά δρομάκια παντού

Εκτός από το φυσικό περιβάλλον η πόλη προσφέρει πολλές επιλογές για χαλάρωση και διασκέδαση. Είναι γεμάτη από καφέ, φούρνους, ζαχαροπλαστεία, μπυραρίες, εστιατόρια, τα οποία καλύπτουν κάθε γούστο και προσφέρονται για μικρές ή και μεγαλύτερες στάσεις των επισκεπτών. Κάποια από αυτά παραμένουν ανοιχτά ως αργά το βράδυ -ίσως σε αυτό να έπαιζε ρόλο και το Euro που βρισκόταν σε εξέλιξη κατά την επίσκεψή μας. Βέβαια, μη φανταστείτε καταστάσεις party animal. Άλλωστε, η εξαντλητική ημερήσια περιήγηση δεν άφηνε και πολλά περιθώρια για ξενύχτι και ξέφρενη νυχτερινή διασκέδαση.
Το Δημαρχείο

Φαντάζομαι ότι η πόλη φοράει τα καλά της -όπως και οι περισσότερες πόλεις της Κεντρικής Ευρώπης- την περίοδο των Χριστουγέννων αλλά, ίσως, τότε να γίνεται το αδιαχώρητο από τουρίστες. Μάλλον, φανήκαμε τυχεροί. Την επισκεφτήκαμε την κατάλληλη εποχή. Μπορέσαμε και τη γυρίσαμε με άνεση, την αγαπήσαμε, είδαμε την ανθρώπινη πλευρά της, χωρίς περιττά φτιασίδια, τα οποία, σίγουρα δεν έχει την παραμικρή ανάγκη.
Η παλιά γέφυρα στη σκιά του παλατιού

Η είσοδος της παλιάς γέφυρας
Την αφήσαμε με μια πικρία. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι να δείχνουν τόσο σεβασμό στις πόλεις τους, στο φυσικό περιβάλλον τους, σε αντίθεση με -τους περισσότερους από- εμάς. 
Την αφήσαμε, όμως, και με την υπόσχεση ότι θα έρθουμε ξανά. 
Άλλωστε, όλοι μας είχαμε αγγίξει τη μαϊμού... 

Ποταμόπλοια λειτουργούν ως μπαρ και εστιατόρια





Δεν υπάρχουν σχόλια: